Αυτά είναι τα καλύτερα άλμπουμ του φθινοπώρου

Tennis/ Ritual in Repeat

Οι Tennis είναι οικογενειακή υπόθεση. Αντρόγυνο. Γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζαν φιλοσοφία, πήγαν ένα πολύμηνο ταξίδι με μια βάρκα (όχι ακριβώς ψαρόβαρκα, αλλά σε κάθε περίπτωση επικίνδυνο πλεούμενο) και στην επιστροφή αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια μπάντα.

Η Alaina παίζει πλήκτρα, ο Patrick κιθάρα. Σα να λέμε, στο σπίτι ο ένας ξεσκονίζει, ο άλλος βάζει σκούπα.

Έχουν κυκλοφορήσει πολλά singles και 3 άλμπουμ. Το τελευταίο, που έχει indie pop ήχο, περιέχει 11 μελωδικά κομμάτια, τα οποία “σφραγίζει” η φωνή της Alaina. Παραπέμπουν σε ήχους 60s και φτιάχνουν αμέσως τη διάθεση. Συνιστώνται για πρωινό στο γραφείο και για μουσική τρεξίματος.  

Film/ Eclipse 

Οι Film είναι μια αθηναϊκή alternative rock μπάντα που κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ το 2003. Μεσολάβησαν ακόμα δυο άλμπουμ, ένα το 2006 κι ένα το 2009. Φέτος τον Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε το άλμπουμ Eclipse, από την Inner Ear.

Το Eclipse είναι από την αρχή ως το τέλος μια χειμαρρώδης ηχητική εμπειρία, μέσα στην οποία αναγνωρίζεις 80s ντίσκο στοιχεία, μπλεγμένα με ποπ μελωδίες, που έχουν εκτελεστεί εξ ολοκλήρου με synthesizer.

Τα φωνητικά έχουν γίνει με vocoder, για να εντάσσονται διακριτικά στο χειμαρρώδες τοπίο, όπως ο βόμβος που συνοδεύει τη γρήγορη κίνηση του νερού στη φύση.

Την παραγωγή και των 9 κομματιών του δίσκου έχει κάνει ο Χρήστος Λαϊνάς (των “Ονειροπαγίδα”). Έχει κάτι το απροσδιόριστα νοσταλγικό και η μελαγχολία του ταιριάζει ακριβώς με τα πρώτα φθινοπωρινά απογεύματα, τον ζεστό καφέ και τη μόνιμη απορία “θα βρέξει ή να απλώσω;”. Να απλώσεις ακούγοντας Film.

Banks/ Goddess

Η Banks είναι μια Καλιφορνέζα ετών 26, με χαρακτηριστική φωνή, ελαφρώς high pitched, όσο πρέπει για να σου τραβάει την προσοχή και να έρχεται σε αντίθεση με το ύφος των κομματιών της. Στις αρχές του φετινού Σεπτέμβρη, μετά από πολλά singles, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της Goddess και οι φανς της, σαν έτοιμοι από καιρό, την υποδέχθηκαν ως τέτοια.

Ο δίσκος περιέχει 14 κομμάτια R&B, γραμμένα από την ίδια και διανθισμένα στην παραγωγή με πολλά στοιχεία trip hop “νέας γενιάς”. Ακόμα κι αν δεν είναι το στιλ σου αυτό το είδος μουσικής, ο δίσκος είναι πολύ ενδιαφέρων, μελαγχολικός και ανεπαίσθητα αισθησιακός ταυτόχρονα. Έχουμε να περιμένουμε πολλά από τη Banks. Go, girl.

Alt – J/ This is all yours

Στην περίπτωση των Alt – J είμαι προκατειλημμένη υπέρ τους. Παρά ταύτα, θα παραδεχτώ ότι, μέχρι στιγμής, το προ διετίας ντεμπούτο τους “An Awesome Wave” μού άρεσε περισσότερο.

Το “This is All Yours” έχει λιγότερη “σπίθα” απ’ ό,τι το προηγούμενο άλμπουμ, χωρίς αυτό βέβαια να είναι απαραίτητα κακό. Εξάλλου, νέα είναι τα παιδιά, δικαιούνται να πειραματίζονται ακόμα με την ποπ και την electronica. Όταν μιλάμε για πειραματισμό, εννοούμε ακόμα και τη χρήση ενός sample της Miley Cyrus στο κομμάτι “Hunger of the “Pine.

Γενικότερα, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι πιο low key από το προηγούμενο. Αλλά καλό θα ήταν να σταματήσω να αναφέρομαι στο προηγούμενο.

Πάμε πάλι. Τον Ιανουάριο του 2014 ο κιθαρίστας – μπασίστας Gwil Sainsbury αποφάσισε να αποχωρήσει από τη μπάντα. Αυτό ήταν τρεις μήνες πριν ξεκινήσουν να ηχογραφούν το νέο άλμπουμ. Δεν ξέρω πόσο επηρεάστηκαν καλλιτεχνικά από την αποχώρησή του. Πάντως, το 55λεπτο σε διάρκεια “This is All Yours” διαθέτει παρόμοια δομή με το ντεμπούτο τους (άντε πάλι με το ντεμπούτο), δηλαδή intro, κανονικά σε διάρκεια κομμάτια, intervals και κλείσιμο.

Στην περίπτωση των Alt – J τα πράγματα πάνε στα άκρα, συνήθως: ή τους λατρεύεις ή λες “τι είναι τούτο το πράμα”. Αν ανήκετε στην πρώτη κατηγορία, είστε φίλοι, αν ανήκετε στη δεύτερη, μπορείτε πάντα να “μετακομίσετε” στην πρώτη κατηγορία, μετά από μερικές προσεκτικές ακροάσεις (κατά προτίμηση του ντεμπούτου).

Tony Bennett and Lady Gaga/ Cheek to Cheek

Θυμάστε την επόμενη της συναυλίας της Lady Gaga στην Αθήνα, που βγήκε στους δρόμους και έψαχνε να βρει ανοιχτό δισκοπωλείο; Το θυμάστε. Το δισκοπωλείο ήταν κλειστό, κι εκείνη κόλλησε στη τζαμαρία του μια αφίσα. Η αφίσα αυτή είναι το εξώφυλλο του δίσκου “Cheek to Cheek”,  που ηχογράφησε μαζί της ο Tony Bennett πέρυσι και κυκλοφόρησε φέτος στις 19 Σεπτεμβρίου.

Αποτελείται από 11 διασκευές κλασικών τζαζ κομματιών, όπως το It don’t mean a thing και το Sophisticated Lady.

Οι πιο μικροί σε ηλικία (σε σχέση με εμένα) φανς της Lady Gaga θα απορήσουν, ενδεχομένως, γιατί έκανε κάτι τέτοιο, κατά πάσα πιθανότητα επειδή θα αναρωτιούνται ποιος είναι ο “μπαρμπα – Bennett”. Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία, θα πούμε ότι η Lady έχει εξαιρετική φωνή και ακριβώς επειδή μπορεί να κάνει τα πάντα, σε επίπεδο σόου, κ.λπ., ας κάνει μια φορά και το απλούστερο (για εκείνη, όχι για την κάθε μια που κρατάει ένα μικρόφωνο), δηλαδή έναν δίσκο στον οποίο παίζει – εξαιρετικά – έναν κόντρα ρόλο.

Shellac – Dude Incredible

Οι Shellac αποτελούνται από τρεις μουσικούς και ουδεμία σχέση έχουν με συνώνυμη τεχνική βαφής νυχιών. Όταν έμαθα για πρώτη φορά ότι υπάρχει τέτοια μπάντα, φυσικά και άρχισα τα αστειάκια με τα νύχια. Μετά, όμως, συνειδητοποίησα ότι ο Steve Albini είναι το “κεφάλι” και τα αστειάκια κόπηκαν. Διότι ο Albini είναι από τους σημαντικότερους sound engineers των τελευταίων δεκαετιών. Για παράδειγμα, αυτός επιμελήθηκε το “In Utero” των Nirvana.

Οι Shellac, λοιπόν, είχαν 7 χρόνια να εφαρμόσουν την “τεχνική” τους (συγγνώμη, ο συνειρμός είναι αυτόματος) και φέτος τον Σεπτέμβρη κυκλοφόρησαν έναν noise rock δίσκο διάρκειας 32 λεπτών, ιδανικό για όταν θέλετε να ακούσετε κάτι δυνατό, να σας “γεμίσει” με ενέργεια. Κιθάρα, μπάσο, ντραμς και άψογη παραγωγή. Απλά πράγματα.

Interpol – El Pintor

Μετά από 4 χρόνια απουσίας, οι Interpol κυκλοφόρησαν στις αρχές του Σεπτέμβρη το El Pintor, που σημαίνει στα ισπανικά “ο ζωγράφος”. Ουσιαστικά, είναι αναγραμματισμός του ονόματός τους. Προφανώς και δεν το κατάλαβα μόνη μου, το διάβασα στο ίντερνετ, συγχαρητήρια σε όποιον το σκέφτηκε.

H Matador, που κυκλοφόρησε τον δίσκο, εξακολουθεί να πιστεύει στον Paul Banks και την παρέα του, παρότι το ευρύ κοινό δε δείχνει μέχρι στιγμής ενθουσιασμένο από τη συγκεκριμένη δουλειά.

Ο δίσκος περιέχει 10 indie rock κομμάτια, από τα οποία δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα κάποιο. Ίσως να είναι αυτό το πρόβλημα του “ευρύ κοινού”. Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω.

Σε κάθε περίπτωση, Interpol είναι, πόσο μπορούν να σε απογοητεύσουν; Ακούστε και σκεφτείτε προσεκτικά την απάντηση.

Τέλος, ένα ευχάριστο νέο: ο νέος δίσκος των Belle and Sebastian θα κυκλοφορήσει στις 19 Ιανουαρίου του 2015 από τη Matador. Ο τίτλος είναι “Girls in Peacetime Want To Dance”. Ένας λόγος για να περιμένεις από τόσο νωρίς τον ερχομό του νέου έτους.

Διάβασε ακόμα στο Ladylike:

Το ήξερες; Ο γιος του Nicolas Sarkozy θα παίξει μουσική στη συναυλία του Σάκη Ρουβά

”God Only Knows” πως συνεργάστηκαν Elton John, Pharrell Williams, Kylie Minogue και Lorde