Lady Gaga @ Athens: πως ήταν τελικά στη συναυλία της χρονιάς;

Ως παλαίμαχος πλέον των συναυλιών της Mother Monster (είχα ταξιδέψει παλιότερα στο Αμβούργο και την απόλαυσα / αποθέωσα στο “Monster Ball Tour”, την εποχή που παντού άκουγες το “Bad Romance”) ήξερα πολύ καλά ότι το πάρτι γίνεται μπροστά μπροστά, στα golden standing. Γι ‘αυτό και εφόσον είχα αγοράσει το εισιτήριο μου τη πρώτη ώρα προπώλησης, φρόντισα να επαναλάβω τη τακτική και να στηθώ αρκετά νωρίς στην ουρά, ώστε να βρεθώ μπροστά στα κάγκελα. Δε χρειαζόταν. Αν δεν είσαι από εκείνους που θέλουν να ουρλιάζουν δίπλα της και να της πετάνε δώρα, βλέπεις πολύ καλύτερα όλη τη σκηνή, τα σκηνικά και τις αλλαγές προς το πίσω μέρος του golden standing. Μακράν το καλύτερο σημείο του σταδίου.

Δίπλα μου παιδιά όλων των ηλικιών, πολλοί μάλιστα δεν ήταν καν Έλληνες και προφανώς ταξίδεψαν εδώ για τη Gaga, και στη πλειοψηφία τους ντυμένοι ειδικά για τη περίσταση. Είδαμε μια κοπέλα με κουτάκια αναψυκτικού στα μαλλιά της, ακριβώς όπως το είδωλο της στο video clip του “Telephone”, είδαμε πολλούς με γραμμένο το όνομα της στο πρόσωπο τους, έναν κύριο με βαμμένο το πρόσωπο του σαν νεκροκεφαλή με χρώματα, όπως και στο video clip του “Born This Way” και το αγαπημένο μου ένα αγόρι γύρω στα 20 ντυμένο και βαμμένο ακριβώς όπως ο Judas στο video clip, ως και το στεφάνι φορούσε. Όπως φαντάζεστε όλοι αυτοί βρίσκονταν σε ντελίριο πριν καν μπουν στο στάδιο.

Εντύπωση νο1:

Η οργάνωση ήταν εξαιρετική, παρά τις όποιες καθυστερήσεις στην είσοδο. Μου έκανε θετική εντύπωση το γεγονός ότι ήρθε άνθρωπος από τη παραγωγή της Gaga για να ορίσει ακριβώς με ποιο τρόπο και ρυθμό θα μπαίνουμε μέσα, ώστε να μην πιέζει ο ένας τον άλλον και να υπάρχει χώρος ανάμεσα μας. Να αναπνεύουμε βρε παιδί μου. Και ήταν και πολύ ευγενικός.

Στα σημαντικά τώρα. Η αρένα μπήκε σε ρυθμό ήδη από τις 7 περίπου, όταν και βγήκε ο Alex Καβαδίας, αλλά ξεσηκώθηκε λίγο αργότερα, όταν η Lady Starlight έκανε το set της και βάραγε όσο δε φαντάζεστε. Με τη κυρία η άλλη Lady έκανε tour πριν καν γίνει διάσημη. Η ώρα ήταν 9.20 και δεδομένου ότι το ΟΑΚΑ δεν είχε γεμίσει και στις κερκίδες ο κόσμος έμοιαζε διάσπαρτος (ωστόσο ήταν άνετα 10.000 και κόσμου) δε περίμενα ότι θα ξεκινήσει η συναυλία. Ένα μεγάλο λευκό πανί σαν αυλαία έκρυβε το σκηνικό κι εμείς αναρωτιόμασταν γιατί δεν έγινε η συναυλία στο κλειστό, το οποίο άνετα θα είχε γεμίσει και θα είχε καλύτερο παλμό. Κι εκεί που μιλούσαμε μεταξύ μας και λέγαμε ότι θα περιμένουν προφανώς να μπει κι άλλος κόσμος και μετά να ξεκινήσει, το πανί πέφτει απότομα και αρχίζει να παίζει η μουσική.

Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος και η φωνή της καλύτερη από το cd

Και η Lady βγαίνει στη σκηνή την ώρα που είχε υποσχεθεί (πάνω κάτω) και αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο επαγγελματίας είναι και πόσο σέβεται όσους ήρθαν να τη δουν. Με απίστευτη διάθεση, πολλά χρώματα τριγύρω της, χορευτές ντυμένους πιο τρελά κι από την ίδια και το “Artpop” το πρώτο κομμάτι από τα πολλά που τραγουδούν μαζί της τα little monsters. Η σκηνή και γενικά όλη η συναυλία ήταν μια μίξη της αισθητικής του Artpop, του Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας και του Haus Of Gaga. Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος και η φωνή της καλύτερη από το cd, γιατί συνήθως στις συναυλίες της “δείχνεται” περισσότερο φωνητικά και χρησιμοποιεί και τις 2,7 οκτάβες της φωνής της. Μόνο σε ένα act μας άγχωσε λιγάκι, όταν στα “Just Dance”, “Poker Face”, “Paparazz” σχεδόν δε τραγουδούσε καθόλου. Αλλά μας έφυγε όταν έκατσε στο πιάνο και τραγούδησε το “You and I” καλύτερα από ποτέ.

Η Gaga και το  Μέτσοβο ή Μετσόβο

Η Gaga αρέσκεται να επικοινωνεί πολύ με τον κόσμο και να μοιράζεται γεγονότα από τη ζωή της και σκέψεις της με το κοινό των συναυλιών της. Αυτό το ξέραμε. Αλλά μεταξύ μας δεν έβαλε γλώσσα μέσα της. Μας είπε ότι στη Νέα Υόρκη στα 15 της, δούλεψε σε 3 ελληνικά εστιατόρια, το ένα μάλιστα το έλεγαν Μέτσοβο ή Μετσόβο όπως το πρόφερε και ότι έβγαινε με έναν Έλληνα. Δε σταματούσε να λέει σ’ αγαπώ, μωράκι, ευχαριστώ και φιλάκια μου, ναι φιλάκια μου και πόσο χαρούμενη είναι που βρίσκεται στην Αθήνα. Προφανώς όλο αυτό είναι ένα performance, αλλά ξέρει πως να το κάνει καλά. Γιατί το κοινό από κάτω ούρλιαζε ασταμάτητα.

Ειδικά τη στιγμή που πήρε την ελληνική σημαία και τραγούδησε το “Born This Way” (δυστυχώς στο πιάνο και όχι στην dance original εκδοχή του που θέλαμε) και σαν σε προεκλογική εκστρατεία μας θύμησε ότι είμαστε όλοι ίσοι, ότι παλεύουμε για την ισότητα αλλά και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, έγινε πανζουρλισμός.

Τα αρνητικά της συναυλίας;

Το υπερβολικό performance. Υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία τα κάνει από την αρχή της καριέρας της. Κάθεται πάντα σ’ ένα πιάνο στη μέση περίπου της συναυλίας και τραγουδάει τις μπαλάντες της, ενώ μιλάει με το κοινό και τους “εκμυστηρεύεται” συγκινημένη πράγματα. Στο “Monster Ball” ήταν απολαυστικό και αρκετά πιο ειλικρινές. Κάποτε πλάνταζε στο κλάμα – true story – ενώ τώρα φαίνεται ότι προσπαθεί να αναβιώσει εκείνο το συναίσθημα και να δείξει τη συγκίνηση της. Δε χρειαζόταν. Τότε ήταν το φρικιό που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρο της και μπόρεσε να μιλήσει για όλα όσα την απασχολούν, μαζί κι εμάς. Τώρα είναι μια star, που σίγουρα δε νιώθει την ίδια καταπίεση και δε μπορεί, 7 χρόνια πια θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει ότι τα κατάφερε. Οπότε θα ήμουν το ίδιο χαρούμενη με τη συναυλία της, αν απέφευγε την θεατρική συγκίνηση κατά ανάγνωση του γράμματος από μια θαυμάστρια και τις ατάκες τύπου “αν επιβίωσε η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας, θα επιβιώσετε κι εσείς”. gaga athens Θα ήθελα πραγματικά να είχε έρθει στην Αθήνα με το “Monster Ball” ( γι’ αυτό και το αναφέρω συνέχεια). Ήταν η απόλυτη tour της και μια από τις καλύτερες που έχει δει η pop σκηνή, με αλλαγές σκηνικών σε κάθε act και πολλές φορές σε κάθε τραγούδι, με ένα τέρας να γεμίζει τη σκηνή για το “Paparazzi”, με τη Gaga να είναι πιο ειλικρινής, πιο αυθόρμητη (όσο), με τον κόσμο να μην την αφήνει στιγμή να τραγουδήσει μόνη της. Ωστόσο σε κάθε tour της υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής: το κοινό αποτελείται από τόσο διαφορετικούς τύπους ανθρώπων, που αναρωτιέσαι πως γίνεται ένας καλλιτέχνης να τους εκφράζει όλους.

1,5 περίπου ώρα πάνω στη σκηνή, 5 τουλάχιστον αλλαγές ρούχων και περούκας, όλα τα τραγούδια που ήθελες να ακούσεις έστω και πειραγμένα, κόσμος που το διασκέδαζε ο καθένας για τους δικούς του λόγους και στη πλειοψηφία του το κοινό ικανοποιημένο από αυτό που είδε και άκουσε.  Κοινώς, Gagaνιαστήκαμε και το χαρήκαμε.