Ο Αύγουστος Κορτώ βάζει τον εαυτό του στη θέση των πλημμυροπαθών κι εμάς μαζί του
- 14 ΣΕΠ 2023
Μερικές φορές χρειάζεται ένας συγγραφέας για να ανοίξει ένα παράθυρο στη ζωή των άλλων. Με όλες τις μικρές λεπτομέρειες που αυτή περιλαμβάνει, με εκείνες τις καθημερινές κινήσεις που κανείς μας δεν σκέφτεται εύκολα πόσο κόπο και απελπισία και αγανάκτηση μπορούν να περιλαμβάνουν. Ο Αύγουστος Κορτώ μπήκε νοερά στα παπούτσια των πλημμυροπαθών του Βόλου και της Θεσσαλίας, και μέσα από την ανάρτησή του στο Facebook, μας έβαλε στην καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν εδώ και μέρες, ενώ τα νερά έχουν υποχωρήσει και έχουν αφήσει τις πόλεις τους και τα χωριά τους βουτηγμένα στη λάσπη.
«Προσπαθώ – κι αδυνατώ – να φανταστώ πώς θα ένιωθα αν ήμουν γονιός, κι έπρεπε να βράσω νερό για να πιούν και να λουστούν τα παιδιά μου, να βουρτσίσουν τα δόντια τους, ενώ συγχρόνως θα με κατέτρωγε η αγωνία των μικροβίων και των ιών που μπορούν, υπό τέτοιες συνθήκες, να σε θερίσουν», έγραψε ο Αύγουστος Κορτώ και μαζί με εκείνον ένιωσαν και οι αναγνώστες του αυτόματα την αγωνία.
«Θα ήμουν αφάνταστα θυμωμένος, απελπισμένος, θα αισθανόμουν μετέωρος κι ανήμπορος κι ανυπεράσπιστος, και πιθανότατα θα καταριόμουν το κράτος που δεν απότρεψε εγκαίρως την καταστροφή», συμπλήρωσε ο Αύγουστος Κορτώ κι έπειτα συνέχισε την ανάρτησή του με το δίλημμα που ο ίδιος πιστεύει ότι θα αντιμετώπιζε.
«Μπορεί να ήθελα να δω τον τόπο όπου γεννήθηκα να αναδύεται απ’ τις λάσπες, και να αγωνιζόμουν με όποιον τρόπο διέθετα ώστε να ξαναδώ την ιδιαίτερη πατρίδα μου όπως την έζησα και την αγάπησα. Μα απ’ την άλλη, αν είχα τη δυνατότητα να φύγω, μπορεί να μάζευα τη φαμίλια μου και να έριχνα μαύρη πέτρα», έγραψε ο συγγραφέας.
Ο Αύγουστος Κορτώ μίλησε για τον «ακήρυχτο πόλεμο» που ζουν οι κάτοικοι της Θεσσαλίας (και της Μαγνησίας), έναν που ζουν όλοι οι κάτοικοι ενός τόπου που έρχονται αντιμέτωποι με φυσικές καταστροφές. Έναν που δημιουργεί οργή μπροστά στην κατάρρευση της βεβαιότητας ότι ζουν σε ένα κράτος προηγμένο και ικανό να αποτρέψει καταστροφές και να τους φροντίσει αν αυτές τελικά συμβούν.
«Ζούμε εδώ και χρόνια την τραγωδία της προσφυγιάς διάφορων πολέμων – κι αυτό που βιώνει η μαρτυρική Θεσσαλία είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοια διλήμματα επιβίωσης. Γι’ αυτό κι οφείλουμε να ακούμε προσεχτικά, κατανυκτικά, τις φωνές των πληγέντων. Στο βάσανό τους κρύβεται ολόκληρη η ιστορία της χώρας μας», κατέληξε ο Αύγουστος Κορτώ.
Από κάτω τα σχόλια αποδεικνύουν πόσο αληθινά ήταν όλα όσα έγραψε. Και πόσο πιο ακραία κι από αυτά που έγραψε είναι τα καθημερινά διλήμματα των ανθρώπων.
Μία κατσαρόλα με νερό, στον Βόλο. «Χθεσινή φωτό από την κατσαρόλα που έβρασα νερό για να πλύνω τα πιάτα, σε κεντρικό σημείο του Βόλου. Στον πάτο του σκέυους κατακάθισε το χώμα, μετά τον βρασμό. Φοβάμαι να φανταστώ τι συμβαίνει στα πέριξ της πόλης», έγραψε μία σχολιάστρια στο post.
Μια φωνή από τον Βόλο. «Εμείς εδώ στο Βόλο ταλαιπωρούμαστε, εκνευριζόμαστε, φωνάζουμε, λέμε πως δεν αντέχουμε άλλο, αλλά υπάρχουν συνάνθρωποί μας που έχασαν τα πάντα… Δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους πώς νιώθουν», έγραψε κάποιος άλλος.
Νερό κίτρινο. «Δεν βράζουμε νερό. Δεν έχει νόημα. Τι να βράσεις όταν το νερό ειναι κίτρινο ή έχει λάσπη; Εμφιαλωμένο και κάνεις πατέντες για το πώς θα πλυθείς. Αλλά δεν θα πλύνουμε ρούχα στο ποτάμι (το καθαρό) όπως έκανε η γιαγιά μου. Αν μας βρει κάποιος τρόπο και γι αυτό».
Μία νέα αστεγία. «Δεν έχουν καν σπίτι και ηλεκτρικές συσκευές να βράσουν το νερό αρκετοί άνθρωποι εδώ».
Το νερό γουλιά γουλιά. «Πνίγηκε ο κόσμος και δεν έχει βρακί να βάλει. Ο άλλος έδινε στα παιδιά του γουλιά γουλιά νερό. Φίλοι μας ανέβηκαν στο πατάρι να σωθούν. Γι’ αυτό πληρώνουμε φόρους; Για να μας πνίξουν; Ο κάμπος καταστράφηκε και μαζί με εμάς και οι διπλανές πόλεις».
O Βόλος παραμένει χωρίς πόσιμο νερό και το Πήλιο με καταστραμμένο οδικό δίκτυο. Χωρίς νερό και ρεύμα μένουν χιλιάδες νοικοκυριά στη Θεσσαλία, ημέρες μετά το πέρασμα της κακοκαιρίας Daniel.
