5 βιβλία για τη σχέση πατέρα- παιδιών που θες να διαβάσεις (και να χαρίσεις στον μπαμπά σου)
- 16 ΙΟΥΝ 2024
Η 3η Κυριακή του Ιουνίου έχει οριστεί ως Ημέρα του Πατέρα. Η σχέση πατέρα – παιδιών έρχεται στο προσκήνιο κι εμείς την τιμούμε από το πρίσμα της λογοτεχνίας. Παρόντες ή απόντες, άνθρωποι που είχαν θετική ή αρνητική επιρροή στη ζωή των παιδιών, οι μπαμπάδες είναι στο επίκεντρο της ζωής όλων μας. Γίνονται λοιπόν, συχνά- πυκνά κεντρικά πρόσωπα σε λογοτεχνικά βιβλία. Όπως συμβαίνει σε αυτά τα 5 βιβλία για τη σχέση πατέρα- παιδιών.
Ένα δείγμα για το πώς η λογοτεχνία έχει αγγίξει το ζήτημα της πατρότητας, θα δεις στην παρακάτω λίστα. 5 βιβλία για τη σχέση πατέρα- παιδιών, τα οποία θα θες να διαβάσεις και σίγουρα θα θέλεις να δωρίσεις στους μπαμπάδες που βρίσκονται στη δική σου ζωή, είτε στον δικό σου, είτε στον σύντροφο σου που είναι μπαμπάς, είτε στον κολλητό σου, ο οποίος ετοιμάζεται να αποκτήσει παιδί.
Οι άλλοι άνθρωποι
Μια ανατριχιαστική ιστορία τρόμου, εγκλήματος και μεταφυσικού, υπογράφει η C. J. Tudor, με πρωταγωνιστή έναν σύζυγο και μπαμπά, τον Γκέιμπ, που βιώνει την τραγική απώλεια της οικογένειάς του.
Ένας άντρας αναζητάει απαντήσεις μετά τον χαμό της γυναίκας και της κόρης του.
Ένα βράδυ, καθώς επιστρέφει στο σπίτι από τη δουλειά, ο Γκέιμπ βλέπει στο πίσω τζάμι του προπορευόμενου αυτοκινήτου το πρόσωπο ενός κοριτσιού. Τα χείλη του ανοιγοκλείνουν σαν να φωνάζει «μπαμπά». Είναι η Ίζι, η 5χρονη κόρη του. Και είναι η τελευταία φορά που την αντικρίζει. Επί τρία χρόνια, ο Γκέιμπ οργώνει τον αυτοκινητόδρομο πάνω κάτω, αναζητώντας το αυτοκίνητο που απήγαγε την κόρη του.
Η Φραν ταξιδεύει επίσης στον αυτοκινητόδρομο μαζί με την κόρη της την Άλις. Όμως η Φραν δεν ψάχνει κάτι. Τρέχει να κρυφτεί από τους ανθρώπους που τις καταδιώκουν. Γιατί η Φραν ξέρει την αλήθεια. Ξέρει τι συνέβη στην κόρη του Γκέιμπ, και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό. Και ξέρει τι θα κάνουν σ’ αυτή και στην Άλις, αν τις πιάσουν.
Μια Οδύσσεια- Ένας πατέρας, ένας γιος, ένα έπος
Ένα λογοτεχνικό δοκίμιο, που αφορά όχι μόνο το έπος του Ομήρου, αλλά κυρίως τη σχέση του πατέρα του μαζί του, έγραψε ο Ντάνιελ Μέντελσον.
Όταν ο 81 ετών Τζέι Μέντελσον αποφάσισε να παρακολουθήσει το σεμινάριο με θέμα την Οδύσσεια που θα δίδασκε ο γιος του, Ντάνιελ, στο Κολέγιο Μπαρντ, ξεκίνησε γι’ αυτούς μια περιπέτεια βαθιά συναισθηματική όσο και πνευματική. Για τον Τζέι, συνταξιούχο ερευνητή που έχει μάθει να βλέπει τον κόσμο μέσα από το αμείλικτο βλέμμα του μαθηματικού, αυτή η επιστροφή στα θρανία αποτελεί και την «τελευταία του ευκαιρία» να γνωρίσει τη μεγάλη λογοτεχνία που παραμέλησε στα νιάτα του – αλλά πάνω απ’ όλα, να καταλάβει καλύτερα τον γιο του.
Οι μήνες που ακολουθούν, όσο οι δυο τους ανατέμνουν μαζί το σπουδαίο έργο του Ομήρου –πρώτα μέσα στην αίθουσα του σεμιναρίου, όπου ο Τζέι αμφισβητεί επίμονα τις ερμηνείες του γιου του, κι έπειτα σε μια γεμάτη εκπλήξεις κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, στα ίχνη των θρυλικών ταξιδιών του Οδυσσέα–, επιφυλάσσουν στιγμές άβολες αλλά αποδεικνύουν επίσης ότι και ο Ντάνιελ έχει πολλά να μάθει. Γιατί η στάση του Τζέι τόσο απέναντι στο κείμενο όσο και στο ταξίδι αποκαλύπτει σταδιακά μυστικά κρυμμένα από χρόνια, που επιτρέπουν στον Ντάνιελ να κατανοήσει επιτέλους τον τόσο δύσκολο πατέρα του.
Καθώς ο Μέντελσον οδηγεί το χρονικό του προς τη σπαρακτική τελική του κορύφωση, στην αφήγηση συνυφαίνονται περίτεχνα απόηχοι της ίδιας της Οδύσσειας με τα αενάως επίκαιρα θέματά της: την εξαπάτηση και την αναγνώριση, τον γάμο και τα παιδιά, τις χαρές του ταξιδιού και το νόημα της πατρίδας και της εστίας.
Η επινόηση της μοναξιάς
«Η επινόηση της μοναξιάς είναι ένα βιβλίο για έναν άνδρα μόνο σ’ ένα δωμάτιο, και συγκεκριμένα για εμένα. Αυτό που συμβαίνει όταν είσαι μόνος είναι ότι καταλαβαίνεις πως εντός σου κατοικούν κι άλλοι. Εντός σου κατοικούν κι άλλοι και εσύ υπάρχεις ως άτομο μόνο σε συσχετισμό με τους άλλους», έλεγε για το βιβλίο του με θέμα την πατρότητα, ο Paul Auster.
«Τη μια μέρα υπάρχει ζωή… Κι έπειτα, ξαφνικά, υπάρχει θάνατος».
Έτσι ξεκινά αυτός ο πολύ προσωπικός και συγκινητικός στοχασμός του Paul Auster με θέμα την πατρότητα.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου με τίτλο Πορτρέτο ενός αόρατου ανθρώπου, ο συγγραφέας αποκαλύπτει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά του μετά τον θάνατο του πατέρα του – ενός απόμακρου, ελάχιστα εκδηλωτικού, σχεδόν ψυχρού ανθρώπου. Καθώς φροντίζει για τις υποθέσεις του πατέρα του και σκαλίζει τα υπάρχοντά του, ο Auster ανακαλύπτει ένα οικογενειακό μυστικό: έναν φόνο που χρονολογείται εξήντα χρόνια πριν, ο οποίος θα φωτίσει τον απροσδιόριστο χαρακτήρα του πατέρα του.
Στο δεύτερο μέρος, με τίτλο το Βιβλίο της μνήμης, η οπτική γωνία μετατοπίζεται από την ταυτότητα του Auster ως γιου στον ρόλο του ως πατέρα. Μέσα από ένα μωσαϊκό εικόνων, συμπτώσεων και συνειρμών ο αφηγητής, ο Α., συλλογίζεται τον χωρισμό του από τον δικό του γιο, τον ετοιμοθάνατο παππού του, αλλά και τη μοναχική φύση της αφήγησης και της συγγραφής.
Το τρίτο μέρος είναι μια συνέντευξη του ίδιου του συγγραφέα στην πανεπιστημιακό I. B. Siegumfeldt με θέμα την Επινόηση της μοναξιάς, περίπου 30 χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου, η οποία δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην παρούσα έκδοση από το Μεταίχμιο.
Ο κήπος του Θεού
Ο Γιαν Σίμπελινκ, έχει δημιουργήσει πλήθος χαρακτήρων στη διάρκεια της λογοτεχνικής του καριέρας. Ποτέ όμως δεν έφτασε τόσο κοντά στις δικές του ρίζες, όσο με τούτο το βιβλίο. «Πάντα φοβόμουν να διηγηθώ ολόκληρη την ιστορία» είχε γράψει ο ίδιος σε μια επιστολή προς τον εκδότη του.
Εννοούσε τον σταδιακό πλην αναπότρεπτο κατήφορο ενός άντρα που βρήκε καταφύγιο στον πιο μαύρο καλβινισμό καθώς επίσης τον πόνο και τη στενοχώρια που προκάλεσε στους οικείους του. Εκείνος ο μειλίχιος άντρας, με τα λαβωμένα νιάτα, ήταν ο πατέρας του.
Ο Χανς Σίβες, ο κεντρικός ήρωας στο μυθιστόρημα Ο κήπος του Θεού, σε μια αποφασιστική καμπή της ενήλικης ζωής του, βιώνει μια βαθιά μεταφυσική εμπειρία: είναι πεπεισμένος πως –για μια σύντομη, σημαδιακή στιγμή– βρέθηκε σε άμεση επικοινωνία με τον Θεό. Στην προσπάθειά του να δώσει νόημα στην καθημερινότητα ώστε να εξασφαλίσει την πολυπόθητη αιωνιότητα, χάνει τον έλεγχο του εαυτού του και την επαφή με όσους τον αγαπούν, τη γυναίκα του και τους γιους του. Ο Ολλανδός συγγραφέας αφηγείται μια καθηλωτική ιστορία θρησκευτικής μανίας από τη δεκαετία του ’30, αλλά η σκοτεινή διολίσθηση στον εξτρεμισμό είναι διαχρονική.
Ατίμωση
Το βιβλίο που έκανε τον J. M. Coetzee, τον πρώτο συγγραφέα που κέρδισε δύο φορές το βραβείο Booker, 25 χρόνια μετά την κυκλοφορία του εκδόθηκε ξανά στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Λούρι είναι ένας χωρισμένος 50άρης που νιώθει πόθο αλλά όχι πάθος. Όταν η σχέση του με μια φοιτήτριά του προκαλεί σκάνδαλο, χάνει τη δουλειά του, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα και η πρώην γυναίκα του τον γελοιοποιεί.
Ο Ντέιβιντ καταφεύγει στο απομονωμένο αγρόκτημα της κόρης του, και η επίσκεψή του παρατείνεται, καθώς προσπαθεί να βρει νόημα σε αυτή τη σχέση, τη μόνη που του έχει απομείνει.
Αλλά η σκληρή πραγματικότητα εισβάλλει μια μέρα στο αγρόκτημα, μέσα από ένα περιστατικό ασύλληπτης βίας. Ο Ντέιβιντ αδυνατεί να προστατέψει την κόρη του ή έστω να την καταλάβει, όπως αδυνατεί συνολικά να καταλάβει αυτόν τον καινούριο κόσμο, τον τόσο διαφορετικό από όσα ήξερε και πίστευε ο ίδιος.
Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, στο φόντο της ταραγμένης Νότιας Αφρικής των πρώτων χρόνων μετά το απαρτχάιντ.
