Κάθε μέρα είναι μια καλή μέρα για να δεις το “Molly’s Game” και να εμπευστείς από την «πριγκίπισσα του πόκερ»
- 14 ΔΕΚ 2018
Πήρε τρία χρόνια στη Molly Bloom για να φτάσει από την αίθουσα του ομοσπονδιακού δικαστηρίου όπου καταδικάστηκε το 2014, στο κόκκινο χαλί των Όσκαρ το 2017 με αφορμή το “Molly’s Game”.
Η “Πριγκίπισσα του Πόκερ” όπως την αποκαλούσαν κάποτε οργάνωνε underground παιχνίδια που προσέλκυαν υψηλού προφίλ σταρ του Hollywood – ανάμεσά τους ο Tobey Maguire, ο Leonardo DiCaprio, ο Macaulay Culkin, ο Matt Damon, ο Ben Affleck και οι δίδυμες Olsen – αθλητές και μαφιόζους. Πριν βρεθεί στο υπόγειο του κλαμπ Viper Room στο Λος Άντζελες και αργότερα στις πολυτελείς σουίτες ξενοδοχείων που φιλοξενούσαν την επιχείρησή της, η Bloom είχε εγκαταλείψει το Κολοράντο όπου μεγάλωσε για να τη δει λίγο ο ήλιος. Το τέλος της καριέρας της ως ολυμπιακού επιπέδου αθλήτρια του σκι είχε λήξει άδοξα λίγους μήνες πριν μετακομίσει στην Πόλη των Αγγέλων. Όχι όπως απεικονίζει το “Molly’s Game”, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του οσκαρικού Aaron Sorkin. Δεν ήταν ατύχημα ο λόγος που χρειάστηκε να εγκαταλείψει το σκι, αλλά η προσωπική της ανάγκη να κάνει επιτέλους κάτι διαφορετικό πριν ξεκινήσει τις σπουδές νομικής. Σχεδόν οτιδήποτε.
Η Bloom είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου καμία δραστηριότητα δεν γινόταν για λόγους αναψυχής. Τα πάντα είχαν σκοπό την αυτοβελτίωση και την επίτευξη όλο και υψηλότερων στόχων. Όταν είπε λοιπόν στον αυστηρό της πατέρα ότι χρειαζόταν να κάνει ένα διάλειμμα πριν το πανεπιστήμιο, εκείνος έκοψε την επικοινωνία μαζί της και δεν τη στήριξε στην απόφασή της να μείνει σε μια φίλη της στο Λος Άντζελες. Εκεί θα κοιμόταν σε καναπέδες, θα δούλευε σε πρώτη φάση ως σερβιτόρα, και θα ζούσε με έναν αυθορμητισμό που δεν είχε βρει χώρο στην εφηβεία της. Ένα βράδυ έτυχε να σερβίρει έναν επενδυτή ακίνητης περιουσίας που χρειαζόταν βοηθό και εκδήλωσε το ενδιαφέρον της.
Αφού τελικά την προσέλαβε, θα διαπίστωσε ότι μέρος των καθηκόντων της ήταν να διοργανώνει παιχνίδια πόκερ στο Viper Room. Χωρίς να έχει ιδέα από πόκερ, η Bloom έφτασε στο πρώτο παιχνίδι με ένα πλατό τυριών και ένα CD με τραγούδια που συγκέντρωσε γκουγκλάροντας “τι μουσική ακούνε οι παίκτες του πόκερ”. Όταν κοίταξε γύρω της και συνειδητοποίησε ποιοι ήταν οι συμμετέχοντες, το μυαλό της άρχισε να παίρνει στροφές.
«Πέρασε αμέσως από το μυαλό μου ότι ήταν μια τεράστια εμπειρία για να δικτυωθώ», είπε μιλώντας στους LA Times.
«Ποιος έχει τέτοια ευκαιρία; Μεγάλωσα απέναντι από χωράφια με καλαμπόκια […] και ξαφνικά επιτυχημένοι άνθρωποι από όλα αυτά τα διαφορετικά μονοπάτια ήταν μπροστά μου και θα μπορούσαν ίσως να μου ανοίξουν πόρτες».
Η Bloom ήταν τόσο καλή στη διοργάνωση των παιχνιδιών που αποφάσισε να το κάνει μόνη της. Αντί για ένα ζοφερό υπόγειο σε κλαμπ, άρχισε να στήνει παιχνίδια στο Beverly Hills Hotel, στο Peninsula και το Four Seasons. Έκανε παραγγελίες από το Mr. Chow’s, είχε όμορφες γυναίκες να προσφέρουν μασάζ στους παίκτες και, αν ένα παιχνίδι κρατούσε για τρεις μέρες, θα έμενε κι αυτή ξύπνια για τρεις μέρες. «Έψαχνα κάτι να με κάνει να νιώσω ότι μετράω», είχε εξομολογηθεί στο NPR, «να νιώσει ότι μετράω, ότι είμαι σημαντική. Και το είχα βρει στο περίπου». Η σχέση της με τους παίκτες όμως θα γινόταν περίπλοκη. Τα παιχνίδια πόκερ μετατρέπονταν συχνά σε παιχνίδια εξουσίας προνομιούχων ανδρών και εκείνη κουραζόταν «να πρέπει να παίξει με τους κανόνες καταπιεστικών ανδρών». Σε αυτό βρήκε ο Sorkin την καρδιά του “Molly’s Game”, και στο φιλότιμό της.
Μετά τη σύλληψη και το πάγωμα των λογαριασμών της με την κατηγορία για συμμετοχή σε χρηματική απάτη που είχε στηθεί σε παιχνίδι της, το FBI τής έδωσε την ευκαιρία της πλήρους απαλλαγής της με την προϋπόθεση να έδινε περισσότερα ονόματα παικτών από αυτά που τους ήταν ήδη γνωστά. Η Bloom αρνήθηκε. «Εγώ έκανα αυτές τις επιλογές», έχει πει, «το να πάρω ανθρώπους μαζί μου στον πάτο μού φαινόταν λάθος. Το να πατήσω πάνω σε άλλους ανθρώπους και να προκαλέσω παράπλευρες απώλειες στις οικογένειές τους, αυτά θα ήταν τα ισόβια».
Τελικά ξέμπλεξε με μία περίοδο επιτήρησης και ένα πρόστιμο, και συνειδητοποίησε πως το μεγαλύτερο περιουσιακό της στοιχείο ήταν η ιστορία της. Την έγραψε στο βιβλίο όπου βασίστηκε η ταινία και δοκίμασε να πουλήσει τα δικαιώματά του σε παραγωγούς του Hollywood, αλλά οι περισσότερες πόρτες ήταν κλειστές. Υπήρχαν άλλωστε «πολύ, πολύ ισχυροί άνθρωποι που δεν ήθελαν να ειπωθεί η ιστορία».
Ο απώτερος στόχος της πάντως ήταν εξαρχής ο Sorkin. Σε όποιον ατζέντη δεχόταν να τη συναντήσει, αυτόν έλεγε πως ήθελε να γνωρίσει.
«Είπα ότι θα τη συναντούσα από ευγένεια», θυμάται ο δημιουργός. «Το βιβλίο ήταν συναρπαστικό, αλλά σκεφτόμουν πως δεν ήταν στο στοιχείο μου. Αλλά όταν γνώρισα τη Molly άλλαξαν όλα. Ήμουν πολύ χαζός. Είχα βγάλει συμπεράσματα για τη Molly που ήταν παντελώς ανυπόστατα. Αν την αποκαλούσα απλώς άτυχη εκείνη την περίοδο θα ωραιοποιούσα τα πράγματα. Ήταν θλιβερή η κατάσταση όταν γνωριστήκαμε κι όμως είχε σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είχε μια εσωτερική δύναμη που πήγαζε από ακεραιότητα. Αντί να εξαργυρώσει τη δεκαετία που είχε περάσει δίπλα από σελέμπριτι, αρνιόταν να τους καρφώσει. Δεν ήταν ο θηλυκός “Λύκος της Wall Street”».
Αυτό που είχα βρει ήταν μια αυθεντική ηρωίδα κινηματογράφου στο πιο απίθανο μέρος.
Ο Sorkin είναι οξυδερκής, κοφτός στη γλώσσα του, αλλά πάνω απ’ όλα ρομαντικός ως γραφιάς. Έχει περάσει άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του συγκινημένος με τα αμερικανικά ιδεώδη, πιστεύοντας πως τα λόγια, τα εύστοχα, παθιασμένα λόγια, είναι ικανά να κερδίσουν με το μέρος τους ακόμη και ανθρώπους που στέκονται εντελώς απέναντι – αρκεί να έχουν έναν κώδικα τιμής. Φυσικά και είδε μια κινηματογραφική ηρωίδα στη Bloom.
Το “Molly’s Game” είναι ένα παραμύθι ατρόμητου αγώνα για το αμερικανικό όνειρο, όσο και μία απροσδιόριστης ταυτότητας αφήγηση. Μία εκθαμβωτική ιστορία ανόδου και πτώσης που τρέχει μπροστά, πίσω και παράλληλα, ωθούμενη από σορκινικές ριπές διαλόγου που κατάφεραν να αποσυντονίσουν μέχρι και τον Idris Elba από την άλλοτε αψεγάδιαστη αμερικανική του προφορά. Δεν σταματάει ποτέ να είναι διασκεδαστική γιατί έχει παλμό, αλλά ο βασικός λόγος που μένει υπό έλεγχο είναι ο θαυμασμός της για την πρωταγωνίστριά της και η ειλικρινής της αφοσίωση στην ιστορία της. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό για τον Sorkin.
Η μεγάλη, πολυπαραγωγική του διαδρομή, από την τεστοστερόνη του “Sports Night” μέχρι τους τεχνολογικούς τιτάνες του “Social Network” ή του “Steve Jobs”, δεν μας είχε δώσει ποτέ μια γυναίκα πρωταγωνίστρια. Βρήκε όμως την ιδανική του στη Βloom και στην Jessica Chastain που την υποδύθηκε, και τους το ανταπέδωσε αφήνοντας τον χαρακτήρα τους να καθοδηγήσει εξ ολοκλήρου το “Molly’s Game” από την αρχή ως το τέλος. Και όχι μόνο αυτό αλλά τη διάλεξε και για την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, μετά από 25 χρόνια συγγραφής σεναρίων.
Η Chastain είναι αναμφίβολα η ψυχή της ταινίας. Μιλάει πάντα με μια ηρεμία και σαφήνεια, εκπέμποντας οικειότητα και εξουσία την ίδια στιγμή. Είναι μια έξυπνη τακτική που υπογραμμίζει το κουλ, συγκρατημένο ταμπεραμέντο της αληθινής Bloom που κατά τ’ άλλα δεν της μοιάζει καθόλου.
Η ερμηνεία της ταιριάζει άψογα σε αυτό που είναι στον πυρήνα του το “Molly’s Game”, δηλαδή ένα κομψό crime drama. Η ταινία, όπως και πολλά άλλα σενάρια του Sorkin, περιλαμβάνει πολλές νομικές σκηνές, όμως είναι οι σκηνές του πόκερ που της δίνουν αδρεναλίνη. Το συγκεκριμένο είδος έχει υπερκορεστεί από ταινίες που εμπνέονται από τη μαφία, ενώ αυτές που αφορούν το οικονομικό έγκλημα και το ξέπλυμα χρήματος είναι ελάχιστες. Ειδικά με γυναίκες στο κέντρο τους.
Όσο για την αληθινή Molly, αυτή έχει ανταλλάξει την εξάρτησή της από τα ηρεμιστικά με τη γυμναστική, στηρίζει τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και στηρίζεται πια στην οικογένεια και τις φίλες της – τις λίγες που έμειναν δίπλα της όταν αυτές που δεν είχαν ανάγκη πια την παλαιότερη, πιο γκλάμορους εκδοχή της εξαφανίστηκαν. «Οι υπόλοιπες είναι πιστές μέχρι τέλους», έλεγε κάποτε στο Deal With It, ένα συνέδριο γυναικείας ενδυνάμωσης. «Αν δεν ήσουν εκεί στην καταδίκη μου, δεν έρχεσαι στα Όσκαρ». Δίκαιη συμφωνία.
Στο casino τα κορίτσια απέκτησαν τον δικό τους χώρο που είναι ειδικά διαμορφωμένος ώστε να υποδεχτεί… very important girls. Χριστουγεννιάτικα Slots και προσφορές αποκλειστικά για το γυναικείο κοινό (Aloha Xmas , Carol of the Elves, Lovely Lady xmas) σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις.