Με έντονο ελληνικό άρωμα η Berlinale 2022
- 11 ΦΕΒ 2022
Στην σκιά την πανδημίας της COVID-19 πραγματοποιείται από 10 έως τις 20 Φεβρουαρίου, το 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, το φεστιβάλ θα διεξαχθεί αποκλειστικά σε φυσικούς χώρους, τηρώντας αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας.
72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου – Αυλαία με François Ozon
Ένας σταθερός επισκέπτης του φεστιβάλ, άνοιξε την αυλαία στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Ο Γάλλος σκηνοθέτης François Ozon, βραβευμένος το 2019 με την Αργυρή Άρκτο – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής («Θέλημα Θεού»), υπογράφει την ταινία έναρξης, «Peter von Kant». Όπως προδίδει ο τίτλος, η ταινία είναι εμπνευσμένη από την κλασική δραματική ταινία του Rainer Werner Fassbinder «Die Bitteren Tranen der Petra von Kant» (1972), με πρωταγωνιστές τους Margit Carstensen, Hanna Schygulla και Katrin Schaake.
Έντονο ελληνικό άρωμα στην Berlinale 2022
Έντονη είναι η ελληνική παρουσία στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, καθώς τρεις ελληνικές ταινίες («Η Πόλη και η Πόλη», «Απομνημονεύματα μιας (εφηβικής) καταιγίδας», «Το βανκούβερ») συμμετέχουν στη φετινή διοργάνωση.
Παγκόσμια πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα Encounters της Berlinale 2022θα κάνει η ταινία των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα «Η Πόλη και η Πόλη» για την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Οι δύο καταξιωμένοι καλλιτέχνες επιστρέφουν δημιουργικά στη γενέτειρά τους και συνσκηνοθετούν μία ταινία στην οποία χώρος και ο χρόνος πλέκονται με αινιγματικό τρόπο.
«Η Πόλη και η Πόλη» στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
«Η Πόλη και η Πόλη είναι μία ταινία που γυρίστηκε σε μόλις 14 μέρες. Αφηγείται σε έξι κεφάλαια την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης για πέντε δεκαετίες, από το 1930 μέχρι το 1980, με τη σύγχρονη πόλη και την καθημερινή της ζωή να είναι συνεχώς παρούσες, συχνά με αιφνιδιαστικούς τρόπους. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που η ταινία, θα συναντήσει το κοινό για πρώτη φορά ως ταινία, στο Διαγωνιστικό Τμήμα Encounters του Φεστιβάλ Βερολίνου. Ένα τμήμα εξαιρετικά ανήσυχο και ζωηρό. Η ταινία, άλλωστε, βαδίζει και στα 87 λεπτά της στο σύνορο ανάμεσα στη μυθοπλασία, το ντοκιμαντέρ και την ταινία δοκιμίου. Ένα μεγάλο καστ αγαπημένων μας ηθοποιών, μαζί με ερασιτέχνες από την πόλη, δίνουν σάρκα και οστά στα πρόσωπα αυτής της κοινότητας που ξεριζώθηκε και αφανίστηκε με τον πιο βίαιο τρόπο», δηλώνουν μιλώντας στο ΑΠΕ, οι Χρήστος Πασσαλής και Σύλλας Τζουμέρκας.
«Απομνημονεύματα μιας (εφηβικής) καταιγίδας» στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
Παγκόσμια πρεμιέρα στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου θα κάνει και η τρίτη μικρού μήκους ταινία της Σοφίας Γεωργοβασίλη, τα «Απομνημονεύματα μιας (εφηβικής) καταιγίδας», («Memoir of a Veering Storm»), στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Generation 14plus.
Το «Μemoir of a Veering Storm» είναι μία ιστορία ενηλικίωσης που διαδραματίζεται σε ένα σχολικό 8ωρο. Ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου μία καταιγίδα πλησιάζει την πόλη. Ένα 15χρονο κορίτσι το σκάει από το σχολείο και με τη βοήθεια του φίλου της πάει στο νοσοκομείο για να κάνει άμβλωση. Ένα γεγονός που τη φέρνει απότομα αντιμέτωπη με την ενηλικίωσή της.
«Η ταινία είναι μία ιστορία ενηλικίωσης, με ένα θέμα που θεωρητικά έχουμε λύσει χρόνια τώρα ως κοινωνία. Κι όμως, με λύπη βλέπω πως δεν είναι όσο λυμένο φαινόταν», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Σοφία Γεωργοβασίλη. Η ίδια ξεκίνησε να γράφει το σενάριο, βασιζόμενη στην ιστορία ενός φίλου, που όταν την άκουσε τη συντάραξε.
«Δεν θεώρησα καθόλου πως γράφω για ένα θέμα σύγχρονο. Πιο πολύ για ένα θέμα διαχρονικό νόμιζα ότι γράφω. Ήταν κάμποσα χρόνια πίσω και δεν είχαν, ακόμη, κάνει ηχηρή την εμφάνισή τους υπερσυντηρητικά κινήματα τύπου “αφήστε με να ζήσω”. Ούτε είχαν οργανωθεί συνέδρια με θέμα τη γονιμότητα και σποτάκια που ενοχοποιούν οποιαδήποτε άτεκνη 40άρα γυναίκα. Κι όσο περνούσε ο καιρός μεγάλωνε μπροστά στα μάτια μου η πολυπλοκότητα του θέματος εντός κι εκτός συνόρων. Η ταινία, ωστόσο, έγινε και είναι στο πλευρό των γυναικείων σωμάτων που στέκουν γυμνά απέναντι στις καταιγίδες της εποχής. Και είναι αφιερωμένη σε όλους τους κυκλώνες που βιώνουμε σε κάθε δύσκολη απόφαση που παίρνουμε στη ζωή μας. Η συμμετοχή της στη φετινή Μπερλινάλε μας κάνει χαρούμενους και περήφανους», σημειώνει η ίδια.
«Το βανκούβερ» στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
Στο Τμήμα Generation Kplus στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, θα κάνει τη διεθνή πρεμιέρα του και «Το βανκούβερ», η μικρού μήκους της Άρτεμης Αναστασιάδου. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη ταινία της δημιουργού που, λίγα χρόνια πίσω, με το «I am Mackenzie», κέρδισε το βραβείο της καλύτερης μικρού μήκους στο SXSW 2019 του Τέξας και το βραβείο Τώνια Μαρκετάκη στο Φεστιβάλ της Δράμας.
Δύο αδέλφια, ένα ξόρκι, πληγωμένα τοπία κι ένα αναπόφευκτο φευγιό. «Το βανκούβερ», μία καθημερινή ιστορία μετανάστευσης, θα γίνει το χρονικό μίας εξαφάνισης. Είναι η πρώτη ταινία που γυρίζει στην ελληνική ύπαιθρο η Άρτεμις Αναστασιάδου. Σε αυτή συνεργάστηκε με ερασιτέχνες ηθοποιούς και συμπεριέλαβε το τοπίο, ως ένα επιπλέον δραματουργικό στοιχείο αφήγησης.
«”Το βανκούβερ” γυρίστηκε στο Μηλάκι. Ένα μικρό χωριό, παγιδευμένο ανάμεσα σε δύο τεράστια εργοστάσια, στην περιοχή του Αλιβερίου, στην Εύβοια. Ακολουθώντας μια νεορεαλιστική προσέγγιση, δούλεψα με ανθρώπους που ζουν εκεί, και έγραψα όλη την ιστορία ενσωματώνοντας το τοπίο και τις ιδιαιτερότητές του, αλλά και τοπικούς θρύλους στη δομή της ιστορίας. Η ταινία εξετάζει ζητήματα όπως η αδελφική αγάπη, η απώλεια, η μετανάστευση. Η ανεργία και η εγκατάλειψη της ελληνικής επαρχίας μέσα απ’ τα μάτια ενός εντεκάχρονου κοριτσιού», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Άρτεμις Αναστασιάδου.
Σχετικά με
την επιλογή της ταινίας στο 72ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, η ίδια δηλώνει ότι είναι τεράστια τιμή. «Σημαίνει αναγνώριση ότι πετύχαμε να φτιάξουμε μια καλλιτεχνική ταινία για την παιδική εμπειρία. Αφηγείται την ιστορία με την απλότητα και την καθαρότητα με την οποία προσεγγίζουν τα παιδιά τον κόσμο, χωρίς να χαρίζεται και να ηθικολογεί», προσθέτει.
