Ένα ανακαινισμένο διαμέρισμα 36 τ.μ. στη Βουλιαγμένη, αποδεικνύει ότι το μέγεθος δεν έχει σημασία

Δεν μιλάμε μόνο για μια περιοχή κυριολεκτικά δίπλα στη θάλασσα, αλλά για ένα από τα λίγα μέρη της πρωτεύουσας που καταφέρνει να διατηρείται αναλλοίωτη και χωρίς μεγάλες παρεμβάσεις στο φυσικό της περιβάλλον. Η χαμηλή δόμηση και οι μεγάλοι κοινόχρηστοι χώροι, «συμπληρώνονται» από την πλούσια φύση που χορταίνει το μάτι σου, τη μοναδική θέα στη χερσόνησο του Λαιμού, τις εντυπωσιακές πλαζ, το τοπίο της Λίμνης και τον Σαρωνικό που απολαμβάνεις «στο πιάτο».

Πέρα από το γεγονός πως μιλάμε για μια περιοχή «βουτηγμένη» στο πράσινο, η αρχιτεκτονική της Βουλιαγμένης καταφέρνει και σε ταξιδέψει σε κάποια επαρχιακή, παραθαλάσσια πόλη που θα μπορούσε άνετα να συναγωνιστεί τη Γαλλική Ριβιέρα.

Κάπου στους κατάφυτους δρόμους της περιοχής, λοιπόν, υπάρχει μια πολυκατοικία του ’70, η οποία φιλοξενεί αυτό το ανακαινισμένο διαμέρισμα 36 τετραγωνικών. Ένα διαμέρισμα που καταφέρνει να επαναπροσδιορίσει τη χρήση των επίπλων, τα οποία αποτελούν ζωντανό κομμάτι της αρχιτεκτονικής και παίζουν ενεργό ρόλο στον υπάρχοντα χώρο.

Η ιδέα ανήκει στο αρχιτεκτονικό γραφείο Oblique που ανέλαβε την ανακαίνιση του εν λόγω διαμερίσματος. Η μελέτη, η κατασκευή και η επίβλεψη του έργου έγινε από τον Δημήτρη Χατζηιωακειμίδη και τη Στέλλα Λιβιεράτου.

διαμέρισμα μέσα από την εφαρμογή της μεθοδολογίας «έπιπλα ως μέρος της αρχιτεκτονικής»

Ο εξαιρετικά περιορισμένος χώρος αποτέλεσε αφορμή για ριζική αναδιοργάνωση της κάτοψης, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι καθημερινές ανάγκες του κάτοικου. Ανάμεσα στους βασικούς στόχους ήταν, παράλληλα, η αποφυγή της δημιουργίας ενός τυπικού διαμερίσματος σε σμίκρυνση.

Ο παραπάνω στόχος επετεύχθη μέσω μιας μεθοδολογίας που επαναπροσδιορίζει τον ρόλο των επίπλων, θεωρώντας τα «μέρος της αρχιτεκτονικής». Έτσι, τα έπιπλα εργαλειοποιούνται για διαφορετικές ερμηνείες του εσωτερικού χώρου.

Στην παρούσα εκδοχή υλοποίησης, δεδομένου ότι υπήρχε μόνο μια όψη με ανοίγματα, δημιουργήθηκαν δυο βασικές παράλληλες ζώνες που οργανώνουν τις λειτουργίες ανάλογα με την ανάγκη τους για φυσικό φωτισμό. Η πρώτη «σκοτεινή ζώνη», υλοποιείται με τη δημιουργία ενός κουτιού από έγχρωμο και εμποτισμένο mdf, ένα υπερμέγεθες έπιπλο, όπου εμπεριέχονται οι χώροι ύπνου, μπάνιου, καθώς και αποθήκευσης.

Έτσι, επιχειρείται ένα είδος «εγκιβωτισμού», όχι μόνο οικιακών συσκευών ή αντικειμένων, αλλά και χώρων, και κατ’ επέκταση υποκειμένων.

Τίθεται, λοιπόν, ένα σχεδιαστικό ζήτημα σχετικά με την διαστασιολόγηση, την διάταξη και γενικότερα τον επαναπροσδιορισμό τέτοιων χώρων κατοίκησης. Η συγχώνευση των παραπάνω λειτουργειών εντός αυτού του «κατοικήσιμου τοίχου», επιτρέπει την οριοθέτηση, αλλά και τη μεγιστοποίηση του ελεύθερου χώρου εκτός του.

Συνεπώς, η δεύτερη, φωτεινή ζώνη, στο διαμέρισμα αποτελείται από έναν ανοιχτό, ανεμπόδιστο και ενιαίο χώρο διημέρευσης, προς οικειοποίηση κατά βούληση. Τέλος, μέσα από συρόμενα πάνελ, ο σχεδιασμός επιτρέπει την υποδιαίρεση της ζώνης αυτής σε επιμέρους χώρους παρέχοντας, έτσι, διαφορετικούς βαθμούς ιδιωτικότητας.

Οι Oblique είναι ένα αρχιτεκτονικό γραφείο με έδρα την Αθήνα. Ιδρύθηκε το 2018 από τον Δημήτρη Χατζηιωακειμίδη και την Στέλλα Λιβιεράτου. Mέσα από την έρευνα και την εφαρμογή, το έργο τους πραγματεύεται την παραγωγή χώρου σε όλες τις αρχιτεκτονικές κλίμακες (έπιπλο, εσωτερικοί χώροι, κτίριο, αστικός σχεδιασμός, διαμόρφωση τοπίου).

Συνδυαστικά, η εργασιακή τους εμπειρία και οι σπουδές τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βρυξέλλες, Ρότερνταμ, Λονδίνο), επιτρέπει την προσφορά αρχιτεκτονικών υπηρεσιών για όλες τις φάσεις ενός έργου, από τον σχεδιασμό μέχρι την επίβλεψη και την κατασκευή. Πρόσφατα βραβεύτηκαν με Έπαινο στην κατηγορία “Πρώτο Έργο Νέου Αρχιτέκτονα”, στα Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2021.