Edith Piaf: Μια ζωή σε ροζ και μαύρο

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΗΜΑ
19 ΔΕΚ 2015

Γεννήθηκε ως η Édith Giovanna Gassion αλλά τελικά έγινε ένα μικρό σπουργίτι (piaf) με μία τεράστια φωνή που κατέκτησε τον κόσμο.

Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1915, κάτω από μια λάμπα υγραερίου. Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ, ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa.

Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της την εγκατέλειψε και η μικρή Εντίθ περνάει τα πρώτα της χρόνια πρώτα κοντά στη μητρική της γιαγιά. Το 1917 ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης στο τσίρκο Ciotti, την πήγε στη δική του μητέρα, η οποία ζούσε στο Μπερνέ της Νορμανδίας και ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής.

Αυτή θα ήταν η ζωή της. Σημαδεμένη από την εγκατάλειψη και την άρνηση. Το μεγαλείο της φωνής της θα αρχίσει να γίνεται γνωστό σε ηλικία 15 ετών. Αφήνει τον πατέρα της και πηγαίνει στο Παρίσι για να κυνηγήσει το όνειρο.

Τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ, όπου και γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ, διευθυντή του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Μαγεμένος από τη φωνή της, υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει ”Môme Piaf” (μικρό σπουργίτι). Το 1935 κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο.

Ο έρωτας για τον βασιλιά του μποξ, Μερσέλ Σερντάν, θα την απογειώσε και ο ξαφνικός χαμός του σε αεροπορικό δυστύχημα θα την κάνει να καταρρεύσει, να βουτήξει σε ένα ποτήρι ουίσκι και να πάθει κατάθλιψη.

Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία, ενώ μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία εθίζεται. Η Πιάφ την ανακατεύει μαζί με αλκοόλ, χειροτερεύοντας έτσι την ήδη κακή κατάσταση της υγείας της.

Σε ένα κονσέρτο στη Στοκχόλμη, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, καταρρέει επάνω στη σκηνή και η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος καρκίνος. Η Πιάφ δεν πτοείται και συνεχίζει να εμφανίζεται κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευόμενη όμως από μια νοσοκόμα που της χορηγεί μορφίνη για τους πόνους.

Το καλοκαίρι του 1961, γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της, τελευταίο της έρωτα, τον Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά, που τον βαπτίζει ”Τεό Σαγαπό” και τον παντρεύεται τον Οκτώβριο του 1962.

Το σπουργίτι σβήνει στις 10 Οκτωβρίου 1963 στο Plascassier, κοντά στο Grasse φτωχό και πονεμένο. Δεν μετάνιωσε για τίποτα παρόλο που η ζωή του δεν ήταν ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο.