Ελένη Καστρινογιάννη: Το ξωτικό που αγαπάει τα πινέλα

Γιατί η Ελένη έχει κοκκινόξανθα σγουρά μαλλιά, γκριζοπράσινα μάτια που θυμίζουν τα βότσαλα της Σαμοθράκης, λευκή επιδερμίδα στολισμένη με φακίδες. Έχει το παρουσιαστικό ενός αερικού του δάσους, του κοριτσιού για το οποίο οι Coldplay θα μπορούσαν να έχουν γράψει το Paradise, μιας σύγχρονης μούσας. Εδώ όμως είναι το παράδοξο. Γιατί η Ελένη είναι δημιουργός και το arty “παιδί” της λέγεται Coocoovaya.

 

Ένα απόγευμα Πέμπτης μας άφησε να μπούμε στον παστέλ κόσμο των ζωγραφιών της. Μας σύστησε τις κομψές μπαμπούσκες της, τη γυναίκα που μεταμορφώθηκε σε γάιδαρο και μετά σε ταύρο, τη πολύχρωμη ζέβρα και το αρκουδάκι με το τατουάζ. Μας κέρασε μυρωδάτα μπισκότα και δροσερά παγωτά. Μας γνώρισε τη Lana, το Jack Russell της όμορφης οικογένειάς της. Μας μίλησε για τη γιαγιά της, που ξεκίνησε τη ζωγραφική σε μεγάλη ηλικία και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση λίγο πριν την έβδομη δεκαετία της ζωής της (!), και για την πρώτη φορά που η ίδια έπιασε πινέλο στα χέρια της. Και μας εξομολογήθηκε ότι παραλίγο η Coocoovaya να είναι… boufos.

 

Πότε και με ποια αφορμή ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;

Ξεκίνησα να ζωγραφίζω εντατικά όταν έμεινα έγκυος στον γιο μου όπου προσπαθώντας να βρω πίνακες για το βρεφικό δωμάτιο συνειδητοποίησα ότι τουλάχιστον στην Ελλάδα οι επιλογές μου περιορίζονταν σε ήρωες καρτούν, Tweety, Mickey Mouse κλπ. Ήθελα κάτι διαφορετικό χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψω μια περιουσία. Οπότε αποφάσισα να τα φτιάξω μόνη μου. Κάπως έτσι ξεκίνησα και η ευχαρίστηση και η ελευθερία που μου έδινε η ζωγραφική ήταν τέτοια που δεν σταμάτησα στην διακόσμηση του δωματίου των παιδιών μου. Παρακολούθησα πολλά σεμινάρια στην Αθήνα και online και αυτό το χόμπι σιγά σιγά έγινε τρόπος ζωής. Βραδινές ώρες ως επί το πλείστον , αφού έβαζα τα παιδιά για ύπνο χανόμουν στους καμβάδες και τις μπογιές μου μέχρι της πρώτες πρωινές ώρες. Τότε πίεζα τον εαυτό μου να κοιμηθεί έστω ένα τρίωρο για να μπορέσω να πάω το πρωί στη δουλειά.  Είδα ότι άρεσαν τα έργα μου και άρχισα να λαμβάνω παραγγελίες από φίλους. Κάποια στιγμή που πλέον είδα πως δεν έχω χώρο στο σπίτι και η τραπεζαρία είχε μετατραπεί σε αποθήκη των έργων μου, γεννήθηκε η Coocoovaya.

Ποια είναι τα πράγματα που σε εμπνέουν;

Εμπνέομαι από οτιδήποτε υπάρχει γύρω μου. Ακόμα κι απ΄τα πιο κοινότυπα αντικείμενα. Στα άμεσα σχέδια μου για παράδειγμα είναι να ζωγραφίσω ένα ηλεκτρικό σίδερο και διάφορα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας. Εμπνέομαι από τη φύση. Λατρεύω να ζωγραφίζω ζώα αλλά πάντα με μια παιχνιδιάρικη πινελιά. Αλεπούδες που πετάνε με ανεμόπτερα, καμηλοπαρδάλεις που εξερευνούν τον βυθό με μάσκα και αναπνευστήρα. Εμπνέομαι και από τις ιδέες των δικών μου ανθρώπων. Τα παιδιά μου μου έχουν ζητήσει το πορτραίτο της Λάνα (ο σκύλος μας), ενώ ο άντρας μου ένα Stormtrooper. Γενικά, όταν βλέπω κάτι που με κάνει να χαμογελάω προσπαθώ να το ενσωματώσω στα έργα μου.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που έπιασες πινέλο στα χέρια σου;

Από τότε που μπορώ να θυμηθώ λάτρευα να δημιουργώ. Η γιαγιά μου ήταν ζωγράφος οπότε είχα καλλιτεχνικές επιρροές από πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι που έμπαινα στο σπίτι της που μύριζε έντονα μπογιές και νέφτι και έτρεχα στην μικρή αποθηκούλα που χρησιμοποιούσε σαν στούντιο για να δω τα καινούργια της έργα.  Καθόμουν με τις ώρες μαζί της και την χάζευα να ανακατεύει τα χρώματα στην παλέτα της περιμένοντας με ανυπομονησία την στιγμή που θα μου έδινε τα πινέλα της για να δημιουργήσω κι εγώ το δικό μου έργο τέχνης. Ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία την ζωγραφική, την πρώτη της ατομική έκθεση την έκανε λίγο πριν τα 70. Ήταν μεγάλη έμπνευση για μένα και με έμαθε ότι ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις το όνειρό σου.

Τι σημαίνει για σένα να δημιουργείς;

Είμαι ήρεμη προσωπικότητα και χαμηλών τόνων. Δεν θα με έλεγες ιδιαίτερα κοινωνική. Σπάνια θα με δεις να φοράω άλλο χρώμα από γκρι και μαύρο. Η  ζωγραφική μου με τα έντονα χρώματα είναι ένα ξέσπασμα – με απελευθερώνει και ταυτόχρονα με ξεκουράζει. Είναι τρόπος ζωής, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην ζωγραφίζει. Πάμε διακοπές και το αυτοκίνητο είναι τιγκαρισμένο με τα πράγματα των παιδιών, της Λάνα, τα δικά μας αλλά πάντα θα βρω μια μικρή γωνίτσα για τα πινέλα, τις παλέτες, τις μπογιές μου.

 

Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που τελειώνεις ένα έργο; Μίλησέ μας λίγο για τη διαδικασία της δημιουργίας;

Σπάνια έχω στο μυαλό μου αυτό που θα ζωγραφίσω απ΄την αρχή. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η άβολη στιγμή που κοιτάς τον λευκό καμβά και σκέφτεσαι “και τώρα, τι;”. Αυτό το αρχικό στάδιο έχει γίνει τελικά το πιο όμορφο και απελευθερωτικό σημείο της όλης διαδικασίας. Ξεκινάω ρίχνοντας απλά χρώμα στον καμβά ώστε να καλύψω κάθε λευκό σημείο. Γεμίζω τον καμβά χρησιμοποιώντας εκτός από πινέλα τα χέρια μου, σφουγγάρια, απλώνω την μπογιά ρίχνοντας νερό με σπρέι, φτιάχνω στένσιλς με χάρτινα σεμεδάκια, ό,τι μπορείς να φανταστείς ώστε να καλύψω το άσπρο. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται, μέχρι να δημιουργηθούν πολλές στρώσεις μπογιάς η μία πάνω στην άλλη, και σιγά σιγά αρχίζουν να εμφανίζονται σχήματα. Σχήματα που τελικά καταλήγουν σε ζέβρες, καραβάκια, βατράχους, ποδήλατα. Το κάθε έργο αλλάζει πολλές μορφές στην πορεία μέχρι το τελικό. Όπως αυτός ο ταύρος που μέχρι τα μέσα ήταν γυναίκα, μετά έγινε γάιδαρος και τελικά ταύρος. Στο τέλος νιώθω πάντα μια τεράστια ικανοποίηση και χαρά που δημιούργησα ένα έργο από το μηδέν και μεγάλη ανυπομονησία να ξεκινήσω το επόμενο.

 

Πώς προέκυψε το όνομα “Coocoovaya“;

Η επιλογή ονόματος ήταν από τα πιο δύσκολα κομμάτια της όλης διαδικασίας όταν ξεκίνησα το μαγαζί. Επειδή το μαγαζί είναι στο Etsy, καταλαβαίνεις ότι το μεγαλύτερο μέρος των πελατών είναι από το εξωτερικό. Έψαχνα λοιπόν ένα όνομα που να σου μένει, να είναι ιδιαίτερο και λίγο παράξενο, όπως είναι και η ζωγραφική μου,  και να έχει και κάτι ελληνικό. Σκεφτόμουνα ονόματα ζώων που να γράφουν ωραία ανορθόγραφα ή γκρίκλις. Ο άντρας μου μου πρότεινε το boufos αλλά του είπα είσαι και φαίνεσαι και κατέληξα στην coocoovaya.

Έχεις αγαπημένους καλλιτέχνες, ήρωες;

Πολλούς, από διαφορετικές εποχές, κουλτούρες και στυλ ζωγραφικής. Mου αρέσει πολύ ο Πικάσο με τους κυβιστικούς του πίνακες και την πρωτοπορία του, ο Matisse με τα έντονα χρώματα, o Cy Twombly με το γκράφιτι ύφος του, o Egon Schiele με τα ιδιαίτερα πορτρέτα του. Από νέους καλλιτέχνες μου αρέσει ο Olly Moss, o Aimar Gustavo, o Misato Suzuki, η Jennifer Davis, η δασκάλα μου Amelia Critchlow. Στο σπίτι μας, από τον πιο μικρό στον πιο μεγάλο, έχουμε μια μανία με τα κόμικς οπότε απ’την λίστα μου δεν θα μπορούσαν να λείπουν και αγαπημένοι comic artists όπως ο Jock,  ο Ben Templesmith και ο Sean Phillips.

 

Σου αρέσει να ακούς μουσική όντα ζωγραφίζεις;

Δεν μπορώ να ζωγραφίσω χωρίς μουσική! Συνήθως ζωγραφίζω το βράδυ, βάζω μουσική στο διαπασών (με ακουστικά πάντα), και χάνομαι στα χρώματά μου. Aνάλογα με το κέφι μου την δεδομένη στιγμή μπορεί να βάλω από Black Keys και Arcade Fire μέχρι Nick Cave και David Bowie. Τις πιο πολλές φορές πάντως ακούω τον Εν Λευκώ στο ραδιόφωνο, τις ΄Κυριακίλες’ της Akouauto και τις μουσικές επιλογές των συντακτών του Oneman.

Ποιο είναι το ομορφότερο σχόλιο που σου έχουν κάνει για τους πίνακες σου;

Τα παιδιά μου είναι οι μεγαλύτεροι μου fans και ταυτόχρονα οι μεγαλύτεροι μου κριτές. Όταν φτιάχνω ένα έργο, ο πρώτος που θα ζητήσω την γνώμη του είναι ο γιος μου. Τα παιδιά είναι πάντα ειλικρινή. Θα καταλάβω αμέσως από το ύφος του αν του αρέσει ή όχι, αν και σπάνια θα μου πει άσχημη κουβέντα για να μην με πληγώσει. Τα έργα μου έχουν  αυτό το παιχνιδιάρικο παιδικό στιλ οπότε προσπαθώ να βλέπω πάντα μέσα από την δική τους οπτική. Έχουν απίστευτη φαντασία και πάντα θα μου δώσουν μια τρελή ιδέα για να κάνω τους πίνακες μου ακόμα πιο παράξενους. Δεν θα ξεχάσω πριν μερικούς μήνες τον γιο μου να κοιτάζει με απίστευτο ενθουσιασμό τους πίνακες μου και να μου λέει: “Μαμά οι ζωγραφιές σου είναι οι καλύτερες της ζωής μου!”. Η κόρη μου θέλει νεράιδες, ο γιος μου τέρατα. Προσπαθώ να τους βρω κάπου στη μέση.

Like Coocoovaya στο Facebook

Follow @coocoovaya_art στο Twitter

 

Φωτογραφίες: Gertrude Gary Milk