Όλοι χρωστάμε ένα «ευχαριστώ» στην κοπέλα του Μίλτου Τεντόγλου

Ο τύπος που «έκλεισε» τα 24 στις 18 του περασμένου Μάρτη δεν συνηθίζει να λέει πράγματα που δεν εννοεί. Βασικά, ο Μίλτος Τεντόγλου λέει ό,τι σκέφτεται. Όχι από άγνοια κινδύνου ή υπεροψία. Μόλις διαβάσεις όσα ακολουθούν, θα καταλάβεις πως πρόκειται για τύπο που έχει αποφασίσει να είναι ειλικρινής, χωρίς να προσβάλει, γνωρίζοντας πολύ καλά πως κάθε λέξη ή πράξη έχει συνέπειες.

Πριν περάσουμε στη γνωριμία μας, ας δούμε τις προσπάθειες που έκανε ο Μίλτος Τεντόγλου όπως ανέβαινε στην κορυφή του κόσμου.

Όπως έγραψε ο Κώστας Χολίδης στο Sport24, στην πρώτη προσπάθεια ο Έλληνας αθλητής «πέταξε» στο 8.11μ., η δεύτερη και η τρίτη ήταν άκυρες, στην τέταρτη έφτασε στο 8.10 και στην πέμπτη προσγειώθηκε στο 8.15, που του έδινε το χάλκινο μετάλλιο. Έμενε άλλη μια προσπάθεια για να ολοκληρώσει. Πριν την κάνει, είδε τον Iσπανό Eusebio Cáceres να τον πετάει εκτός βάθρου. Για την ιστορία, στο πρώτο σκαλοπάτι είχε βάλει το ένα του πόδι ο Κουβανός Juan Miguel Echevarría, με 8.41. Εκεί πήγε και ο Τεντόγλου και ένεκα της καλύτερης δεύτερης προσπάθειας -συγκριτικά με τον Echevarria-, βρέθηκε στην κορυφή.

«Ήμουν κ@λόφαρδος», λέει ο Μίλτος Τεντόγλου

Αν το θες σε δική του περιγραφή  «ήταν πολύ κακός αγώνας, τι έκανα; Τι έκανα; Δεν ξέρω τι έπαθα στις πέντε πρώτες προσπάθειες. Η πρώτη θέση ήταν πολύ τυχερή. Δεν ξέρω τι πήγε στραβά. Μάλλον φταίει το γόνατό μου, μάλλον φταίει ότι ήταν πρωί. Δεν μπορούσα να το βρω με τίποτα. Μάλλον έφταιγε και λίγο η πίεση, δεν ένιωθα ο εαυτός μου.

Στο τέλος είπα πάμε για ένα χαλαρό αλματάκι. 8.21 ήταν η δεύτερη θέση, θα το κάνουμε, λέω, σιγά. Καταλάθος έγινε, κ@λόφαρδος ήμουν (σ.σ. γέλια). Με 8.15 δεν ήθελα να κερδίσω, για το Θεό. Καλύτερα να έχανα

«Δεν ήθελα μετάλλιο. Δεν έπρεπε να κερδίσω εγώ σήμερα. Έπρεπε να κερδίσει ο Echevarría, ήταν καλύτερος. Εγώ δεν ήμουν καλά. Πήγα στο τελευταίο άλμα και τους το έκλεψα. Δεν ένιωσα όμως, πως έδωσα τη μάχη που έπρεπε να δώσω».

Τι σου είπα για τις δηλώσεις του; Θα υπερθεματίσω με μια άλλη που είναι και στο Νο1 της λίστας όσων θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζεις για τον χρυσό Ολυμπιονίκη. Στις 6 Ιουνίου του 2021 ο Μίλτος Τεντόγλου ήταν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου. Πήρε το χρυσό με 8.48. Ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση του κόσμου. Παρεμπιπτόντως, του άνηκε και η πρώτη (8.60). Μετά την απονομή, είχε πάει στην κάμερα της ΕΡΤ για τις εθιμοτυπικές δηλώσεις, που μόνο εθιμοτυπικές δεν ήταν. Τι είπε; «Θα ήθελα να ευχαριστήσω και την κοπέλα μου που μου σπάει τα νεύρα που με κάνει να έρχομαι στους αγώνες τσιτωμένος». Κάπου εδώ να πούμε όλοι ένα ευχαριστώ σε αυτήν την κοπέλα.

Για να αποφευχθούν τυχόν συγχύσεις, αυτό που κινεί τον Τεντόγλου δεν είναι τα νεύρα, αλλά η αδρεναλίνη. Ο ίδιος έχει πει ότι «όταν μου ανεβαίνει, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Υπάρχω μόνο εγώ και το σκάμμα. Ίσως έχω άγνοια κινδύνου. Μου αρέσει η πίεση των αγώνων. Θα μπορούσα να πω ότι είμαι μαθημένος σε αυτή. Τρώω την πίεση για πρωινό. Μου αρέσουν οι αγώνες. Κάθε φορά που μπαίνω για μια “μάχη” θέλω να την απολαύσω».

Αυτό έκανε από το πρώτο σπορ με το οποίο ασχολήθηκε ο Μίλτος Τεντόγλου. Ήταν το παρκούρ. Ενόσω ξέδινε, στα Γρεβενά τον είδε εν δράσει ένας προπονητής (Βαγγέλης Παπανίκος) και του πρότεινε να κάνει σε άλλη συνθήκη τα άλματα του. «Από όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε να τρέχω και να πηδάω. Ήμουν αθλητικός, αλλά δεν είχα ασχοληθεί με κάποιο άθλημα. Δεν έπαιζα καν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, όπως οι συνομήλικοί μου. Με την παρέα μου κάναμε παρκούρ. Ένα από τα μέρη που πηγαίναμε για το χόμπι μας ήταν στο Δημοτικό Στάδιο. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που οι φύλακες μας έδιωχναν, γιατί φοβούνταν μη χτυπήσουμε. Σε μια από τις επισκέψεις μας, με είδε ο πρώην προπονητής μου, Βαγγέλης Παπανίκος. Μου πρότεινε να δοκιμάσω το άλμα εις ύψος. Πήγα στον στίβο και είδα να κάνει προπόνηση η Ιωάννα Ζάκκα. Έβαλα τον πήχη στο 1,60μ. Τον πέρασα με την πρώτη προσπάθεια. Τότε, ο κ. Παπανίκος με ρώτησε: “Γιατί δεν ασχολείσαι με το μήκος;” Έτσι ξεκίνησα».

Έως ότου κατακτήσει το πρώτο μετάλλιο, δεν είχε δώσει ακριβώς όλο του το είναι στο άλμα εις μήκος. «Μετά το πρώτο μετάλλιο αποφάσισα να πάρω πιο σοβαρά το θέμα». Ήταν στο Πανελλήνιο Παίδων του 2014 «όπου είχα πάει να αγωνιστώ χαλαρά. Εννοώ, δεν είχα κάποιο στόχο. Πιο πολύ με ενδιέφερε η εμπειρία. Η τεχνική μου ήταν εντελώς λάθος, ούτε φόρα δεν ήξερα να παίρνω. Κι όμως κατάφερα να κατακτήσω το ασημένιο μετάλλιο. Αυτό με έκανε να καταλάβω πως μπορώ να πετύχω πολλά, αν δουλέψω σωστά». Ειρήσθω εν παρόδω, ήταν 15 χρόνων.

Η Ιαπωνία ήταν ένας προορισμός που ήθελε να επισκεφτεί από όταν αντιλήφθηκε την αγάπη του για τα anime. «Το αγαπημένο μου τραγούδι, επίσης, είναι γιαπωνέζικο. Ναι, καταλαβαίνω και τη γλώσσα. Μπορώ να μιλήσω, αλλά όχι τόσο καλά. Καταλαβαίνω όμως πολλά. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι στο Τόκιο θα αισθάνομαι σαν να είμαι στο σπίτι μου».

Το 2015 απόλαυσε τις πρώτες διακρίσεις στην Ελλάδα (μεταξύ άλλων βελτίωσε το πανελλήνιο ρεκόρ των παίδων). Με την επίδοσή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων/Νεανίδων (7,69) κέρδισε μια θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ17, που έγινε στο Κάλι της Κολομβίας. Αναδείχθηκε ο πέμπτος καλύτερος του είδους στον κόσμο (με 7,66).

Το 2016 εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων/νεανίδων της Πολωνίας. Ανέβηκε στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου, με επίδοση 7,91. Λίγους μήνες μετά, στο μίτινγκ «Παπαφλέσσια», έπιασε το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (με 8,19). Αυτή ήταν η πρώτη του φορά σε Αγώνες. Δεν προκρίθηκε στον τελικό. Όπως έμεινε εκτός διεκδίκησης μεταλλίων στο Παγκόσμιο του 2017. Πήρε το χρυσό στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του ίδιου χρόνου. Η επίδοση του (8,30) ήταν νέο ρεκόρ κάτω των 20 χρόνων.

«Ο αθλητισμός λειτουργεί όπως η κοινωνία: χωρίς πλάνο»

Τον Αύγουστο του 2018, πρόσφερε στην Ελλάδα το πρώτο χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος σε Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Είχε «πετάξει» στα 8,25. Κράτησε το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης τον Μάρτιο του 2021, όταν έφτασε στα 8,35. Είχε αγωνιστεί με τραύμα στο αριστερό γόνατο. Παρόλα αυτά, χρειάστηκε μόλις την πρώτη προσπάθεια για να προκριθεί στον τελικό, όπου κυριάρχησε – επίσης με ένα άλμα. Μετά το Πανευρωπαϊκό -για την ακρίβεια, το Μάρτιο- μπήκε στο χειρουργείο για να κάνει επέμβαση έγχυσης βλαστοκυττάρων στο πονεμένο γόνατο. Ακολούθως, ξεκίνησε πρόγραμμα αποθεραπείας.

Η διοργάνωση στην οποία έγινε ο πρωταθλητής Ευρώπης, o Μίλτος Τεντόγλου, ήταν η πρώτη στην οποία μετείχε, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. «Όλα ήταν δύσκολα για όλους, αλλά θέλω να πω ότι δεν μπορώ να καταλάβω πολλά πράγματα, για τον τρόπο που λειτουργεί ο αθλητισμός. Είναι σε συνέπεια με τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία: χωρίς πλάνο, χωρίς να δουλεύει τίποτα. Το άγχος της επιβίωσης και η αβεβαιότητα για το μέλλον αποτυπώθηκαν στα περιστατικά έντονης βίας που έχουν καταγραφεί».

«Σε ό,τι αφορά όλους εμάς που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, όταν πληρώνεσαι ανά τρεις ή έξι μήνες, με τι δύναμη να πας για προπόνηση; Οι αθλητές είμαστε επίσης άνθρωποι με οικογένειες. Δεν είχαμε κανέναν δίπλα μας, πέραν των χορηγών μας».

«Δεν υπήρχε κανένας άλλος να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που παρουσιάστηκαν στον ένα εξτρά χρόνο της προετοιμασίας μας, ώστε να μπορούμε να εκπροσωπήσουμε τη χώρα με τον καλύτερο τρόπο στο Τόκιο. Δυστυχώς, αυτός είναι ο λόγος που θα χαθούν πολλοί άνθρωποι από τον αθλητισμό, είτε μιλάμε για ένα παιδί που ξεκινά τώρα, είτε για έναν προπονητή με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. Ίσως να τους νοιάζει μόνο το ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω τι να πω. Αυτό που ξέρω είναι πως επρόκειτο για θαύμα που υπάρχω και δεν καταστράφηκα, μετά τον τρόπο που διαχειρίστηκαν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι το lockdown».

Τώρα που ο Μίλτος Τεντόγλου έγινε χρυσός Ολυμπιονίκης, θα υποθέτεις πως νιώθει και το αίσθημα του ολοκληρωμένου. Πλανάσαι. Όπως έχει διευκρινίσει από πολύ νωρίς «έπειτα από κάθε μετάλλιο που παίρνω, λέω στον εαυτό μου πως δεν σημαίνει τίποτα. Έτσι, έχω πάντα την ίδια θέληση και την ίδια όρεξη. Πιστεύω πως τα όρια μου είναι ακόμα πιο ψηλά – δεν τα έχω πλησιάσει καν. Ελπίζω να είμαι υγιής και θα αποδείξω πού φτάνουν».