Chez Lucien: Το γαλλικό μπιστρό της καρδιάς μας άνοιξε ξανά στο Bios

 Φωτογραφίες: 24MEDIA/Γιώργος Βελλής

Όταν έμαθα λοιπόν ότι το μαγαζί έκλεισε, μόλις 4-5 μήνες πριν, σκέφτηκα ότι έχασα την ευκαιρία να δοκιμάσω τη φημισμένη κρεμμυδόσουπα και την πεντανόστιμη entrecote του Lucien. Η σελίδα του στο Facebook μας ανακοίνωσε ότι το μαγαζί κλείνει στις 31 Μαΐου, λόγω του θανάτου της συζύγου του. «Με μεγάλη μας λύπη σας ανακοινώνουμε τον θάνατο της Αγαθής Ροκανά ιδιοκτήτριας και ιδρύτριας του “Bistro” Chez Lucien εδώ και 20 χρόνια.

Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε από την οδό Βούρβαχη για να το θυμίσουμε στους πιο παλιούς μας πελάτες που σίγουρα το θυμούνται. Ο σύζυγος της, Lucien και όλη η ομάδα του Chez Lucien επιθυμούν να συνεχίσουν αυτή την όμορφη περιπέτεια και γi’αυτό αναζητούμε κάποιον που να μπορεί να συνεχίσει μαζί μας αυτό το όμορφο ταξίδι . Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ πολύ με μήνυμα στο Inbox».

 

Τελικά το μαγαζί που ανέλαβε την αλλαγή στέγης του “Chez Lucien” και έδωσε νέο σπίτι στη γνωστή ομάδα του chef, είναι το Bios. Άλλο ένα αγαπημένο μέρος που έχουμε συνδυάσει με υπέροχες στιγμές με κοκτέιλ στην ταράτσα του, χριστουγεννιάτικα πάρτι στο μπαρ του και brunch κάτι τεμπέλικα κυριακάτικα μεσημέρια. Εκεί όπου μέχρι σήμερα ο χώρος λειτουργούσε για pop up ιδέες, με εναλλαγές στην κουζίνα, τώρα θα φιλοξενεί το αγαπημένο μας γαλλικό μπιστρό με αυτούσια την ομάδα και το μενού (έτσι όπως το ήξερες) του Chez Lucien.

 

Ο χώρος είναι urban και υπέροχα ατμοσφαιρικός, με ένα από τα δωμάτια να έχει απευθείας μετάδοση με την Ακρόπολη. Το μενού με ορεκτικό, κυρίως και επιδόρπιο είναι στα 24 ευρώ, πράγμα αρκετά τίμιο για ένα αυθεντικό γαλλικό μπιστρό. Το φαγητό δημιουργείται από γαλλικές πρώτες ύλες αλλά και ελληνικές. «Αν το ελληνικό προιόν είναι εξίσου καλό, δε βρίσκω το λόγο γιατί να επιλέξω γαλλικό». Όπως με άφησε άφωνη όταν του είπα ότι λατρεύω τη bitter σοκολάτα και μου έδωσε αμέσως να δοκιμάσω ένα κομματάκι από σοκολάτα που θα βρεις στα Lidl.

Εκεί που μιλούσαμε για γλυκά, τον ρώτησα ποιο είναι το αγαπημένο του. Πριν μου απαντήσει, έτρεξε στην κάβα, άνοιξε ένα παμπάλαιο ρούμι και μου έδωσε να το μυρίσω. «Η μυρωδιά του Παρισιού. Και οι μπαμπάδες με ρούμι», μου εξηγεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να ακούσω γαλακτομπούρεκο από τα χείλη ενός Γάλλου, αλλά πάλι με διέψευσε όταν μου είπε ότι υπάρχει ένα μικρό κουτούκι κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας, που φτιάχνει μία αριστουργηματική μελιτζάνα. «Η κόρη μου είναι σεφ και δουλεύει στο Παρίσι. Πήγαμε μαζί να φάμε και μου είπε ότι αυτό το πιάτο θα μπορούσε να υπάρχει στα πιο ακριβά εστιατόρια της Γαλλίας». Δυστυχώς, δε θυμόταν το όνομα του μαγαζιού.

 

Όταν κάθισα να δοκιμάσω μερικά από τα πιάτα του μαγαζιού, ήξερα ότι θα με κερδίσει η entrecote (μπριζόλα δηλαδή), που ήταν σωστά ψημένη, ζουμερή και από κρέας υψηλής ποιότητας. Η κρεμμυδόσουπα δε με ενθουσίασε, ίσως επειδή δε συμπαθώ ιδιαίτερα τα κρεμμύδια. «Είναι το φαγητό που φτιάχναμε ως φοιτητές επειδή δεν είχαμε λεφτά αλλά που ταυτόχρονα είναι τόσο νόστιμο μέσα στην απλότητά του», μου λέει και μου αλλάζει τον τρόπο που βλέπω το πιάτο. Οι σαλάτες είναι εξαιρετικά απλές, σαν να τις φτιάχνεις στο σπίτι σου και το γλυκό ήταν όσο γλυκό χρειαζόταν. «Δε μου αρέσει η πολλή ζάχαρη στα γλυκά κι εσείς οι Έλληνες έχετε αυτήν την τάση», μου λέει ο Lucien και τότε σιγουρεύομαι ότι δε θα μου έλεγε ποτέ γαλακτομπούρεκο.

 

«Τα μυστικά για τη σχέση σου με τον πελάτη είναι 3: να μην τον σκοτώσεις. Να τον ταίσεις καλά, γιατί υπάρχει περίπτωση να σου πέσει κατά λάθος δηλητήριο και να πάρεις κάποια λεφτά, αλλά αυτό έχει τη μικρότερη σημασία». Αφού έφαγα, ο chef  βγήκε στο μπαλκόνι να καπνίσει και τον ξαναπλησίασα σκετπόμενη ότι θα έχει κουραστεί σίγουρα να απαντά στο πώς βιώνει την απώλεια της γυναίκας του, που ήταν και ο στυλοβάτης του μαγαζιού του.

 

Παρόλα αυτά, του είπα αυτό που απλώς ένιωθα. Ότι θα πρέπει να είναι δύσκολα χωρίς εκείνη. «Νιώθω συντετριμμένος γιατί δεν περίμενα ότι θα έφευγε πρώτη. Εγώ είμαι 64 και εκείνη ήταν 55. Ήταν πάντα πολύ ευγενής. Μόνο μία φορά φέρθηκε με αγένεια. Όταν πέθανε και με άφησε μόνο μου».

«Θα σου δώσω μία συμβουλή που θα σε γλιτώσει από το 50% των καυγάδων. Όταν η γυναίκα μου μου έλεγε κάτι που μου κακοφαινόταν, επαναλάμβανα αυτό που κατάλαβα ώστε να σιγουρευτούμε ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Αν είχα δίκιο, προχωρούσαμε στον καυγά. Τα ζευγάρια έχουν διαφορετικό υπόβαθρο μεταξύ τους και μπορεί να παρεξηγούμαστε επειδή λέμε το ίδιο αλλά εννοούμε διαφορετικά πράγματα. Να είσαι παρούσα στη ζωή. Όταν πεθαίνει ο άλλος, δεν είναι πια εκεί. Και συνεχίζεις».

 

Υπέροχος Lucien που σου φέρεται όπως η μαμά σου. Σε ταίζει, σε φιλοξενεί και σου λέει μία μικρή σοφία που έχει κερδίσει με τα χρόνια, και όχι επειδή το διάβασε σε κάποιο βιβλίο ψυχολογίας. Πριν φύγω, μου είπε ότι ο χώρος του Chez Lucien στα Πετράλωνα υπάρχει ακόμα και ονειρεύεται να το κάνει άμεσα wine bar με «γαλλικά tapas».

«Αναζητώ έναν ειδικό στα κρασιά. Όλοι λέμε ότι ξέρουμε από κρασιά, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που το κατέχουν. Μόλις βρω αυτόν τον άνθρωπο, θα έχω δύο αγαπημένους χώρους για να υποδέχομαι τους ανθρώπους. Και όταν πηγαίνεις μία φορά στο Lucien, ξαναέρχεσαι», μου είπε και μου έδωσε να δοκιμάσω αυθεντικό ροκφόρ για το δρόμο.