Είδα τον Weeknd να τραγουδάει δίπλα μου στο Wembley ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς

Η περιοδεία του Weeknd, After Hours til Dawn, λοιπόν, θα πραγματοποιούνταν πριν από 3 χρόνια. Μετά από δυο αναβολές, ανακοινώθηκαν τελικά νέες ημερομηνίες για το ευρωπαϊκό σκέλος της, με το πρώτο live να λαμβάνει χώρα στις 6 Ιουνίου στη Λισαβόνα.

Η προπώληση των εισιτηρίων είχε ξεκινήσει ήδη από τις 2 Δεκεμβρίου του 2022. Εγώ, πάλι, άργησα να το πάρω χαμπάρι με χρονοκαθυστέρηση δυο μηνών. Τον Φεβρουάριο ήταν που αντιλήφθηκα τι επρόκειτο να συμβεί. Στα καπάκια τσέκαρα αν έρχεται Ελλάδα και προς μεγάλη μου απογοήτευση, κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε. Για μέρες η ιδέα δεν έβγαινε από το μυαλό μου. Από την άλλη, δεν είχα σκεφτεί να ταξιδέψω σε άλλη χώρα για να τον δω από κοντά. Μέχρι, δηλαδή, πριν από λίγο χρονικό διάστημα, δεν ήξερα ότι θα πετάξω χιλιάδες μίλια μακριά, μόνο και μόνο για να δω έναν καλλιτέχνη από κοντά. Ξαφνικά συνέβη. Χώρες, στάδια, πτήσεις, αεροπορικά εισιτήρια, καταλύματα και τιμές που με συνέφεραν. Όλα τα έψαξα.

Ναι. Ο Αύγουστος του ’23 με βρήκε στην Αγγλία και όχι σε κάποιο νησί των Κυκλάδων. Ναι. Παρακολούθησα από κοντά τη sold out συναυλία του Weeknd στο Wembley. Και ναι. Σου διαβεβαιώνω πως αξίζει να βλέπεις τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη έστω και για δύο ώρες υπό καταρρακτώδη βροχή.

Μερικές σημαντικές πληροφορίες για τη συναυλία-περιοδεία

Η συναυλία του Weeknd στο Λονδίνο ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος σταθμός της ευρωπαϊκής περιοδείας του (πριν συνεχίσει τις εμφανίσεις σε Νότια Αμερική, Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία) και ήταν αρκετά σημαντική. Πρώτον, έσπασε ρεκόρ στο Wembley και καταγράφηκε ως η συναυλία με τα περισσότερα εισιτήρια που πωλήθηκαν (87.000) στην ιστορία του σταδίου.

Δεύτερον, αυτή ήταν η τελευταία εμφάνιση του Καναδού τραγουδιστή ως Weeknd. Κατά τη διάρκεια της performance του, ανακοίνωσε πως αλλάζει το καλλιτεχνικό του όνομα στο κανονικό του, δηλαδή Abel Tesfaye.

Ο Abel έχει ανάψει πολλές φωτιές κατά καιρούς αφήνοντας να εννοηθεί πως ίσως αυτή είναι η τελευταία του περιοδεία, τουλάχιστον ως Weeknd. Το έχει πει ξανά στο παρελθόν, αλλά αν όντως αυτή η συναυλία στο Wembley σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής, μάλλον ήταν ο πιο υπέροχος τρόπος να ρίξει αυλαία στην καριέρα του.

Ο Weeknd τραγούδησε δίπλα μου ενώ έβρεχε και αυτή είναι η εμπειρία μου

*Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή*

Ο συνδυασμός συναυλίας και διακοπών άξιζε 100% τα χρήματα

Το Λονδίνο είναι μακριά από την Ελλάδα και η ζωή εκεί, ακριβή. Γνωστά δεδομένα και τα δυο. Επομένως, σίγουρα άξιζε να μέινω παραπάνω μέρες αφού θα έδινα που θα έδινα τα λεφτά. Μαζί με τις άλλες δυο φίλες μου αποφασίσαμε να μείνουμε 5 βράδια (6 μέρες στο σύνολο) που σήμαινε 600€ πάγια έξοδα. Με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς, πλήρωσα όσα θα μου κόστιζε να πάω σε ένα νησί φέτος το καλοκαίρι. Να σημειώσω, επίσης, ότι το εισιτήριο αρένας που έκλεισα είχε 95 λίρες (περίπου 110€).

Η ουρά μέχρι την αρένα και η εξαντλητική αναμονή μέσα στο Wembley 

Στα 25 μου δεν έχω βρεθεί ξανά σε τόσο μεγάλη συναυλία. Αυτό σήμαινε πως πήγαινα κάπως στα τυφλά, βασιζόμενη στις έξτρα πληροφορίες θα μας έστελνε η διοργάνωση στο e-mail λίγες μέρες πριν από τη συναυλία *το barcode του εισιτηρίου μας έγινε διαθέσιμο τρεις μέρες πριν από αυτή*. Οι οδηγίες μάς έλεγαν ότι θα πρέπει να είμαστε στο στάδιο στις 17:00 -με την ώρα που θα έβγαινε στη σκηνή ο Weeknd να παραμένει άγνωστη.

Η ώρα κάπως μάς είχε προβληματίσει αρχικά. Γιατί μπορεί να μην είχαμε βρεθεί ξανά σε τόσο μεγάλη συναυλιακή διοργάνωση, αλλά είχαμε επίγνωση του τι μπορεί να συμβεί σε συναυλίες τόσο διάσημων καλλιτεχνών πχ. διανυκτερεύσεις έξω από το στάδιο μια μέρα πριν, σκαμπό και καφεδάκι από το πρωί, ομπρέλες για ηλιοπροστασία και άλλα τέτοια κουλά. Ευτυχώς, τίποτα από αυτά δεν συνέβη στη δική μας περίπτωση. Παρόλο που είχαμε πει να φτάσουμε στο στάδιο γύρω στις 15:00, φτάσαμε τελικά 2 ώρες αργότερα (αν και εγώ είχα προτείνει να είμαστε εκεί από το πρωί).

Τα πράγματα έξω από το στάδιο δεν ήταν όπως τα φανταζόμουν (συνωστισμός, ατελείωτες ουρές, αλλοπρόσαλλος κόσμος και άλλα τέτοια). Ανάλογα με το εισιτήριο που είχες κλείσει, έμπαινες από διαφορετική είσοδο και διαφορετική ώρα. Σωτήρια διαδικασία. Η δική μας ουρά ήταν σχετικά μεγάλη, αλλά όχι και τίποτα το σπουδαίο. Μπήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες στο στάδιο.

Αφού, λοιπόν, σκανάραμε το εισιτήριό μας και περάσαμε την απαραίτητη ασφάλεια, βρεθήκαμε στη μέση της αρένας. Και περιμέναμε, περιμέναμε περιμέναμε. Όταν, βέβαια, ξέρεις ότι θα εμφανιστεί ένα τόσο μεγάλο όνομα, δεν περιμένεις να βγει μέσα σε μια ώρα. Αλλά αυτή η αναμονή παραήταν κουραστική, πόσο μάλλον η ορθοστασία.

Το εξωπραγματικό, ασημί σκηνικό και φωτορυθμικό υπερθέαμα, Took My Breath.

Ο Weeknd βγήκε στη σκηνή στις 20:00. Το intro, αλλά και τα ουρλιαχτά του κόσμου που αντηχούσαν από την αρένα και τις κερκίδες με έκαναν να καταλάβω πως η στιγμή που θα αντίκριζα τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη ever, είχε πλέον φτάσει. Η στιγμή που ονειρευόμουν εδώ και 5 μήνες, θα γινόταν επιτέλους πραγματικότητα. Ο πόνος της ορθοστασίας εξαφανίστηκε μαγικά. Το βλέμμα μου εστίαζε προς όλες τις πιθανές πλευρές απ’ όπου θα εμφανιζόταν ο τραγουδιστής. Τελικά, από τα εφέ τις σκηνής, τα σηκωμένα κινητά και τα ασταμάτητα χοροπηδητά δεν κατάλαβα ποτέ και από πού ακριβώς έσκασε στη σκηνή. Μπουμ. Ο Weeknd μπροστά μου. «Θεέ μου τι ζω», σκεφτόμουν από μέσα μου και προσπαθούσα να ζήσω τη στιγμή.

Σε αυτό το σημείο να πω ότι σαν άνθρωπος έχω ένα κακό. Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση έρχονται δύσκολα στη ζωή μου, αλλά τη στιγμή που είδα ιδίοις όμμασι τον Weeknd, τα έπαθα όλα. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου. Σοκ.

Ο Weeknd χτυπιόταν επί δυο ώρες ενώ τραγούδησε τα 33 του singles και όλο το Wembley βρισκόταν στο «πόδι». Το σκηνικό που είχε στηθεί ήταν πραγματικά ένα αριστούργημα και αξίζει ειδική αναφορά. Το concept ήταν η αναπαράσταση «ενός ταξιδιού μέσα από έναν κοσμικό κατακλυσμό που έχει ξεσπάσει και μαστίζει τη Γη».

Τι να πρωτοπώ; Να μιλήσω για το τεράστιο φεγγάρι που άλλαζε συνεχώς χρώματα; Το ρομποτοειδές -bigger than my life και φιλοτεχνημένο από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Hajime Sorayama- ασημένιο metallic άγαλμα (που το είχαμε δει στο μουσικό βίντεο του Echoes of Silence το 2011) που έβγαζε ακτίνες λέιζερ από τα μάτια και περιστρεφόταν αργά γύρω από τον ίδιο και τις χορεύτριες; Το απέραντο, μεταλλικό αστικό τοπίο, γεμάτο με κτίρια-ορόσημα (ο ​​Καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου, ο Πύργος CN του Τορόντο και το Empire State ανάμεσά τους) που αγκάλιαζε όλο το background; Τις ξαφνικές -αληθινές- φλόγες που ξεπήδηξαν μέσα από τη σκηνή και παραλίγο να κάψουν τα πρόσωπά μας;

Τα εντυπωσιακά φωτορυθμικά που ταίριαζαν απόλυτα με τις εναλλαγές της setlist; Όλα τα παραπάνω ήρθαν και «κούμπωσαν» γάντι με τη σαγηνευτική φωνή του και τα απρόσμενα, παρατεταμένα vocals του. Βομβαρδισμός συναισθημάτων.

**Το μοναδικό μειονέκτημα ήταν το ύψος του stage, που ήταν στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Μόνο όταν τραγουδούσε κάτω από το φεγγάρι, που βρισκόταν σε ένα υπερύψωμα, τον βλέπαμε στο 100%.

Η καταρρακτώδης βροχή που δεν με ένοιαξε καθόλου

Κερασάκι στην τούρτα: Μισή ώρα πριν ο Weeknd μάς αποχαιρετήσει, ξεκίνησε να βρέχει ξαφνικά με απίστευτη μανία. Λονδίνο είναι αυτό, θα μου πεις, και ξέραμε ότι οι πιθανότητες βροχής εκείνη τη μέρα ήταν μεγάλες. Μέχρι που συνέβη. Μπορεί οι σταγόνες βροχής να χτυπούσαν δυνατά τα βλεφαρά μου, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

«Lightning could strike me right fuckin now I’m not goin’ home», αναφώνησε στο κατάμεστο Wembley και συνέχισε να τραγουδάει σαν να μην υπάρχει αύριο. Όταν η συναυλία έφτασε στο τέλος της και τα φώτα του σταδίου άνοιξαν, δεν υπήρχε ούτε δείγμα στεγνού σημείου στο σώμα μου, αλλά καθόλου δεν με ένοιαζε. Άσε που η όλη φάση ταίραζε με τα μελαγχολικά τραγούδια του Weeknd.

Αυτό που ξέρω, λοιπόν, είναι ότι στο τέλος έφυγα με ένα πλατύ χαμόγελο, παρόλο που είχα γίνει παπί και με μια σκέψη να τριγυρίζει το μυαλό μου. ΤΙ ΣΚ@@Α ΕΖΗΣΑ.

Ακόμα αυτό σκέφτομαι.

Βγαίνοντας από το Wembley, δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου για άλλη μέρα.

Το ημερολόγιο έγραφε 18 Αυγούστου του 2023.

Είμαι ακόμα -και για πάντα- εκεί.

XOTWOD forever