Γιορτή του Πατέρα: 10 ταινίες με μπαμπάδες που μας κάνουν να κλαίμε με μαύρο δάκρυ
- 20 ΙΟΥΝ 2021
Η γιορτή της Μητέρας έχει πάντα την τιμητική της και θα θυμάσαι σίγουρα τον εαυτό σου να πηγαίνει να της αγοράζει λουλούδια και σοκολατάκια. Συνήθως παρέα με τον μπαμπά σου. Δεν του αξίζει κι εκείνου μία γιορτή; Μία υπενθύμιση ότι κι εκείνον τον αγαπάμε. Ότι έχει (ή θα έπρεπε τουλάχιστον) σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Σήμερα Κυριακή, 20 Ιουνίου, θυμόμαστε τη Γιορτή του Πατέρα. Μπορείς να του κάνεις δώρο ή να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να περάσετε παρέα τη μέρα. Μπορείς απλά να τον πάρεις ένα τηλέφωνο, αν είναι μακριά και να του πεις ότι τον αγαπάς. Εμείς σου βρήκαμε 10 ταινίες που αποτυπώνουν μία από τις πιο σημαντικές σχέσεις τη ζωή σου. Με γέλιο και μπόλικο δάκρυ.
Big Fish (2003)
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την αγαπημένη μου ταινία για μπαμπάδες (και όχι μόνο). Το Big Fish είναι ίσως η πιο «ώριμη» ταινία του Tim Burton, χωρίς να χάνει την παραμυθένια ατμόσφαιρα των ιστοριών του. Ένας γιος καλείται να τα βρει με τον πατέρα του λίγο πριν πεθάνει και μαζί κάνουν ένα ταξίδι αναμνήσεων με μάγισσες, γίγαντες και άλλα πλάσματα. Σκέτη μαγεία.
Father of the Bride (1991)
Δεν ξέρω τι με έπιανε με αυτήν την ταινία, αλλά μπορεί να φταίει που το Mega την έβαζε κάθε δεύτερο Σάββατο. Ο Steve Martin στον ρόλο του πατέρα που παντρεύει την κόρη του αλλά αποφασίζει να γίνει εμπόδιο. Γεμάτη κλισέ και «ποιος είναι αυτός που ήρθε να κλέψει το κοριτσάκι μου», αλλά μην ξεχνάς ότι μιλάμε για αμερικάνικη ταινία του ’90. Τα highlights είναι η Diane Keaton ως μαμά και ο Martin Short, ως Γάλλος διοργανωτής του γάμου.
Kramer vs. Kramer (1979)
Δεν γίνεται να μην έχεις δει αυτήν την ταινία. Δεν το δέχομαι. Ένα διαζύγιο και ένα παιδί που ζητάει τη μαμά του. Είναι όμως εκείνη η κατάλληλη να τον μεγαλώσει; Μία προχωρημένη ταινία για τη δεκαετία του ’70, όταν ακόμα συζητάμε για το αν μπορεί ένας πατέρας να μεγαλώσει μόνος ένα παιδί. Τα ονόματα Dustin Hoffman και Meryl Streep αρκούν για να σε πείσουν να τη δεις. Και ο μικρός Justin Henry που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ, σε έναν ρόλο με αρκετό αυτοσχεδιασμό.
Call Me By Your Name (2017)
Το ξέρω ότι αυτή η ταινία βρίσκεται σε κάθε λίστα μου, αλλά δεν φταίω εγώ που θίγει τόσα θέματα. Ναι, είναι μία ταινία για τον έρωτα μεταξύ ανδρών τη δεκαετία του ’80. Αλλά ο ρόλος αυτού του πατέρα είναι το πρότυπο για κάθε γονιό. Αγάπη, αποδοχή και ένας άνθρωπος που μπορείς να του πεις τα πάντα. Δες τη σκηνή που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη της ταινίας.
Three Men and a Baby (1987)
Μία ακόμη αγαπημένη ταινία του Mega, αλλά και δική μας. 3 άντρες καλούνται να μεγαλώσουν ένα μωρό που βρίσκουν στην εξώπορτα του σπιτιού τους. Το σημείωμα λέει ότι είναι του ενός αλλά γίνεται ανδρική υπόθεση. Τέτοια να βλέπουμε.
Fly Away Home (1996)
Όσο συνεχίζω να γράφω αυτήν τη λίστα, τόσο συνειδητοποιώ ότι με έχουν στιγματίσει περισσότερο οι ταινίες για την πατρότητα, και λιγότερο για τη μητρότητα. Τα «Φτερουγίσματα» (ελληνιστί) είναι σίγουρα μία ταινία για τη σχέση ενός μπαμπά και μίας κόρης, μετά τον θάνατο της μητέρας. Ένα κοπάδι χήνες πρέπει να αποδημήσουν και μαζί θα βρουν τη λύση.
I am Sam (2001)
Sean Penn να μας κάνει να κλαίμε σε έναν ρόλο που ενέπνευσε την επόμενη ταινία που θα δεις. O Sam είναι ένας μπαμπάς με αναπηρία, που μεγαλώνει μόνος του την κόρη του. Για να αποδείξει ότι είναι ικανός να την φροντίσει, προσλαμβάνει τη δικηγόρο Michelle Pfeiffer και ετοιμάσου για πολύ κλάμα.
Miracle in Cell No. 7 (2020)
Μία ταινία με πολλές εθνικότητες. Βγήκε πρώτα το 2013 στην Ιαπωνία και το 2020 στην Τουρκία και την Ινδονησία. Στο Netflix θα βρεις την τούρκικη εκδοχή και ας πούμε ότι είναι μία ιστορία παρόμοια με του “I Am Sam”, αλλά σε φυλακές. Δεν είμαι εξοικειωμένη με τις τούρκικες ταινίες, αλλά αυτό που είδα ήταν συγκλονιστικό. Μία δραματική ταινία με αρκετά κωμικά και ανάλαφρα στοιχεία.(Και πάρα πολύ κλάμα). Ό,τι πρέπει για τη Γιορτή του Πατέρα.
The Lion King (1994)
Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου την απουσία της ταινίας που στιγμάτισε την παιδική ηλικία της γενιάς μου. Ο Μουφάσα πεθαίνει (κανένα spoiler εδώ) και ο Σίμπα μεγαλώνει μόνος του με τις ενοχές του. Οι σκηνές με τον πατέρα είναι ο μόνος λόγος που την βλέπεις ξανά και ξανά. Εντάξει, και για το ειδύλλιο με τη Νάλα.
Chef (2014)
Ένα υπέροχο γαστριμαργικό ταξίδι ενός χωρισμένου πατέρα με τον γιο του. Το καλό φαγητό σε φέρνει πιο κοντά και αυτή η ταινία είναι η απόδειξη. Κουβανέζικα σάντουιτς, υπέροχη μουσική και μία σημαντική σχέση που ανθίζει. Πείνασα και συγκινήθηκα ταυτόχρονα τώρα. Καλή Γιορτή του Πατέρα λοιπόν.