Έλλη Κοκκίνου: “Οι γυναίκες δεν πρέπει να μένουν σιωπηλές”

 Ερχόταν από τον παιδικό σταθμό ”Happy Faces” του οποίου είναι ιδιοκτήτρια τα τελευταία 4 χρόνια. Το πρόσωπό της έλαμπε μιλώντας για αυτήν την επαγγελματική της ασχολία. ”Είναι πάρα πολύ ωραίο το να ασχολείσαι με τα παιδιά. Τώρα κάνουμε πρόβες της αποχαιρετιστήριας γιορτής για τα μεγάλα παιδιά. Συνολικά έχω 27 παιδιά!”.

Τα παιδιά την αποκαλούν ”Έλλη”. Όχι ”κυρία”. Την αγκαλιάζουν και τη φιλούν όταν τη συναντούν. Θα της σχολιάσουν τα ρούχα που φοράει, τα μαλλιά, τα νύχια. Είναι σα φίλη τους. Η Έλλη ξυπνάει καθημερινά στις 6.40 το πρωί ώστε να ετοιμάσει τον γιο της Αλέξανδρο για το σχολείο και να προετοιμαστεί και εκείνη για τον παιδικό σταθμό. Άλλωστε οι υποχρεώσεις της είναι πάρα πολλές. Είναι το άτομο που ουσιαστικά ”τρέχει” τον σταθμό. Από τα λογιστικά μέχρι το ΙΚΑ και όλα τα γραφειοκρατικά ζητήματα. Παράλληλα, θα κάνει μεταφράσεις κειμένων από τα ελληνικά στα αγγλικά, ενώ θα ενημερώσει τους γονείς και τον λογαριασμό του παιδικού σταθμού στο Facebook.

Η νέα της ”οικογένεια”

Η Έλλη, ωστόσο, δεν έχει αρκεστεί εκεί. Συνεχίζει και πολύ επιτυχημένα μάλιστα την καριέρα της στο τραγούδι. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά το αποδεικνύει ο κόσμος που κατακλύζει κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο το καλοκαιρινό Cabaret όπου εμφανίζεται μαζί με τους Onirama. Ενδιάμεσα, έχει κυκλοφορήσει και το νέο της τραγούδι ”Ας φταίω πάντα εγώ” από τη νέα της δισκογραφική στέγη, την Cobalt Music. ”Γενικά είμαι σταθερή. Απλά όταν είδα ότι κάτι μετά από πολλές προσπάθειες έμεινε στάσιμο και προχωρούσε με το ζόρι ένα παράλληλα ο χρόνος έτρεχε – και μη ξεχνάμε πως σε αυτή τη δουλειά  δεν μπορείς να αφήσεις μεγάλο χρονικό περιθώριο να περάσει –  πίστεψα ότι η καλύτερή μου επιλογή και κίνηση θα ήταν να αποχωρήσω με πολύ φιλικό τρόπο”, μου εξήγησε όσον αφορά την απόφασή της στο να αλλάξει δισκογραφική εταιρία.

Δισκογραφικά, η Έλλη βρίσκεται σε μια διαδικασία εύρεσης τραγουδιών. Μια δύσκολη διαδικασία, γιατί πάντα έχει στόχο να χαίρεται όταν βάζει το CD της στο αυτοκίνητο και να μην θέλει να προσπερνά τα τραγούδια. Όσο για το αν θα τολμούσε να κάνει κάποια αλλαγή στο μουσικό της ρεπερτόριο δεν είναι αρνητική. ”Στην περίπτωση που μου ταιριάζει, γιατί όχι;”. 

Αν κουμπώσω πάνω στην αλλαγή και μπορώ να το υποστηρίξω ναι. Αν δεν μπορώ να το υποστηρίξω θα βγει ο χειρότερος εαυτός μου

Το νέο της βίντεο κλιπ για το τραγούδι ”Ας φταίω πάντα εγώ” έχει θέμα την κακοποίηση των γυναικών. ”Ήμουν υπέρ αυτού του σεναρίου. Είναι ένα πολύ απαισιόδοξο στιχουργικά τραγούδι. Δυστυχώς είναι πάρα πολλές οι γυναίκες  που δεν έχουν τη δύναμη και το κουράγιο να υψώσουν το ανάστημά τους. Κάνοντας αυτό το κλιπ, προσπαθούμε να δείξουμε το αντίθετο. Περνάμε ένα μήνυμα διαφορετικό από το στίχο. Η συμβουλή που θα έδινα στις γυναίκες που υφίστανται κακοποίηση είναι να μην μένουν σιωπηλές και να πιστέψουν στον εαυτό τους”

Γιατί εάν δεν πιστέψεις στον εαυτό σου, δε θα καταφέρεις τίποτα. Ούτε έναν υψηλό επαγγελματικό στόχο, ούτε και μία θετική αλλαγή στην προσωπική σου ζωή

Η Έλλη του τότε και του σήμερα

Η Έλλη έκανε τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι στα τέλη των 80s. ”Στην τότε Έλλη έβλεπα ένα κοριτσάκι που έκανε το χόμπι του επάγγελμα. Που το έβλεπε ερασιτεχνικά και ας το έκανε επαγγελματικά. Στην πορεία ανακάλυψα ότι θέλω να το κάνω βιοποριστικά”.

Αν και ξεκίνησε πολύ νέα στον χώρο, δεν ”καβάλησε καλάμι”. ”Δεκαεννέα χρονών ήμουν ένα κοριτσάκι που έκανε φωνητικά και η πρώτη μου μεγάλη συνεργασία ήταν με την Άννα Βίσση και τον Νίκο Καρβέλα. Έκανα φωνητικά και τραγουδούσα δύο κομμάτια στην αρχή. Δε γινόταν να πάρουν τα μυαλά μου αέρα”.

Η Έλλη όπως και άλλοι καλλιτέχνες του βεληνεκούς της, έζησαν τις λεγόμενες ”χρυσές εποχές” όπου δούλευαν μέχρι και 7ημερα στα νυχτερινά κέντρα. Όπως ήταν φυσικό, όχι μόνο δεν μπορούσε να απολαύσει όλο αυτό που της συνέβαινε αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί και πώς θα ήταν τα πράγματα σήμερα. ”Δεν προλάβαινα να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Δούλευα 6ημερα, 7ημερα. Για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα, έτρεχα μετά από το μαγαζί για φωτογραφίσεις και video clip. Ήμουν ένα άλογο που έτρεχε και δεν έβλεπε γύρω του. Με ενημέρωναν ότι την τάδε ώρα θα έχω φωτογράφιση και πήγαινα. Μετά είχα γύρισμα, στούντιο και μαγαζί. Περνούσαν οι μήνες και δεν σκεφτόμουν”.

Για κάποιο διάστημα δε χαιρόμουν αυτό που μου είχε συμβεί. Δούλευα τόσο πολύ που δεν είχα τη χαλαρότητα να το απολαύσω. Ήταν όλα ρομποτικά. Πήγαινες με το ρολόι στο χέρι

Σήμερα, δε θα μπορούσε να κάνει αυτό το πρόγραμμα. ”Δεν έχω τις αντοχές”, μου λέει χαμογελώντας.

Η έφηβη Έλλη

Το πρωί θα ακούσει ραδιόφωνο, της αρέσει πολύ η ξένη μουσική. ”Είμαι πιο πολύ της r’n’b και της soul. Όταν πήγαινα γυμνάσιο-λύκειο ήξερα τα πάντα. Ήμουν ενημερωμένη. Έγραφα στο βίντεο εκπομπές και αντέγραφα το styling. Πήγαινα κάθε μήνα στα δισκοπωλεία με τα τραγούδια που ήθελα για να μου τα γράψουν σε κασέτα. Ήμουν ταγμένη στην ξένη μουσική.

Είχα αφίσες στο δωμάτιό μου, Duran Duran και Bon Jovi. Ιδίως του John Taylor

Μπορεί να λατρεύει τα 80s αλλά αν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει σε ποια εποχή θα ήθελε να ζήσει, αυτή θα ήταν μεταξύ 50s και 60s.

Εκτός από τον παιδικό σταθμό και τη μουσική, η Έλλη λατρεύει να φτιάχνει παζλ, ασχολία που ελάχιστοι γνωρίζουν για εκείνη. ”Μου αρέσει να φτιάχνω παζλ. Καταπληκτική ασχολία. Χαιρόμουν όταν ο Αλέξανδρος ήταν μικρός και του αγόραζα παζλ και τα έφτιαχνε. Δουλεύει τόσο πολύ το μυαλό, στο να βρεις όλα τα κομματάκια. Αδειάζει ο εγκέφαλος από ο,τιδήποτε άλλο, είσαι συγκεντρωμένος εκεί και κάνεις κάτι δημιουργικό. Μια φορά είχα φτιάξει ένα παζλ με 3000 κομμάτια. Είχα φτιάξει τη Νέα Υόρκη, μου πήρε πολλούς μήνες. Θέλει πολλή υπομονή. Μετά από λίγο καιρό το χάλασα από τα νεύρα μου”.

Αναρωτήθηκα πότε προλαβαίνει να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί. ”Το βράδυ. Θα κοιμήσω τον Αλέξανδρο και θα ξαπλώσω στο κρεβάτι να χαλαρώσω, να μπω στο internet και μετά να κοιμηθώ. Δεν προλαβαίνω να δω σειρές ή ταινίες. Χτες κοιμήθηκα στις 22.10”.

Μετά τις εμφανίσεις στο Cabaret θα ήθελε να συνεχίζει να συνεργάζεται με αυτούς που ξέρει ότι θα τα πάει καλά και δε θα έχει διαπληκτισμούς. Τα καλά του όταν δουλεύεις, όμως, μόνος σου είναι πολλά. ”Όταν δουλεύεις μόνος σου, δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν, για το ρεπερτόριο, τα τραγούδια, δεν έχεις το θέμα χρόνου. Δεν μπορείς να αφεθείς. Όταν υπάρχει καλή σχέση και διάθεση μπορείς να ξεφύγεις από τον χρόνο. Αν αρρωστήσεις, όμως, δεν έχεις κάποιον να σε καλύψει”.

Την Ελλάδα τη λατρεύει. Δε θα μπορούσε να ζήσει πουθενά αλλού. Ίσως για λίγους μήνες στο Σικάγο αν και έχει πολύ κρύο. Μπορεί να μην αντέχει την ανοργανωσιά που υπάρχει και την παράνοια αλλά σε τίποτα δε θα άφηνε τη χώρα στην οποία μεγάλωσε. Τη χώρα που ξεκίνησε και κάνει μια μεγάλη καριέρα, που έχει τον παιδικό σταθμό τον οποίο έχει υπεραγαπήσει.

Γιατί, αυτό που κατάλαβα είναι πως θέλει να βλέπει ”Happy Faces” παντού. Και προσπαθεί να το μεταδώσει αυτό στους άλλους.