Barbie: Ο μονόλογος που εξηγεί με επιχειρήματα γιατί είναι αδύνατο να είσαι γυναίκα σήμερα
- 26 ΙΟΥΛ 2023
Κάπως σατανικά όμοια με τη ζωή, έτσι και στην ταινία, η Barbie μοιράζεται με τα εκατομμύρια θεατών της σε όλο τον κόσμο την ουσία της κοινωνικής πραγματικότητας που πίσω από glossy στιγμές και υπερβολικά ροζ γυαλιά, φανερώνει το σκληρό της πρόσωπο όταν στρέφει το βλέμμα στις γυναίκες: σεξισμός, σύγχυση ρόλων, ανισότητα, αντικειμενοποίηση, εκμετάλλευση, σεξουαλικοποίηση και όλα όσα χωρούν στο βαρύ τσουβάλι της πατριαρχίας.
Βλέποντας την Barbie στον κινηματογράφο, δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από την οθόνη. Σίγουρα πρόκειται για μια ταινία που απαιτεί δεύτερη και τρίτη θέαση για να ξετυλιχθεί σε κάθε της πτυχή και να περάσει κάθε της νόημα. Η πρώτη εντύπωση είναι ποπ, ροζ και φιλντισένια. Χρωματίζει την αίθουσα και μοιράζει χαμόγελα. Πίσω από αυτά τα χαμόγελα όμως, τα γυναικεία κυρίως, κρύβεται η απόλυτη ταύτιση με τα όσα σοκάρουν τη στερεοτυπική Barbie της Margot Robbie όταν περνά από την Barbieland στον αληθινό κόσμο.
Αν ακόμα δεν έχεις δει την ταινία, θα μαντέψω ότι ήσουν διακοπές ή πολυάσχολη και θα σου δώσω ένα ακόμα τυράκι για να κλείσεις ένα εισιτήριο γι’ απόψε.
Μια σπουδαία στιγμή που ξεχωρίζει μέσα στο πάντα τέλειο σύμπαν της Barbie, είναι ο μονόλογος της America Ferrera που έχει τον ρόλο της μοναδικής γυναίκας στο εργατικό δυναμικό της Mattel – της μαμάς εταιρείας της κούκλας Barbie. Η Gloria, όπως είναι το όνομά της, ζει στον κανονικό κόσμο με τα μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα που της παρουσιάζονται σε αυτή τη συνθήκη. Συν, μια έφηβη κόρη.
Όταν, λοιπόν, η Margot Robbie θα αναρωτηθεί για το ποια είναι στ’ αλήθεια, σε μια μοναδική για τη δική της ύπαρξη, κρίση αυτοπεποίθησης, η Gloria τής απαντά με έναν μονόλογο που θα σε κουνήσει από τη θέση σου και στη συνέχεια θα σε βάλει σε αυτή. Κάπως το ροζ ξεθωριάζει και τα χρώματα της δικής σου ζωής και της δικής μας πραγματικότητας ζωντανεύουν στην οθόνη. Εγώ έγειρα μπροστά και στήριξα το κεφάλι στις γροθιές μου.
«Είναι κυριολεκτικά αδύνατο να είσαι γυναίκα. Είσαι τόσο όμορφη, και τόσο έξυπνη, και με σκοτώνει που νομίζεις ότι δεν είσαι αρκετή. Λες και πρέπει να είμαστε πάντα εξαιρετικές, αλλά με κάποιο τρόπο το κάνουμε πάντα λάθος.
Πρέπει να είσαι αδύνατη, αλλά όχι πολύ αδύνατη. Και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι θέλεις να είσαι αδύνατος. Πρέπει να λες ότι θέλεις να είσαι υγιής, αλλά επίσης πρέπει και να είσαι αδύνατη. Πρέπει να έχεις χρήματα, αλλά δεν μπορείς να ζητάς χρήματα γιατί είναι χοντροκομμένο. Πρέπει να είσαι αφεντικό, αλλά δεν μπορείς να είσαι κακιά. Πρέπει να ηγείσαι, αλλά δεν μπορείς να φιμώνεις τις ιδέες των άλλων. Πρέπει να σου αρέσει να είσαι μητέρα, αλλά να μην μιλάς για τα παιδιά σου όλη την ώρα.
Πρέπει να είσαι γυναίκα καριέρας, αλλά και να προσέχεις πάντα τους άλλους. Πρέπει να απαντάς για την κακή συμπεριφορά των ανδρών, κάτι που είναι τρελό, αλλά αν το κάνεις αυτό, σε κατηγορούν ότι γκρινιάζεις. Πρέπει να είσαι όμορφη για τους άντρες, αλλά όχι τόσο όμορφη ώστε να τους προκαλείς ή να απειλείς άλλες γυναίκες επειδή πρέπει να είσαι και κομμάτι της γυναικείας κοινότητας.
Αλλά πάντα να ξεχωρίζεις και να είσαι πάντα ευγνώμων. Αλλά να μην ξεχνάς ότι το σύστημα είναι σαθρό. Οπότε να βρεις έναν τρόπο να το αναγνωρίσεις αυτό, αλλά και να είσαι πάντα ευγνώμων. Δεν πρέπει ποτέ να γερνάς, να μην είσαι ποτέ αγενής, ποτέ να μην περιαυτολογείς, να μην είσαι εγωίστρια, ποτέ να μην πέσεις, να μην αποτύχεις, να μην δείξεις φόβο, να μην ξεπεράσεις ποτέ το όριο. Είναι πολύ δύσκολο! Είναι πολύ αντιφατικό και κανείς δεν σου δίνει μετάλλιο ή δεν σου λέει ευχαριστώ! Και αποδεικνύεται ότι όχι μόνο τα κάνεις όλα λάθος, αλλά και για όλα φταις εσύ.
Έχω βαρεθεί να βλέπω τον εαυτό μου και κάθε άλλη γυναίκα να δενόμαστε σε κόμπους για να αρέσουμε στους άλλους.
Και αν όλα αυτά ισχύουν και για μια κούκλα που απλώς αντιπροσωπεύει τις γυναίκες, τότε δεν ξέρω καν.»
H America Ferrera μιλώντας για την Barbie, είπε πως η σκηνή με τον μονόλογο χρειάστηκε δυο μέρες και 30 με 50 επαναλήψεις για να γυριστεί, όχι όμως από παραξενιά της Greta Gerwig -σκηνοθέτρια της ταινίας: «Ένιωσα σαν να ήταν 500 φορές. Ξέρω ότι δεν ήταν», λέει η Ferrera στο Vanity Fair. «Υπήρχαν στιγμές στα γυρίσματα που η Greta είχε γράψει κάτι, έχοντας κάτι πολύ συγκεκριμένο στο κεφάλι της, με συγκεκριμένο ρυθμό και σε συγκεκριμένη ταχύτητα. Νόμιζα πως το ίδιο θα ήταν και με αυτόν τον μονόλογο, αλλά όχι, ήταν το αντίθετο. Ήθελε να το κάνω εντελώς δικό μου και να το βρω, καθώς το κάναμε.»
