Επικίνδυνη αποστολή: Μισή μέρα με το Fan Club των Boys and Noise

Τον Απρίλιο του 2013 όμως, οι Playmen έθεσαν τις βάσεις για κάτι μεγάλο. Ίσως τα μεγέθη να μην είναι συγκρίσιμα, όμως σίγουρα αυτά τα αγόρια κάνουν πολύ θόρυβο κάθε φορά που εμφανίζονται. Oι Boys and Noise, είναι το μόνο αντρικό γκρουπ που έχει να επιδείξει η Ελλάδα από τα χρόνια των ONE (εντάξει και αυτοί είχαν ένα τίμιο fan club). Στο μυαλό το δικό μου (Μάριον εδώ) και της Σάββιας, οι Boys and Noise είναι τρία ταλαντούχα αγόρια. Στα μυαλά των Noisers όμως, δε μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Το παράδοξο

Ούσες και οι δύο “προσγειωμένες και συγκρατημένες Ρουβίτσες” δε μπορούσαμε να λείπουμε από τις συναυλίες Ace of Hearts. Αυτή ήταν και η πρώτη μας επαφή με το νεαρό boyband. Εκεί, ο Άρης, ο Τζίμη και ο Βαγγέλης άνοιγαν τη συναυλία του Σάκη Ρουβά και έκαναν μια ”προθέρμανση” γι’ αυτό που θα ακολoυθούσε.

Όταν δε γνωρίζεις τι εστί το φαινόμενο Boys and Noise και πόσω μάλλον, οι Noisers, δεν είσαι ποτέ αρκετά προετοιμασμένη για τις αντιδράσεις των έφηβων κοριτσιών γύρω σου τη στιγμή που θα δουν στη σκηνή ”τους άντρες της ζωής τους”. Ουρλιαχτά, κλάμματα, δάκρυα, πανό που ανοίγουν με την ταχύτητα του φωτός, λιποθυμίες, και καρδιοχτύπια τόσο δυνατά που νομίζεις πως ακολουθούν το ρυθμό του ”Take me back”. (Λίγη ώρα μετά, στη σκηνή θα ανέβει ο Σάκης. Τουλάχιστον οι μισές Noisers θα κάτσουν στη θέση τους, ήσυχες και θα κοιτάζουν τις selfies που έβγαλαν με το αγαπημένο τους συγκρότημα στο background. Όχι, δεν τους συγκινεί κανένα ”Άντεξα”, καμία υποψία sixpack που αχνοφαίνεται κάτω από το κολλητό του μπλουζάκι. Αν δεν είναι Boys and noise, δεν αξίζει την προσοχή τους.)

Η πρόκληση

Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε τους ερωτευμένους εγκεφάλους των Noisers, να μπούμε στην ψυχολογία των φανατικών θαυμαστριών, αλλά και να καταλάβουμε ποια είναι αυτά τα αγόρια που σαρώνουν τα βραβεία MAD μέσα σε 2 και κάτι χρόνια ύπαρξης, αποφασίσαμε να το ζήσουμε. Τι ποιο; Το 24ωρο μιας Noiser.

To ραντεβού δόθηκε με ένα αντιπροσωπευτικότατο δείγμα του fan club, που υπάρχει επισήμως από το 2014: Η Ντίνα, η Τζο, η Ειρήνη, ο Άνταμ και η Μαριάννα, με έτη γέννησης που κυμαίνονται από το 1998 έως και το 2002 (ενός λεπτού σιγή για τις ρυτίδες μας που μόλις βάθυναν λίγο παραπάνω), μας υποδέχτηκαν με αγκαλιές και με μια αποστομωτική δήλωση.

Αλλαγή σχεδίων! Ο Τζίμη είπε πως θα κατέβει να μας χαιρετήσει κατά τις 12, οπότε θα παμε να περιμένουμε στο σπίτι του.

(Σάββια και Μάριον άλαλες κοιτάζονται μεταξύ τους σαν να προσγειώθηκε μόλις δίπλα τους ιπτάμενος δίσκος από τον οποίο βγαίνουν ασταμάτητα σωσίες του Justin Timberlake.)

”Δηλαδή θα πάμε και θα στηθούμε κάτω από το σπίτι του μέχρι να κατέβει;”

”Ναι, το κάνουμε κάποιες φορές. Μην ανησυχείτε, δε θα πάρει πολύ. Ξυπνάει κατά τις 11 και δεν αντέχει αρκετή ώρα χωρίς καφέ.”

”Βασικά έχει ήδη ξυπνήσει. Τον είδα στο facebook πριν 12 λεπτά. Οπότε καλύτερα να βιαστούμε.”

 

Όταν φτάσαμε στο στενό που μένει ο Τζίμη βρήκαμε γύρω στις 20 noisers (μέχρι 17 χρονών) διατεθειμένες όχι μόνο να περιμένουν όσο χρειαστεί για να χαιρετήσουν το αγαπημένο τους μέλος του συγκροτήματος, αλλά και να ποζάρουν μέχρι να βγει η πιο αντιπροσωπευτική φωτογραφία του fan club για το Ladylike. Στο άκουσμα του “Παιδιά ποζάρετε” υψώθηκαν αμέσως χαρτόνια με glitter, ξεδιπλώθηκαν πανό αφιερωμένα στον Τζίμη, ζωγραφιές, καρδούλες με μηνύματα και χειροτεχνίες.

 

Στην μιάμιση ώρα που περιμέναμε συνέβησαν πολλά

Η αναμονή ήταν πολύ ευχάριστη. Μιλήσαμε με τους φανς, είδαμε τις αφιερώσεις στους τοίχους της πολυκατοικίας και μάθαμε όλες τις λεπτομέρειες για τους Boys and Noise. Καθώς ακούγαμε από το κινητό της Ντίνας την νέα διασκευή των αγοριών για το τραγούδι “Ταινία φαντασίας” (”Φίλοι για πάντα”, έτος 2003) ακούμε ένα ”Τι θα γίνει ρε παιδιά θα βγάλετε τον σκασμό;”, ατάκα που δεν προερχόταν από το ηχείο του smartphone αλλά από το ”ευγενικότατο” στόμα του κυρίου που μένει στον τρίτο όροφο μιας διπλανής πολυκατοικίας. (σ.σ.: Η ώρα ήταν 12 το μεσημέρι και το σπίτι απέχει γύρω στα 20 μέτρα από ένα σχολείο.)Όπως δήλωσε σε αρκετά υψηλά ντεσιμπέλ, είχε απηυδήσει από τις ”φωνές” των noisers και ζήτησε λίγη ησυχία, για να λάβει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, την απάντηση από έναν περαστικό ”Είναι δυνατόν να μιλάς έτσι σε μικρά παιδιά;”.

Τα παιδιά σώπασαν, και μας διαβεβαίωσαν – με ψίθυρους – πως αυτό δεν ήταν κάτι που συνέβαινε πρώτη φορά. Αφού τα πράγματα ησύχασαν και το ηθικό ανέκαμψε, συνεχίσαμε απτόητες τη συζήτηση για τον Τζίμη, τον Άρη και τον Βαγγέλη.

Έχω ξυπνήσει πολλές φορές στις 5 το πρωί για να πάω στις συναυλίες τους που ξεκινούν 9 το βράδυ. Αν δεν είμαι μπροστά μπροστά δεν έχει νόημα.

Τα κεφάλια που συμφώνησαν με τη Τζο ήταν πολλά. ”Πολλές φορές πάμε και τους περιμένουμε στο αεροδρόμιο. Ξέρουμε σε ποιο μέρος ήταν, ψάχνουμε την πτήση που φεύγει από εκεί, υπολογίζουμε την ώρα και πάμε να τους υποδεχτούμε στο Ελευθέριος Βενιζέλος”, λέει ο Άνταμ και η Μαριάννα.

H Ειρήνη μοίραζε αυτά τα χαρτάκια για να στηρίξει στα VMA’s τους Boys and Noise.

Ανάμεσα σε καρδούλες με κιμωλίες στον τοίχο του Τζίμη και σε τσάντες γραμμένες μπρος πίσω με στίχους των αγοριών, εμείς φτάσαμε να απορίσουμε με θράσσος ”Τι τους βρίσκετε; Προς τι όλος αυτός ο χαμός;” Ευτυχώς δε συναντήσαμε καμία αρνητική διάθεση σ’ αυτή την ερώτηση. Ο Άνταμ, ο μικρότερος της παρέας, αφού μας εξομολογήθηκε πως στο σχολείο τον κοροϊδεύουν για την αδυναμία του στους Boys and Noise, συμπλήρωσε ότι τους αγαπά γιατί είναι αληθινοί. Τα κορίτσια παραδόξως δεν μίλησαν για την εξωτερική τους εμφάνιση.

Είναι αυτονόητο ότι είναι ωραίοι. Μας προσέλκυσε ο χαρακτήρας τους, το πώς φέρονται στους θαυμαστές τους και το ότι τα δίνουν όλα στις συναυλίες τους.

”Πες αλεύρι”, μας διακόπτει ένας περαστικός παππούς που απευθύνεται στη Μάριον. (Προειδοποίηση: ακολουθεί ο πιο προβλέψιμος διάλογος του κόσμου.) ”Αλεύρι”. ”Ο Τζίμη σε γυρεύει”. Ήταν πλέον επίσημο: είχαμε αφομοιωθεί πλήρως με τις Noisers και καθόλου δε μας πείραζε. Τα παιδιά αυτά ήταν πολύ πιο συνειδητοποιημένα απ’ όσο περιμέναμε. ”Τους αγαπάμε γιατί βλέπουμε πως είναι αγόρια γεμάτα ενέργεια. Ξεκίνησαν από κάτι μικρό κι έφτασαν μόνοι τους ως εδώ. Δεν είναι ψεύτικοι όπως ορισμένοι καλλιτέχνες. Βγάζουν τον αληθινό τους εαυτό και τους αναγνωρίστηκε η προσπάθεια που έκανε ο καθένας τους ξεχωριστά τόσα χρόνια.”

Ξέρουμε τι σχέση έχουμε μαζί τους. Απλά τους θαυμάζουμε. Δεν τους βλέπουμε ερωτικά, δεν σου δίνουν και το δικαίωμα άλλωστε. Υπάρχουν κορίτσια που προσπαθούν να τους φιλήσουν και να τους χουφτώσουν, αλλά αυτές δεν είναι πραγματικές Noisers. Εμείς θέλουμε να είναι ευτυχισμένοι. Φυσικά κι αν μάθουμε ότι έχουν κάποια κοπέλα και περνάνε καλά, θα χαρούμε κι εμείς για εκείνους.

Η ανιδιοτελής αγάπη των Noisers, είναι κάτι που βλέπαμε πρώτη φορά, όμως – όπως μας είπαν τα παιδιά – ο Άρης, ο Βαγγέλης και ο Τζίμη τους το αναγνώριζαν και τους το επέστρεφαν – και με το παραπάνω. Μας έλεγαν συνεχώς πόσο υποστηρικτικά είναι τα αγόρια με τους θαυμαστές τους. ”Μας συμβουλεύουν, μας μιλούν όμορφα και θέλουν να είμαστε χαρούμενοι και να τα πηγαίνουμε καλά στο σχολείο”. Προφανώς όλ’ αυτά μας φαίνονταν πολύ τυπικά και λίγο υπερβολικά. Πιστεύαμε πως τα έλεγαν από τον ενθουσιασμό τους – δεδομένου ότι μιλάμε για παιδιά που κρατούν τη χαρτοπετσέτα με τον ιδρώτα που μόλις σκούπισαν οι τραγουδιστές, αλλά και τα εισιτήρια από τις διαδρομές που κάνουν προκειμένου να τους συναντήσουν. Λίγη ώρα αργότερα ο Τζίμη θα μας διέψευδε.

 

Η στιγμή που όλοι περιμέναμε

Πολλές selfies αργότερα κι ενώ η συζήτηση είχε ανάψει, η Ντίνα μας διέκοψε ”Κορίτσια κατεβαίνει ο Τζίμη”. Την αλήθεια; Κανένας χαμός, κανένα ουρλιαχτό. Πλησίασαν όλοι την είσοδο και – για την ακρίβεια – υπήρχαν κάποιες πιο προσεκτικές που ζητούσαν να μην τον σπρώχνουν και να τον αφήσουν να αναπνεύσει.

 

Ο Τζίμη δεν έδειξε καθόλου τρομαγμένος με τα παιδιά στην είσοδο της πολυκατοικίας του. Ίσα ίσα ήταν πολύ δεκτικός και χαμογελαστός: ”Θα πάω για καφέ και επιστρέφω να τα πούμε. Περιμένετε εδώ, έτσι;”. Η Ειρήνη μας εξήγησε πως δε θέλει να τον ακολουθούν κορίτσια στο συνοικιακό καφέ και αμέσως μόλις έφυγαν 2-3 για να το κάνουν, οι άλλες φάνηκαν ενοχλημένες: ”Δεν ακούσατε τι είπε; Σεβαστείτε τον, θέλει να περιμένουμε εδώ!” Παραδόξως, σχεδόν όλες έμειναν στη θέση τους.

 

Όταν ο Τζίμη γύρισε, τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω του και τον αγκάλιαζαν – σχεδόν με τη σειρά. Ήταν σαν φίλοι κι όχι τόσο σαν κάποιον καλλιτέχνη με τους θαυμαστές του. Πλήρης απουσία προσωπικού ασφαλείας, κανένα ίχνος σνομπισμού και εγωπάθειας από τη μεριά του Τζίμη και αντίστοιχα απόλυτη κατανόηση και υπομονή από τα παιδιά που είχαν έρθει. ”Δε σας έχω πει να μη μου παίρνετε δώρα;”, είπε όταν έπαιρνε κάτι αρκουδάκια και minions που του είχαν φέρει.

Μιλούσε ξεχωριστά με τον καθένα και επέμενε στην ερώτηση ”Είναι σίγουρα όλα καλά;” Έδειχνε να τους ξέρει όλους κι όταν κάποιο κορίτσι του είπε ”Τζίμη, δεν αγκάλιασες την Χριστίνα”, εκείνος αμέσως ζήτησε από την μικρή να πλησιάσει να τη χαιρετήσει. ”Υπάρχει κάποια που δεν αγκάλιασα;”, φρόντισε να βεβαιωθεί λίγο μετά.

”Είναι πολύ καλόί μαζί μας”, θα μου πει λίγο αργότερα η Ειρήνη. ”Έμαθε ότι ήρθατε κι εσείς και θα γράψετε θέμα στο site και μας ζήτησε να πούμε καλά λόγια, αλλά ούτως ή αλλως θα λέγαμε. Είναι πολύ γλυκός.” ”Εμένα ο Τζίμη συγκεκριμένα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Μου μίλησε και με έκανε πολύ χαρούμενο άνθρωπο. Από τη μέρα που τον γνώρισα, άλλαξαν τα πάντα”, λέει ο Άνταμ κι ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του. 

Εκείνη τη στιγμή ξεκαθάρισαν όλα. Δεν υπήρχε πουθενά καμία ψευδαίσθηση, κανένα παιδί που έτρεφε αυταπάτες, αλλά και καμία ανάγκη από τη μεριά του συγκροτήματος να κάνουν αισθητή τη διάκριση μεταξύ του καλλιτέχνη και των θαυμαστών του. Η νέα τάξη πραγμάτων έχει βγάλει τον Άρη, τον Βαγγέλη και τον Τζίμη από τη βιτρίνα με τα εκθέματα και δεν είναι ακόμα ακριβώς ξεκάθαρο τι τους κάνει πιο ξεχωριστούς στις καρδιές των Noisers: η μουσική τους ή το ότι είναι τόσο δίπλα στους fans τους; Το μόνο σίγουρο είναι ένα. Το fan club απέκτησε μόλις 2 ακόμα μέλη.

Ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθεια τη σελίδα Boys and Noise!