Στέφανος Μιλάτος: Ο Έλληνας που τρέλανε τον Givenchy (κι όχι μόνο)

Givenchy, Jean Paul Gaultier, Frankie Morello, Roccobarocco, John Richmond, Philipp Plein είναι κάποια από τα brand που έχει δουλέψει ως μοντέλο. Ο Στέφανος κάνει (πραγματική) διεθνή καριέρα. Είναι όμορφος, έχει καταπληκτικά μάτια, κορμί που θα ζήλευαν πολλοί και θα θαύμαζαν ακόμα περισσότεροι και σκέψη που δε συνάδει με το στερεότυπο της αφέλειας εξαιτίας του επαγγέλματος.

 

Μεγαλώνει στου Ζωγράφου, έχει καταγωγή από τα Τρίκαλα και προέρχεται από μία οικογένεια που ουδεμία σχέση έχει με τον χώρο. Η μητέρα του πωλήτρια σε πολυεθνική και ο πατέρας του κρεοπώλης. Ο δεύτερος προβάλει σθεναρή αντίσταση μέχρι να δει την πρώτη του φωτογράφιση. Τότε όλα μπαίνουν σε σειρά και ο Στιβ ετοιμάζει βαλίτσα, ανοίγει τα φτερά του για τις πασαρέλες του εξωτερικού.

Είναι προσγειωμένος, σταθερός και Made in Greece. Το σήμα κατατεθέν του, ένα τατουάζ χαμηλά στα πλευρά. Που ξεκινά το μαγιό; Βάλε λίγη φαντασία. Εκεί είσαι.

Πόζαρε στον φακό του τεράστιου Steven Klein για το Paper Magazine. Ήταν ένα από τα δύο αγόρια που θα βρίσκονταν στα πόδια της γυμνής Kim Kardashian στη φωτογράφιση που έσπασε το ίντερνετ. Δεν τον είδαμε ποτέ γιατί δεν ήθελαν να τραβήξουν την προσοχή από την Kim, έτσι κόπηκαν όσες συμμετείχαν τα μοντέλα. Η επιτυχία του είναι δεδομένη.

Με τα φυσικά του προσόντα παρακάμπτει κάθε ανταγωνισμό. Όπως πολύ απλά θα έλεγαν σε μία παρέα ”ο άνθρωπος το ‘χει”.

Ρωτήσαμε τα πάντα και τον γνωρίσαμε λίγο καλύτερα. Σας το παραδίδουμε. Μελετήστε και να ξέρετε πως μπορεί να έχει ποζάρει δίπλα στην Kate Moss και τη Lara Stone αλλά αυτό που πρώτο κοιτά σε μία κοπέλα είναι τα μάτια και το χαμόγελο. Πιθανότητες; Υπάρχουν.

 

Μου είχε περάσει από το μυαλό να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Όταν το έβλεπα από μακριά έλεγα ωραίο, πλάκα θα έχει.

Πηγαίνω στα Τρίκαλα να σπουδάσω Δασοπονία, ήταν κάτι που μου άρεσε, τότε.

Σε ένα ταξίδι μου στην Αθήνα με βρίσκει στο Γκάζι ο Νίκος Ανδικόπουλος και με ρωτά αν ασχολούμαι με το μόντελινγκ.

Όλα έγιναν τυχαία. Τότε άφησα την πρόταση αλλά ένα χρόνο μετά συνάντησα τον Δημήτρη Μακρή και αποφάσισα να δοκιμάσω.

Ξεκίνησα χωρίς να το έχω σχεδιάσει και προέκυπταν συνεχώς δουλειές.

Η πρώτη μου δουλειά ήταν ένα showroom για τον Τάσσο Σωφρονίου.

Φεύγω για το Παρίσι μέσα σε τρεις μήνες και αρκετά editorials στο book μου.

 

Περπάτησα στην πασαρέλα του οίκου Givenchy. Με είδαν στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού και με έκλεισαν αμέσως.

Το απολαμβάνω όσο δεν πάει και το ζω. Ξέρω πως αυτό επάγγελμα έχει ημερομηνία λήξης.

Δεν συνειδητοποιείς πως είσαι ωραίος. Το θέμα είναι πως νιώθεις και πώς σε κάνουν οι γύρω σου να αισθάνεσαι.

Αντιλαμβάνεσαι πως είσαι ωραίος όταν και οι υπόλοιποι σου βγάζουν αυτή την αίσθηση. Όταν κλείνεις δουλειές και έχεις ζήτηση τότε καταλαβαίνεις πως έχεις κάτι.

Δεν ξέρω τι έχω και τους αρέσει.

 

Υπάρχουν συγκεκριμένες αναλογίες για να γίνεις μοντέλο.

Μικραίνουν συνεχώς τα νούμερα. Τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχει μία μανία στις διεθνείς πασαρέλες να μπούμε σε όλο και μικρότερα μεγέθη.

Νομίζουν πως τα μοντέλα δεν έχουν μυαλό. Αυτό υπάρχει και το έχω συναντήσει. Αν δεν μιλήσεις με τον άλλο πώς θα καταλάβει αν έχεις μυαλό και προσωπικότητα; Πολλά από τα μοντέλα που κάνουν επιτυχημένη καριέρα έχουν σπουδάσει και είναι πολύ μορφωμένα.

Δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον μόνο από την εμφάνισή του.

Το πιο τρελό που μου έχουν ζητήσει να κάνω είναι να είμαι μόνο με τα εσώρουχα στο Παρίσι, βράδυ και σε μέρος που δεν επιτρεπόταν.

 

Η πιο δύσκολη στιγμή μου ήταν όταν έχασα τη γιαγιά και τον παππού μου κι εγώ δεν μπορούσα να είμαι στην Ελλάδα εξαιτίας της δουλειάς. Αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα.

Δεν μπορώ να αφήσω την Ελλάδα για κανένα λόγο. Έχω ταξιδέψει αρκετά κι έχω μείνει στο εξωτερικό για πολύ καιρό όμως πάντα επίστρέφω στη βάση μου. Η Ελλάδα είναι η βάση μου.

Είναι πολύ διαφορετικό να χτίζεις προσωπικές σχέσεις με τους πελάτες. Σε γνωρίζουν, τους μιλάς και δημιουργείται άλλη σχέση.

Στην Ελλάδα δε ζεις από το μόντελινγκ.

Αυτός που θαυμάζω πάρα πολύ είναι ο Παρασκευάς Μπουμπούρακας. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που έκανε φωτογράφιση με τη Ζιζέλ για τα εσώρουχα των D&G. Είναι η απόδειξη πως τα μοντέλα δεν είναι χαζά. Είναι πρότυπο.

Σε μία γυναίκα με ελκύει το βλέμμα. Ο τρόπος που θα με κοιτάξει και θα μου χαμογελάσει παίζει ρόλο.

Το πρώτο μου τατουάζ το έκανα στα 18. Ένα κινέζικο σύμβολο δύναμης.

Το ”Made in Greece” έγινε μετά την επίδειξη του Givenchy.

Ο πατέρας μου στην αρχή ήταν κάθετος. Δεν ήθελε να ασχοληθώ με τον χώρο. Με το που βγήκε το πρώτο περιοδικό στο οποίο είχα κάνει φωτογράφιση το πήρε και το έδειχνε στους πελάτες στο μαγαζί. Ήταν μέχρι να φύγει ο φόβος.

Το μόνο που είπα στους γονείς μου ήταν: ”Με μεγαλώσατε σωστά άρα δεν έχετε να φοβάστε τίποτα, όσο βρώμικος κι αν είναι ο χώρος”.

Η φωτογράφιση με την Kate Moss για το W για το τεύχος Νοεμβρίου 2014 ήταν από τις πολύ δυνατές μου στιγμές.

 

Δεν έχω άγχος όταν είμαι στην πασαρέλα.

Να κοιτάς ευθεία. Αυτό πρέπει να κάνεις για να περπατήσεις σωστά. Ποτέ κανέναν στα μάτια γιατί μπορεί να αγχωθείς.

Λατρεύω τη Δούκισσα Νομικού. Βγάζει κάτι πολύ κλασάτο, πολύ αριστοκρατικό. Από τις ξένες μου αρέσει πολύ η Irina Shayk.

Έχω μπει στο αεροπλάνο 45 φορές τα τελευταία δύο χρόνια. Είμαι με μία βαλίτσα στο χέρι. Μπορεί να με κουράζει κάποιες φορές αλλά το απολαμβάνω.

Σταματάς να έχεις προσωπική ζωή αν ταξιδεύεις τόσο συχνά. Φοβάσαι να δημιουργήσεις μία σχέση γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να φύγεις.

Θα έδινα τα πάντα για να δουλέψω για τον οίκο Christian Dior.

 

 

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson