Ερωτεύτηκα έναν Αρειανό

Ο λόγος; Βλέπεις συνεχώς το χαοτικό σύμπαν, τα πράγματα κυλούν ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ αργά, ενώ οι μαθηματικοί υπολογισμοί στους οποίους δε μπορώ να συμμετέχω σε συνδυασμό με τους άγνωστους όρους αστροναυτικής και αστροδυναμικής τείνουν να ξεπεράσουν τους κατανοητούς διαλόγους μεταξύ των ηθοποιών. Κι εγώ απλά ήθελα να δω μια ταινία να περάσω την ώρα μου!

Όλ’ αυτά βέβαια μέχρι να ενημερωθώ πως ο Mark Watney, κατά κόσμον Matt Damon, έμεινε μόνος του στον Άρη μετά από μια τρομερή καταιγίδα κατά τη διάρκεια της οποίας το υπόλοιπο πλήρωμα αποχώρησε, αφού τον θεώρησαν νεκρό. Αποφάσισα να συμμετέχω κι εγώ στην προσπάθειά να τον ”Φέρουμε πίσω”, όταν μάθαμε πως εν τέλει ζει και βασιλεύει στον Ερυθρό πλανήτη.

Ο Ridley Scott σκηνοθετεί έναν Matt Damon που δείχνει έτοιμος να επανακτήσει τη θέση του στο προσκήνιο και να ξαναμπεί στις καρδιές μας αρκετά χρόνια μετά από τον πλεόν ερωτεύσιμο Jason Bourne. Και το μεγαλύτερο παράδοξο; Σ’ αυτή την ταινία δεν υπάρχει κανένα (δακρύβρεχτο) love story – και πίστεψέ με, εγώ το χρειάζομαι για να αντέξω 140 λεπτά.

Στο “The Martian” ο Matt Damon αποδέχεται την δυσκολότερη πρόκληση (κατά την ταπεινή μου γνώμη) για έναν ηθοποιό – να παίξει μόνος του. Όχι εντελώς μόνος δηλαδή, αλλά βρίσκεται σε μια αντίστοιχη κατάσταση με αυτή ενός ναυαγού, μόνο που τώρα είναι σε έναν πλανήτη χωρίς οξυγόνο, χωρίς νερό και με τα τρόφιμα να τελειώνουν.

Ο τρόπος με τον ο οποίο ο Mark Watney αντιμετωπίζει με χιούμορ την πάλη του με τον χρόνο και τον θάνατο, θα κάνει την καρδιά σου να σπαρταράει, το στομάχι σου να μπαίνει μέσα σαν να είσαι σε rollercoaster, ενώ θα ενθουσιαστείς με κάποια μικροδιαλείμματα για γέλιο, όπου ο επιζών θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ανάγκη του για υστεροφημία, το ένστικτο της επιβίωσης, την εσωτερική δύναμη που πιθανότατα δε γνώριζε ποτέ ότι είχε, καθώς και μερική πολύ κακή disco μουσική.

Συμπρωταγωνιστούν ονόματα όπως Jessica Chastain, Kristen Wiig, Jeff Daniels, Kate Mara και Michael Pena, με τον καθένα να συντελεί με τον τρόπο του στη διάσωσή του Mark. Προφανώς και δε λείπουν οι συγκινητικές στιγμές από το βιβλίο του Andy Weir, και συνεπώς από την κινηματογραφική μεταφορά του “The Martian” δε θα φύγεις χωρίς να ρίξεις ούτε ένα δάκρυ. Λίγο η συντροφικότητα, ο φόβος της αποτυχίας και του θανάτου, η μοναξιά, οι παράγοντες είναι πολλοί, κι εσύ ένα ευαίσθητο κορίτσι, έτοιμο να ερωτευτεί τον ήρωα – αστροναύτη της καρδιάς της που καταφέρνει να πει ”In your face Neil Armstrong”, και να μη μπορεί κανείς να τον αδικήσει.

Η εμπειρία που θα ζήσεις βλέποντας το “The Martian” σίγουρα δε θα είναι ολοκληρωμένη αν δεν το δεις σε 3D. Όπως και να το κάνουμε είναι διαφορετικό να έρχονται κατά πάνω σου, χώματα, χιόνια, κομμάτια αεροσκάφους και διαστημόπλοιων κι εσύ να φεύγεις από την αίθουσα… κυρία!

Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που η πλοκή μεταφερόταν από τον Άρη στη ΝASA και τις συζητήσεις με το Κογκρέσο, ανυπομονούσαμε να επιστρέψουμε πίσω στον Άρη με τον “πειρατή του διαστήματος”, αφού η ζωή στη Γη χωρίς αυτόν, δεν έχει κανένα νόημα.

Ίσως λοιπόν ο Ridley Scott ξέθαψε το παλιό του μεράκι για sci fi αριστουργήματα. Ίσως πάλι να είχα τόση ανάγκη να δω κάτι διαστημικό που θα μου αρέσει και να με συνεπήρε ο Matt Damon. Όπως και να ‘χει, αυτή την ταινία πρέπει να τη δεις: είναι έξυπνη, αστεία, με εξαιρετικά εφέ και ερμηνείες, πράγματα που φροντίζουν να μη χασμουρηθείς ούτε για μία φορά μέσα σε δύο ώρες και κάτι. (σ.σ.: προετοιμάσου και για μερικές “αηδιαστικές” σκηνές)

Στις αίθουσες 1η Οκτωβρίου.