6 ομόφυλα ζευγάρια γυναικών που άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία

Καλλιτέχνιδες που τις ένωσε η αγάπη για τη δημιουργία, γυναίκες που διεκδίκησαν να ζήσουν τη ζωή τους όπως ήθελαν και όχι όπως η κοινωνία τους επέβαλε, γυναίκες που αναγκάστηκαν να μεταμφιεστούν σε άντρες για να ζήσουν τη ζωή τους με άλλες γυναίκες. Τα ομόφυλα ζευγάρια που ακολουθούν έδωσαν τους δικούς τους αγώνες για μία ισότιμη ζωή και δεν δίστασαν να ζήσουν την αγάπη τους ούτε μια στιγμή.

Marcela Gracia Ibeas & Elisa Sanchez Loriga

Το 1901 οι Marcela Gracia Ibeas και Elisa Sanchez Loriga έγιναν το πρώτο ομόφυλο ζευγάρι που παντρεύτηκε στην Ισπανία. Οι 2 τους γνωρίστηκαν όσο σπούδαζαν για να γίνουν δασκάλες, έγιναν φίλες και σύντομα ερωτεύτηκαν. Οι γονείς της έστειλαν τη Marcela στη Μαδρίτη να συνεχίζει τις σπουδές της για να τις χωρίσουν, όμως οι 2 τους συναντήθηκαν ξανά όταν διορίστηκαν για να διδάξουν σε κοντινά χωριά. Ξεκίνησαν να ζουν μαζί σύντομα μετά την επανασύνδεσή τους.

Η Elisa ξεκίνησε να υιοθετεί την περσόνα του ξαδερφού της, Mario – ο πραγματικός Mario είχε πεθάνει σε ναυάγιο- και να παρουσιάζεται σαν άντρας για να προστατεύσει τον εαυτό της και τη Marcela. Ως Mario βαφτίστηκε στην εκκλησία -είπε ότι είχε μεγαλώσει με άθεους- και κάποτε παντρεύτηκε και την Marcela, 100 χρόνια πριν επιτραπούν οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Ισπανία. Η αλήθεια μαθεύτηκε και οι 2 τους έγιναν πρωτοσέλιδο. Έχασαν τις δουλειές τους, αφορίστηκαν, αλλά ο γάμος τους δεν ακυρώθηκε ποτέ επίσημα. Έφυγαν για την Πορτογαλία και αργότερα την Αργεντινή όπου η Elisa παντρεύτηκε έναν άντρα και πήρε τη Marcela να ζήσει κοντά της στο σπίτι τους. Ο γάμος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και ο σύζυγος κατάλαβε τη σχέση τους. Το 1909 η Elisa αυτοκτόνησε ενώ άγνωστη παραμένει η κατάληξη της Marcela.

Η ιστορία αγάπης τους ενέπνευσε την ταινία Elisa & Marcela, του Netflix οι πρωταγωνίστριες της οποίας είχαν μιλήσει στο LadyLike. Η ισότητα στον γάμο στην Ισπανία, επιτεύχθηκε το 2005.

Harriet E. Giles & Sophia B. Packard

Το Spellman ήταν ένα ιστορικό κολέγιο για μαύρα κορίτσια στην πολιτεία της Georgia. Οι γυναίκες που το άνοιξαν ήταν ερωτευμένες και λεσβίες. Η Sophia B. Packard γνώρισε την Harriet E. Gilles όταν ήταν δασκάλα σε ένα ινστιτούτο στο Suffield. Αργότερα οι 2 τους μετακόμισαν στη Georgia με σκοπό να ανοίξουν ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα για μαύρα κορίτσια και γυναίκες. Τα κατάφεραν μόνο με μία δωρεά 100 δολαρίων από μία εκκλησία της Μασαχουσέτης και τη στήριξη ενός συλλόγου Βαπτιστών και το σχολείο άνοιξε τελικά στο υπόγειο της εκκλησίας Friendship Baptist Church. Η Packard και η Gilles δίδασκαν στο σχολείο, διοργάνωναν ομάδες προσευχής και τμήματα εκμάθησης ραπτικής. Ο John D. Rockefeller ήταν που πλήρωσε για να αποκτήσουν έναν μόνιμο χώρο για να στεγάσουν το σχολείο. Το ονόμασε Spellman προς τιμή της συζύγου του.

Η Packard έγινε ταμίας και η Giles πρόεδρος του κολεγίου ώσπου πέθανε το 1909. Οι 2 τους θάφτηκαν μαζί.

Frida Kahlo & Josephine Baker

Μία από τις πιο εμβληματικές bisexual γυναίκες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ήταν η Frida Kahlo. Αν και υπήρξε παντρεμένη με τον συνάδελφό της, ζωγράφο Diego Rivera, η Frida Kahlo είχε την ελευθερία να κάνει εξωσυζυγικές σχέσεις και το έκανε με συντρόφους ανεξαρτήτως φύλου. Ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν κερδίσει την καρδιά της, ήταν η Josephine Baker. Ο γιος της χορεύτριας και performer, είχε επιβεβαιώσει ότι η μητέρα του είχε πολλές σχέσεις με γυναίκες επίσης.

Η Frida Kahlo ταξίδεψε στο Παρίσι το 1939 μετά τον χωρισμό της από τον Rivera προκειμένου να εκθέσει εκεί τα έργα της. Γνώρισε την Baker σε ένα νυχτερινό κέντρο και φημολογείται ότι έγιναν γρήγορα ζευγάρι. Οι 2 τους είχαν ένα οδυνηρό κοινό βίωμα. Είχαν υποστεί πολλές αποβολές και αναζήτησαν ασυνήθιστους τρόπους να γίνουν μητέρες. Η ζωγράφος απεικόνιζε τα αγέννητα μωρά της στην τέχνη της, ενώ η Baker υιοθέτησε 12 παιδιά. Επιπλέον ήταν και οι 2 ακτιβίστριες και πολιτικά όντα και αυτό ίσως ήταν ένας από τους λόγους που ήρθαν κοντά.

Colette & Mathilde de Morny

Η Collette, που επίσης φημολογείται ότι υπήρξε ζευγάρι με την Josephine Baker, είχε μία μακροχρόνια σχέση με την Γαλλίδα ευγενή Mathilde de Morny. Το 1907 αντάλλαξαν ένα φιλί στη σκηνή, κάτι που προκάλεσε τα ήθη της εποχής.

Η Colette είχε παντρευτεί τον Henry Gauthier Vilairs και εξέδιδε τα βιβλία της με το όνομά του. Η σχέση τους ξεκίνησε να διαλύεται όταν αποφάσισε να υπογράφει τα βιβλία της και κάπως έτσι χώρισαν το 1906. Καθώς τα δικαιώματα από τα πολύ επιτυχημένα ημί-αυτοβιογραφικά έργα της πήγαιναν στον σύζυγό της, η Colette επιδίωξε να κάνει καριέρα στο θέατρο για να επιβιώσει μετά τον χωρισμό τους. Εκεί γνώρισε τη Mathilde, που τη φώναζαν Missy.

Η Missy και η Colette έζησαν μαζί και η πρώτη αποτέλεσε έμπνευση για έναν χαρακτήρα του μυθιστορήματος Le Pur et L’ Impur. Η σχέση τους είχε διάρκεια 6 χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων η Missy (που αργότερα αυτοπροσδιοριζόταν ως άντρας, έκανε υστερεκτομή και αφαίρεσε το στήθος της) έπαιζε αντρικούς ρόλους στο πλευρό της.

Στο πλαίσιο αυτής της συνύπαρξης στη σκηνή η Missy κάποια στιγμή θα έπαιζε έναν Αιγυπτιολόγο που έβρισκε τη «μούμια» Colette, την ξετύλιγε και τη φιλούσε. Τη στιγμή που τα χείλη τους άγγιξαν, στο κοινό ξέσπασε «επανάσταση» και η αστυνομία απείλησε να κλείσει το θέατρο. Η οικογένεια της Missy, που ήταν Μαρκησία, την αποκλήρωσε ντροπιασμένη. Η Missy δεν μπορούσε πλέον να πληρώσει το ενοίκιο για τις 2 τους και χωρίστηκαν. Η Colette έπειτα παντρεύτηκε τον εκδότη της εφημερίδας Le Matin και δούλεψε ως δημοσιογράφος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Missy αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία στον επόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Jane Addams & Ellen Starr

Η Jane Adams και η Ellen Starr ήταν οι 2 λεσβίες που έφτιαξαν μαζί το Chicago’s Hull House, το οποίο πρόσφερε κοινωνικές υπηρεσίες και πρωτοπόρα εκπαιδευτικά προγράμματα σε μετανάστες που είχαν μόλις φτάσει στις ΗΠΑ. Γνωρίστηκαν το 1887 και η αγάπη τους κράτησε στον χρόνο. Ταξίδεψαν μαζί στην Ευρώπη το 1888 όπου είδαν πώς γινόταν η ένταξη των Άγγλων εσωτερικών μεταναστών στο Λονδίνο και αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο και στο Chicago.

Έφτιαξαν μία δομή που περιλάμβανε νηπιαγωγείο, παιδικό σταθμό και ένα κέντρο διά βίου μάθησης για ενήλικες και συνέχισαν να προχωρούν δίπλα δίπλα ως σύντροφοι και ως πολίτες προσανατολισμένοι στην κοινωνική προσφορά. «Ας αγαπάμε η μία την άλλη στα δύσκολα και στα καλά και ας δουλέψουμε για τη σωτηρία», έγραφε η Addams στη Star στα 1920s.

Βασίλισσα Christina της Σουηδίας & κόμισσα Ebba Sparre

Η βασίλισσα Christina, ηγέτιδα της Σουηδίας στον 17ο αιώνα, πάντα ακολουθούσε τα θέλω της στη ζωή της. Ο πατέρας της, βασιλιάς Gustav II Adolph, έχασε τη σύζυγό του όταν η κόρη του ήταν μόλις 6 ετών και ζήτησε να τη μεγαλώσουν όχι ως πριγκίπισσα αλλά ως πρίγκιπα. Η αυλή λοιπόν πρόσφερε στην Christina εκπαίδευση και δεν την ανάγκαζε να συμπεριφέρεται και να ντύνεται όπως τα ευγενή κορίτσια της εποχής της. Ντυνόταν ανδρόγυνα και στα 18 της αρνήθηκε να παντρευτεί ή να γίνει μητέρα. Ως μονάρχης ίδρυσε την πρώτη σουηδική εφημερίδα και εφάρμοσε διατάγματα για την εκπαίδευση σε όλη τη χώρα. Ως γυναίκα βρήκε την αγάπη στην κυρία επί των τιμών, κόμισσα Ebba Sparre.

Η βασίλισσα έγραφε συχνά για την ομορφιά της συντρόφου της και αναφερόταν σε εκείνη ως «όμορφη» και «αυτή που μοιράζομαι το κρεβάτι». «Δεν προτίθεμαι να σας πω δικαιολογίες. Απλά δεν είμαι φτιαγμένη για γάμο», είχε πει στους συμβούλους της. Έχασε αρκετή από τη δημοτικότητά της όταν ξεκίνησε να αποκεφαλίζει ευγενείς που την χαρακτήριζαν έκφυλη.

Τελικά η Christina το 1654 εγκατέλειψε τον θρόνο και κατέφυγε στη Δανία ντυμένη άντρας και έχοντας πάρει στις αποσκευές της αρκετούς κρατικούς θησαυρούς. Έπειτα συνέχισε τα ταξίδια της στην Ιταλία και τη Γαλλία και συνέχισε να στέλνει παθιασμένες επιστολές στην Ebba, για να της εκφράσει ότι θα την αγαπούσε για πάντα. Η ζωή της ενέπνευσε την ταινία The Girl King.