5 χρόνια χωρίς τον Robin Williams και 5 ταινίες του που μας συγκινούν

 

Ξεκίνησε την καριέρα του ως μίμος στους δρόμους της Νέας Υόρκης, έκανε stand up αλλά μεγαλούργησε ως ηθοποιός από το 1977 έως το τέλος της ζωής του. Όποιο ρόλο και αν υποδυόταν, είχε πάντοτε πάνω του τα κατάλοιπα του κωμικού που αυτοσχεδιάζει σε κάθε σκηνή και δίνει ένα μίνι σόου για τους συμπρωταγωνιστές του, αλλά και για εμάς τους θεατές. Δεν έλειπε ποτέ το κωμικό στοιχείο, ακόμα και στα δράματα όπου πρωταγωνιστούσε, γιατί η φάτσα με το πονηρό μειδίαμα και τις ακούσιες εκφράσεις ξεπερνούσε τις σοβαρές ατάκες. Αν και τον θυμάσαι περισσότερο για τις κωμωδίες και τις παιδικές ταινίες που έκανε (πώς να ξεχάσεις τον Jack, το παιδί που μεγάλωνε μόνο σωματικά;), υπήρξαν και κάποιες που μας έκαναν να κλάψουμε μέχρι τελικής πτώσεως και που αποδείκνυαν γιατί ο Robin Williams ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός, που με κάποιον τρόπο ένιωθες μέλος της οικογένειάς σου. Και ξεκινώ την καταμέτρηση πιο κάτω, αφού πρώτα σου θυμίσω μία από τις συγκλονιστικές ατάκες του.

Κάποτε πίστευα ότι το χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι να καταλήξεις ολομόναχος. Δεν είναι. Το χειρότερο είναι να καταλήξεις με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις ολομόναχος.

Dead Poets Society (1989)

Oh Captain my Captain και συγκίνηση με τον καθηγητή που έρχεται να εμπνεύσει μία παρέα αγοριών, που αναζητούν απαντήσεις στα αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα στη συντηρητική δεκαετία του ’50. Η θεματική της ταινίας κατέληξε να είναι κλισέ αλλά η νεαρόφατσα του Ethan Hawke και η τρέλα του Williams σου δείχνει πώς θα έπρεπε να είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά με ένα λυρικό τρόπο.

Δες κι αυτό: Οι 5 ταινίες της Meg Ryan που σε έχουν «σημαδέψει» και δεν το είχες καταλάβει

Patch Adams (1998)

Η ταινία που πραγματεύεται πολύ σοβαρά θέματα, όπως ο παιδικός καρκίνος και η κλινική κατάθλιψη, αλλά μέσα από το κωμικό στοιχείο του σπουδαίου ηθοποιού. Μέσα από τη δική του διαδρομή σε ψυχιατρείο, σπουδάζει Ιατρική και προσπαθεί να την εφαρμόσει με μη συμβατικούς τρόπους, για τους οποίους συναντά εμπόδια. Κλάμα, τρυφερότητα, ευαισθησία και η αυθεντική κωμική φλέβα του Williams.

 

Awakenings (1990)

Ένα συγκλονιστικό δράμα με τη συνάντηση δύο «θηρίων». Robin Williams και Robert De Niro. Άλλη μία ταινία με θέμα τα νοσοκομεία και βαριές περιπτώσεις ασθενών, αλλά δοσμένη μέσα από την ανάλαφρη διάθεση του κωμικού. Απέδειξε ότι δε φοβάται να παίξει σε ανάλογες ταινίες, δεδομένου ότι το 1990 ήταν ακόμα μία εποχή όπου τα ψυχιατρεία στιγματίζονταν και δεν επαναπαύθηκε στη σταθερή αξία του του κωμικού του ταλέντου.

Διάβασε κι αυτό: Οι 8 ταινίες με την Julia Roberts που αγαπάμε (και δε θα βαρεθούμε να βλέπουμε)

Bicentennial Man (1999)

Ο «Άνθρωπος των δύο Αιώνων» μοιάζει με μία εύπεπτη, σχεδόν παιδική ταινία με ένα ρομπότ που σταδιακά εξελίσσεται σε άνθρωπο, αποκτά καρδιά, ενσυναίσθηση και δημιουργεί σχέσεις. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία βαθιά υπαρξιακή ταινία που μιλά για τη μοναξιά, την ανάγκη να ανήκεις κάπου και να αγαπιέσαι. Και ο Robin Williams καταφέρνει να περάσει όλα αυτά τα συναισθήματα μέσα από το ρόλο του ανέκφραστου ανθρωποειδούς ρομπότ.

 

Man of the Year (2006)

Ξεκινώντας την καριέρα του ως παρουσιαστής ενός σατιρικού πολιτικού talk show, o Tom Dobbs καταλήγει να διεκδικεί την προεδρία, την οποία παίρνει από λάθος στην καταμέτρηση ψήφων. Μία ταινία που του επιτρέπει να κάνει one man show, να μην είναι (κυριολεκτικά) politicallay correct. Τότε που φαινόταν περίεργο να είσαι Πρόεδρος των Η.Π.Α. και κωμικός. (ironic, huh).

 

Κεντρική φωτογραφία: Dan Steinberg/Invision/AP, File