Γιατί να πας εδώ και τώρα σε ένα escape room

Η Νίκη δεν είχε πειστεί ότι αξίζει τον κόπο σαν εμπειρία. Στο παρά πέντε την καταφέραμε να έρθει μαζί μας!  Η Δημά, δηλαδή το glitter (έτσι την έχω ονομάσει στο chat των Κοπελούων στο fb, γιατί τα νύχια της πάντα είναι μια υπερπαραγωγή) με απειλούσε από το πρωί με κάθε αφορμή ότι δεν θα έρθει και θα πάω μόνη μου. Η Μαριέτα δεν τρελαινόταν (είχε μάθημα στο μεταπτυχιακό που κάνει στο Πάντειο και πονόδοντο – μελετηρό παιδί θα το πω) αλλά ήταν κάπως ενθουσιασμένη θέλω να πιστεύω. Η Μάριον καταβάθος (στο πολύ βάθος μιλάμε) έτρεμε από τη χαρά της για αυτή την περιπέτεια που θα ζούσαμε. Καλά για μένα μην τα ρωτάς από το πρωί διάλεξα τι θα φορέσω, διάβασα όλα όσα αφορούσαν το δωμάτιο που επιλέξαμε και όλη την ημέρα αυτό σκεφτόμουνα.

Στο δρόμο για την αποστολή

Καταφθάσαμε λοιπόν στην Πανεπιστημίου με το ταξί μας γιατί είχαμε αργήσει (πως θα βγάζαμε τα θέματα της Παρασκευής για εσάς καλά μου κορίτσια), στην οδό Αμερικής 20. Αν εξαιρέσεις εμάς τις αργοπορημένες που δε γινόταν παρά να πάρουμε ταξί, κοντά υπάρχει και το μετρό της Πανεπιστημίου, αλλά και στάσεις λεωφορείων και τώρα φτιάχνουν δικό τους parking. Τέλειο;

Ανεβήκαμε στο δεύτερο όροφο και μπήκαμε σε ένα χώρο γεμάτο δωμάτια. Περπατήσαμε τον διάδρομο και φτάσαμε στην reception, με δύο κοπέλες γεμάτες χαμόγελα να μας καλωσορίζουν. Μας πήγαν στο σαλόνι αναμονής, μας κέρασαν γαλλικό (έχει και εσπρέσο και καραμέλες που αρπάξαμε από μια με την πρώτη ευκαιρία).

Let’ s Play

Εκεί μας εξήγησαν πως θα έχουμε μαζί μας την Ελένη που θα είναι ο Game Master. Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος που μας έδωσε κάποια στοιχεία, μας βοήθησε σε ό,τι χρειαστήκαμε και μας παρακολουθούσε όσο εμείς προσπαθούμε να αποδράσουμε. Η Ελένη ήταν εξαιρετική, πρέπει να γέλασε αρκετά μαζί μας γιατί δεν είχαμε ξαναπαίξει σε escape room. Εκτός από τη Νίκη, τη Lady Hayia καλέ.

Το δωμάτιο που μπήκαμε ήταν το Jumanji και είχε βαθμό δυσκολίας 5 στα 6. Ήταν εκπληκτικό, οι γρίφοι ήταν έξυπνοι, μεθοδικοί και δύσκολοι σε κάποια σημεία.

Το μεγαλύτερο δωμάτιο σε βαθμό δυσκολίας είναι το Ηostel που από αύριο 21 Ιανουαρίου θα μας περιμένει να λύσουμε μυστήρια, με τη βοήθεια ηθοποιού έκπληξη και το μικρότερο δωμάτιο σε βαθμό δυσκολίας είναι το Stalingrad. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως είναι και περίπατος.

Χάσαμε, λοιπόν

Το δωμάτιο μας ήταν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι σε ένα τραπέζι που γύρω από αυτό στηνόταν όλο το παιχνίδι.

Είχαμε μόνο 60 λεπτά για να βγούμε από αυτό το δωμάτιο και να βγάλουμε και την Ελένη που είχε εγκλωβιστεί πριν πολλά χρόνια όταν έπαιξε αυτό το παιχνίδι.

Στηρίχτηκε πάνω μας το κορίτσι. Άδικα. Στην αρχή δεν καταφέρναμε τίποτα, μας φάνηκε δύσκολο αλλά στην πορεία ήμασταν λίγο καλύτερες. Αυτό που χρειάζεται σε αυτά τα δωμάτια είναι συνεργασία και ομαδικότητα. Αν δεν είσαι συνεργάσιμος τότε δεν θα βγεις ποτέ από αυτό το δωμάτιο.

Κάποια δωμάτια δεν έχουν μόνο ένα χώρο. Πραγματικά νιώθεις πως είσαι μέσα σε αυτές τις ταινίες και έχεις παγιδευτεί. Καλό θα ήταν να έχεις κάποιον που να έχει δει την ταινία του δωματίου που θα παίξεις για να γνωρίζετε κάποια βασικά πράγματα. Η Μάριον και καλά ήξερε, αυτό ισχυριζόταν. Τελικά τίποτα δεν θυμόμασταν από αυτή την ταινία. Η Νίκη ήταν η καλύτερη, το απόλαυσε και θα ξαναπάει στις επόμενες ημέρες. (Να υπενθυμίσω ότι στην αρχή δεν ήθελε αλλά ενθουσιάστηκε όπως και όλες μας.

Είχαμε μερικές βοήθειες ευτυχώς γιατί αν δεν ήταν αυτές θα βγαίναμε την επόμενη ημέρα από το δωμάτιο. Παρακαλούσαμε την Ελένη να μας βοηθήσει αλλά μπορούσε μόνο να μας δώσει στοιχεία όταν πατούσαμε το κουμπί βοηθειών. (Σε αυτό το σημείο, να αναφέρω ότι υπάρχει και κουμπί εξόδου σε περίπτωση που δε νιώσεις καλά και θες να σταματήσεις το παιχνίδι. Βέβαια, δύσκολο να το πατήσεις εδώ που τα λέμε, μόνο τον έξω κόσμο δε σκέφτεσαι όταν παίζεις σε escape room.)

Είχαν μείνει μόνο 4λεπτά και ήμασταν πολύ κοντά, ζητήσαμε από την Ελένη περισσότερο χρόνο αλλά δεν μπορούσε, έκανε την δουλειά της χωρίς διακρίσεις. Τελικά χάσαμε, ναι χάσαμε… Απογοήτευση γιατί μας είχαν μείνει ελάχιστα πράγματα για να πάρουμε το κλειδί. Τα κορίτσια μου είπαν να πω ψέματα πως κερδίσαμε αλλά εγώ θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Χρειαζόμασταν το πολύ ένα 3λεπτο για να βγούμε έξω.

Περάσαμε όμως υπέροχα, γελάσαμε, συνεργαστήκαμε και σκεφτόμαστε να πηγαίνουμε μια φορά το μήνα τουλάχιστον, για να παίζουμε.

Η έξοδος

Όταν βγήκαμε έξω είχε ένα παρεάκι και μια οικογένεια που ανυπομονούσαν να ξεκινήσουν το παιχνίδι. Τους άκουσα να λένε πως έχουν παίξει σε πολλά δωμάτια και πως τρελαίνονται για escape rooms. Όντως αν πας θα δεις πως η αδρεναλίνη σου θα ανέβει στα ύψη και θα θες να ξαναπάς. Εκεί γίνονται και παιδικά πάρτυ απλώς ο game master είναι όλη την ώρα μαζί με τα παιδιά να τα προσέχει. Μπορείς να πας με φίλους, με την οικογένεια, με τη δουλειά. Αυτή η συνεργασία θα σας κάνει καλό.

Αν διστάζεις λόγω χρημάτων μην αγχώνεσαι, τις καθημερινές ημέρες τις εβδομάδας υπάρχουν εκπτώσεις σε φοιτητές αλλά και σε άνεργους.

Το The mindtrap βρίσκεται στο Κολωνάκι, στο Μοναστηράκι, στον Πειραιά αλλά και σε άλλες πόλεις τις Ελλάδας. Επιβάλλετε να επισκεφτείς την ιστοσελίδα τους πριν πας για να ενημερωθείς για όλα. Όπως και την σελίδα τους στο facebook όπου θα αναρτηθεί και η αναμνηστική φωτογραφία που θα σε βγάλουν όταν βγεις από το δωμάτιο.

Γιατί πρέπει να πας;

Με λίγα λόγια, μετά από αυτή την ημέρα μας στο The mindtrap, σου προτείνουμε να πας εδώ και τώρα σε ένα escape room και να μη το αναβάλεις άλλο.

– Γιατί θα σπάσεις πλάκα με την παρέα σου

– Γιατί θα μάθεις να συνεργάζεσαι με τους συναδέλφους σου καλύτερα

– Γιατί θα σε κάνει να βλέπεις πέρα από το προφανές 

– Γιατί τα δωμάτια είναι τόσο ωραία που σε ταξιδεύουν σαν να είσαι μέσα στην ταινία

– Γιατί θα κάνεις κάτι διαφορετικό

– Γιατί για μια ώρα δε θα σκέφτεσαι τίποτα “πραγματικό”

Ακόμα εδώ είσαι; Τρέξε να ταξιδέψεις στις αγαπημένες σου ταινίες.