Άφησα τον μπαμπά μου να με ντύνει για μία εβδομάδα και να τι μου φόρεσε

Ημέρα #1: ‘Exec’

Ο μπαμπάς μου στέκεται μπροστά στη ντουλάπα μου προσπαθώντας να αποφασίσει, κουνώντας απογοητευμένος το κεφάλι. “Θα φορέσεις τζιν παντελόνι, άσπρη μπλούζα και άσπρο σακάκι”, μου λέει. Παθαίνω έναν μικρό πανικό και εκεί ακούγεται η σωτήρια φωνή της μητέρας μου: “Σάκης Ρουβάς στη Eurovision”, γελώντας (κάτι που έκανε καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας). Ευτυχώς εκεί αλλάζει γνώμη και αποφασίζει πως θα με ντύσει ‘exec’ απ’ το ‘executive’. “Η Αφροδίτη έχει μία υπεύθυνη θέση και θα έπρεπε να ντύνεται και υπεύθυνα”, λέει στη μητέρα μου. Να υπενθυμίσω πως ο άνθρωπος αυτός πιστεύει πως το ταγέρ είναι κάτι που θα έπρεπε να φοράω καθημερινά. Εν τοιαύτη περιπτώσει, η ντουλάπα μου δεν περιλαμβάνει τίποτα κοντά στο ‘exec’, οπότε μεταφερθήκαμε στη ντουλάπα της μητέρας μου από την οποία μου διάλεξε ένα λευκό, λινό κοστούμι, μαύρο τιραντάκι και ζώνη. Επίσης, ζήτησε να φορέσω τιρκουάζ σκουλαρίκια -συγκεκριμένα- και σανδάλια. Κούνησα το κεφάλι σκεπτόμενη “Αγαπώ τη δουλειά μου, αγαπώ τη δουλειά μου, αγαπώ τη δουλειά μου”. Τα μαλλιά μου έπρεπε να είναι πιασμένα αλογοουρά για να ταιριάζουν στο θέμα. Όταν έφτασα στο γραφείο κανείς δεν γέλασε, παραδόξως. Κατέληξα πως μου πηγαίνει και θα το υιοθετήσω σε κάποια φάση της ζωής μου που μάλλον θα πρέπει να είμαι σοβαρή επαγγελματίας (ή και όχι).

Ημέρα #2: ‘Ροκ’

Σήμερα μου ανακοίνωσε πως θα με ντύσει ‘ροκ’. Οπότε αμέσως σκέφτηκα μαύρο τζιν, κανά t-shirt, κανά μπιχλιμπίδι, κάπως θα τη βγάλουμε και σήμερα. Αλλά όχι. Όταν τον ρώτησα τι θα φορέσω μου απάντησε: “Μπλε τζιν, άσπρο ριχτό πουκάμισο, γιλέκο και ελβιέλες”. Δεν έχω καταλάβει τι είναι οι ελβιέλες και για 30 δευτερόλεπτα προσπαθώ να σκεφτώ που θα μπορούσε να βρει κάποιος μία ελβιέλα, μέχρι που μου εξηγεί πως είναι αθλητικά παπούτσια και αυτά τα έχω οπότε εντάξει. Μετά αρχίζω να αναρωτιέμαι που βρίσκεται το ‘ροκ’ μέσα σε όλο αυτό και μου απαντά με απόλυτη φυσικότητα πως εμπνεύστηκε το look από τότε που είχε πάει στο Greenwich Village στη Νέα Υόρκη των 90s. Εγώ τα δέχομαι όλα αυτά, μου δίνει και το γιλέκο του (γιατί έχεις γιλέκο;;;;) και μετά έρχεται το καλύτερο. “Θα φορέσεις και αυτό το κολιέ με πέρλες που θα δίνει σοβαρότητα στο look”. Εγώ και οι πέρλες έχουμε σχέση μίσους εδώ και χρόνια. “Και θα βάλεις και ένα σκουλαρίκι. Μόνο απ’ τη μία μεριά και μεγάλο. Κρίκο.” Η μαμά μου, μόνιμη παρατηρητής, δαγκώνεται να μην πεθάνει στα γέλια. Στο λεωφορείο μία κυρία με κοιτούσε περίεργα αλλά δεν ένιωσα άσχημα γιατί είδα οτι φορούσε χρυσά αθλητικά παπούτσια καλυμμένα με στρας και ήταν 9 παρά το πρωί. Στο γραφείο η Δημά με φωνάζει ‘Greenwich Village’ αλλά η Δημά με φωνάζει διάφορα, οπότε όλα καλά.

Ημέρα #3: ‘Casual πρωϊνό’

Γενικά, ως τώρα ο άνθρωπος αυτός δεν έχει δει κάτι στη ντουλάπα μου και να πει “Α, τι ωραίο, αυτό φόρεσε”. Συνεχίζοντας ακάθεκτος την επιδρομή στη ντουλάπα της μαμάς μου, σήμερα -ευτυχώς- γυρίσαμε σε κάτι πιο casual, το οποίο ονόμασε “casual πρωϊνό”. Ροζ φόρεμα σε A-line στιλ, λευκό, λινό σακάκι και λευκές ελβιέλες (ενθουσιάστηκα με τη λέξη). Απλό, λιτό και απέριττο, αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να φορέσω μόνο ένα σκουλαρίκι, αρκεστήκαμε σε ένα μπλε κολιέ (το baby pink και baby blue είναι τα χρώματα του 2016 αλλά δεν το ξέρει, τώρα που θα το διαβάζει θα πει “Καλά ε, έχω διαίσθηση για τη μόδα”). Όταν έφτασα στο γραφείο παραήμουν απλή και υπήρξαν αμφιβολίες για το αν με έχει ντύσει ο μπαμπάς μου ή όχι -τις ενημέρωσα. Τα διπλανά sites πλέον με ρωτάνε με βάση τι concept έχω ντυθεί την κάθε ημέρα. Δεν είχα καμία αντίδραση στο δρόμο και τολμώ να πω πως το φόρεμα αυτό μου πήγαινε και ενδεχομένως να το φοράω από ‘δω και πέρα. Το σακάκι όχι.

ΥΓ. Όταν γυρνάω στο σπίτι πάντα με ρωτάει τι εντυπώσεις έκανα στο γραφείο, νιώθω οτι το έχει πάρει εξαιρετικά σοβαρά.

Ημέρα #4: ‘Summer Black’

H αγαπημένη μου μέρα ως τώρα. Μακράν. Με πήρε ο ύπνος το πρωί (καθόλου σπάνιο) και η επιλογή έγινε σχετικά βιαστικά, όχι όμως απρόσεκτα. Αν συμφωνούμε σε κάτι με τον μπαμπά είναι για την κομψότητα του μαύρου χρώματος, πράγμα για το οποίο είμαι ιδιαίτερα ευτυχής. Ο ίδιος δεν φοράει ποτέ μαύρα, βέβαια. Στο γραφείο δεν κατάλαβε κανείς οτι με είχε ντύσει ο μπαμπάς μου, αφού τους έχω συνηθίσει σε πιο extravagant καταστάσεις (βλέπε Greenwich Village). Τις ενημέρωσα ξανά και δεν πήρα κανένα περίεργο σχόλιο και βλέμμα γιατί ήμουν ιδιαίτερα στιλάτη. Δεν πήρα σχόλιο ούτε από τα διπλανά sites. Total win.

Ημέρα #5: ‘Madonna at night’

Χρόνια περίμενε αυτή τη στιγμή. Μάλιστα όταν του είπα ‘βραδινό σύνολο’ μου πρότεινε να βάλω ένα μακρύ φόρεμα που είχα φορέσει στην αποφοίτησή μου. Μακρύ. Μαύρο. Βελούδινο. “Μα μου είπες βραδινή έξοδο!!!” Του εξήγησα πως αυτό σήμαινε βόλτα στο κέντρο. “Ααα. Τότε θέλω να σε ντύσω Madonna.” Σωστά. Να πω ότι δεν το περίμενα; Το περίμενα. Ιδού. Ma-duh-nah στα παλιά, τα ορίτζιναλ γιατί έχουμε και μια ποιότητα. Όταν με είδε η μητέρα μου (σταθερά) αναφώνησε “Μadonna!” *περήφανη έκφραση πατέρα* Για ακόμη μία φορά κανείς δεν παραξενεύτηκε. Ήξεραν όλοι ποιός βρίσκεται πίσω απ’ την στιλιστική αυτή πανδαισία. Τα γυαλιά ηλίου ήταν προαιρετικά για την ολοκλήρωση του outfit και δεν τα φόρεσα Παρασκευή βράδυ στο κέντρο, σε περίπτωση που αναρωτιέσαι δηλαδή.

Πράγματα που συνειδητοποίησα μετά από αυτή την εβδομάδα:

1. Ο μπαμπάς μου δεν έχει και τόσο κακό γούστο.

2. Ο μπαμπάς μου ενίοτε έχει καλό γούστο.

3. Ο μπαμπάς μου πραγματικά αγαπάει τα 80s.

4. Δεν θα ξαναφορέσω ποτέ λευκό, λινό κοστούμι.

5. Το ταγέρ πρέπει να το αφήσουμε να πεθάνει μαζί με άλλες στιλιστικές καταστροφές.

Καμιά φορά άφησε τον μπαμπά σου να κάνει κάτι που έχει να κάνει χρόνια για ‘σένα -μπορεί να συνειδητοποιήσεις πόσο διασκεδαστικοί είναι μερικές φορές οι γονείς.

Χρόνια Πολλά μπαμπά!