Έζησα ένα ερωτικό 24ωρο με «Καύσωνα» και κατάλαβα ότι το ελληνικό καλοκαίρι πέθανε
- 9 ΑΠΡ 2024
Η επέλαση του Καύσωνα της Στέγης με έκανε να γελάσω ειρωνικά με τα χάλια μας. Μήπως ο μύθος του ελληνικού καλοκαιριού είναι πλέον πιο αποδομημένος από αυτές τις γελοίες χωριάτικες που κάτι σεφ πουλούσαν ως ιδιοφυές concept; Τα ρητορικά ερωτήματα είναι πάντα τα αγαπημένα μου γιατί όλοι συμφωνούμε. Το ελληνικό καλοκαίρι πάντως παραμένει καυτό, όπως και οι Έλληνες καλλιτέχνες που το έριξαν στην meta ειρωνεία για να μην ποδοπατηθεί εντελώς ο ψυχισμός τους από την πραγματικότητα.
Η μικρή σκηνή της Στέγης θυμίζει εκείνη την παραλία που για χρόνια ήξερες εσύ ως ντόπιος στο νησί σου. Και την είδες ξαφνικά να γεμίζει με τουρίστες που ψωνίζουν μεταχειρισμένα ρούχα και έκαναν μόδα στις πασαρέλες το Eclectic Grandpa look. Αυτοί οι τουρίστες θεωρούν ότι ζούμε σε παράδεισο που η ντομάτα μυρίζει ντομάτα και ότι όλοι λέμε «καλημέρα» με χαμόγελο σε αγνώστους. Έχουν την οπτική γωνία του αποικιοκράτη που μας θεωρεί ιθαγενείς. Θέλεις να τους στείλεις στην Sheintorini για φραπέ.
Ο Γιάννης Παναγόπουλος έχει χιούμορ και η Βίβιαν Στεργίου έχει συγκλονιστική πένα. Αμφότεροι έχουν καταλάβει πόσο εφιαλτικό κι ασφυκτικό μπορεί να γίνει το ελληνικό καλοκαίρι με καύσωνα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Και η παράσταση που έφτιαξαν μοιάζει τόσο απλή κι εύκολη (που σημαίνει ότι δυσκολεύτηκαν με ατελείωτες πρόβες). Μια παράσταση για το μεγάλο άραγμα κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο μέχρι τη μεγάλη στιγμή ή το μεγάλο τέλος.
Οι ιστορίες που βλέπουμε στον «Καύσωνα» είναι αληθινές;
Θα μπορούσε. Είναι άνθρωποι που έχουμε συναντήσει μέσα στη συνθήκη «ελληνικό καλοκαίρι», οι στερεοτυπικοί ανθρωπότυποι. Η ξένη τουρίστρια που έχει λεφτά και πιστεύει ότι το σπίτι σου έχει ταμπελάκι με τιμή, ο queer millennial που μεγάλωσε με τη γιαγιά στο εξοχικό που τον αποδεχόταν όπως είναι, η καταπιεσμένη νοικοκυρά που ψάχνει μια ανάσα ελευθερίας στα ιδρωμένα σώματα, η σεξοβόμβα της παραλίας, ο μαμάκιας entrepreneur που θέλει να κάνει μπραντσάδικο το χαμόσπιτο. Όλοι ιδρώνουν εξαιτίας του καύσωνα. Και εξαιτίας της πίεσης να τα καταφέρουν. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Κυρίως, σημαίνει σεξ. Στον καλοκαιρινό τους «παράδεισο», εκείνο που στ’ αλήθεια θέλουν είναι κάποιος να τους καταλάβει και να νοιαστεί γι’ αυτούς, ν’ αγγίξουν και ν’ αγγιχτούν.
Για να αρέσει μια παράσταση σε όλους σημαίνει ότι κάπου είδαν τον εαυτό τους και ταυτίστηκαν οι θεατές. Προσωπικά, με κέρδισαν γιατί κατάλαβα ότι δεν προσποιούμαι μόνο εγώ ότι το ελληνικό καλοκαίρι είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στον κόσμο. Ο Καύσωνας μάς μεταφέρει στη διάρκεια μιας καυτής καλοκαιρινής μέρας, με βρώμικα εξοχικά, ζεστές θάλασσες και γυμνά σώματα, ανάμεσα σε σεμεδάκια, τηλεοράσεις, κουκούτσια, ζουμιά και όσα δεν κάνει να βλέπουμε. Χαζεύουν βίντεο απ’ τη δεκαετία του ‘90, γιατί μετά το πράγμα στράβωσε.
Τα κείμενα του Καύσωνα είναι βασισμένα σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου (από τα βιβλία Μπλε Υγρό & Δέρμα). Ενθουσιάστηκα με τη σκηνογραφία και τα κοστούμια του Δήμου Κλιμενώφ. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος είναι ανακουφιστικός, επιτέλους κάποιος που δεν κάνει Τέχνη που δεν λέει απολύτως τίποτα σε κανέναν. Έφτιαξε μια απολαυστική παράσταση για τους νορμάλ ανθρώπους που δεν τα κατάφεραν στη ζωή ή η ζωή δεν στάθηκε γενναιόδωρη μαζί τους, την πλειοψηφία των Ελλήνων δηλαδή. Η Αναστασία Δέλτα, ο Γιάννης Καράμπαμπας, η Ιωάννη Μπάστα, η Ζωή Μυλωνά και η Νατάσα Σφενδυλάκη είναι υπέροχοι, πραγματικά απολαυστικοί. Με έπιασε νευρικό με την ερμηνεία του Γιάννη Καραμπαμπα.
Οι Έλληνες σκηνοθέτες που κάνουν σαρκαστικά αντι-αφιερώματα στο made in Greece καλοκαίρι κάτι θέλουν να μας πουν. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε έτοιμοι να το παραδεχτούμε.
Info: Καύσωνας του Γιάννη Παναγόπουλου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Παρασκευή – Κυριακή | 21:00. Εισιτήρια εδώ.
