Κοριτσοπαρέα κανονίζει διακοπές: Σε ποια από τις 3 κατηγορίες ανήκετε;

Πριν συμβεί αυτό

Έχουμε και λέμε

1η Κατηγορία: ”Αέναη συζήτηση ft. μεγάλα σάντουιτς” όπως μοναδικά συμβαίνει με τις φίλες της Δέσποινας Δημά

Πιο εύκολη πρέπει να φάνηκε η 17ωρη διαπραγμάτευση στον Αλέξη, να σε ξεκινήσω έτσι για να μπεις στο κλίμα. Τέσσερις άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλήξουν σε προορισμό, κατάλυμα, εισιτήρια και ημέρες. Έχεις ακούσει εσύ ξανά να απορρίπτεται νησί εξαιτίας του ονόματός του; Νικολέτα speaking: ”Στη Σκύρο; Ε όχι στη Σκύρο, δεν έχει ωραίο όνομα.” Φυσικά η Σκύρος δε μας είδε να πιάνουμε λιμάνι. Οι διαβουλεύσεις ξεκινούν εκεί κατά το Πάσχα. Αν πέφτει αργά, υπολόγιζε των Θεοφανείων. Και δώστου οι χάρτες να ανοίγουν και να ξεψαχνίζονται νησιά γιατί αν δεν ξέρεις την αναλογία κόκκου άμμου και βότσαλου σε όλες τις πλαζ, πώς να καταλήξεις. Και μετά η βραδινή ζωή. Άλλη θέλει τα ώπα της, άλλη τον μπαγλαμά και τον μεζέ, άλλη κοκτέιλ Cosmopolitan κι άλλη ρετσίνα Μαλα-Ματίνα. Υποχωρήσεις εκατέρωθεν και ο προορισμός κουτσά στραβά αποφασίζεται. Με το δωμάτιο νόμιζες θα είναι η ιστορία απλή; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Ακούγονται προτάσεις που πάνε κάπως έτσι: ”Εμένα μία πισίνα δε θα με χάλαγε”, ”Καλύτερα να είμαστε κοντά στη Χώρα”, ”Στη Χώρα εγώ δε μένω”, ”Να έχει μία ξαπλώστρα στο μπαλκόνι”, ”Θα μείνουμε χωρίς βρακί”. Βάλτα εσύ όλα σε σειρά και βγάλε συμπέρασμα. Και πάει και η διαμονή, θα μείνουμε σε κρεβάτι τα κορμάκια μας, θα έχουμε κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. ”Μεγάλα σάντουιτς θα έχει για πρωινό; Εγώ σκόντο σε αυτό δεν κάνω. Το πρωί πεινάω, δεν μπορώ. Πες μου τι τα θες τα κάσιους, τα μεταμορφωμένα σε αμύγδαλα;” Δεν έχω τελειώσει ακόμα. Αυτοκίνητο και εισιτήρια σε πρώτο πλάνο, ενώ το κουράγιο στερεύει και το γκρουπ στο Vider δέχεται κατακλυσμό αντικρουόμενων μηνυμάτων. Βρε μήπως θέλετε να αλλάξουμε προορισμό; Σου μιλάω πια για τέλη Ιούνη. Πειραιάς ή Ραφήνα; Αν υπήρχε δρομολόγιο για Τήνο (εκεί θα πάμε φέτος) με ενδιάμεσες στάσεις Γουαδελούπη, Κόστα Ρίκα και Μάλαγα θα το βάζαμε στο τραπέζι. Μετά κόπων και βασάνων ακόμα ένα καλοκαίρι θα μας βρει σε νησί. Αν τύχει να συναντήσετε τις τέσσερις από πάνω στην Τήνο να διαφωνούν για το αν Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στον Πύργο ή στα Κιόνια, πείτε μας ένα γεια. Ματίνα, Μαρία, Νικολέτα και Δέσποινα.

2η Κατηγορία: ”Κανονίσαμε Αμέσως” είναι παρέα της Μαριλέλλας Αντωνοπούλου

Δεν ξέρω τι κάνετε λάθος εσείς με τις φιλενάδες σας, αλλά εμείς τα κάναμε όλα μπαμ μπαμ φέτος. Πότε αποφασίσαμε τα μέρη δεν θυμάμαι να σου πω, ίσως από το χειμώνα (;) και ο διάλογος ήταν ο εξής:

– Πάμε εκεί;

– Ναι

Τέλος

Γενικά με τις φίλες μου δεν έχω ταλαιπωρηθεί ποτέ ούτε να επιλέξουμε, ούτε να οργανωθούμε και τελικά ούτε να πάμε διακοπές. Μόνο στο γύρνα έχουμε ένα θεματάκι γιατί μία αργεί το πλοίο, μία χαλάει, εντάξει, μικρό το κακό. Και δεν είναι ότι πάω π.χ. κάθε καλοκαίρι με τα ίδια 2 ή 3 άτομα για να πεις ότι έχουμε πάρει το κολάι. Ούτε ότι είμαστε ΤΑ control freaks οπότε (ψυχ)αναγκαστικά το κανόνισμα αποκλείεται να μην γίνει υπο άκρα τυπικότητα. Όλες τους είναι καταπληκτικές, γρήγορες, αποφασιστικές- εντάξει με 1-2 φωτεινές εξαιρέσεις αλλά χρειάζονται κι αυτές για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας- καλοπερασάκηδες οι φιλενάδες μου, αμ πώς; Στην τελική βρε παιδί μου όπου και να πάμε, καλά θα περάσουμε. Λίγο στις ημερομηνίες πέφτει συζήτηση, αλλά κι αυτό δεν παίρνει πολύ. Από ‘κει και πέρα όλα γίνονται αβίαστα. Κάποια κλείνει εισιτήρια, κάποια διαμονή και τέλος. Ναι σου λέω, πολύ εύκολα όλα. Πώς είναι όταν πρέπει να κανονίσεις με παρέα ζευγαριών ή μόνο με τον καλό σου και το κλωθογυρνάτε μερόνυχτα αλλάζοντας γνώμη κάθε 12 ώρες ή περιμένοντας πότε θα δεήσει ο καθένας να πάρει τις αποφάσεις του ή να ρίξει μια ματιά για δωμάτια λες και θ’ αγοράσουμε το νησί ολόκληρο; Ε, το ακριβώς αντίθετο. Βρε λες να το κάνουμε δουλειά, τόσο καλές που είμαστε; 

3η Κατηγορία: ”Είχαμε όλη την καλή διάθεση αλλά μείναμε Εξάρχεια” με αγάπη από την Νάνσυ Κωστακοπούλου

Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του sitcom, στο οποίο θα πρωταγωνιστούσα με την παρέα μου. Με μοναδική εξαίρεση το ταξίδι που καταφέραμε να κάνουμε στο Βερολίνο, δεν έχουμε μπορέσει ΠΟΤΕ να κανονίσουμε καλοκαιρινές διακοπές. Το ”Suntan” μας έβαλε σε σκέψεις (προφανώς, τέτοιοι είμαστε) αλλά δεν κατάφερε να μας ενεργοποιήσει ώστε να κλείσουμε εισιτήρια για την Πάρο- μέχρι το Αγκίστρι φτάσαμε για 3 μέρες με την κολλητή μου και αυτό γιατί βαρεθήκαμε να ρωτάμε στα chats ”τι λες, το’χεις για το Χ σουκού, να ψάξουμε εισιτήρια;” Είμαστε τόσο τεμπέλες και αναβλητικές που ακόμα δεν έχουμε πάει για βραδινό μπάνιο μετά από ποτά- μια πρόταση που είχε πέσει στο τραπέζι ένα βράδυ που πίναμε κοκτέιλς ΠΡΙΝ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. Τουλάχιστον έχουμε κλιματιστικά/ ανεμιστήρες στα σπίτια μας και δεν λιώνουμε μες στην νταλάκα, κάτι είναι και αυτό. Φέτος πάντως λέμε να πάμε για πικνιπ στο Νιάρχος, κάααααποιο απόγευμα, με νεροπίστολα και φαγητό- ενδέχεται να έχουν έρθει τα Χριστούγεννα μέχρι να ξεκουνήσουμε από τον καναπέ μας, βέβαια αλλά τι να κάνουμε. Χριστούγεννα; Χριστούγεννα.