«Ένα γράμμα γιατί πιστεύω σε εσένα»
- 22 ΦΕΒ 2022
Οι φόβοι μας μπορούν να πυροδοτηθούν από πραγματικές απειλές και από αναμνήσεις απειλών. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι δύσκολο να ξεμάθουν τους φόβους. Έτσι, όταν συνειδητοποιούμε ότι φοβόμαστε, πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο πραγματική είναι η απειλή ή αν έχουμε αρχίσει να γενικεύουμε τον φόβο και να αναζητούμε στοιχεία για να τον εμπεδώσουμε, αντί να τον αμφισβητούμε.
Για να παραμείνουμε καλά, ισορροπημένοι και με καλή προοπτική, πρέπει να παραμένουμε πάντα πρόθυμοι να κάνουμε στον εαυτό μας αυτές τις δύσκολες ερωτήσεις, να εμβαθύνουμε στα αληθινά μας συναισθήματα και να δούμε τους ανθρώπους όπως πραγματικά είναι. Εν ολίγοις, οι φόβοι μπορεί να είναι αληθινοί, φαντάσματα πραγματικών φόβων ή εντελώς φανταστικοί. Χρειάζεται θάρρος για να ανακαλύψεις τους δικούς σου φόβους, να τους αντιμετωπίσεις και να τους αμφισβητήσεις, αλλά αξίζει τον κόπο.
Έγραψα αυτό το γράμμα για σένα γιατί σε ξέρω. Και ξέρω πώς είναι να είσαι αληθινά μόνος, ή τουλάχιστον να νιώθεις έτσι. Έγραψα αυτό το γράμμα για σένα, και για οποιονδήποτε άλλο χαμένο στο σκοτάδι, για τον πόνο που δεν μπορείς να περιγράψεις. Το να κρατηθείς στο ύψος σου μπορεί να είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Και όχι, οι άνθρωποι που δεν χρειάστηκε να το κάνουν ποτέ, δεν θα καταλάβουν ποτέ πραγματικά. Θα αναρωτιούνται γιατί δεν μπορείς απλώς να μαζέψεις τα κομμάτια και να προχωρήσεις. Θα αναρωτηθούν πώς η θλίψη σου μπορεί να είναι αληθινή, ενώ είναι πιο βαθιά από τον ωκεανό τον ίδιο.
Αλλά υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να ξέρεις, τόσα που θέλω να ξέρεις και τόσα ακόμα που θα ήθελα κι εγώ να ξέρω. Εκείνες τις βουβές κραυγές που νομίζεις ότι κανείς δεν ακούει, ακούω. Ξέρω ότι νιώθεις μόνος, όπως και εγώ πολλές φορές. Ξέρω πώς είναι να νιώθεις τα πάντα τόσο βαθιά — πολύ βαθιά. Ξέρω πόσο πονάει να ακούς τους ανθρώπους να λένε ότι δεν είσαι μόνος, αλλά μετά να ακολουθούν τον δικό τους δρόμο σαν να μην υπάρχεις καν. Σαν αυτό να είναι υποστήριξη. Σαν να είναι αγάπη. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να είναι εκεί για κάποιον που πονάει βαθιά, που νιώθει τόσο εντελώς μόνος.
Δεν φταίνε αυτοί – απλώς δεν ήταν εκεί που ήσουν. Εκεί που ήμασταν.
Μερικοί άνθρωποι δεν θα μάθουν ποτέ πραγματικά πόσο μοναχικός μπορεί να είναι αυτός ο κόσμος, γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να το ανακαλύψουν. Αλλά αν θες να ξέρεις, μπορείς να θεωρήσεις τον εαυτό σου τυχερό. Τύχη; Ω, το ξέρω – μέσα σε όλο τον πόνο, η τύχη ακούγεται σαν ένα σκληρό αστείο. Αλλά είναι αλήθεια. Γιατί το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις αρκετά για να φτάσεις στην άλλη πλευρά όλου του πόνου και της στενοχώριας. Μια μέρα τη φορά. Πίστεψέ με, η άλλη πλευρά είναι εκεί έξω και σε περιμένει.
Θέλω να ξέρεις ότι υπάρχει ένα μέρος για σένα.
Και μια μέρα, πιθανότατα εκεί που δεν το περιμένεις, θα βρεθείς σε ένα νέο μέρος με τους χειρότερους αγώνες σου πίσω. Με μια δύναμη που ποτέ δεν ήξερες ότι είχες, και μια καρδιά που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι θα μπορούσε να είναι τόσο γεμάτη. Ίσως αυτή η μέρα να είναι σε έναν χρόνο από τώρα, ίσως τέσσερα χρόνια από τώρα, ή ακόμα και έντεκα, αλλά έρχεται. Θα βρεθείς να κάθεσαι σε μια καφετέρια ή σε ένα δείπνο στις 2 τα ξημερώματα με κάποιον άλλον που περνάει ό,τι πέρναγες εσύ. Θα δεις κάτι από τον εαυτό σου σε αυτό και σχεδόν θα ραγίσει την καρδιά σου, αλλά μετά θα συνειδητοποιήσεις ότι μπορείς να κάνεις γι’ αυτούς αυτό που πολύ λίγοι ήταν ποτέ σε θέση να κάνουν για εσένα. Θα μπορέσεις να είσαι εκεί για αυτούς. Στην πραγματικότητα να είσαι εκεί. Θα καθίσεις εκεί χωρίς κρίση και θα προσφέρεις γνήσια αγάπη.
Α, ορίστε. Αυτή είναι η τύχη.
Μια από αυτές τις μέρες – ελπίζω σύντομα – θα βρεις τον εαυτό σου τυχερό γιατί ο πόνος σου έχει γίνει η δύναμή σου. Είναι πλεονέκτημα. Αυτό που σου επιτρέπει να έχεις πραγματική ενσυναίσθηση για κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Η κατανόηση και η ανάμνηση του πόνου θα βοηθήσει να μάθεις πώς να μιλάς σε οποιονδήποτε χρειάζεται να σε ακούσει. Αλλά όταν σε βρίσκει ο πόνος, υπάρχει ελπίδα.
Και αυτή τη στιγμή, υπάρχει κάποιος άλλος στον κόσμο που νιώθει χαμένος και μόνος. Το πιστεύω πραγματικά. Προσπάθησε να το πιστέψεις— ότι κάποιος εκεί έξω παλεύει όπως εσύ.
Πολεμώντας τις ίδιες μάχες και σκοτώνοντας παρόμοιους δράκους.
Τότε… γράψε γι’ αυτούς.
Γράψε για εσένα. Γράψε για όλο τον πόνο ακόμα κι όταν δεν έχεις λόγια, γράψε μέσα από τον πόνο. Γράψε για τα όνειρά σου. Γράψε όταν νιώθεις πάρα πολλά από όλα. Γράψε όταν δεν έχεις κάτι που χρειάζεσαι. Γράψε για τη σπασμένη ψυχή σου, καθώς και για αυτόν τον μελλοντικό φίλο που μια μέρα θα καθίσει απέναντί σου στις 2 τα ξημερώματα και θα ξεχυθεί η καρδιά του. Όταν γράψεις, κάνε το για εσένα. Αλλά κάνε το και για αυτούς. Οι άνθρωποι που θα το πάρουν. Και το χρειάζεσαι. Κάντε το για όποιον σε ενέπνευσε να περάσεις μέσα από το δάσος και τελικά να πας στην άλλη πλευρά. Ας είναι αδέξιο, άφησε το να είναι αληθινό. Κάνε το τώρα γιατί έχεις σημασία.
iStock
Γιατί έχουμε όλοι σημασία. Κάνε το τώρα γιατί το να κάνουμε κάτι θετικό με όλο τον πόνο μας είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που θα κάνουμε ποτέ. Κάνε το γιατί είμαι υπερήφανη για εσένα.
Και είναι ο μόνος τρόπος για να θεωρήσεις τον εαυτό σου τυχερό και τελικά να φτάσεις στην άλλη πλευρά. Αυτή τη στιγμή, σου το γράφω αυτό γιατί το έφτασα στην άλλη πλευρά.
Ξέρω ότι η ελπίδα είναι πραγματική.
Σε ξέρω. Είσαι η ελπίδα. Ό,τι και να κάνεις είμαι υπερήφανη. Κράτα τα λόγια μου μαζί σου.
Άλλη, Elli
