Η Άννα Βίσση στο Ηρώδειο είναι η απόδειξη ότι το ταλέντο πάει παντού
- 4 ΟΚΤ 2023
Δεν ξέρω πώς μπορεί να νιώθει η Άννα Βίσση, όταν έχοντας διανύσει 50 χρόνια καριέρας ως η απόλυτη Ελληνίδα σταρ, υπάρχουν ακόμα πράγματα που ονειρεύεται να κάνει. Ή τουλάχιστον – που ονειρευόταν μέχρι χτες. Η συναυλία της στο Ηρώδειο ήταν «το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου», όπως είπε σε μια από τις πολλές συγκινητικές στιγμές στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το βράδυ της Τρίτης, 3 Οκτωβρίου.
Ανάμεσα σε «Άννα ζούμε για να σ’ ακούμε», μια συμφωνική ορχήστρα, 40μελή χορωδία, ορδές κόσμου και φώτα που χρωμάτιζαν το εμβληματικό αυτό αμφιθέατρο όπως ζητούσε κάθε τραγούδι, η Άννα Βίσση πήρε το αδιαπραγμάτευτο ταλέντο της και απέδειξε πως δεν μπορείς να της φορέσεις ταμπέλα καμια άπαξ και ανέβει στη σκηνή. Έφερε λοιπόν τα μπουζούκια στο Ηρώδειο; Πώς χώρεσε τη «ροκιά» και την «αντισυμβατικότητά» της εκεί; Στην ερμηνεία της Βίσση, οι νότες έχουν μόνο νόημα και κάπως έτσι το «Ρε ξέρεις ποια είμαι εγώ και η σκούφια μου από πού κρατάει», μοιάζει να χαράχτηκε σε κάποια πέτρα επί αρχαιοτάτων χρόνων.
Δεν υπήρξα ποτέ ορκισμένη θαυμάστριά της, αλλά αυτό που έβρισκα πάντα μαγνητικό στην Άννα Βίσση, είναι το γεγονός ότι έχοντας αγγίξει την κορυφή του ελληνικού βουνού της επιτυχίας, ταυτόχρονα μοιάζει σαν να το ξανασκαρφαλώνει από την αρχή, κάθε μέρα. Το Ηρώδειο ήταν ένα ακόμα σκαλί στην 50ετή πορεία της στο τραγούδι και το ανέβηκε με άλμα και με τα δύο πόδια.
Η συναυλία πραγματοποιήθηκε για τα Γενναία Παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ. Η Άννα Βίσση εμφανίστηκε στο εμβληματικό θέατρο της Αθήνας με ολόσωμη φόρμα του Βρεττού Βρεττάκου, πλαισιωμένη από το Σύνολο Ποικίλης Μουσικής «Φιλαρμόνια» υπό τη διεύθυνση του Αλέξιου Πρίφτη, τη 40μελή Ακαδημαϊκή Χορωδία Νέων Αθηνών σε διδασκαλία/ διεύθυνση του Νίκου Μαλλιάρα και τη βραβευμένη πιανίστα Βικτωρία Φιοράλμπα Κιαζίμη, ενώ συμμετείχαν και μέλη από την προσωπική της μπάντα.
Στον μισό αιώνα καριέρας της, η Άννα Βίσση ξεχώρισε εκείνη τη στιγμή που ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι με τη μητέρα και τις αδερφές της παρούσες, σε ένα διαμέρισμα που έμεναν στην Κυψέλη, όταν είχαν πρωτοέρθει στην Ελλάδα. Ήταν το Σ’ αγαπώ ( Αχ Περιστέρι μου), το οποίο και ερμήνευσε ξανά μετά από τόσα χρόνια, στο Ηρώδειο.
Θυμήθηκε, κοιτάζοντας τη Μαρινέλλα, που βρισκόταν στο κοινό, πως εκείνη ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που είδε με τον ερχομό της στην Αθήνα και τότε σκέφτηκε «αυτή είναι show woman», και τόσα χρόνια μετά, ένα από τα πρώτα της είδωλα, την αποθεώνει στο Ηρώδειο. Ζήτησε από το παντοτινό της ταίρι, Νίκο Καρβέλα, να ανέβει στη σκηνή. Οι δυο τους με αυτή τη μοναδική χημεία που τους δένει, ερμήνευσαν το Δώδεκα στο πιάνο, τη Μουσική του Ανέμου από τη Μάλα, αλλά και τους Δαίμονες.
«Απόψε είμαστε μαζί σ’ αυτή τη σκηνή. Από το 1983 γίναμε αποκλειστικοί μουσικοί εραστές και η μουσική μας σχέση δεν σηκώνει κουβέντα… Ο Νίκος μού ζωγράφισε όλο το καλλιτεχνικό πορτρέτο και αυτό που θα ήθελα να είμαι», είπε η Άννα Βίσση για τον αιώνιο μουσικό της εραστή. Λίγη ώρα μετά, ο Νίκος Καρβέλας τής χάρισε ένα τραγούδι για τα 50 της χρόνια στη μουσική, επειδή όπως είπε, εκείνη του παραπονιέται ότι δεν της γράφει πια. Ίσως αυτό είναι το πιο όμορφο τραγούδι που έχει γράψει ποτέ; Δεν ξέρω, γνώμη μου.
Η Άννα Βίσση δεν είναι η «απόλυτη Ελληνίδα σταρ» επειδή τα τραγούδια της μοιάζουν με χούφτα έτοιμη να παρέχει ασφάλεια και ζεστασιά και στην πιο ραγισμένη καρδούλα, αλλά επειδή ενώ σε κάνει να νιώθεις έτσι, ταυτόχρονα, είναι και φίλη σου.
Κοιτώντας τους fannatics γύρω μου, δεν έβλεπα λατρεία για την καλλιτέχνιδα, αλλά υπερηφάνεια που πραγματοποιούσε το όνειρό της να τραγουδήσει στο Ηρώδειο. Κανείς μας χτες δεν βρέθηκε τυχαία εκεί, επειδή απλά βρήκε ένα εισιτήριο. Και δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη τύχη για μια τραγουδίστρια, από το να την ακολουθούν εκείνοι που πραγματικά ζούνε για να την ακούνε.
Μαρίζα Καψαμπέλη
