Αυτό το χειροκρότημα είναι όλο δικό μας

Είμαι αντιδραστική από τη φύση μου. Οπότε, κάθε φορά που κάποιος με καλούσε να βγω στο μπαλκόνι για να χειροκροτήσω, εγώ έκλεινα πεισματικά και τα παντζούρια. Φυσικά, ο σεβασμός μου και η σκέψη μου ήταν και είναι στους ανθρώπους που εργάζονται στην πρώτη γραμμή, απλά πίστευα πώς ένα χειροκρότημα δεν ήταν αρκετό.

Ούτε το Πάσχα, όταν ο ουρανός της Αττικής φωτίστηκε από τα βεγγαλικά βγήκα να χαιρετίσω τους γείτονες στα μπαλκόνια. Δεν ευχήθηκα «Χρόνια Πολλά». Δεν χειροκρότησα για τον ερχομό της Ανάστασης που φέτος ήταν εντελώς διαφορετική. Συνέχιζα να μεταμορφώνομαι σε θείο Σκρουτζ. Κι αυτό είναι οκ. Είναι μία άμυνα για να ανταπεξέλθεις στη νέα πραγματικότητα. Που, ναι, ήταν βίαιη, όπως κάθε τι ξαφνικό και αναπάντεχο. Και η γκρίνια μου ήταν μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο, στην εκπνοή της καραντίνας το νέο σποτ της Stoiximan με έκανε να σκεφτώ λίγο αλλιώς. Μήπως αυτό το χειροκρότημα είναι ανακουφιστικό; Μήπως το έχουμε ανάγκη; Μήπως τελικά είναι αυτό ακριβώς που μας αξίζει;

Το τηλεοπτικό σποτ της Stoiximan έχει στόχο να ευχαριστήσει, να ενθαρρύνει αλλά και να χειροκροτήσει τον κόσμο για την προσπάθεια που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει. Εσένα, εμένα, όλους μας. Σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού αυτού μηνύματος αποτελεί και η ελπίδα για το «αύριο» που περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία και που ελπίζω να μας βρει ενωμένους.

Στο σποτ θα δεις μέλη της αθλητικής οικογένειας της Stoiximan που συνήθως είναι εκείνοι οι αποδέκτες του χειροκροτήματός μας, να ανταποδίδουν αυτό το χειροκρότημα. Και να ενθαρρύνουν τους συμπολίτες μας που αυτές τις μέρες δίνουν τον δικό τους αγώνα στα νοσηλευτικά ιδρύματα, στα εργοστάσια, στον πρωτογενή τομέα και όσους εργάζονται για όλους εμάς. Μία αντιστροφή της πραγματικότητας. Επίκαιρη κίνηση, μιας και η καθημερινότητά μας έχει γυρίσει ανάποδα τους τελευταίους 2 μήνες.

Κορυφαίοι αθλητές δίνουν το δικό τους χειροκρότημα

Μαζί με τους καθημερινούς ανθρώπους, στο βίντεο χειροκροτούν ο Λευτέρης Πετρούνιας, η Κατερίνα Στεφανίδη, η Άννα Κορακάκη, η Βασιλική Μιλλούση, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο Γιώργος Σαμαράς, ο Mathieu Valbuena και ο Adelino Vieirinha.

Αυτό το σποτ είναι μία ξεκάθαρη απεικόνιση όσων έχουμε βιώσει το τελευταίο διάστημα. Απόκοσμα άδειοι δρόμοι, μητροπόλεις ερμητικά σφραγισμένες, άνθρωποι στα μπαλκόνια να αναζητούν ένα νεύμα κι ένα «γεια», βάζοντας μία άνω τελεία στη μοναξιά τους. Περιγράφει όμως και κάτι ακόμα. Το γεγονός πως σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές μείναμε ενωμένοι. Και το αύριο απαιτεί να παραμείνουμε έτσι. Σαν μία ομάδα.

Οι δηλώσεις των Κατερίνα Στεφανίδη και Λευτέρη Πετρούνια στο Sport24.gr είναι τα πιο εύστοχα quotes που θα διαβάσεις σήμερα και εξηγούν τη σπουδαιότητα της συνεργασίας και του ομαδικού πνεύματος σε στιγμές όπως αυτή που ζούμε.

“Όλο αυτό που έγινε μας άλλαξε. Μέχρι να συμβεί, ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του και όχι τον συνάνθρωπο του. Η κρίση του κορονοϊού μας έκανε να κοιτάμε το τι κάνει και ο διπλανός μας, να νοιαστούμε για την υγεία του”, ήταν το σχόλιο της Ελληνίδας πρωταθλήτριας που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Τελικά, μέσα από δύσκολες στιγμές μπορεί να βγει σίγουρα κάτι θετικό. Άλλωστε, είμαστε γεννημένοι για τα δύσκολα, όπως επιβεβαίωσε και ο Λευτέρης Πετρούνιας. “Οι Έλληνες για μια ακόμα φορά αποδείξαμε ότι είμαστε γεννημένοι για τα δύσκολα. Τότε ενωνόμαστε και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Μαζί σαν μία ομάδα μπορούμε πάντοτε να καταφέρουμε περισσότερα και να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε αντίπαλο”.

Με ένα χειροκρότημα, να ζωντανέψει η πόλη

Ναι, η γνώριμη φωνή στο σποτ της Stoiximan είναι του Γιάννη Ζουγανέλη. «Τελικά αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε δεν είναι ότι ξέρουμε να κερδίζουμε. Είναι ότι ξέρουμε να κερδίζουμε στα δύσκολα. Είναι σαν εκεί που θα περίμενες να λυγίσουμε, εμείς να γινόμαστε πιο δυνατοί. Να θυμίζουμε, έστω και για λίγο, ήρωες. Ήρωες που δείχνουν πόσα μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι όταν είναι ενωμένοι. Τον πιο μεγάλο αγώνα τον κερδίζουμε όλοι μαζί. Σαν #MiaOmada». Φυσικά έκλαψα. Και μας χειροκρότησα.