Ήταν η Κακιά η (Χ)ώρα: Είδα την παράσταση για τα Τέμπη σε ένα θέατρο που γέμισε αναστεναγμούς
- 27 ΜΑΡ 2025
4 παιδιά κάθονται στη σκηνή του Θεάτρου 104. Παίζουν ταμπού. Γελάνε, μιλάνε δυνατά, τσακώνονται όπως τσακωνόμαστε όλοι μας στα επιτραπέζια. Κι έπειτα έρχεται η λέξη που τα ανατρέπει όλα. Τα τρένα στη χώρα μας έχουν πάψει να είναι απλά μία λέξη. Τα τρένα στη χώρα μας είναι πληγή. Και δεν φταίνε τα τρένα, τι να φταίνε τα άψυχα αντικείμενα; Φταίει που ζούμε στην κακιά τη (χ)ώρα. Η παράσταση Ήταν η Κακιά η (Χ)ώρα, μία παράσταση Θεάτρου Ντοκιμαντέρ για την τραγωδία των Τεμπών, κατάφερε μέσα σε 60 λεπτά να γεμίσει μία αίθουσα μα αναστεναγμούς και λυγμούς.
Μία πολύ χρήσιμη καταγραφή των γεγονότων (και συχνά του παραλόγου αυτών), ιδίως για τους θεατές του μέλλοντος, αλλά καμία εκβίαση του συναισθήματος εδώ. Οι λυγμοί που άκουγα πίσω μου, οι βαριές ανάσες κατά τη διάρκεια της παράστασης Ήταν η Κακιά η (Χ)ώρα είναι απλά το αποτέλεσμα του να γίνεσαι κοινωνός έστω για μια ώρα, έστω μέσα από μία παράσταση του αβάσταχτου πόνου της απώλειας που σκέπασε δεκάδες οικογένειες το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023.
2 χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, μια ομάδα νέων ηθοποιών (Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Αιμιλία Κεφαλά, Περικλής Σιούντας, Ειρήνη Χαιρετάκη) βασισμένη σε μαρτυρίες συγγενών των θυμάτων και επιζώντων, φέρνει στη σκηνή ένα έργο που αναμετριέται με τη μνήμη, την ευθύνη και το αναπάντητο ερώτημα της δικαιοσύνης. Το κείμενο του έργου Ήταν η κακιά η (Χ)ώρα συνέθεσαν η Ειρήνη Κανελλοπούλου και η Κέλλυ Παπαδοπούλου και η πρώτη ανέλαβε και τη σκηνοθεσία.
Την Τετάρτη 26 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης που διαρκεί μολις μία ώρα και σου παραθέτει γεγονότα, μαρτυρίες, πένθος, απόγνωση και πένθος, αγώνα για δικαιοσύνη και πένθος, οργή και πένθος. Όλα όσα έχεις νιώσει κι εσύ κι εγώ και όλοι μας προσπαθώντας να επεξεργαστούμε αυτό το συλλογικό τραύμα, ακούγοντας τους ανθρώπους που έχασαν πολλά περισσότερα από τους δικούς τους ανθρώπους σε αυτό το τρένο, παρακολουθώντας πολιτικούς να επιδίδονται σε επικοινωνιακούς χειρισμούς της τραγωδίας, ζώντας στην ίδια κακιά χώρα με επιζώντες που προσπαθούν να προχωρήσουν συμβαδίζοντας με τη ζωή την οποια βλέπουν να τους προσπερνά.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, η επιβατική αμαξοστοιχία Intercity 62 συγκρούεται μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503, αφήνοντας πίσω της 57 νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, 2 τρένα πήγαιναν το ένα προς το άλλο για 12 λεπτά κι αυτό αδυνατεί ακόμα να το συλλάβει ο νους μας.
Η ομάδα που είδα στη σκηνή τα δίνει όλα ερμηνεύοντας με την ψυχή και το σώμα της όσα συνθέτουν την πραγματικότητα στην οποία ζούμε τα τελευταία 2 χρόνια. Μία πραγματικότητα που προέκυψε από έρευνα και συζήτηση με συγγενείς θυμάτων και επιζώντες, από μελέτη δηλώσεων και διαδικασιών που έγιναν ή δεν έγιναν με στόχο την απόδοση δικαιοσύνης (ή και όχι). Το έργο κατάφερε να διατυπώσει τα αναπάντητα ερωτήματα που γεννήθηκαν εκείνο το μοιραίο βράδυ, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα το τι σημαίνει ζωή για όσους μένουν πίσω.
Τελικά, τι έγινε εκείνη τη νύχτα; Ήταν όντως ανθρώπινο λάθος; Πώς συνεχίζεται η ζωή για επιζώντες και συγγενείς θυμάτων; Ποια ήταν η κατάσταση του ελληνικού σιδηροδρόμου; Γιατί δεν υπήρχε οξυγόνο; Είναι η δικαιοσύνη δίκαιη; Θα ξαναμπούμε στο τρένο χωρίς φόβο;
Εκπρόσωποι και οι 4 της νέας γενιάς της χώρας κατάφεραν να μεταγγίσουν στο κοινό τους προβληματισμούς ανθρώπων που έχουν γεννηθεί σε μία χώρα γεμάτη παθογένειες που κανείς δεν λύνει και που τελικά καταλήγουν να ορίζουν τη δική τους ζωή, ακόμα και το τέλος αυτής.
Στην παράσταση Η κακιά η (Χ)ώρα θα αναγνωρίσεις γνώριμες ιστορίες θυμάτων των Τεμπών, γονείς που έχεις ακούσει να μοιράζονται τις δικές τους ιστορίες, πολιτικούς που έχεις δει να λοιδωρούν τους συγγενείς που ζητούν δικαιοσύνη, θα αναγνωρίσεις όλη την επικαιρότητα των τελευταίων 2 ετών. Θα καταλάβεις ακόμα πιο βαθιά ότι τίποτα πέρα από την τύχη δεν διαχωρίζει τη δική σου θέση από αυτή των προσώπων που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, από αυτή των προσώπων που έσβησαν ξαφνικά εκείνη τη μοιραία νύχτα.
Θα ξεκινήσεις το ταξίδι σου σε αυτή την Κακιά τη (Χ)ώρα στο ρυθμό μίας καρδιάς που πάλλεται, θα παρασυρθείς σε έναν καταιγιστικό χορό πληροφοριών (εξαίρετη η μουσική της παράστασης από την Billie Kark, ιδιαίτερα την ώρα αυτού του γκροτέσκο πάρτι), θα νιώσεις τον χρόνο να σταματά μπροστά σε ιστορίες ανατριχιαστικού πένθους και θα σιωπήσεις στο τέλος, διαβάζοντας τα ονόματα των νεκρών των Τεμπών καθώς 4 άνθρωποι, απλά 4 απο εμάς, απ’ όσους εμμένουν στην αναζήτηση της δικαιοσύνης τα γράφουν στους τοίχους και το πάτωμα του θεάτρου.
Το έργο Ήταν η κακιά η (Χ)ώρα, το σύνθημα που διαβάζεις σε κάθε πορεία για τα Τέμπη στην οποία παρίστασαι, είναι μία απόπειρα αντίστασης στη λήθη. Εγώ επιβεβαίωσα για μία ακόμα φορά παρακολουθώντας τη ότι λήθη δεν πρόκειται να υπάρξει για τα Τέμπη. Για ένα έγκλημα που θα μπορούσε να αποφευχθεί. Για το γεγονός που άλλαξε την φόρτιση της λέξης τρένο στην Ελλάδα μια για πάντα.
