Η (όμορφη) ιστορία πίσω από 8 θρυλικά κομμάτια του Bob Dylan
- 13 ΟΚΤ 2016
Όσο εμείς τρωγόμαστε για το αν το άξιζε ή όχι, ο Mister Bob σήμερα θα καμαρώνει συγκρατημένα για το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016 που του απονεμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, ο μουσικός τιμάται μ' αυτόν τον τρόπο για τη δημιουργία νέων, ιδιότυπων ποιητικών εκφράσεων στο πλαίσιο της σπουδαίας παράδοσης του αμερικανικού τραγουδιού. Είναι ο πρώτος τραγουδοποιός στην ιστορία του θεσμού που λαμβάνει τη συγκεκριμένη διάκριση.
Αλλά τα τραγούδια του Dylan δεν είναι μόνο καταραμένη, ψυχεδελική, ακατανόητη, επιδραστική, σοφή, ρομαντική (με όποια σειρά κι ένταση θες) μελοποιημένη ποίηση του δρόμου. Πίσω από αν όχι τα περισσότερα, σίγουρα από πολλά κομμάτια του υπάρχουν ενδιαφέρουσες αληθινές ή μη ιστορίες που τον ενέπνευσαν. Με αφορμή λοιπόν αυτό το χαρμόσυνο νέο θυμόμαστε 8 από τα πιο διαχρονικά του κομμάτια και την πηγή της εμπνευσής τους για το καθένα απ' αυτά.
Subterranean Home Sick Blues
O Μister Bob πήρε δάνειο κι έμπνευση από τον Jack Kerouac και τους “Υποχθόνιούς” του (The Subterraneans), μυθιστόρημα φυσικά αφιερωμένο στο Κίνημα των Μπίτνικς, στο οποίο δύο από τους κεντρικούς χαρακτήρες βασίζονται στον συγγραφέα William S. Burroughs και τον ποιητή Allen Ginsberg.
Mr. Tambourine Man
Ο θρύλος λέει πως ο Dylan έγραψε το κομμάτι κατά τη διάρκεια ενός ολίγον τοξικού road trip. Στα 60s ο “Tambourine Man” ήταν slang χαρακτηρισμός για τους εμπόρους ναρκωτικών. Ο ίδιος ο Dylan το έχει αρνηθεί και ισχυρίζεται πως είναι αφιερωμένο σ’ έναν πρώην συνεργάτη του μουσικό, τον Bruce Langhorne, ο οποίος έπαιζε ένα τεράστιο τούρκικο τύμπανο.
Rainy Day Women No. 12 And 35
Σύμφωνα με τους πιο φανατικούς του αναλυτές, αν πολλαπλασιάσεις το 12 με το 35, το αποτέλεσμα είναι 420, αριθμός που σχετίζεται με την κουλτούρα της κάνναβης. Ο στίχος “Everybody must get stoned” τους επιβεβαιώνει.
I Want You
Εδώ οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Bob το έγραψε για την μούσα του Andy Wharhol, την Edie Sedgwick κι άλλοι για τον κρυφό του έρωτα, την Anita Pallenberg, η οποία εκείνη την εποχή (1966) τα είχε με τον κιθαρίστα των Rolling Stones, Brian Jones. Χαμός.
Sad Eyed Lady Of The Lowlands
Ξεκάθαρα γραμμένο για την πρώτη γυναίκα του, Sara Lownds, ο Dylan το ηχογράφησε αρχικά σε μία πρόβα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Μετά το έδωσε στην Joan Baez ( με την οποία είχε σχέση πριν τη Sara…). Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε και το “Sara”, στο οποίο το επιβεβαιώνει με το στίχο “Staying up for nights in the Chelsea Hotel, writing ‘Sad Eyed Lady Of The Lowlands’ for you”.
The Times They Are A Changin’
Στην αυτοβιογραφία του ο σπουδαίος καλλιτέχνης αναφέρει γι’ αυτό το κομμάτι: “Ήθελα να γράψω ένα μεγάλο τραγούδι, σαν theme song με μικρούς, συνοπτικούς στίχους οι οποίοι να διαδέχονται ο ένας τον άλλο με τρόπο υπνωτισμένο”.
Knockin’ On Heaven’s Door
O Dylan έγραψε το κομμάτι για το γουέστερν “Η Μεγάλη Μονομαχία” του 1973, στο οποίο έκανε και cameo εμφάνιση και το εμπνεύστηκε από τη σχέση των δύο ηρώων, του σερίφη Pat και του πρώην φίλου του, επικηρυγμένου ληστή Billy, εξ’ ου κι ο στίχος “Mama put my guns in the ground/ I can’t shoot them anymore”.
Only A Pawn In Their Game
Tribute προς τον Medgar Evers, τον Αφροαμερικανό αγωνιστή που δολοφονήθηκε στο δρόμο του σπιτιού του. Ο Dylan το ερμήνευσε μπροστά σε 200.000 Αμερικανούς κατά τη διάρκεια της Πορείας προς την Ουάσινγκτον το 1963, λίγο πριν ο Martin Luther King εκφωνήσει τον περίφημο “I have a dream” λόγο του.
