Ο Δημήτρης Παπανικολάου πάλεψε και κέρδισε: 13χρονο κορίτσι με Άσπεργκερ έγινε δεκτό σε μουσικό σχολείο
- 21 ΟΚΤ 2021
Ήταν 13 Σεπτεμβρίου όταν ο Δημήτρης Παπανικολάου έκανε τη δική του εξομολόγηση, μιλώντας δημόσια για το Σύνδρομο Άσπεργκερ με το οποίο διαγνώστηκε. Πρόκειται για αυτήν τη νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού και χαρακτηρίζεται από ελλείμματα σε βασικές λειτουργίες. Λειτουργίες που συνδέονται με την ικανότητα του ατόμου για κοινωνική επαφή, επικοινωνία και φαντασία.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου αποφάσισε να μοιραστεί την αλήθεια του με τους διαδικτυακούς του φίλους, κάνοντας μία σχετική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram. Στη φωτογραφία πρωταγωνιστούν ο ίδιος μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Νίκο Γκάλη, ενώ η περιγραφή της φωτογραφίας δεν σε αφήνει χωρίς συγκίνηση. «Αποφάσισα να το μοιραστώ, αλλά και να δράσω. Όχι για τον εαυτό μου, αλλά για όλους. Έχω πλέον πλήρη γνώση του φάσματος αυτισμού για όλες τις βαθμίδες λειτουργικότητας», αναφέρει μεταξύ άλλων στη – σπουδαίας σημασίας – δημοσίευσή του.
Τα λόγια του, φυσικά, δεν έμειναν απλά γραμμένα στη δημοσίευση, αλλά έγιναν άμεσα πράξη, λίγες μέρες μετά την εξομολόγησή του. Πιο συγκεκριμένα, ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας βοήθησε ένα 13χρονο κορίτσι που έχει διαγνωσθεί με Σύνδρομο Άσπεργκερ να ενταχθεί στο σχολείο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, όπως δηλαδή ορίζει και το αναφαίρετο δικαίωμα των παιδιών στη δωρεάν εκπαίδευση.
Ο λόγος απόρριψης της Δ’ Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για φοίτηση στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου, οφειλόταν στη συμπλήρωση του μέγιστου αριθμού των 26 παιδιών που μπορούσαν να δεχθούν τα τρία τμήματα του σχολείου, όπως ορίζει ο νόμος, χωρίς τη δυνατότητα να γίνει μία τέτοια εξαίρεση. Ωστόσο, με αγώνα όλα είναι δυνατά κι ο Δημήτρης Παπανικολάου πάλεψε για το 13χρονο κοριτσάκι. Και φυσικά κέρδισε.
Τα σπαρακτικά λόγια της μητέρας του 13χρονου κοριτσιού
Μιλώντας στο notia.gr, η μητέρα του κοριτσιού ανέφερε για την αδικία κατά του παιδιού της: «Έχω μία κόρη 13 χρόνων στο φάσμα του αυτισμού. Έχει άσπεργκερ. Εγώ την φωνάζω χαρισματική. Αυτά τα παιδιά, όπως ξέρουμε, θέλουν τη ρουτίνα τους και μία ψυχολογία άριστη, όσο το δυνατόν, αφού κινδυνεύουν από κατάθλιψη. Η κόρη μου, λοιπόν, πέρασε με εξετάσεις στο μουσικό σχολείο του Βαρθολομιού (διαμέναμε στο νομό Ηλείας τελευταία).
Λόγοι υγείας, οικογενειακοί, μάς ανάγκασαν να ανέβουμε στην Αθήνα για άγνωστο, χρονικό διάστημα. Εκεί ξεκινάει και το πρόβλημα. Η μεταγραφή της πρέπει να γίνει στο μουσικό σχολείο της περιοχής που μένουμε τώρα. Τηλεφωνώ λοιπόν στο μουσικό σχολείο του Αλίμου και ζητώ μεταγραφή. Μεταβαίνω την επόμενη με οδηγίες της υπεύθυνης να συμπληρώσω την αίτηση. Με διαβεβαιώνει ότι μόλις αποδεσμευτεί το παιδί από το Βαρθολομιό μπορεί και την επόμενη μέρα να ξεκινήσει μαθήματα. Αντ’ αυτού με καλούν έξι ώρες αργότερα και μου λένε ότι το σχολείο έχει τρία τμήματα των 26 παιδιών (το ανώτερο όριο που τους επιτρέπεται), δεν μπορούν να δεχτούν το παιδί μου και να πάει σε ένα γενικό σχολείο», αναφέρει η μητέρα.
Η (απαράδεκτη) κακή, ψυχολογική κατάσταση του μικρού κοριτσιού
Συνεχίζει λέγοντας: «Ένα παιδί στο φάσμα που λατρεύει τη μουσική, κάνει φίλους μέσα από αυτήν (θέματα κοινωνικοποίησης) και στο κάτω κάτω αυτό ήταν το σχολείο της και η καθημερινότητά της τον τελευταίο καιρό. Αντιδρώ φυσικά και αναφέρω όλα αυτά και επιπλέον ότι όταν γυρίσουμε πίσω το παιδί θα έχει χάσει τη θέση του στο σχολείο της. Παραθέτω στο διευθυντή χαρτιά της από τα ΚΕΠΑ και τα ΚΕΣΥ ώστε να πάει στον προϊστάμενο της δευτεροβάθμιας και να ζητήσει το αυτονόητο, το παιδί να εγγραφεί κανονικά στο σχολείο.
Γνωρίζουμε όλοι ότι 27ο παιδί έχει μπει σε τμήμα αρκετές φορές. Σήμερα, λοιπόν σχεδόν, μία εβδομάδα μετά, το παιδί είναι χωρίς σχολείο και καταρρακωμένη ψυχολογικά από όλα αυτά που συμβαίνουν. Το κερασάκι; ο διευθυντής μας μεταφέρει την αρνητική απάντηση της δευτεροβάθμιας. Τα δικαιώματα αυτών των παιδιών ποιος τα σέβεται, λοιπόν, αν το ίδιο το κράτος αδιαφορεί;»
«Γιατί ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να παίζει με αθώες, παιδικές ψυχές και να κρίνεται από αυτόν η μετέπειτα ζωή τους;»
«Το ότι το παιδί μου είναι ακόμα εκτός σχολικής κοινότητας και κλαίει καθημερινά γιατί το γενικό σχολείο είναι για αυτήν βαρετό; Στο μουσικό ανήκει άλλωστε εδώ και ένα χρόνο και θέλουν να την πετάξουν έξω από αυτή την ομάδα με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή το παιδί μου πρέπει να επιλέξει να ζήσει στην επαρχία μόνο του χωρίς τη μητέρα του ή να πάει σε ένα σχολείο που δεν ανήκει
Επιτέλους δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στα άτομα με αναπηρία; Γιατί ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να παίζει με αθώες παιδικές ψυχές και να κρίνεται από αυτόν η μετέπειτα ζωή τους. Θέλουμε να λεγόμαστε ευρωπαϊκή χώρα, αλλά μόνο σαν τίτλος κατά τα άλλα τίποτα», κατέληξε η μητέρα της 13χρονης.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου κάνει τα λόγια του πράξη και μας γεμίζει ελπίδα
Ο Δημήτρης Πανανικολάου, λοιπόν, ως πρωτοστάτης της εκστρατείας ευαισθητοποίησης της κοινωνίας για το Σύνδρομο Άσπεργκερ και παραδίδοντας μαθήματα αλληλεγγύης, δεν άφησε το ζήτημα στη μοίρα του. Ο ίδιος συνόδευσε τη μητέρα της 13χρονης στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μιλώντας με τον προϊστάμενο, η λύση βρέθηκε. Ο ίδιος, μάλιστα, ξεκαθάρισε με story στο Instagram ότι δεν είναι θέμα εξυπηρέτησης, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα ένταξης του παιδιού στο σχολείο.»
«Ένα παιδικό ταξίδι ξεκινάει, με την ευαισθητοποίηση των υπευθύνων το θέμα λύθηκε», έγραψε στο Facebook η μητέρα του κοριτσιού. Χίλια μπράβο.
