ΒΙΒΛΙΑ

H Ali Hazelwood επέστρεψε. Διάβασε αποκλειστικά ένα απόσπασμα από το νέο STEM romance της «Αγάπη, θεωρητικά»

Instagram.com/alihazelwood

Η Ali Hazelwood με το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα, Το θεώρημα της αγάπης, έγινε αγαπημένη του αναγνωστικού κοινού. Κι αυτό γιατί κατάφερε να συνδυάσει τις 2 της αγάπες σε ένα βιβλίο. Βλέπεις η Ali Hazelwood είναι νευροεπιστήμονας και λατρεύει και τη λογοτεχνία. Κάπως έτσι, η συγγραφέας με τις επιστημονικές δημοσιεύσεις και τη ζηλευτή ακαδημαϊκή πορεία, απέκτησε μία άλλη ιδιότητα, αυτή της μετρ της STEM ρομαντικής λογοτεχνίας.

Η Ali Hazelwood επιστρέφει, μετά τα Η νευρολογία του έρωτα και Ρουά Ματ, με το βιβλίο Αγάπη, Θεωρητικά, το επόμενο STEM romance μυθιστόρημά της που σίγουρα θα κατακτήσει την καρδιά των αναγνωστών. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Διόπτρα στις 9 Οκτωβρίου και θα συστήσει στους αναγνώστες την Έλσι Χαναγουέι, τη θεωρητική φυσικό που δουλεύει τα βράδια ως «ψευτο-φιλενάδα». Φιλόδοξη, έξυπνη, αφοσιωμένη στους στόχους της και σίγουρα προσαρμοστική η Έλσι θα «μπλέξει» όταν ο αλαζόνας, πειραματικός φυσικός, Τζακ Σμιθ, έρχεται στον δρόμο της για να τη δει γι’ αυτό ακριβώς που είναι.

Η Ali Hazelwood με μαεστρία δημιουργεί ένα ρομαντικό μυθιστόρημα με πλοκή «εχθροί που ερωτεύονται», με προβληματισμό πάνω στις ουσιαστικές σχέσεις και πώς αυτές ξεχωρίζουν από τις ψεύτικες ή επιφανειακές γύρω μας κι όλα αυτά με το απαραίτητο STEM υπόβαθρο, που πάντα την ξεχωρίζει. Κι επειδή ξέρω ότι ανυπομονείς να το κρατήσεις στα χέρια σου, παρακάτω θα βρεις ένα αποκλειστικό απόσπασμα από το βιβλίο των εκδόσεων Διόπτρα σε προδημοσίευση.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του Αγάπη, θεωρητικά

Αγάπη, θεωρητικά

Ανταγωνιστές φυσικοί συγκρούονται με φόντο μια δίνη παρεξηγήσεων εξαιτίας μιας ακαδημαϊκής βεντέτας και μιας σειράς ψεύτικων ραντεβού σε αυτή την υπέροχη ρομαντική κομεντί της best seller συγγραφέως των New York Times.

Η διπλή ζωή της θεωρητικής φυσικού Έλσι Χαναγουέι, η οποία το πρωί εργάζεται ως επικουρική καθηγήτρια, με την ελπίδα να κερδίσει μια μόνιμη πανεπιστημιακή θέση, και το απόγευμα, θέλοντας να ενισχύσει τον πενιχρό μισθό της, παρέχει υπηρεσίες ψευτο-φιλενάδας, υιοθετώντας κάθε φορά για τον εαυτό της την εκδοχή που επιθυμεί ο πελάτης, βρίσκεται στα πρόθυρα να αποκαλυφθεί.

Κι αυτό επειδή έρχεται αντιμέτωπη με τον Τζακ Σμιθ –τον εκνευριστικά ελκυστικό και αλαζόνα μεγάλο αδερφό του αγαπημένου της πελάτη–, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι και ο αδίστακτος πειραματικός φυσικός, που κατέστρεψε την καριέρα του μέντορά της και υπονόμευσε τη φήμη όλων των θεωρητικών φυσικών του κόσμου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είναι ο ίδιος που διευθύνει το τμήμα Φυσικής του ΜΙΤ και στέκεται ακριβώς ανάμεσα στην Έλσι και τη δουλειά των ονείρων της.

Η Έλσι προετοιμάζεται για έναν ανοιχτό πόλεμο, αλλά… εκείνα τα παρατεταμένα, διαπεραστικά βλέμματα; Το ότι δεν χρειάζεται να παριστάνει μπροστά του κάτι άλλο από αυτό που είναι; Θα μπει τελικά στον πειρασμό να εφαρμόσει τις στέρεες θεωρίες της για τον έρωτα τώρα που βρέθηκε στην τροχιά ενός πειραματικού φυσικού;

Διάβασε αποκλειστικά ένα απόσπασμα από το βιβλίο

«Η επέτειος των γονιών μου τον επόμενο μήνα θα είναι μάλλον η τελευταία φορά που θα σε χρειαστώ». Ο Γκρεγκ βγάζει δεξί φλας και μπαίνει στο πάρκινγκ του κτιρίου μου. «Μετά θα πω στη μαμά ότι μου ζήτησες να χωρίσουμε. Σε ικέτεψα να μην το κάνεις. Σου έκανα ακόμα και καντάδα. Σε έπνιξα στα δώρα – μάταια όμως».

Γνέφω συμπονετικά. «Είσαι καταρρακωμένος. Πολύ απαρηγόρητος για να βγεις με κάποια άλλη».
«Μπορεί να χρειαστεί να βρω παρηγοριά στο Spotify».

«Ή να κουρευτείς καρφάκια».

Στραβομουτσουνιάζει. Γελάω και μόλις σταματάει το αυτοκίνητο γυρίζω και κοιτάω το όμορφο προφίλ του στα κίτρινα φώτα. «Πες της ότι σε κεράτωσα με τον πιτσαδόρο. Έτσι θα σε αφήσει ήσυχο να θρηνήσεις για καιρό».

«Πανέξυπνο».

Μένουμε σιωπηλοί όσο σκέφτομαι την κατάσταση του Γκρεγκ. Τον λόγο που χρειάζεται ψεύτικη φιλενάδα. Το γιατί ένιωσε άνετα να μιλήσει σ’ εμένα, μια ξένη, και όχι στην ίδια του την οικογένεια. Το πόσο πολύ μοιάζουμε. «Μόλις τελειώσει αυτό, αν χρειαστείς… αν θελήσεις κάποιον να μιλήσεις –μια φίλη–, θα ήταν χαρά μου να…»

Το χαμόγελό του είναι γνήσιο. «Σ’ ευχαριστώ, Έλσι».

Βγαίνω από το αυτοκίνητο. Πάγος ραγίζει κάτω από την μπότα μου καθώς κάνω μεταβολή. «Γκρεγκ;»

«Ναι;»

«Τι είναι αυτό το Γουντέικρ;»

Βογκάει. Ρίχνει το κεφάλι του πίσω στο κάθισμα. «Είναι ένα θέρετρο όπου μας στέλνει υποχρεωτικά το αφεντικό για να κάνουμε σιωπηλό διαλογισμό. Φεύγουμε αύριο – τέσσερις μέρες δίχως καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Ούτε μέιλ ούτε Twitter. Πήρε την ιδέα από ένα ενημερωτικό δελτίο της Goop».

Οχ. «Άρα δεν έχει σχέση με… πολύπλοκα επιστημονικά θέματα;»

Με κοιτάζει με ένα απελπισμένο βλέμμα. «Το αντίθετο. Γιατί;»

«Εεε…» Κλείνω τα μάτια. Ο τρόμος βυθίζει τα δόντια του στον εγκέφαλό μου. «Έτσι ρώτησα. Καλό βράδυ, Γκρεγκ».

Κλείνω την πόρτα του συνοδηγού, τον χαιρετάω με μισή καρδιά και αφήνω τον παγωμένο αέρα να εισβάλει στα πνευμόνια μου. Ο πολικός αστέρας με κοιτάζει από τον ουρανό και θυμάμαι την αυριανή συνέντευξη για δουλειά. Δεν έχει σημασία που απόψε έγινα ρεζίλι μπροστά στον εκνευριστικό αδερφό του Γκρεγκ. Γιατί, με λίγη τύχη, μάλλον δεν θα χρειαστεί να δω ποτέ ξανά τον Τζακ Σμιθ.

Κεφάλαιο 2

Πυρηνική σχάση

Από: sexxxy.chad.420@hotmail.com
Re: Re: Re: Το τσιντσιλά μου

Γεια σας, δόκτορ Χ.,
Καταλαβαίνω ότι αδιαφορείτε για την αλλεργία που έχει στη γλουτένη ο Τσούι ΜακΤσούερτον, αλλά τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι χθες βράδυ πήρα κλήση λόγω οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ; Με γλιτώνει αυτό από τις εξετάσεις στο Εισαγωγή στη Φυσική I;

Με εκτίμηση
Τσαντ

Από: McCormakE@mass.edu
Θέμα: Δεν μπορώ να έρθω στο μάθημα

Επισυνάπτω μια φωτογραφία του εμετού μου σήμερα το πρωί.
Έμετ

Από: Dupont.Camilla@bu.edu
Θέμα: Εργασία ο Έμπορος της Βενετίας

Δόκτορ Χαναγουέι,
Αναρωτιόμουν αν θα μπορούσατε να μου πείτε μια γνώμη γι’ αυτό που έγραψα σχετικά με το μολυβένιο κουτί. Σας στέλνω συνημμένο το αρχείο word.

Με εκτίμηση Καμ

Από: michellehannaway5@gmail.com
Θέμα: ΕΛΣI ΠΑΡΕ ΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΟΥ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΠΗΡΑ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ

[το μέιλ δεν έχει κείμενο]

Από: Monica.salt@mit.edu
Θέμα: Συνέντευξη ΜΙΤ – Θέση Καθηγητή

Αγαπητή δόκτορ Χαναγουέι,
Ήθελα να σας εκφράσω ξανά τη χαρά μου που θα περάσετε από συνέντευξη για μια μόνιμη θέση καθηγήτριας στο Τμήμα Φυσικής εδώ στο ΜΙΤ. Μας έχει εντυπωσιάσει πολύ το βιογραφικό σας και έχουμε καταλήξει ανάμεσα σ’ εσάς και έναν άλλον υποψήφιο. Η επιτροπή αξιολόγησης κι εγώ ανυπομονούμε να σας γνωρίσουμε ανεπίσημα απόψε σε ένα δείπνο στο Miel πριν από τη συνέντευξη στο πανεπιστήμιο αύριο.

Αν συμφωνείτε, θα ήθελα να συναντηθούμε οι δυο μας μερικά λεπτά νωρίτερα, ώστε να κουβεντιάσουμε λίγο. Υπάρχουν μερικά πράγματα που θα ήθελα να σας εξηγήσω.

Με εκτίμηση
Δρ Μόνικα Σολτ
Καθηγήτρια φυσικής
Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής
ΜΙΤ

Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει από τον ενθουσιασμό. Αφήνω το τσάι μου στο τραπέζι της κουζίνας και ετοιμάζομαι να απαντήσω για να διαβεβαιώσω τη Μόνικα Σολτ ότι ναι, εννοείται, φυσικά: θα τη συναντήσω όπου και όποτε θέλει, ακόμα και στις πεδιάδες του Μόρντορ στις δύο το βράδυ, γιατί κρατάει το κλειδί του μέλλοντός μου. Τη στιγμή, όμως, που πιάνω το ποντίκι, ένας τρομερός πόνος διαπερνάει την παλάμη μου και φτάνει μέχρι το μπράτσο μου.

Πετάγομαι από την καρέκλα τσιρίζοντας. «Τι στο διά…;»

«Πού είναι; Πού είναι;» Στην κουζίνα έρχεται τρέχοντας η συγκάτοικός μου φορώντας ολόσωμη πιτζάμα και μια μάσκα ύπνου με τον Νόαμ Τσόμσκι ανεβασμένη στο μέτωπό της. Κρατάει και ένα πλαστικό ρόπαλο του μπέιζμπολ σαν καμιά παλαβή. «Πάρτε δρόμο, αλλιώς καλώ την αστυνομία! Αυτό είναι καταπάτηση!»

«Σέσε…»

«Πταίσμα, κακούργημα! Θα σας συλλάβουν για βιαιοπραγία! Η ξαδέρφη μου δίνει εξετάσεις για δικηγόρος φέτος και θα σας κάνει αγωγή για εκατομμύρια δολάρια…»

«Σέσε, δεν είναι κανείς εδώ».

«Ω». Κουνάει το ρόπαλο μερικές ακόμα φορές κοιτάζοντας σαν κουκουβάγια. «Γιατί ουρλιάζουμε τότε;»

«Μάλλον γιατί ο αρουραίος σου αποφάσισε να το παίξει ποντίκι δίπλα στο πληκτρολόγιό μου».

«Σκαντζόχοιρος – ξέρεις ότι είναι σκαντζόχοιρος».

«Ξέρω».

Χασμουριέται πετώντας το ρόπαλο στο δωμάτιό της. Αστοχεί και κάνει γκελ στο ξεφλουδισμένο πλαστικό πάτωμα.

«Είναι μικρότεροι. Γλυκούληδες. Αγκαθωτοί. Κι άλλωστε, “Σκετζίζαμπεθ Μπένετ”; Δεν μοιάζει με όνομα αρουραίου».

«Σωστά. Συγγνώμη». Κρατάω το χέρι μου πάνω στο στήθος μου. «Μπερδεύτηκα από τον αφόρητο πόνο».

«Δεν πειράζει. Η Σκέτζι είναι ευγενική ψυχή, σε συγχωρεί». Η Σέσε την παίρνει αγκαλιά. «Έτσι δεν είναι; Δεν συγχωρείς την Έλσι που σε μπέρδεψε με άλλο ζώο, μωρό μου;» Κοιτάζω βλοσυρά τη Σκέτζι, που με κοιτάζει με χάντρινα, θριαμβευτικά μάτια. Το κακιασμένο μαξιλαράκι για βελόνες. Θα σε κάνω ψητή με κρεμμυδάκια, σχηματίζω με το στόμα μου.

Μα το Θεό βλέπω τα αγκάθια της να φουσκώνουν λίγο.

«Πού ήσουν χθες βράδυ;» ρωτάει η Σέσε, μακάρια ανίδεη για τον πόλεμο των δύο ειδών. Αναρωτιέμαι τι λέει για μένα το ότι η καλύτερη φίλη της καλύτερης φίλης μου είναι ένας θηλυκός σκαντζόχοιρος. «Μ’ εκείνον τον Γκρεγκ, από το Faux;»

«Ναι».

«Πώς πήγε;»

«Καλά». Ξαφνικά θυμάμαι ότι δεν κέρδισα τον Τζακ Σμιθ στο γκο. «Βασικά, μια χαρά. Εσύ;»

Η Σέσε κι εγώ ξεκινήσαμε τα ψεύτικα ραντεβού σε μια εποχή που τα οικονομικά και τα συναισθηματικά μας ήταν στα χάλια τους: ακριβώς μόλις τελειώσαμε το σχολείο. Είχα μείνει με δύο ζευγάρια αταίριαστες κάλτσες και ζούσα με θεωρήματα υπολογιστικής κοσμολογίας και στιγμιαίες σούπες. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσα που γλίτωσα το σκορβούτο. Και τότε, μια σκοτεινή νύχτα με καταιγίδα, την ώρα που σκεφτόμουν να πουλήσω καμιά βαλβίδα καρδιάς, ο πρώην φίλος μου, ο Τζέι Τζέι, μου έστειλε ένα λινκ με την ιστοσελίδα του Faux. Συνοδευόταν από μια γελαστή φατσούλα, αυτή με τα δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια και ένα: Κοίτα εδώ! Είναι σαν αυτό που κάναμε στο κολέγιο!

Έσμιξα τα φρύδια, όπως κάνω συχνά όταν κάτι μου θυμίζει την ύπαρξη του Τζέι Τζέι, και δεν απάντησα ποτέ. Πρόσεξα όμως ότι οι ωριαίες τιμές ήταν υψηλές. Και ανάμεσα στα γραπτά που βαθμολογούσα για τον Υπολογισμό Πολυμεταβλητών, την παράθεση μιας γνώμης για την κβαντική βαρύτητα και την προσπάθεια να μην πλακώσω στο ξύλο όλους τους πρώην άντρες συμφοιτητές μου που διαρκώς υπέθεταν ότι θα έπρεπε να είμαι εγώ αυτή που φτιάχνει τον καφέ τους, βρέθηκα να φτιάχνω ένα προφίλ. Και μετά να περνάω από συνέντευξη. Και μετά να μου αναθέτουν τον πρώτο πελάτη – ένα εικοσάχρονο σπασικλάκι που με κοίταξε ικετευτικά και ρώτησε: «Μπορείς να κάνεις πως είσαι στην ηλικία μου; Και Καναδή; Γνωριστήκαμε στη δευτέρα γυμνασίου στην κατασκήνωση και σε λένε Κλαρίσα. Επίσης, αν ρωτήσει κάνεις, δεν είμαι παρθένος».

«Υπάρχει περίπτωση να ρωτήσουν;»

Το σκέφτηκε. «Αν δεν ρωτήσουν, μπορείς να το αναφέρεις τυχαία;»

Τελικά αποδείχτηκε πως δεν ήμουν και τόσο κακή, γι’ αυτό ρώτησα τη Σέσε αν ήθελε να το δοκιμάσει κι εκείνη.

* Info: Αγάπη, θεωρητικά, της Ali Hazelwood. Θα το βρεις στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα από τις 9/10. Μπορείς να το προπαραγγείλεις εδώ.

Exit mobile version