Τουρκία: Χρωματιστά μπαλόνια στα συντρίμμια για τα παιδιά που χάθηκαν

«Σε μεγάλο αριθμό επαρχιών οι προσπάθειες ερευνών έχουν τελειώσει. Συνεχίζονται στις επαρχίες Καχραμανμαράς και Χατάι, σε περίπου 40 κτίρια», δήλωσε ο Γιούνους Σεζέρ, επικεφαλής της Afad. Η Τουρκία χάνει τις ελπίδες της. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να υπάρχουν ζωντανοί κάτω από τα συντρίμμια.

Η Τουρκία πενθεί. Ο κόσμος πενθεί. Περισσότεροι από 47.000 άνθρωποι έχουν καταγραφεί επισήμως ως νεκροί από τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε τη νότια Τουρκία και τη Συρία. Για 100.000 αγνοούμενους κάνουν λόγο οι τοπικές αρχές.

Τουρκία: Χρωματιστά μπαλόνια στα συντρίμμια για τα παιδιά που χάθηκαν

Για όλα εκείνα τα χαμόγελα που έσβησαν πρόωρα, ο παιδικός σύλλογος ‘’Ogün Abi’’ έβαλε από ένα χρωματιστό μπαλόνι στα συντρίμμια. Τα μέλη του συλλόγου προσπάθησαν να εντοπίσουν με ακρίβεια τα σημεία όπου πιστεύεται πως χάθηκε κάποια παιδική ζωή, στην περιοχή Αντάκια της τουρκικής επαρχίας Χατάι.

«Κάθε μπαλόνι αντιπροσωπεύει ένα παιδί. Προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη των παιδιών που έφυγαν από τον σεισμό. Μακάρι να μπορούσαμε να τους προσφέρουμε αυτά τα μπαλόνια», δήλωσε ο ιδρυτής του συλλόγου, Ogün Sever Okur.

Οι μπουλντόζες παίρνουν τη θέση των σωστικών συνεργείων και σταδιακά οι επιχειρήσεις διάσωσης μετατρέπονται σε επιχειρήσεις για την ανάσυρση σορών μέσα από τα χαλάσματα. Μανάδες προσεύχονται πια να βρουν τα άψυχα κορμιά των παιδιών τους για να τα κηδεύσουν, για να τα αντικρίσουν για μια τελευταία φορά.

«Αν θα προσευχόμουν να βρω έναν νεκρό; Ναι (…) πρέπει να παραδώσουμε το σώμα του στην οικογένεια», λέει ο χειριστής εκσκαφέα Ακίν Μποζκούρτ καθώς απομάκρυνε τα συντρίμμια από κατεστραμμένο κτίριο στην πόλη Καχραμανμαράς.

«Όταν βγάζεις ένα πτώμα κάτω από τόνους ερειπίων, οικογένειες περιμένουν με ελπίδα», συνέχισε ο Μποζκούρτ. «Θέλουν να κάνουν κηδεία. Θέλουν έναν τάφο».

Η συγκλονιστική εμπειρία των ανδρών της ΕΜΑΚ και του ΕΚΑΒ

Ο πυραγός Κωνσταντίνος Νίκας αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό της 8ης Φεβρουαρίου όταν βγήκε ένα αγοράκι 11 ετών. «Έτυχε να είμαι απέναντι όσο η ομάδα δούλευε με το 6χρονο κορίτσι που διασώσαμε.

Ήμουν εγώ να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ γιατί δεν είχα τα μέσα, του δίναμε νερό με ένα ποτήρι και έφτανα στο σημείο να το βρέχω επειδή ήταν ξαπλωμένος, σε κάποια στιγμή είχε γίνει μούσκεμα, ζήτησα ένα καλαμάκι, μου έφεραν ένα καλαμάκι πράσινο σε σχήμα φοίνικα και κάθε φορά που το έβγαζα μου έλεγε “no,no” για να συνεχίσω.

Παράλληλα έλεγε συνεχώς “10%” ότι δηλαδή δεν άντεχε άλλο και ήταν στα όρια του. Τον έβγαλαν τελικά άλλοι συνάδελφοι και πήγαν όλα καλά».

Ο επικεφαλής της ομάδας του ΕΚΑΒ, Σωκράτης Δούκας στάθηκε σε μια εικόνα όταν η ελληνική αποστολή έφτασε στη Χατάι: «ήμασταν οι πρώτοι άνθρωποι που είχαμε φτάσει εκεί και ψάχναμε σύνδεσμο για να ξεκινήσουμε.

Τότε ήρθε ένας πιτσιρικάς 7-8 ετών και μου έφερε ένα κουτί μπισκότα και για μένα ήταν πολύ πιο ψηλά και πιο δυνατή από όλες τις άλλες εικόνες».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Πώς μπορώ να βοηθήσω τους σεισμοπαθείς σε Τουρκία και Συρία;