Μαλβίνα Κάραλη: Ο έρωτας μέσα από το πιο μαλβινέζικο κείμενό της
- 14 ΣΕΠ 2021
Ο έρωτας για τη Μαλβίνα Κάραλη ήταν τέχνη. Η τέχνη του να λυτρώνεσαι μέσα από το απόλυτο δόσιμο χωρίς πρότερες διαβεβαιώσεις αίσιας έκβασης και αλληλογονίας.
Για τη Μαλβίνα Κάραλη ο έρωτας ήταν ζωή. «Χρειάστηκε να ξεγραφτώ, για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα».
Η ρωμαλέα γλώσσα της Μαλβίνας είχε φως και πάθος. Πάθος για όλα, με τα όλα, σε όλα. Η μετριότητα ήταν για εκείνη τυραννία. Στη μέση δεν βρέθηκε ποτέ. Στη μέση δεν ένιωσε ποτέ κανένα σπάνιο συναίσθημα ολότητας να τις κατακλύζει τα σωθικά.
Η Μαλβίνα Κάραλη ήταν μία σύγχρονη φιλόσοφος με κορυφές κι αδυναμίες που ουδέποτε έκρυψε.
Η άκρατη αγάπη, αυτό ήταν, είναι και θα είναι το ζητούμενο που θα φωταγωγεί τις καρδιές μας και η Μαλβίνα Κάραλη ήξερε να τα λέει τόσο όμορφα. Τόσο περίπλοκα όμορφα που τίποτα άλλο δεν ήθελες παρά να την ακούς και να τη διαβάζεις.
Δεν με ελκύει η ξεδιαντροπιά της εξίσωσης
«Εδώ και ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχω βεβαιωθεί. Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δεν με αφορά. Χρειάζεται μεταρρύθμιση. Δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη. Δεν με ελκύει η ξεδιαντροπιά της εξίσωσης.
Στον έρωτα η καλύτερη του ενός είναι η χειρότερη του άλλου.
Εγώ αυτή την τάξη δεν πρόκειται να την περάσω ποτέ.
Γι’ αυτό σκασιαρχείο καλύτερα.
Το σκυλί και βόλτα.
Εμένα κάνε με μόνο κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια.
Αλλά ομόκεντρο.
Αλλιώς ζηλεύω.
Και όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη.
Και όταν γίνομαι έξυπνη τα καταστρέφω όλα.
Χάριν του κίβδηλου ενστίκτου που το λένε αυτοσυντήρηση.
Και που δεν με αφορά».