Σία Κοσιώνη: Η αγκαλιά που έγινε η πιο «ηχηρή» ανάρτηση για την Ουκρανία
- 8 ΜΑΡ 2022
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και η ανάγκη σε ανθρωπιστική βοήθεια για τα θύματά του ολοένα και μεγαλώνει. Σε αυτό το πλαίσιο οργανώσεις, φορείς και ΜΚΟ προσπαθούν με όποιον τρόπο μπορούν να οργανώσουν αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία. Η συμβολή όλων μας είναι παραπάνω από αναγκαία, με οποια μορφή μπορεί ο καθένας. Η Σία Κοσιώνη βρέθηκε για να βοηθήσει με τον δικό της τρόπο σε ένα από τα σημεία που είχε ορίσει η πρωτοβουλία Όλοι Μαζί Μπορούμε για τη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία.
Από τις 24 Φεβρουαρίου, την ημέρα που ο Vladimir Putin ανακοίνωσε την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησής» του στην Ουκρανία -όπως ονόμασε τη ρωσική εισβολή-, το γραφείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ αναφέρει ότι έχει επιβεβαιώσει 474 θανάτους αμάχων. Οι πρόσφυγες συνεχίζουν να ψάχνουν διόδους διαφυγής από τη χώρα και οι Ουκρανοί στρατιώτες συνεχίζουν να υπερασπίζονται τα εδάφη τους. Η ανάγκη για κλινοσκεπάσματα, είδη ατομικής υγιεινής, παιδικές τροφές, φάρμακα και υγειονομικό υλικό είναι μεγάλη. Σε αυτό το πλαίσιο η πρωτοβουλία Όλοι Μαζί Μπορούμε, ζήτησε τη συνδρομή των πολιτών για τη συγκέντρωση των αναγκαίων αγαθών. Η Σία Κοσιώνη βρέθηκε στην πλατεία Κοτζιά για τη συγκέντρωση αυτών των αγαθών την Δευτέρα 8 Μαρτίου.
Την Δευτέρα 8 Μαρτίου όμως, η Σία Κοσιώνη εκτός από υλικά «μάζεψε» για μας όλη τη συγκίνηση του κόσμου σε ένα της post. Συγκέντρωσε σε μία εικόνα και λίγες γραμμές μία από τις τόσες φρικτές πλευρές του πολέμου. Αυτή που αφορά εκείνους που μένουν πίσω, όσο οι άλλοι βαδίζουν αβέβαιοι για το μέλλον σε μία μάχη. Την πλευρά μίας Ουκρανής γυναίκας που οι δυο γιοι της πολεμούν στην πατρίδα τους.
«Αυτή η γυναίκα είναι από την Ουκρανία. Έχει εκεί δυο γιους. Και οι δυο πολεμούν. Ούτε ξέρει πού βρίσκονται ούτε τους βρίσκει σε κανένα τηλέφωνο. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Όλοι Μαζί Μπορούμε έφερε μια τσάντα γεμάτη κάλτσες για τους στρατιώτες, όπως μου είπε, κλαίγοντας με λυγμούς. Αυτά…», έγραψε στη δημοσίευσή της η Σία Κοσιώνη.
Στην φωτογραφία της θα δεις την αγκαλιά που μοιράστηκε με την άγνωστή της ως τότε γυναίκα. Με την άγνωστή της ως τότε μητέρα. Με την γυναίκα που θέλησε να στείλει κάλτσες σε ανθρώπους σαν τους γιους της, με την ευχή ίσως κάποιος άλλος να νοιαστεί κι αυτούς. Κι αυτή είναι μία ακόμα δύσκολη, αβάσταχτη πλευρά του πολέμου. Αυτή που απαρτίζουν όσοι μένουν πίσω.
Όπως το είχε πει και η Ταμίλα Κουλίεβα, όταν της ζητήθηκε να μοιραστεί τη δική της οπτική για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία: «Μιλάμε για δύο λαούς αδέρφια. Κι όταν σκέφτομαι ότι μία μάνα Ludmila, στέλνει το παιδί της στον πόλεμο, σκέφτομαι κι ότι μία αντίστοιχη μάνα Ludmila τρέχει να σώσει το δικό της παιδί». Οι μάνες αυτού του κόσμου, Ουκρανές, Ρωσίδες, Ελληνίδες, μάνες που στην αγκαλιά τους κρύβεται η αλληλεγγύη. Αυτή είναι το μόνο που έχουμε.
