Γιατί η φετινή Καθαρά Δευτέρα δεν θα μοιάζει με καμία άλλη

Φέτος, λίγο πριν την Καθαρά Δευτέρα, μαζευτήκαμε στο σπίτι της 24 media για να ζήσουμε τη μέρα αυτή με τον δικό μας τρόπο ή αν θέλεις, για να προετοιμαστούμε για το πρώτο και πιο «νόστιμο», εορταστικό τριήμερο του έτους.

Πριν ξεκινήσω οφείλω να παραδεχτώ κάτι: Δεν θα είμαι αντικειμενική. Η Καθαρά Δευτέρα είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου αργίες. Λατρεύω τα πάντα σε αυτή. Δεν είναι μόνο το έθιμο του χαρταετού (αν και συνήθως το ζω ως παρατηρητής). Eίναι ότι σου δίνει την ευκαιρία για εκδρομή, για απόδραση, για να ζήσεις ένα τριήμερο με τα όλα του (και όλοι ξέρουν ότι τα τριήμερα που καταλήγουν σε Δευτέρα είναι πάντα καλύτερα).

 

Το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας δεν το βάζω καν στη λίστα γιατί είναι από μόνο του ένα «ποίημα». Αγαπώ ο,τι σερβίρεται σε αυτό και πάνω απ’ όλα μου αρέσει που αρχίζει και τελειώνει με την πιο ιδιαίτερη και γλυκιά γεύση, αυτή του χαλβά. Ακριβώς δηλαδή όπως έγινε και την ημέρα που η Ιωάννα μας υποδέχτηκε στο σπίτι της 24 media εμένα, τον Θοδωρή και τον Δημήτρη.
Πρώτη αποστολή: Να φτιάξουμε τον χαρταετό μας. Και λέω «να φτιάξουμε» γιατί ναι, φέτος, όπως προανέφερα αποφασίσαμε να το ζήσουμε. Με πάρα πολλή αυτοπεποίθηση και μερικά replay σε δύο tutorials καθίσαμε μαζί με τον Θοδωρή και αναμετρηθήκαμε με τις ικανότητες μας στο DIY για χαρταετό.

Κι ενώ ήμασταν στη φάση που είχαμε φτιάξει τον σκελετό και ετοιμαζόμασταν να βάλουμε το χαρτί, κατέφθασε η Ιωάννα με τους καφέδες, τον Δημήτρη και, φυσικά, τον Μακεδονικό Χαλβά με γεύση Βανίλια, με Κακάο και με Αμύγδαλα για να ξεκινήσει καλά η μέρα.

Είναι, λοιπόν, αυτή η στιγμή που δαγκώνεις την πρώτη μπουκιά Μακεδονικού Χαλβά και μπροστά σου ζωντανεύουν όλες οι Καθαρές Δευτέρες της ζωής σου. Εξορμήσεις με τους γονείς στους λόφους της πόλης, όχι και τόσο επιτυχημένες απόπειρες ανύψωσης του χαρταετού, ο ενθουσιασμός όταν τελικά ανεβαίνει, τραπέζια με συγγενείς.

 

Πάνω, λοιπόν, από κούπες καφέ και με ένα κομμάτι χαλβά στο χέρι, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο (και λιγότερο γραφικό) από τα να θυμηθούμε τα προσωπικά μας καθαροδευτεριάτικα επιτεύγματα. Κάπως έτσι αποκάλυψα τις προσωπικές μου παιδικές περιπέτειες με χαρταετούς που δεν πήγαν ποτέ πιο μακριά από την άκρη του χεριού μου και γαϊτανάκια από τα οποία έκανα γύρω γύρω μέχρι να ζαλιστώ. Ευτυχώς, φέτος όχι απλώς θα πετάξω χαρταετό, αλλά έχω ήδη μπει και στο petaxartaeto.gr για να βοηθήσω και άλλους να φτάσουν ψηλά.

 

Ας τα αφήσουμε όμως αυτά και ας περάσουμε -επιτέλους- στο κυρίως. Ήταν η ώρα να στρώσουμε το τραπέζι. Και είχαμε απ’ όλα! Ντολμαδάκια; Τσεκ. Χταπόδι ξιδάτο; Τσεκ. Ταραμοσαλάτα; Τσεκ. Μέχρι και γίγαντες είχε το γιορτινό μας τραπέζι!

 

Κανένα καθαροδευτεριάτικο τραπέζι, όμως, δεν είναι πλήρες χωρίς χαλβά. Ως λάτρης των πιο σοκολατένιων γεύσεων, ο Μακεδονικός Χαλβάς με Κακάο είναι η Νο1 επιλογή μου. «Ηρέμησε θα σου δώσω να πάρεις και σπίτι!», μου είπε η Ιωάννα όταν με είδε για τέταρτη φορά πάνω από τον χαλβά. «Εντάξει, να μου δώσεις», της είπα -που να ήξερε ότι στο ντουλάπι μου υπάρχει ειδικός χώρος για την αγαπημένη μου γεύση. Και κάπως έτσι, χορτασμένοι, χαρούμενοι και με τη γλύκα του χαλβά στο στόμα, φύγαμε από το σπίτι για την επιχείρηση χαρταετός (ε τι; τσάμπα τους φτιάξαμε;).

 

Και του χρόνου λοιπόν!