Διακοπές στο Καστελόριζο: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις

Για να είμαι ειλικρινής, η επιλογή του νησιού που αποτελεί το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, έγινε με γνώμονα αρχικά τη λόξα- πιο ευγενικά θα έλεγα την περιέργειά μου (ήμουν freak στη Γεωγραφία και το Καστελόριζο ήταν ξεκάθαρα στη λίστα με τα μέρη που ήθελα να επισκεφτώ από παιδί, μαζί με ένα σωρό άλλα σπήλαια και βραχονησίδες- το λες και #dreambig), έπειτα το γεγονός πως δεν χρειαζόταν αμάξι για καμία απολύτως μετακίνηση, αλλά και την αγοραφοβία που απέκτησα με τον Covid-19.

Τα πράγματα απλά: Ήθελα ένα νησί που να μην έχει πολύ κόσμο, να είναι ήρεμο, αφήνοντάς μου περιθώρια «ανακάλυψης». Ζητήματα «ψευδοασφάλειας» λόγω της της ιδιόμορφης, γεωπολιτικής του θέσης και κατάστασης δεν πέρασαν επ’ ουδενί τουλάχιστον από το κεφάλι μου. (Η πραγματικότητα στο νησί και η συναναστροφή με ντόπιους ήταν η καλύτερη επιβεβαίωση του κανόνα που θέλει πολιτικοί και κανάλια να θυμούνται τις ακριτικές περιοχές μόνο σε «φλέγουσες» περιστάσεις).

Πρώτη γεύση για την έκταση του οικισμού και το πού θα κινηθείς στο νησί παίρνεις ήδη πριν πατήσεις το πόδι σου στα εδάφη του. Από την πρώτη στιγμή που το πλοίο της γραμμής (πλέον είναι τρεις εταιρείες που κάνουν δρομολόγια στο νησί) θα «αντικρύσει» το λιμάνι, ένα «πολύχρωμο τόξο» ανοίγεται μπροστά. Εμείς κρατήσαμε για την επιστροφή, τη θέα από ψηλά επιστρέφοντας αεροπορικά. Να πω σ’ αυτό το σημείο πως η πρόσβαση είναι σαφώς ευκολότερη σε σχέση με δεκαετίες πριν. Η διάρκεια του ταξιδιού ποικίλει ανάλογα με το λιμάνι αναχώρησης (από τον Πειραιά κάνει 22 ώρες ενώ από Ρόδο μπορείς να φτάσεις έως και σε δυόμισι ώρες) ή το αεροδρόμιο (η πτήση διαρκεί περίπου 40 λεπτά).

Ο μοναδικός οικισμός του νησιού είναι αμφιθεατρικά χτισμένος γύρω από το φυσικό λιμάνι. Τα σπίτια- παλιά δίπατα ή τρίπατα αρχοντικά είναι βαμμένα σε έντονα χρώματα, αποτελώντας αυθεντικό δείγμα της παραδοσιακής Δωδεκανησιακής αρχιτεκτονικής (που θα συναντήσεις και στη Χάλκη, τη Σύμη κλπ), ενώ εκεί -κατά μήκος του λιμανιού, αλλά και στα γραφικά στενάκια που καταλήγουν στο λιμάνι- θα βρει κανείς ανάμεσα στα αρχοντικά, καταστήματα, καφέ, ταβέρνες/ εστιατόρια, αλλά και τη δημοτική αγορά.

Στο νησί υπάρχουν ακόμη, mini markets, βενζινάδικο, ATM, φούρνοι για καθημερινές προμήθειες, αλλά και ιατρείο καθώς και φαρμακείο, ενώ αν χρειαστεί υπάρχει και ένα ταξί για τις όποιες μετακινήσεις (πχ αεροδρόμιο- λιμάνι).

Στην άκρη αριστερά, δεν γίνεται να μην ξεχωρίσεις από την πρώτη στιγμή τον επιβλητικό κόκκινο βράχο, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα ερειπωμένο κάστρο του 14ου αιώνα, το Castello Rosso aka Κόκκινο Κάστρο απ’ όπου προέρχεται και το όνομα του νησιού, Καστελόριζο, αλλά και πιο κάτω, το τζαμί και το δεμένο πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού (που ήταν σχεδόν ευθυγραμμισμένο με το μπαλκόνι του ξενοδοχείου που μέναμε). Είναι μόνιμη η παρουσία του εκεί, δεν χρειάζεται να αγχωθείς.

Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2021, το νησί- στα χαρτιά τουλάχιστον- έχει πληθυσμό 492 κατοίκων και είναι το μεγαλύτερο- εξου και το όνομα Μεγίστη- από ένα μικρότερο σύμπλεγμα που περιλαμβάνει 14 νησίδες και βραχονησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριέλαια, Κουτσουμπάς, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μικρό Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Πολύφαδος δύο, Ρω, Σαβούρα, Στρογγυλή, Τραγονέρα, Ψωμί και Ψωραδιά, που ανήκουν στην Ελλάδα, καθώς και κάποιες άλλες νησίδες, που ανήκουν στην Τουρκία.

Να πω σ’ αυτό το σημείο, πως το νησί απέχει μόλις 1,25 ν.μ. από τις νοτιοδυτικές Μικρασιατικές ακτές (το Κας είναι ακριβώς απέναντι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτο) και 72 ν.μ. από τη Ρόδο.

5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις/ αξίζει να κάνεις στο Καστελόριζο:

-Το Καστελόριζο δεν έχει παραλίες

Το Καστελόριζο δεν έχει παραλίες με την κλασική έννοια του όρου. Περιμετρικά του λιμανιού υπάρχουν σημεία που διαθέτουν σκάλες και μπορείς να βουτήξεις/ ανέβεις από εκεί, απολαμβάνοντας το μπάνιο σου. Τα νερά είναι πεντακάθαρα με ένα εξωτικό γαλαζοπράσινο χρώμα. Εγώ αυτό έκανα. Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να πάει για μπάνιο στο Μανδράκι (το δεύτερο λιμάνι του νησιού από την πίσω πλευρά του οικισμού στα 15 λεπτά με τα πόδια περίπου) ή να πάει με καΐκι στο πολύ κοντινό νησάκι του Άη Γιώργη με το ομώνυμο παρεκκλήσι όπου υπάρχουν ξαπλώστρες και οργανωμένη παραλία (εκεί υπάρχει και beach bar/ταβέρνα),ή ακόμη και στις παραλίες Πλάκες, και Φάρο.

– Πεζοπορία στον Άγιο Γεώργιο του Βουνού και στο Κάστρο

Αν θέλεις να σπάσεις τη μονοτονία του απογεύματος στο νησί (καλό είναι να μην πας πρωί/ μεσημέρι γιατί έχει πολύ ήλιο), μπορείς να κάνεις πεζοπορία στον Άγιο Γεώργιο του Βουνού και στο Κάστρο (Castello Rosso)– μόνο με αθλητικά/ κλειστά παπούτσια. 400 σκαλοπάτια για το πρώτο (το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Βουνού- μέσα υπάρχει μία εκκλησία με κρύπτη αφιερωμένη στον Άγιο Χαράλαμπο), πιο εύκολη η πρόσβαση με τα πόδια στο δεύτερο. Η θέα και στις δύο περιπτώσεις δεν γίνεται να μην σε αποζημιώσει και με το παραπάνω. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν αρκετά μονοπάτια σ’ όλο το νησί που μπορεί κανείς να εξερευνήσει και να περάσει την ώρα του.

-Τοπικές νοστιμιές- μην παραλείψεις τα γεμιστά κρεμμύδια και φρέσκα καλαμάρια (θα με θυμηθείς)

Οι επιλογές στο φαγητό είναι αντιστρόφως ανάλογες των παραλιών που διαθέτει το νησί. Πολλές. Αγαπημένες μου επιλογές στης Αλεξάνδρας, στο Μικρό Παρίσι, στο Billi’s restaurant, Lazarakis, στο Old Time ή στα Πλατάνια στην περιοχή Χωράφια (που γυρίστηκε το οσκαρικό Mediterraneo) που το βράδυ γεμίζουν από Ιταλούς και Γάλλους που κάνουν διακοπές στο νησί. Μην διστάσεις να παραγγείλεις φρέσκο ψάρι και τοπικές νοστιμιές, όπως τα γεμιστά κρεμμύδια.

-Γύρος του νησιού και επίσκεψη στη Γαλάζια Σπηλιά, στο νησάκι της Ρω, Στρογγύλη

Σε συνεννόηση που θα έχεις κάνει από το προηγούμενο βράδυ μπορείς να κλείσεις θέση σε μικρά καΐκια/καραβάκια/ φουσκωτά που κάνουν το γύρο του νησιού ή αναχωρούν για γειτονικές βραχονησίδες του Αιγαίου, όπως το νησάκι της Ρω, όπου έμενε η Δέσποινα Αχλαδιώτου (1898-1982), τη μοναδική του κάτοικο, που για δεκαετίες κάθε πρωί ύψωνε την ελληνική σημαία, η Στρογγύλη ή η Γαλάζια Σπηλιά (ένα από τα πιο «μαγικά» ενάλια σπήλαια της Ελλάδας με φανταστικά μπλε νερά και σταλακτίτες που ονομάζεται «Φώκιαλη», μιας και μέσα στη σπηλιά μπορεί να δεις φώκιες. Θα πρέπει να σε προειδοποιήσω αν είσαι κλειστοφοβικός, πως η εισοδος της σπηλιάς ίσα που ξεχωρίζει από τη θάλασσα και δεν ξεπερνά το ένα μέτρο).

Extra Bonus: Αν πας τέλη Αυγούστου όπως εγώ, το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελορίζου είναι must!

Τα τελευταία περίπου επτά χρόνια στο νησί, τέλη Αυγούστου (μετά τις 20) λαμβάνει χώρα μία μεγάλη γιορτή κινηματογράφου και πολιτισμού, καθιστώντας το- για ακόμη μία φορά- σημείο συνάντησης του ντοκιμαντέρ με την ιστορία και τον πολιτισμό. Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου, Πέρα από τα Σύνορα, έχει εδραιωθεί, πλέον, ως θεσμός διεθνούς εμβέλειας, φιλοξενώντας στο μεγάλο πανί του τόσο ταινίες σταθμούς που άφησαν το στίγμα τους στον χώρο του ντοκιμαντέρ, όσο και παγκόσμιες και πανελλαδικές πρεμιέρες που φιλοδοξούν να κατακτήσουν τα διεθνή φεστιβάλ.

Sunset in a glass: To πορτοκαλί του Aperol Spritz φέρνει το ηλιοβασίλεμα στο ποτήρι σου και ταιριάζει απόλυτα με όλα τα καλοκαιρινά χρώματα και γεμίζει με joyful στιγμές τις διακοπές σου.