13 σοφές ατάκες της Fran Lebowitz από το “Pretend It’s a City” (που ελπίζουμε να έχεις δει ήδη)
- 20 ΙΑΝ 2021
Αν δεν έχεις δει ακόμα τη σειρά που προφανώς βλέπουν όλοι αυτήν τη στιγμή, αν κρίνω από το Instagram μου, ξεκίνα τώρα.
Το docuseries “Pretend It’s a City” που έχει σκηνοθετηθεί από τον Martin Scorsese και είναι αφιερωμένο στη ζωή της σπουδαίας συγγραφέως Fran Lebowitz, από τότε που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη των 70s μέχρι σήμερα. Η κάμερα ακολουθεί τους δύο καλλιτέχνες στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της πόλης, στο Players Club και φυσικά, στους δρόμους του Μανχάταν.
Ποια είναι η Fran Lebowitz;
Γεννημένη το 1950 στο New Jersey, ένιωσε πολύ γρήγορα ότι δεν ανήκει εκεί και μετά την αποβολή της από το σχολείο, τα παράτησε και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε ως οδηγός ταξί, καθαρίστρια και στο περιοδικό Changes, πουλώντας τον χώρο για τις διαφημίσεις. Ακολούθησε η στήλη “I Cover The Waterfront” στο περιοδικό Interview, που άνηκε στον Andy Warhol. Τα άρθρα της ήταν στην πραγματικότητα τα κομμάτια των βιβλίων που κυκλοφόρησε αργότερα. Αυτοπροσδιορίζεται ως συγγραφέας, public speaker και περιστασιακή κωμικός.
Η σειρά Pretend It’s a City είναι μία κωμική (με μπόλικη ειρωνεία) αχτίδα μέσα στην πανδημία και μας θυμίζει τις μέρες της πολύβουης Νέας Υόρκης. Μέσα από το poker face χιούμορ της, διαλέξαμε 10 ατάκες που είναι γεμάτες σοφία, αλλά χωρίς να είναι βαρύγδουπες.
Ατάκες που θα ακούσεις στο “Pretend It’s a City”
«Αν μπορείς να το φας, δεν είναι τέχνη. Αν μπορείς να πεις «θα πάρω αυτό και έναν καφέ», τότε δεν είναι τέχνη».
«Ήμουν σε μία δημοπρασία για έναν πίνακα του Pablo Picasso. Όταν βγήκε ο πίνακας, οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές. Όταν όμως ακούστηκε ότι ο πίνακας πουλήθηκε 160 εκατομμύρια δολάρια (δημιουργώντας ρεκόρ), η αίθουσα σείστηκε από το χειροκρότημα. Ζούμε σε μία εποχή όπου χειροκροτείται η τιμή και όχι ο Picasso».
«Ένας από τους λόγους που έρχονταν άνθρωποι της ηλικίας μας τότε στη Νέα Υόρκη (στα 70s), αν ήταν γκέι, ήταν επειδή μπορούσαν να είναι γκέι. Δημιούργησαν έναν πυκνό πληθυσμό θυμωμένων γκέι, πράγμα που είναι πάντα καλό για μία πόλη».
«Δεν μπορώ να σταθώ κάπου έξω και να κάνω το τσιγάρο μου χωρίς να έρθουν 10 άνθρωποι για να μου ζητήσουν οδηγίες για το πώς να πάνε κάπου. «Μα καλά, αλήθεια; Σου φαίνομαι ζεστή και ανοιχτή»;
«Όσοι κυκλοφορούν με το μετρό, δεν έχουν πια ψυχή μέσα τους. Μάς το έχουν πάρει. θα χρειαζόταν μόνο μία διαδρομή με το μετρό για να τρελάνει ακόμα και τον Δαλάι Λάμα».
«Στη Νέα Υόρκη, σχεδόν το 1/3 των ανθρώπων, έχει ένα στρώμα για yoga. Αυτό από μόνο του αρκεί για να μην κάνω yoga».
«Ποτέ δεν τα πήγα καλά με τον Andy Warhol. Ούτε κι εκείνος με εμένα. Τα πηγαίνει γενικά πολύ καλύτερα από τότε που πέθανε».
«Θεωρώ ότι μπορείς πραγματικά να συνεννοηθείς μόνο με τους σύγχρονούς σου, ή με όσους έχεις διαφορά συν πλην δέκα χρόνια, γιατί μόνο με αυτούς έχεις τις ίδιες μνήμες και αναφορές».
«Πήγα κάποτε σε έναν αγώνα του Μοχάμεντ Άλι στο Garden. Ήταν ένα υπέροχο πολιτιστικό δρώμενο με μόδα. Δυστυχώς, είχε και πάλη στο ενδιάμεσο».
«Το πρόβλημα με το να φεύγεις από το σπίτι σου είναι ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι εκεί έξω. Το υπέροχο με το σπίτι μου, εκτός του ότι είναι υπέροχο, είναι ότι μπορώ να ελέγξω το αν θα υπάρχουν άνθρωποι μέσα».
«Δεν μπορώ να καταλάβω τον όρο ένοχη απόλαυση. Εκτός αν απολαμβάνεις να σκοτώνεις ή να κακοποιείς ανθρώπους. Δεν νιώθω καμία ενοχή. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν νιώθουν ενοχές όταν σκοτώνουν ή όταν βάζουν μωρά σε κλουβιά για να τα διώξουν από τη χώρα. Πρέπει εγώ να νιώσω ενοχές επειδή απολαμβάνω δύο πιάτα μακαρόνια ή διαβάζω ένα θρίλερ»;
«Οι περισσότεροι φίλοι μου ζουν στην περιοχή East Village. Και μου λένε ότι είμαι τρελή που ξοδεύω τόσα χρήματα για ένα δωμάτιο επειδή η περιοχή είναι καλή. «Αν έμενες αλλού, θα είχες 4 δωμάτια με τα ίδια λεφτά». «Ναι, αλλά δεν με βιάζουν. Πράγμα για το οποίο νιώθω ότι αξίζει τα έξτρα λεφτά του».
«Πιστεύω την κάθε γυναίκα, όταν λέει ότι κακοποιείται. Αποδείξτε ότι ψεύδεται. Σίγουρα κάποιες λένε ψέματα. Αλλά πρέπει να μου το αποδείξεις, γιατί ήμουν κι εγώ νέα. Οποιαδήποτε υπήρξε κορίτσι, νέα γυναίκα, ξέρει τι σημαίνει αυτό. Υπάρχουν εκατομμύρια περιπτώσεις, που είναι στην πραγματικότητα όμηροι. Δεν πίστευα ότι θα πετύχει το κίνημα #MeToo. Η θέση της γυναίκας ήταν η ίδια, από την Εύα μέχρι πριν μερικούς μήνες. Και κοίτα τώρα».