Disney: Οι 5 κλασικές ταινίες που θα ζεσταίνουν πάντα την καρδιά σου
- 5 ΔΕΚ 2019
Σαν σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε ο Walt Disney, ο άνθρωπος που έμελλε να διαμορφώσει όλη την παιδική μας ηλικία. Την έννοια των παιδικών ταινιών, τα κοινωνικά μηνύματα, τη διαμόρφωση της κουλτούρας ολόκληρων γενεών. Και μία πορεία που συνεχίζει σήμερα, ακολουθώντας τις κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις.
Είναι ο άνθρωπος που πήρε πολύ σκοτεινά παραμύθια και τους έδωσε την απαραίτητη παιδική διάσταση. Έβαλε μουσική, κινούμενη εικόνα και μάζεψε όλη την οικογένεια γύρω από τη μεγάλη και μικρή οθόνη. Ο Walt μπορεί να μην πια ανάμεσά μας (λογικό, αφού σήμερα θα ήταν 118 χρονών), αλλά οι ταινίες του είναι μαζί μας. Σε μορφή κασέτας ή DVD, στο Ίντερνετ, στο Netflix αλλά κυρίως στην καρδιά μας. Και όταν έχουμε τον χρόνο, θυμόμαστε τις κλασικές ταινίες Disney. Και πότε έχουμε χρόνο; Τα Χριστούγεννα.
Φαντασία (1940)
Ο Walt Disney έκανε ένα πραγματικό πείραμα σε ταινία, το οποίο είχε τεράστια επιτυχία. Αλλά όχι από την αρχή. Η ταινία εκτιμήθηκε πραγματικά από τη δεκαετία του ’60 και έπειτα. Έφερε στη ζωή τον φανταστικό κόσμο των κινουμένων σχεδίων και τον συνδύασε με κλασική μουσική. Μιλάμε για μία πολύ ειδική αλλά μαγική περίπτωση που κόστισε πολύ ακριβά. Η Ακαδημία των Όσκαρ βρήκε επαναστατική την ιδέα, αν κι εγώ βαριόμουν τη Φαντασία, επειδή δεν είχε λόγια. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να εκτιμήσω την υψηλή ποιότητα και τη μαγεία της μουσικής, ειδικά όταν συνδυάζεται με υπέροχες εικόνες. Θα κάνεις και το παιδί σου να εκτιμήσει την κλασική μουσική και να εξοικειωθεί μαζί της.
Αλαντίν (1992)
Σίγουρα προσωπική μου επιλογή. Είχα ντυθεί και Jasmine όταν ήμουν μικρή, γιατί πολύ ζήλευα τη μελαμψή ομορφιά της. Η κασέτα της ταινίας με το ρομαντικό και εξωτικό story είχε λιώσει μέσα στο VCR μου και έπαιζε στο repeat. Είναι ένα τεράστιο κομμάτι της «Αναγέννησης» της Disney, εκεί στην αρχή του ’90, που πάθαμε ένα νέο ντελίριο με τις ταινίες που έφεραν το όνομά της. Η μουσική του Alan Menken και το φανταστικό one man show του Robin Williams ως «Τζίνι», είναι οι λόγοι που την έχω δει τουλάχιστον 30 φορές.
Toy Story (1995-2019)
Όλα τα Toy Story. Και τα 4. Η μόνη ταινία της Disney (σε συνεργασία με την Pixar), που μας κάνει παρέα από το 1995 έως το 2019. Σε αντίθεση με άλλα sequels που είδαμε από κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων, η συγκεκριμένη σειρά είναι ανεκτίμητη. Ίσως επειδή ακολουθεί τη ζωή του παιδιού, από το σχολείο στο Πανεπιστήμιο και τον γάμο, και μας κάνει να ταυτιζόμαστε. Το τραγούδι «Εγώ κι εσύ μαζί» από τον Τζίμη Πανούση και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και η φωνή του Άλκι Κούρκουλου ως “Woody” έχουν σημαδέψει για πάντα τα αυτιά μας.
Οι Αριστόγατες (1970)
Έχοντάς την πάντα στο μυαλό μου ως ταινία για κατοικίδια, την έχω στην ίδια κατηγορία με τα 101 σκυλιά της Δαλματίας. Και τις λατρεύω εξίσου. Ως σκυλογατομαμά, συμμερίζομαι την αγωνία της Αδελαίδας όταν χάνει τις γάτες αλλά θέλω να πιάσω και την Κρουέλα ΝτεΒιλ και να την καταχερίσω που έκλεψε κουταβάκια. Για κάτι τέτοιους φτιάχτηκε η Κόλαση. Δύο ταινίες που έχουν την κομψότητα και τη λιτότητα της δεκαετία του 60 και του 70, αλλά παραμένουν διαχρονικές. Και σου θυμίζουν τη σημασία των ζώων στη ζωή σου.
Πινόκιο (1940)
Επανέρχομαι με μία ταινία του 1940, που παραμένει διαχρονική, ανεξαρτήτως της Disney. Ήταν η δεύτερη ταινία του κολοσσού, μετά τη Χιονάτη (άλλη αγαπημένη) και έχει τόσα πολλά μηνύματα και νοήματα, που παραμένει διαχρονική αξία. Η ιστορία των ηθικών αξιών που πρέπει να έχουμε, η σκληρή δουλειά αλλά και η βλακεία του να λες ψέματα. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο στόχος, αλλά πάντα με άγγιζε η σχέση του Τζεπέτο με τον Πινόκιο και θα μπορούσε να αποτελεί μία ιστορία υιοθεσίας.
