Eye Witness: Στην συναυλία του Nick Waterhouse στο Gagarin 205

Χτες βράδυ, λοιπόν, πήγαμε στο Gagarin 205 (σχεδόν) ανυποψίαστοι για το τι θα επακολουθούσε. Κατά τις 10 εμφανίστηκαν στη σκηνή οι δικοί μας “His Majesty The King of Spain”, που ερμήνευσαν κομμάτια από το ντεμπούτο τους, “Hyena”, καθώς και νέα κομμάτια που θα συμπεριληφθούν στον δεύτερο δίσκο τους. Στα φωνητικά τούς συνόδευσαν η Nalyssa Green και η Δεσποινίς Τρίχρωμη.

Το κοινό ζεστάθηκε και ήταν έτοιμο να υποδεχτεί τον Nick Waterhouse με τη μπάντα του. Στο τελευταίο κομμάτι των His Majesty, ορισμένοι (δηλαδή εγώ, μια φίλη μου και κάτι συμπαθέστατα κορίτσια που γνώρισα μπροστά στη σκηνή) ράναμε με ροδοπέταλα τον τραγουδιστή – κιθαρίστα (και “εγκέφαλο”) της μπάντας, Νεκτάριο Κουβαρά. Όχι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, επειδή μας άρεσε η ιδέα.

Αφού βγήκαν οι σκούπες και πέρασε λίγη ώρα, εμφανίστηκε στη σκηνή ο Nick Waterhouse με τη μπάντα του: τον μπασίστα, τον πιανίστα, τη σαξοφωνίστρια, τον ντράμερ και την τραγουδίστρια, που έκανε τα υπέροχα φωνητικά και έπαιζε κρουστά.

Επειδή δε φημίζομαι για το φωτογραφικό μου ταλέντο κι επειδή στεκόμουν αρκετά πίσω, σας παρακαλώ να συγχωρήσετε την ποιότητα των φωτογραφιών. Σε κάθε περίπτωση, καμία από τις φωτογραφίες δε μπορεί να αποδώσει (αντί για οποιονδήποτε αριθμό λέξεων) το τι επικράτησε χτες.

Η συναυλία ξεκίνησε με γνωστές retro rhythm and blues επιτυχίες του Καλιφορνέζου τραγουδοποιού (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι και φιλόλογος) από το πρώτο του άλμπουμ “Time’s all gone” κι ο κόσμος χόρευε ήδη από το πρώτο λεπτό. Η σαξοφωνίστρια φορούσε υπέροχα cat eye γυαλιά ηλίου και αποθεώθηκε πολλές φορές για τα σόλο της. Το ίδιο και ο τρομπετίστας, που τον πήραν “δανεικό” από τους “His Majesty” για δυο κομμάτια.

Back to the 50s

Στη μέση της συναυλίας οι ρυθμοί έγιναν λίγο πιο jazz και στο τελευταίο μισάωρο – θα χρησιμοποιήσω μια έκφραση την οποία γενικώς αποφεύγω – τα σπάσαμε. Χορέψαμε χωρίς σταματημό. Ξεγοφιαστήκαμε. Το κάψαμε. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. Nick Waterhouse 1 Μετά από περίπου μιάμιση ώρα, η μπάντα κατέβηκε από τη σκηνή και ο Nick βγήκε από τα καμαρίνια, μίλησε με τον κόσμο, μοίρασε αυτόγραφα και δέχθηκε λουλούδια. Φαντάζεστε από ποια. Για να παραφράσω τον στίχο ενός παλιού λαϊκού τραγουδιού, “Τα λουλούδια στον κύριο από μένα”. Επειδή μου “θύμισε” μια εποχή που δεν έζησα, αλλά με κάποιο περίεργο τρόπο αγαπώ: τα ‘50s, τα οποία “γνωρίζω” μόνο από τις ξένες σειρές και τις ταινίες.

Ευχαριστούμε, Nick. Η συναυλιακή σεζόν ξεκίνησε άψογα.

Σε περιμένουμε ξανά.