10 πράγματα που έμαθα ως γραμματέας εφορευτικής επιτροπής

Αυτή η Κυριακή όμως, του ιστορικού δημοψηφίσματος της μεταπολίτευσης, δεν ήταν έτσι. Βρέθηκα σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Εύβοιας να παρακολουθώ από κοντά όλη τη διαδικασία. Η θέση μου γραμματέας της εφορευτικής επιτροπής. Ξέρεις, δίπλα στον δικαστικό αντιπρόσωπο, με ένα χάρακα και έσβηνα ονόματα. Να, λοιπόν, τι έμαθα αυτές τις 14 περίπου ώρες της ζωής μου. 

1. Το ράδιο αρβύλα ποτέ δεν πεθαίνει

Και δεν αναφέρομαι φυσικά στο παρεάκι του ΑΝΤ1 αλλά στις πληροφορίες που κυκλοφορούν, για να ασκήσουν πίεση, και δεν έχουν καμία βάση. “Ο Άδωνις βγήκε και είπε ότι ψήφισε ΟΧΙ” για παράδειγμα… Ευτυχώς υπάρχει το ίντερνετ. Δυστυχώς δεν το χρησιμοποιούν όλοι.

2. Οι “τρελοί” καλά κρατούν

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα εκλογικά τμήματα που δεν έχουν κάποιον γραφικό – “τρελό” όλη την ημέρα πάνω από τις ψήφους και τους ψηφοφόρους, έτσι για το pr της υπόθεσης, δεν υπάρχουν.

3. Υπάρχουν ακόμα στυλό

Είναι απίστευτο αλλά έγραψα περίπου 8-9 σελίδες με το χέρι, ονόματα και αριθμούς ψηφοφορών. Αντιγραφή έκανα από την επίσημη λίστα στο σχετικό τετράδιο, αλλά τόσο είχα να γράψω από το Λύκειο νομίζω.

4. Οι χυλοπίτες είναι υποτιμημένες…

…ή αλλιώς, μην πας ποτέ σε εφορευτική αν δεν έχεις πάρει κάτι καλό να φας. Σίγουρα μπορεί να γίνει η έκπληξη και να σε κεράσουν, βέβαια. Εμάς έγινε και φάγαμε μια τρομερή χωριάτη σαλάτα με χυλοπίτες και κοτόπουλο. Ή πεινάγαμε πολύ ή πραγματικά τα χωριάτικα δεν παίζονται. Ή και τα δύο.

5. Το χαμόγελο δε χάνεται στα δύσκολα

Δεν είμαστε “χαβαλέδες” μόνο στο τουίτερ, μπορώ πια να το πω με σιγουριά μετά από τα χαμόγελα και τις πλάκες την ημέρα του δημοψηφίσματος. Το ποσοστό έδειξε ένα 90% χαμογελαστό και εύθυμο.

6. Το “τίνος είσαι” είναι διαχρονικό

Πρώτα θα καταστραφεί η γη και μετά θα εκλείψει η συγκεκριμένη ερώτηση.

7. Υπάρχουν παιδιά γεννημένα το 1995

Χριστέ μου, νόμιζα ότι έβλεπα λάθος. Αλλά όχι! Παιδιά που γεννήθηκαν το 1995 ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές. Αγχωμένα, με ένα σφιγμένο χαμόγελο μην κάνουν κάτι λάθος και εκτεθούν.

8. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως

“Σταυρό μέσα στο κουτάκι”. Μάλλιασε η γλώσσα της δικαστικού αντιπροσώπου να το λέει. Ε, εννοείται ότι υπήρξαν ψηφοδέλτια με x, βούλες, σταυρούς εκτός πλαισίου.

9. Η μουσική κάνει τη ζωή ωραία

Στο δικό μου τμήμα, υπήρχε ραδιόφωνο. Με μουσική. Δε βρέθηκε ένας περίεργος να πει πχ ότι αποσυντονίζει ή οτιδήποτε. Οι περισσότεροι το διασκέδασαν και ο χρόνος πέρασε πιο όμορφα.

10. Η μέρα έχει πολλές ώρες και πάρα πολλά λεπτά

Στην κανονική ζωή μια μέρα 24 ωρών δε μου φτάνει. Στη ζωή μου ως “γραμματέας εφορετικής” τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ο χρόνος, πραγματικά, κυλούσε πολύ αργά. Οι συζητήσεις για το μήπως πρέπει να κλείνουν οι κάλπες για σιέστα, φυσικά και έγιναν. Και πέρασε η ώρα και έφτασε 9. Η καταμέτρηση έγινε και το αποτέλεσμα βγήκε.

+Bonus

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι

Το έγραψα νωρίτερα, το ξαναγράφω εδώ γιατί οι ώρες δεν είναι εύκολες. Υπάρχουν άνθρωποι και το είχα δει πριν ανοίξουν οι κάλπες. Όμως και χτες, το επιβεβαίωσα. Τις “τυπικές” αυτές ώρες, στο θρανίο ενός δημοτικού σχολείου κάπου στην Εύβοια, είδα χαμόγελα, ανθρωπιά και ελπίδα. Άκουσα καλησπέρες από καρδιάς και δέχτηκα κεράσματα – ναι, ακόμα και σε εποχές capital control. Ας φοβηθούμε για όλα τα υπόλοιπα, είναι λογικό. Γι’ αυτό νομίζω δε χρειάζεται.