Είδα τη Μαρία Κίτσου να καταστρέφει όλη τη ζωή της για να μείνει έγκυος στη «Γέρμα»
- 3 ΝΟΕ 2023
Η Μαρία Κίτσου επέστρεψε στο θεατρικό σανίδι. Ευτυχώς. Και γίνεται η πρωταγωνίστρια σε μια ιστορία που ξεκινά ως romcom και καταλήγει θρίλερ. Είναι η ιδανική ηθοποιός στα χέρια του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για να αφηγηθεί μια ιστορία τρέλας. Μια σύγχρονη ανάγνωση του έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Γερμα, για μια γυναίκα που τρελαίνεται επειδή δεν μπορεί να συλλάβει και να γίνει μάνα.
Αν αναρωτιέσαι γιατί να πηγαίνεις θέατρο σε μια χρονιά που η τηλεόραση είναι γεμάτη με ελληνικές σειρές, η Μαρία Κίτσου είναι πάντα μια καλή απάντηση. Αξίζει να την δεις να χάνει τα λογικά της, εσύ δεν θα χάσεις ούτε τον χρόνο σου, ούτε τα χρήματά σου. Παίζει λες και είναι πρωταγωνίστρια σε αρχαία τραγωδία. Είναι απεγνωσμένη και είναι σχεδόν οδυνηρό να την βλέπεις να αυτοκαταστρέφεται.
«Έχουμε τρεις ορόφους, πολύ χώρο για ένα ή και δύο παιδικά δωμάτια», λέει μόλις ξεκινά η παράσταση στον σύντροφό της (στον ρόλο ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, συγκλονιστικός στην παράσταση Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, εδώ, νομίζω ότι χρειάζονται μερικές παραστάσεις ακόμη για να βρουν την τέλεια χημεία ως ζευγάρι). Η 35χρονη ηρωίδα της Γέρμα στην πρώτη πράξη είναι ερωτευμένη, ευτυχισμένη και γεμάτη ελπίδα. Και επιθυμία. Θέλει να κάνει παιδί. Και βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα που πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν. Δεν μπορεί. Προσπαθεί, πετάει τα αντισυλληπτικά κάνει σεξ τις γόνιμες μέρες, κατεβάζει app, προσπαθεί και βλέπει την αδελφή της να μένει έγκυος, τυχαία. Και νιώθει το πρώτο, ανεπαίσθητο τσίμπημα ζήλιας. Κι έρχεται αντιμέτωπη με ερωτηματικά, φοβίες, τον σκοτεινό εαυτό της, τις διαφορετικές ταυτότητες που έχει για να λειτουργεί στη ζωή της (καριερίστα, αριστερή, προοδευτική, ερωμένη, κόρη, αδελφή).
Η Μαρία Κίτσου έρχεται αντιμέτωπη και με τις κοινωνικές κατασκευές στο έργο
Μιλά για την μητρότητα με τρόπο που μας αφήνει με ανοιχτό το στόμα, ταραγμένους ως θεατές. Πηγαίνει ερμηνευτικά πιο μακριά από εκεί που θα φανταζόμασταν. Πιστεύω ότι πολλές γυναίκες που έχουν δοκιμαστεί με εξωσωματικές (η ηρωίδα της Μαρίας Κίτσου έχει κάνει 12) και ορμονοθεραπείες, εμφυτεύσεις ωαρίων θα βάλουν τα κλάματα ως θεατές. Θα ταυτιστούν. Γιατί η πορεία από την επιθυμία στη θλίψη κι έπειτα στην τρέλα, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, εύκολα, σε πολλές γυναίκες που μεγάλωσαν με το όνειρο της μητρότητας.
Είναι καταθλιπτικός ο χαρακτήρας της Μαρίας Κίτσου στην παράσταση, ρίχνει τις ευθύνες στη μητέρα της που ήταν απαθής, αδιάφορη απέναντι στη μητρότητα. Είναι ένας τοξικός κι άβολος ρόλος. Η απελπισία της μεγαλώνει κάθε λεπτό που περνάει. Γίνεται εμμονή.
Δεν ξέρω αν θα συμπαθήσεις την Μαρία Κίτσου ως μια προνομιούχα, δήθεν woke δημοσιογράφο, που γράφει στο blog της για το μαραμένο πουλί του συντρόφου της από εκδίκηση.
Ούτε τον σύντροφό της συμπαθείς που την αποκαλεί συνεχώς μωράκι, ενώ την ενοχλεί και είναι απών, διαρκώς. Δεν συμπαθείς ούτε τη νάρκισσο μητέρα της. Ελάχιστα, νιώθεις μια συμπάθεια για την αδελφή της που είναι παγιδευμένη σε ένα γάμο χωρίς αγάπη. Όμως, αυτή η δυσλειτουργία όλων των ηρώων της παράστασης δουλεύει. Είμαστε οι ηδονοβλεψίες που τους παρακολουθούμε να καταστρέφονται.
Η Μαρία Κίτσου λαχταρά ένα παιδί στην παράσταση ως ένα ακόμη απόκτημα. Εγωκεντρικά. Δεν έχει κανένα όριο στην προσπάθεια της να πετύχει το project της. Πραγματικά δεν εξηγεί το γιατί ούτε στον εαυτό της, αλλά ούτε στο κοινό της. Χάνει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Βυθίζεται σε μια εσωτερική δίνη. Και μας πείθει. Είναι μια πάρα πολύ καλή ηθοποιός. Είναι σχεδόν τρομακτική στο ρόλο αυτό η Μαρία Κίτσου. Σε κάθε πράξη (ένας πρώην εμφανίζεται, έναν χρόνο αργότερα κτλ) μεταμορφώνεται σε πρωταγωνίστρια θρίλερ.
Η παράσταση δεν μιλά για τη μητρότητα. Μιλά για τις πιέσεις της σύγχρονης ζωής να είμαστε επιτυχημένες. Και μόνο. Από πότε δεν μας επιτρέπεται να είμαστε αποτυχημένες; Το ανέβασμα παραείναι αγγλικό για τα δικά μου γούστα. Η δράση εκτυλίσσεται στο σημερινό Λονδίνο, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να το δούμε στην Αθήνα, το ίδιο gentrified είναι πλέον Εξάρχεια και Κυψέλη. Κι εδώ εκατοντάδες ζευγάρια ζουν σε μια φούσκα έτοιμη να σπάσει. Σε ένα γυμνό σπίτι από προσωπικότητα κατοικούν τα σύγχρονα ζευγάρια καλλιεργώντας μια επίπλαστη ευτυχία.
Η Ασπασία Κράλλη στο ρόλο της ακαδημαϊκού που μιλά για την περίοδο της εγκυμοσύνης σαν να εισέβαλαν εξωγήινοι στη μήτρα της, είναι απολαυστική. Η απογοητευμένη από τη ζωή αδελφή της, Τατιάνα Πίττα που της χαρίζει το πρώτο της παιδί, στέκεται εξαιρετικά στη σκηνή. Αλλά, η Μαρία Κίτσου (στον πρωταγωνιστικό ρόλο) παραμένει εκθαμβωτικά τρελή. Δεν ξέρω αν τα σκηνικά που χρησιμοποίησε ο Simon Stone στο Young Vic πλησιάζουν αυτά που είδαμε στο θέατρο Πόρτα. Μάλλον, όχι. Η Μαρία Κίτσου πάντως βούτηξε στην τρέλα.
Info: Γέρμα του Σάιμον Στόουν, Θέατρο Πόρτα (Μεσογείων 39). Κάθε Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 21:00 και Κυριακή 19:00
