Kυνηγάμε εμείς τα όνειρά μας ή εκείνα μας κυνηγούν;

Από την Ηλιάνα Χαλιμούρδα

Έπειτα από μια συνάντηση με τις αδερφές Φαρμάκη (ναι, την Όλγα και τη Γωγώ εννοώ), άρχισα να αναρωτιέμαι αν πράγματι τα όνειρά μας δε μας αφήνουν να τα αφήσουμε. Κι έχω μια ιστορία να σας πω σχετικά με αυτό.

Όλα ξεκίνησαν μια όμορφη μέρα του 2011, όταν η Γωγώ αποφάσισε να ανοίξει ένα blog στο οποίο να γράφει για την αγάπη της, τη μόδα, έχοντας ως μακρινή σκέψη και ιδέα τη δημιουργία ενός δικού της καταστήματος, όμοιου με το Urban Outfitters.

Στο εγχείρημα αυτό δεν ήταν όμως μόνη της αφού η αδερφή της Όλγα, που έχει τα ίδια συναισθήματα για τα ρούχα και τη μόδα, αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί της.

Έπειτα από μερικά χρόνια, τα δύο κορίτσια αποφάσισαν να δοκιμάσουν κάτι νέο για τις ίδιες, σχεδιάζοντας και λανσάροντας τα δικά τους γυαλιά ηλίου, κι έτσι η επιτυχία δεν άργησε να έρθει.

Κι όπως όλοι εδώ μέσα γνωρίζουμε, το ένα φέρνει το άλλο και σήμερα, εν έτει 2018 και ύστερα από πολλές δυσκολίες, σκαμπανεβάσματα και μέρες που απλά ήθελαν να τα παρατήσουν, η Όλγα και η Γωγώ είναι τα πρόσωπα πίσω από το Kisterss, το brand στο οποίο μπορείς να βρεις όχι μόνο γυαλιά ηλίου ονομασμένα από τα ελληνικά νησιά αλλά και μαγιό, αξεσουάρ καθώς και mother clothes.

Σίγουρα θα σκέφτεσαι ποιο είναι το point σε όλα αυτά κι έρχομαι αμέσως να εξηγηθώ.

Ακούγοντας την ιστορία των δύο κοριτσιών, των Kisterss, άρχισε να τριγυρνάει στο μυαλό μου το αν πράγματι υπάρχει αυτό που κάποιοι ονομάζουν μοίρα ενώ άλλοι το αποκαλούν πεπρωμένο και κάποιοι άλλοι Θεό κι αν όντως στο τέλος της ημέρας είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε, κάνοντας αυτό που πρέπει να κάνουμε.

Το πιο εύκολο είναι να πει κανείς ότι αν το όνομά σου είναι γνωστό, μπορείς να κάνεις πολλά στη ζωή σου.

Κάπου εδώ όμως θα διαφωνήσω. Γιατί το πιο εύκολο είναι να κρίνουμε τους ανθρώπους χωρίς να τους ξέρουμε. Όλοι το κάνουμε.

Όμως, ο καθένας περνάει τις δικές του δυσκολίες και μαθαίνει να τις ξεπερνάει με τον δικό του τρόπο. Κι αν εγώ δοκίμαζα κάτι καινούριο, μεγάλο και τρομακτικό, θα ήθελα να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου που να μη με αφήνει να τα παρατήσω, όπως ακριβώς κάνει η Γωγώ κάθε φορά που η Όλγα λέει ότι δεν πάει άλλο.

Τελικά, πιστεύω (ή καλύτερα, θέλω να πιστεύω) ότι η ζωή πράγματι σε πάει εκεί που πρέπει να είσαι. Αυτό όμως δε συνεπάγεται ότι μπορείς να κάθεσαι και να περιμένεις τη μοίρα/πεπρωμένο/Θεό να έρθει σε εσένα. Πρέπει να το κυνηγήσεις.

Πρέπει να έχεις θράσος για να ζητάς αυτά που θέλεις και θάρρος για να αλλάζεις αυτό που δε θέλεις ή εκείνα που δε σου κάνουν.

Να έχεις πείσμα και πίστη σε αυτό που κάνεις αλλά και στον εαυτό σου.

Να μην είσαι μονόπλευρος, αλλά να αφήνεις τους γύρω σου να σε συμπληρώνουν όταν το μυαλό σου κολλάει.

Να προσπαθείς διπλά όταν νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο.

Να οδηγείς τον εαυτό σου σε νέα μονοπάτια και να δοκιμάζεις νέα πράγματα. Είτε πετύχουν είτε όχι, σίγουρα κερδίζεις κάτι.

Ποιο είναι το συμπέρασμα όλων αυτών;

Μάλλον είναι στη φύση μερικών από εμάς, των πιο τολμηρών και θαρραλέων, να κυνηγάμε τα όνειρά μας. Να πηγαίνουμε με χίλια, χωρίς να ξέρουμε ποιο είναι το επόμενο βήμα.

Όμως και τα ίδια δε μας αφήνουν να τα παρατήσουμε. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που ενώ θα σκεφτείς να τα παρατήσεις όλα και θα αποδοκιμάσεις τον εαυτό σου που δεν πέτυχε με την πρώτη, θα πιάσεις τον εαυτό σου να ξαναπροσπαθεί.

Έτσι, όταν κάτι είναι γραφτό να γίνει, με κάποιο μαγικό τρόπο θα βρεθεί πάλι στο δρόμο σου. Ή απλά θα είσαι τυχερός και θα έχεις κάποιον σαν τη Γωγώ για να σε ηρεμεί και να σε συνεφέρει, όταν είσαι κοντά στην απόφαση να τα παρατήσεις.

Αν ξαναρωτήσω, λοιπόν, τον εαυτό μου ποιος κυνηγάει ποιον, θα μου απαντούσα ότι αλληλοκυνηγιόμαστε. Και αυτό σημαίνει ότι όταν κάποιος προσπαθεί να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του, τότε εκείνα τον περιμένουν. Αλλά όταν έρθει μια στγμή αδυναμίας, τότε τα ίδια μας τα όνειρα έρχονται σε εμάς για να μας δώσουν το πείσμα να συνεχίσουμε. Γι’ αυτό κι εμείς πρέπει να είμαστε έξυπνοι και θρασείς και να πάμε πάλι με χίλια.

Δείτε όλα τα κείμενα της ενέργειας στην σελίδα http://panteio-day.24media.gr/.