Δες το La La Land και θα πιστέψεις/χορέψεις στα παραμύθια

Κάπου στο Λος Άντζελες, η Μία θέλει να γίνει ηθοποιός, αλλά για την ώρα σερβίρει καφέδες, ενώ ο Σεμπάστιαν θέλει να ανοίξει το δικό του jazz bar, αλλά προς στιγμήν παίζει κομμάτια όπως το “Jingle Bells” στο πιάνο διάφορων μπαρ. Γνωρίζονται, ερωτεύονται, και ταυτόχρονα κυνηγούν τα όνειρά τους για τη μεγάλη ζωή.

Η Emma Stone ως Mia είναι τόσο αυθεντικά αδέξια και γοητευτική, ενώ ο Ryan Gosling σαν Sebastian δεν εγκαταλείπει ποτέ αυτό το κυνικό “πεθαινωγιασενα” με το οποίο όλοι τον αγαπήσαμε. Είχαμε πάρει μια πολύ τίμια γεύση από το soundtrack, αλλά η αλήθεια είναι πως αν δεν το δεις να συμβαίνει μπροστά σου, δεν είναι αρκετό.

Αυτό που ξεχώρισα στην ταινία, είναι σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο το παραμυθιακό στοιχείο μπλέκεται με το πραγματικό. Είδα πράγματα που έχω νιώσει και δυσκολευόμουν να πω με λέξεις, αλλά χαμογέλασα βλέποντας την Mia και τον Sebastian να αδιαφορούν για τη βαρύτητα και να ίπτανται στον ουρανό, ενώ χορεύουν και τραγουδούν. Χρειάστηκε λοιπόν λίγη βοήθεια από το σενάριο και τις σκηοθετικές οδηγίες του Damien Chazelle (του φανταστικού Whiplash) για να κινηματογραφηθεί ο χολυγουντιανός έρωτας. Λίγα λεπτά μετά, η βαρύτητα θα κάνει πάλι τα μαγικά της και το glitter θα πέσει στο έδαφος. Ακριβώς όπως συμβαίνει και στη ζωή δηλαδή – απλά με λίγο ωραιότερα ρούχα και ένα πολύ καλύτερο soundtrack.

Θυμάμαι τη σκηνή που δάκρυσα και δεν ήταν σε κάποια βαρύγδουπη ατάκα ή σε μια έκφραση – υπόσχεση αιώνιας αγάπης που δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος ο ηθοποιός όταν την ξεστομίζει. Ήταν απλα τα βλέμματά τους: η Mia κοίταζε τον Sebastian, εκείνος έβλεπε εκείνη και όλο αυτό συνοδευόταν από υπέροχη jazz – εντάξει, σχεδόν ακούς τα μάτια τους να μιλάνε. (Πάμε για Όσκαρ με φόρα)

Πρόκειται για μια μουσική, αισθηματική ταινία, οπότε σκέψου πως αν υποθέσουμε ότι στα εκατόν εικοσικάτι λεπτά που διαρκεί, δημιουργούνται ας πούμε δέκα συναισθήματα, πολλαπλασίασέ τα επί εκατό. Οι μελωδίες δε θα σε αφήσουν σε ησυχία και θα χαϊδεύουν τ’ αυτιά σου καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.

Το background είναι συγκλονιστικό, η φωτογραφία ατμοσφαιρική και η αλήθεια είναι πως θα χαθείς αρκετές φορές στον χρόνο, διερωτώμενη για την εποχή στην οποία διαδραματίζονται όσα συμβαίνουν μπροστά σου. Θα νιώθεις σαν να βλέπεις ένα όνειρο, ενώ είσαι ξύπνια. Είχα καιρό να μεταφερθώ σε έναν άλλο κόσμο βλέποντας απλά μια ταινία, αλλά όσο δύσπιστη κι αν εισαι, το La La Land αποκλείεται να μη σε κερδίσει. Από την πρώτη (φοβερή) σκηνή, θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό, και πιθανότατα να μην το κλείσεις μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Σε ποιούς απευθύνεται η ταινία; Το λέει η Emma Stone καλύτερα από μένα

Ένα ονειρικό Χόλιγουντ που όμως την ίδια στιγμή που σε απογειώνει σου φοράει το αλεξίπτωτο για να σε προετοιμάσει για μια ομαλή πτώση. Το παλιό καλό Χόλιγουντ ήταν αυτό που ήθελε να επαναφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Chazelle και το κατάφερε με το να αφηγηθεί ένα αληθινό παραμύθι. Γιατί το ρομάντσο είναι αυτό που λείπει περισσότερο και από τη ζωή και από τον μύθο. Εδώ συνδυάζεται υπέροχα με τζαζ μουσική και κλακέτες. Μη διστάσεις να χορέψεις βγαίνοντας από τον κινηματογράφο.

Το “La La Land” κυκλοφορεί στις αίθουσες στις 22 Δεκεμβρίου, από την Odeon.