Milkwhite: Το ελληνικό brand του σύγχρονου ρομαντισμού

Το Milkwhite είναι το αρτιότερο δείγμα της αισθητικής του. Την οποία όπως μου αποκαλύπτει χρωστά στη μητέρα του. Οι πρώτες και πολύ σημαντικές εικόνες δημιουργούνται στο πατρικό του στον Πειραιά. Φυσικά το γούστο της είναι η μελωδία που ντύνει γλυκά όσα δημιουργεί στο κεφάλι του. Αναμνήσεις και μία αίσθηση. Αυτό χρειάζεται η δημιουργικότητα για να σπιντάρει. Και ταλέντο. Πού να πας χωρίς ταλέντο. Ο Δημήτρης Μπαϊραμπάς διαθέτει σε αφθονία.

 

Σπουδάζει φωτογραφία, κάνει visual και τον Μάρτιο του 2015 αποφασίζει να κάνει το δικό του brand. Απόφαση της στιγμής ή μία τάση της εποχής; Στο πρώτο θα απαντήσω μάλλον καταφατικά. Για το δεύτερο η άρνησή μου θα σε ξεκουφάνει. Υπάρχει προϊστορία και γνώση. ”Ο πατέρας μου είναι βιοτέχνης έτσι ήξερα το ρούχο από πάντα. Πήρα όλο το τεχνικό κομμάτι από εκείνον. Ξέρω όλη την κατασκευή του ρούχου από το α ως το ω. Όταν ξεκίνησα να το κάνω συνειδητοποίησα πόσα είχα μάθει ασυναίσθητα. Το ήξερα χωρίς να το ξέρω.”

Το Milkwhite βγαίνει από το συρτάρι

Ο πατέρας του, άριστος κόφτης, επιμένει ο Δημήτρης να ασχοληθεί με την οικογενειακή βιοτεχνία, να συνεχίσει την παράδοση. Εκείνος μετά από πολλά και σθεναρά όχι θα μπει στο κοφτήριο με μία αντρική ρόμπα, θα την ακουμπήσει στον πάγκο εργασίας και θα πει: ”Φέτος θα βγάλουμε ρόμπες.” Η σφραγίδα μπήκε και το Milkwhite βγήκε από το συρτάρι, σαν ένας στίχος που περίμενε την κατάλληλη μουσική για να ταξιδέψει. ”Μου αρέσει πολύ το interior και ψάχνοντας χρώματα κατέληξα στο λευκό. Αν κάνεις κάτι θα το κάνεις all the way έλεγα στον εαυτό μου. Θες λευκό; Θα γίνει ολόλευκο. Μου άρεσε το off white. Ψάχνοντας είχα βρει την απόχρωση που λέγεται Milkwhite. Καθαρό και soft. Κούμπωσε στη φιλοσοφία του brand από το πρώτο κιόλας ρούχο. Ένα σετ με crop top και φούστα φουσκωτή μάξι σε παστέλ ροζ.”

 

Ξεκίνησα με το σκεπτικό να κάνω 5 ρούχα και μετά από ένα μήνα είχα μία συλλογή 30 ρούχων, χωρίς να έχω καν πελάτες.

Miuccia Prada, Alessandro Michelle και Phoebe Philo. Τρεις σχεδιαστές που παρακολουθεί και θεωρεί πρωτοπόρους στη μόδα. Αγαπά τον μαξιμαλισμό αλλά ως δια μαγείας καταλήγει σε ένα μίνιμαλ μείγμα σύγχρονου ρομαντισμού. Και κάπως έτσι πάτησα το κουμπί (του). ”Πρόκειται για ρομαντική εταιρία. Μου πήρε πάρα πολύ καιρό να το αποδεχτώ. Το μισούσα. Είχα τον ρομαντισμό κάπως συγκεκριμένα στο μυαλό μου αλλά τον εκτελούσα με πιο σύγχρονο τρόπο. Πρέπει το vintage και το ρομαντικό να το πάρεις και να το φέρεις στο 2017. Αντιφατικό και δύσκολο αλλά αυτό είναι το στοίχημα αν θέλεις να θεωρείσαι σχεδιαστής right now.” Κι αν έπρεπε σε μία πρόταση να συμπυκνώσεις το ύφος των ρούχων Milkwhite; ”Γραμμές teenage couture. Ρούχα που θυμίζουν άλλη εποχή αλλά με σύγχρονο τρόπο.”

 

Αφουγκράζεται τις αντιδράσεις του κοινού και θέλει η δική του αισθητική να αφήσει αποτυπώματα πάνω στα οποία θα πατήσουν όσοι αγαπήσουν τις δημιουργίες του.

Το αν αρέσει στο κοινό με απασχολεί. Πρέπει να το ακούς και να το καταλαβαίνεις. Υπάρχει αλληλεπίδραση αλλιώς είσαι σε μία σχέση και είναι σαν να είσαι μόνος σου.

Στην κουβέντα μας μπαίνουν ποσοστά για να μου εξηγήσει πως χωρίζει την κάθε συλλογή του. Λες να με πέρασε για μαθηματικό μυαλό και να χρειαστεί να δώσω απάντηση στο 7Χ9. Λήξη συναγερμού. Με συμπάθησε και πολλαπλασιασμό δεν έκανα. Επιστροφή στις συλλογές. ”50% σε σταθερά κομμάτια που ξέρω ότι αρέσουν και δεν έχω λόγο να τα αλλάξω παρά μόνο να κάνω μικροανανεώσεις. 30% κάτι καινούριο. 20% αυτό που θέλω εγώ να περάσω στον κόσμο.”

Το branding μέχρι τέλους

”Κάθε μία συλλογή έχει από πίσω της ένα story, έχει αρχή μέση και τέλος. Μια συνοχή. Θα φτιάξω την καμπάνια και το lookbook. Θα δείξω το logo μου. Στόχος δεν είναι η αυτοπροβολή αλλά το να γίνει γνωστό το logo. Το απολαμβάνω αλλά πάνω από όλα βάζω το brand. Κάνουμε εικόνες. Στήνουμε φωτογραφίσεις που δε θέλουμε να έχουν τα δεδομένα που επικρατούν. Ακολουθούμε αυτό το ιδιαίτερο μοτίβο στις φωτογραφίσεις. Σκέψη και ενέργεια. Το στήνω σαν μόδα γιατί είναι η καμπάνια της εταιρίας. Ο πιο σωστός τρόπος να αποδώσω το στόρι της συλλογής μου. Το branding είναι για εμένα πάρα πολύ σημαντικό το ακολουθώ πιστά και δεν το αφήνω, παρά τις διαφωνίες.”

 

Πάθος. Αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει γάντι στον Δημήτρη. Η σύνδεση της προσωπικότητάς του με όσα βλέπω στις κρεμάστρες είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. ”Δεν πιστεύω πολύ στον εαυτό μου αλλά στο τέλος πιστεύω πως θα μου βγει αυτό που θέλω. Έχω μία ασφάλεια πως στο τέλος θα το καταφέρω.” Αυτό είναι πάθος. Είναι πείσμα, είναι επιμονή. Δεν αγαπά τα πλάνα, παλεύει να αποφύγει τις υποχωρήσεις, αγχώνεται διαρκώς και θέλει όλα να περνούν από τα δικά του χέρια.

”Δεν κάνω πλάνα, έχω όνειρα αλλά ζω το τώρα μου και το κάνω πολύ έντονα. Έχω τρομερό πάθος για αυτό που κάνω. Θέλω να μου αρέσει και να μη με απογοητεύει. Όταν σταματάει να με εμπνέει και δεν έχει να μου δώσει, σταματάω. Το τρέφω για να έχει να μου δώσει.”

Η φιλοσοφία της εταιρίας και τα vintage ταγιεράκια

Φυσικά και βάζει κόκκινες γραμμές. Μία δική του πολύ προσωπική συμφωνία, πολύ πριν φορέσουμε τα prints του. Σα να λέμε απαράβατοι κανόνες. Όλα ξεκινούν από τη φιλοσοφία της εταιρίας και έπειτα καταλήγουν να γίνουν γραμμές σε χαρτί και να μεταμορφωθούν σε φορέματα, παντελόνια και πουκάμισα. ”Το πιο χαρακτηριστικό είναι η παλέτα χρωμάτων. Εμένα μου αρέσουν τα σκούρα και τα μουντά. Αν δεις τις συλλογές μου είναι σαν να υποκρίνομαι. Για κάποιο λόγο πάντα θα επιστρέψω σε μουντές παστέλ αποχρώσεις. Πρέπει να βγάζω ένα μαύρο κομμάτι το χρόνο στο lookbook. Αγαπώ και επιμένω στα shapes. Τα πίστευα πάρα πολύ τα two pieces. Ήταν κάτι παλιακό που ερχόταν με φόρα, όταν ξεκίνησα και τώρα μιλάμε για μία από τις μεγαλύτερες τάσεις. Λατρεύω τα ταγιεράκια των κυριών της παλιάς Αθήνας. Αμέσως μετά την πρώτη συλλογή βγάζω μία flash και λανσάρω patterns, τα οποία γίνονται σε συνεργασία με τον Γιάννη Κοσέσογλου. Πολύ έντονα florals και stories με ζώα.”

 

Όλα τα φώτα στη φετινή συλλογή

Συνεπής ως προς τον ρομαντικό χαρακτήρα του brand ο Δημήτρης δημιουργεί μία ώριμη απεικόνιση της προσωπικότητάς του. Πινελιές ανεμελιάς σε καθαρές γραμμές. Και το όνομα αυτής: Late night dreams. Χελιδόνια και λουλούδια, αυτά είναι τα δύο μοτίβα που κυριαρχούν. ”Θεωρούσα πως είναι πιο dark, πιο σκοτεινή. Το στόρι έχει μία μελαγχολία. Επέστρεψα στον γιακά, έβαλα mini A line, κλασικές αξίες silky satin, βελούδο. Softeness στην επιφάνεια. Οι διαφάνειες με τα λουλούδια είναι τόσο εύθραυστα πανιά. Η συνέχεια αυτή της συλλογής είναι το Nightmares.”

 

Ήταν ένα δειλό και αβέβαιο ξεκίνημα, είχε όμως μπόλικες δόσεις ανιδιοτελούς αγάπης και αφοσίωσης από μία ομάδα ανθρώπων που πίστεψαν στο όραμα του Δημήτρη και ακολούθησαν. Τα μικρά βήματα δεν άργησαν να γίνουν θαρραλέες δρασκελιές προς την επιτυχία.

Ήθελα κάτι τελείως δικό μου. Ήθελα να κάνω κάτι από το μηδέν και να είναι διαφορετικό από όσα είχαμε δει στη μόδα της Ελλάδας.

Αποστολή εξετελέστη.

Επόμενη συνάντηση στο showroom της οδού Λέκκα, στην πρώτη boutique της εταιρείας που θα διαθέτει ολόκληρη τη συλλογή. Το νέο κατάστημα θα κάνει opening σε λίγες ημέρες. Σημειώνω πώς είναι η πρώτη φορά που γίνεται από ελληνικό brand τέτοιου τύπου. ”Αυτή είναι η σεζόν μας. Το κατάστημα θα είναι ο καθρέφτης της εταιρίας. Θα πάρει ζωή το Milkwhite και θα καταλάβει κι ο κόσμος πώς το έχω εγώ στο μυαλό μου.”