Jean-Luc Godard: Οι εμβληματικές ταινίες του πρωτοπόρου της nouvelle vague

Ο αείμνηστος, σπουδαίος Jean-Luc Godard είναι ένας από τους πιο κομβικούς σκηνοθέτες της εποχής του. Όχι μόνο θεωρείται ένας από τους μεγάλους δεξιοτέχνες του σύγχρονου κινηματογράφου, πρωτοπόρος του γαλλικού Νέου Κύματος και ένας από τους πιο αβίαστα κομψούς κινηματογραφιστές του 20ου αιώνα, αλλά η επιρροή και η έμπνευσή του μπορούν να σημειωθούν σε όλη την κινηματογραφική ιστορία και όχι μόνο.

Από τις πρώτες μικρού μήκους ταινίες του στα μέσα της δεκαετίας του 1950, μέχρι την τελευταία του ταινία μεγάλου μήκους στο Image Book του 2018, ο Jean-Luc Godard, λειτούργησε σε διαφορετικό επίπεδο από τους συγχρόνους και τους μαθητές του.

Ο Jean-Luc Godard εξακολουθεί να αναφέρεται από πολλούς ως το enfant terrible του γαλλικού Νέου Κύματος, αλλά ο ίδιος δυσκολευόταν να δεχθεί αυτό το ψευδώνυμο, χωρίς να χαμογελάσει. Ξεκινώντας ως κριτικός κινηματογράφου, εγκαινίασε μια νέα εποχή κινηματογραφικής δημιουργίας μαζί με τους Γάλλους συγχρόνους του του Νέου Κύματος, οι οποίοι αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι ένας σκηνοθέτης ήταν λιγότερο σημαντικός από έναν συγγραφέα, διαμορφώνοντας το κινηματογραφικό μέσο σύμφωνα με τα διαφορετικά στιλ τους.

Ξεκινώντας από το Breathless, παραβίασε τους κανόνες της κινηματογραφικής δημιουργίας, με σήμα κατατεθέν του, την ασέβεια, που παραδόξως, έγινε ο πρωταρχικός κανόνας για τις περισσότερες εκρήξεις του New Wave στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Το έργο του μπορεί να αναλυθεί σε διάφορες περιόδους, οι οποίες στο σύνολό τους ενστερνίζονταν πολύ διαφορετικές καλλιτεχνικές ευαισθησίες και διακρίνονται από το επαναστατικό του πνεύμα.

Μέσα από τις ταινίες του, ο Godard δημιούργησε ένα φανταστικό μείγμα μεταξύ του πολιτικού και του ανθρώπινου, κάτι που λίγοι κινηματογραφιστές είχαν κάνει πριν και λιγότεροι κατάφεραν να κάνουν έκτοτε.

6 εμβληματικές ταινίες του Jean-Luc Godard για να βυθιστείς στον κινηματογραφικό κόσμο του Γάλλου πρωτοπόρου

Breathless (1960)

Η ταινία με την οποία ξεκίνησαν όλα, το Breathless, αναφέρεται συχνά ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Godard. Αν και σημαντική, σίγουρα δεν αντιπροσωπεύει τα ύψη που έφτασε ο Godard ως κινηματογραφιστής. Είναι σίγουρα ένα από τα πιο ουσιαστικά ορόσημα στην ιστορία του κινηματογράφου, καθώς μέσα από το Breathless, ο σκηνοθέτης ανακοίνωσε την άφιξη μιας νέας κινηματογραφικής γλώσσας που σχηματίζεται από απολαυστική ασυνέχεια και ασέβεια. Μια ταινία με την οποία ο Godard ανακοίνωσε την άφιξη του στα κινηματογραφικά πράγματα. Μια ταινία-δήλωση, για το ότι θα έκανε τα πράγματα με τον δικό του, συναρπαστικό τρόπο.

Vivre sa vie (1962)

Η αποθέωση της μαγευτικής καριέρας της Anna Karina. Στο Vivre sa vie την συναντάμε ως μια επίδοξη ηθοποιό της οποίας τα όνειρα γκρεμίζονται, κάτω από το βάρος μιας ζοφερής πραγματικότητας. Όταν συνειδητοποιεί τις εγγενείς αλήθειες της σύγχρονης κοινωνίας, γίνεται πόρνη για να επιβιώσει, αλλά αντιμετωπίζεται σαν πειθήνιο σώμα από τον αδιάφορο μαστροπό της. Η κινηματογράφηση του Godard έχει μια διαφορετική γεύση στο Vivre sa vie, προκαλώντας μια αμετάκλητη αίσθηση απελπισίας στο μυαλό του κοινού, που δεν φεύγει ποτέ πραγματικά. Όπως σε πολλές άλλες ταινίες του, καταφέρνει να γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ ακαδημαϊκών συζητήσεων για τα όρια της γλώσσας και της μοίρας μιας ταπεινής εργάτριας του σεξ, κάνοντας τους δύο κόσμους να συγκρουστούν.

Le Mepris (1963)

Η ενθρόνιση της Brigitte Bardot στο κινηματογραφικό μέσο, ​​το Le Mepris ακολουθεί την καφκική ζωή ενός σεναριογράφου που προσλαμβάνεται από τον Fritz Lang, για μια διασκευή της Οδύσσειας του Ομήρου, από έναν αντιπαθητικό Αμερικανό παραγωγό. Ωστόσο, όλα καταρρέουν καθώς αναλαμβάνει αυτό το έργο. Η μαγευτική κινηματογράφηση του Godard και η απόλυτα συγκινητική παρτιτούρα του Georges Delerue, μεταμορφώνουν τo Le Mepris σε έναν από τους καλύτερους κινηματογραφικούς στοχασμούς που έγιναν ποτέ για το αδύνατον της αγάπης.

Alphaville (1965)

Μια από τις μεγαλύτερες και πιο ασυνήθιστες ταινίες επιστημονικής φαντασίας του περασμένου αιώνα, η ταινία Alphaville, είναι ένα από εκείνα τα σπάνια, κινηματογραφικά διαμάντια που χτίζουν έναν ασυνήθιστο κόσμο, κάνοντας το κοινό να αισθάνεται αντί να το εκθέτει στην περίτεχνη ωμότητα του είδους. Γυρισμένο στο Παρίσι και χωρίς καλλιτεχνικές υπερβολές, το Alphaville, είναι μια μοναδική εμπειρία νουάρ, που παρασύρει το κοινό σε έναν κόσμο που κυβερνάται από έναν υπερυπολογιστή. Με την άποψη του Godard για την αρχαία μάχη μεταξύ λογικής και αγάπης, το Alphaville θα σε στοιχειώνει για το υπόλοιπο της ζωής σου.

Pierrot le Fou (1965)

Το Pierrot le Fou είναι μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του Godard και δικαίως. Οι πρωταγωνιστές Jean- Paul Belmondo και Anna Karina, προσπαθούν να ξεφύγουν από τα όρια των κόσμων τους, οδηγώντας στην έρημο μιας αχαρτογράφητης περιοχής με το αυτοκίνητο ενός νεκρού. Αν και ο χαρακτήρας του Belmondo ονομάζεται Ferdinand, η αγαπημένη του Marianne (Karina), επιμένει να τον αποκαλεί Pierrot (λυπημένο κλόουν). Εύρημα το οποίο κάνει αυτή την ταινία να ανήκει σε όλους. Αξέχαστες εικόνες, που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην κινηματογραφική μας μνήμη.

Weekend (1967)

Δεν υπάρχει άλλη ταινία που να αποτυπώνει καλύτερα την κινηματογραφική μαεστρία του Godard, από το Weekend. Ένα από τα πιο δύσκολα κινηματογραφικά ταξίδια που επιμελήθηκε ποτέ, το Weekend είναι αναμφίβολα ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει το γαλλικό Νέο Κύμα. Όμορφα αποκαλυπτικό, με τρόπο που απειλεί να καταστρέψει την ακεραιότητα του κινηματογραφικού μέσου, το Weekend δημιουργείται από το κενό μιας πολιτικής κρίσης που βάζει φωτιά σε ό,τι αγγίζει. Μια νοσηρά κωμική άποψη για το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της Γαλλίας. Μόνο ο Godard θα μπορούσε να κάνει μια ταινία για ένα ζευγάρι αστών σε ένα ταξίδι το σαββατοκύριακο και να τη μετατρέψει σε ένα αντικομφορμιστικό σχόλιο για την ανθρώπινη κατάσταση.