Μουσεία σε ελληνικά νησιά που αξίζει να επισκεφτείς στις διακοπές σου

Κάποια από τα μουσεία της λίστας μπορεί να τα έχεις ακούσει ή να έχεις δει κάποια πινακίδα καθώς πήγαινες για μπάνιο με ένα φουσκωτό πλαστικό ντόνατ στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου. Κάποια μπορεί να τα ακούς για πρώτη φορά.

Ακολούθησε τη συμβουλή μας και βάλε τα μουσεία στη λίστα με τα ”to do” των καλοκαιρινών σου διακοπών. Αφιέρωσε λίγες ώρες στην περιήγηση και δεν θα χάσεις.

Μουσεία που θα σε μυήσουν στην ιστορία του τόπου που έχεις επισκεφθεί και θα σε αφήσουν με μια αίσθηση πληρότητας.

Πριν ξεκινήσεις επιβεβαίωσε τις ώρες λειτουργίας τους για να γλιτώσεις την ταλαιπωρία.

Ηράκλειο Κρήτης

Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μουσεία στην Ευρώπη. Το σημερινό κτίριο οικοδομήθηκε την περίοδο 1933-1937 σε σχέδια του Π. Καραντινού, στη θέση του μεγαλοπρεπή ενετικού μοναστηριού του Αγίου Φραγκίσκου που καταστράφηκε από τον σεισμό του 1856.

Τα εκθέματά του περιλαμβάνουν αντιπροσωπευτικά δείγματα από όλες τις περιόδους της κρητικής προϊστορίας και ιστορίας, που καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια, από τη νεολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους.

Κυρίαρχη θέση στις συλλογές του, ωστόσο, κατέχουν τα μοναδικά αριστουργήματα της μινωικής τέχνης, την οποία μπορεί κανείς να θαυμάσει σε όλη της την εξέλιξη. Η συλλογή με τις μινωικές αρχαιότητες είναι η σημαντικότερη στον κόσμο και το μουσείο δίκαια θεωρείται το κατεξοχήν μουσείο του μινωικού πολιτισμού.

Η περίφημη μινωική τέχνη αναδεικνύεται μέσα από χιλιάδες εκθέματα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι διάσημες Θεές των Όφεων από φαγεντιανή, το λίθινο ρυτό σε σχήμα ταυροκεφαλής, οι τοιχογραφίες του Πρίγκιπα των Κρίνων και των Ταυροκαθαψίων, το χρυσό Κόσμημα των Μελισσών, η Σαρκοφάγος της Αγίας Τριάδας, τα πολύχρωμα καμαραϊκά αγγεία, οι πινακίδες Γραμμικής Β από την Κνωσό, αλλά και ο αινιγματικός ενεπίγραφος Δίσκος της Φαιστού.

Στον κήπο του Μουσείου σώζονται τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα του ενετικού μοναστηριού του Αγίου Φραγκίσκου που πιστοποιούν την ακμή της πόλης του Ηρακλείου κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας.

Μήλος

Μεταλλευτικό Μουσείο Μήλου

Το Μεταλλευτικό Μουσείο Μήλου βρίσκεται στον Αδάμαντα. Σκοπός του να προβάλει την πλούσια γεωλογική και μεταλλευτική ιστορία του νησιού και να τιμήσει όσους εργάστηκαν για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου του, ο οποίος και συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική και πολιτισμική ευημερία του.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1995 και ολοκληρώθηκε τρία χρόνια αργότερα, ανοίγοντας τις πύλες του στο κοινό στις 23 Μαΐου 1998.

Το ηφαιστειογενές έδαφος της Μήλου, είναι πλούσιο σε ορυκτά, η εκμετάλλευση των οποίων παραδοσιακά αποτελεί την κυριότερη οικονομική πηγή για το νησί, από τη νεολιθική εποχή (οπότε εκεί ήδη ανθούσε το εμπόριο του οψιδιανού) έως σήμερα, σημειώνοντας κάμψη μόνο κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Η ανακάλυψη νέων ορυκτών, μετά την τουρκοκρατία, έδωσε μεγάλη ώθηση στην τοπική μεταλλεία, προσφέροντας απασχόληση σε μεγάλο αριθμό κατοίκων.

Τα βασικά ορυκτά που εξορύσσονται στη Μήλο είναι μπεντονίτης, περλίτης, ποζολάνη, πυριτικό, καολίνης και ελάχιστες ποσότητες βαρυτίνης.

Χίος

Μουσείο Μαστίχας

Μαστίχα, το σήμα κατατεθέν της Χίου. Μια επίσκεψη στο νησί δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει περιήγηση στα Μαστιχοχώρια. Εκεί, λοιπόν, θα βρεις και το Μουσείο Μαστίχας Χίου. Η νότια Χίος είναι το μοναδικό σημείο της Μεσογείου στο οποίο καλλιεργείται ο σχίνος της ποικιλίας Pistacia lentiscus var. Chia, από τον οποίο παράγεται η μαστίχα.

Το Μουσείο Μαστίχας είναι ένα εντυπωσιακό κτίριο, σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον, πάνω σε μια πλαγιά κατάφυτη με μαστιχόδεντρα.

Το Μουσείο Μαστίχας Χίου αποκαλύπτει τα μυστικά της μαστιχοκαλλιέργειας και εισάγει τον επισκέπτη στον πολιτισμό της μαστίχας.

Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να αγγίξει και να μυρίσει τη μαστίχα, αλλά και να μάθει για την αρχιτεκτονική, την ιστορία και την κοινωνική οργάνωση των Μαστιχοχωρίων. Σε άλλη ενότητα της έκθεσης παρουσιάζεται η ιστορία της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου, η παραγωγική ιστορία της μαστίχας, οι χρήσεις της και οι εξαγωγές σε όλο τον κόσμο.

Η τελευταία ενότητα της έκθεσης βρίσκεται στον εξωτερικό χώρο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να περπατήσουν σε έναν μαστιχώνα.

Η καλλιέργεια της μαστίχας στη Χίο ακολουθεί τον παραδοσιακό τρόπο, παρά την εισαγωγή τεχνολογίας και χρήση νέων εργαλείων. Τα βασικά βήματά της είναι ίδια εδώ και δεκαετίες. Χωμάτισμα, κέντημα, μάζεμα και καθάρισμα.

Νάξος

Αρχαιολογικό Μουσείο Νάξου

Ένα ταξίδι στον σημαντικό αρχαιολογικό παρελθόν της Νάξου θα μπορέσει να κάνει ο επισκέπτης στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μουσεία διεθνώς, κυρίως λόγω της Πρωτοκυκλαδικής συλλογής του στην οποία περιλαμβάνονται τα διάσημα μαρμάρινα ειδώλια.

Φιλοξενεί μοναδικά έργα τέχνης και αντικείμενα καθημερινής χρήσης από τη Νάξο και τις Μικρές Κυκλάδες (Σχοινούσα, Δονούσα, Κουφονήσια, Κέρος – Δασκαλειό, Ηρακλειά), που φωτίζουν την ιστορία της ευρύτερης περιοχής του Αιγαίου.

Το κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου, κηρυγμένο ιστορικό μνημείο, χτίστηκε στην περίοδο από το 1600 – 1800 και αποτελεί ένα επιβλητικό δείγμα της αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε στη Νάξο κατά την ακμή την οποία γνώρισε το νησί στο διάστημα της φραγκοκρατίας.

Είναι πενταώροφο και κατασκευάστηκε στη διαδρομή του φράγκικου τείχους, συμπεριλαμβάνοντας δύο από τους πύργους του. Προοριζόταν για τη στέγαση μιας σχολής Ιησουητών, που ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα και κατέληξε στο τέλος του 19ου αιώνα – αρχές του 20ού να στεγάζει τη γνωστή εμπορική σχολή, ανάμεσα στους μαθητές της οποίας συγκαταλέγεται και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Παραχωρήθηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και χρησιμοποιείται για τη στέγαση του μουσείου από το 1973.

Σαντορίνη

Μουσείο προϊστορικής Θήρας

Με επίκεντρο τον προϊστορικό οικισμό στο Ακρωτήρι, στο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας παρουσιάζεται η διαδρομή της Θήρας κατά τους προϊστορικούς χρόνους και αναδύεται μέσα από ποικίλα εκθέματα, κυρίως πήλινα αγγεία και τοιχογραφίες εξαιρετικής τέχνης, ο λαμπρός κυκλαδικός πολιτισμός που αναπτύχθηκε στο νησί.

Το μουσείο φιλοξενεί έναν πολύ μεγάλο αριθμό αρχαίων αντικειμένων από διάφορες ανασκαφές στη Σαντορίνη, όπως στο Ακρωτήρι (νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού, που βρίσκεται σε χερσόνησο) και στην κοντινή τοποθεσία Ποταμός.

Οι πρώτες ανασκαφές στη Σαντορίνη διεξήχθησαν από τον Γάλλο γεωλόγο Φ. Φουκ το 1867, αφού ορισμένοι ντόπιοι βρήκαν παλιά αντικείμενα σε ένα λατομείο. Αργότερα, το 1895-1900, οι ανασκαφές του Γερμανού αρχαιολόγου Βαρώνου Φρειδερείκου Χίλλερ φον Γκέρτρινγκεν αποκάλυψαν τα ερείπια της αρχαίας Θήρας στο Μέσα Βουνό. Επικεντρώθηκε στους οικισμούς του 9ου αιώνα π.Χ. εκεί, που πιστεύεται ότι ήταν σπαρτιατική αποικία.

Το μουσείο μπορεί να θεωρηθεί ως προέκταση του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου, αφού στεγάζει τις τοιχογραφίες αλλά και τα κινητά ευρήματα του αστικού αυτού κέντρου στην περίοδο της μεγάλης ακμής του (17ος αι. π.Χ.).

Το μουσείο καλύπτει την ιστορία του νησιού από την Ύστερη Νεολιθική περίοδο έως την Υστεροκυκλαδική Α΄ περίοδο. Η ιστορία του Ακρωτηρίου χρονολογείται από το 3300 π.Χ. και η πόλη άκμασε ιδιαίτερα κατά την ώριμη Υστεροκυκλαδική Α΄ περίοδο (17ος αιώνας π.Χ.). Τα τεχνουργήματα αυτής της περιόδου είναι αφθόνως εικονογραφημένα.

Οι συλλογές ταξινομούνται χρονολογικά και περιλαμβάνουν κεραμικά, γλυπτά, κοσμήματα, τοιχογραφίες και τελετουργικά αντικείμενα. Η μνημειακή τέχνη της τοιχογραφίας αναπαρίσταται με μεγάλη λεπτομέρεια.

Εξηγείται επίσης το πολύπλοκο δίκτυο επαφών του νησιού με τον έξω κόσμο. Το μουσείο απεικονίζει τη νεολιθική κεραμική που βρέθηκε στο νησί και τα πρωτοκυκλαδικά μαρμάρινα ειδώλια και αγγεία.

Ζάκυνθος

Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου

Το Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου, γνωστό και ως Μουσείο της Ζακύνθου, βρίσκεται στην πλατεία Διονύσιου Σολωμού, την πιο μεγάλη και γοητευτική πλατεία του νησιού. Το μουσείο άνοιξε τις πύλες του στο κοινό για πρώτη φορά το 1960. Η μόνιμη συλλογή του μουσείου αποτελείται από βυζαντινά και μεταβυζαντινά αντικείμενα.

Η αίθουσα Α αποτελείται από δύο εικονοστάσια των εκκλησιών Παντοκράτορα και Αγίου Δημητρίου, ενώ η αίθουσα Β και Γ αποτελείται από αποτοιχισμένες τοιχογραφίες διαφορετικών εκκλησιών και μοναστηριών.

Στην αίθουσα Δ εκτίθενται έργα των ζωγράφων της Κρητικής Σχολής, όπως ο Μιχαήλ Δαμασκηνός, Εμμανουήλ Τζάνες και Άγγελος Ακοτάντος. Η αίθουσα Ε εκθέτει φορητές εικόνες του τέλους του 17ού και 18ού αιώνα. Στις αίθουσες Ζ και Η εκτίθενται έργα των δύο ζακυνθινών ζωγράφων, Νικολάου Κουτούζη και Νικολάου Καντούνη.

Ρόδος

Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου (Νοσοκομείο των Ιπποτών)

Το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, στεγάζεται στο μεσαιωνικό κτίριο του μεγάλου νοσοκομείου που έχτισαν οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ τον 15ο αιώνα.

Πρόκειται για ένα μνημειώδες και βιοκλιματικά σχεδιασμένο κτίριο, οικοδόμημα που ξεκίνησε να κτίζει πάνω στα ερείπια ρωμαϊκού κτηρίου το 1440 ο μεγάλος μάγιστρος Ντε Λαστίκ και ολοκλήρωσε πενήντα χρόνια αργότερα ο μεγάλος μάγιστρος Πιερ ντ’ Ομπισόν.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου βρίσκεται στο κέντρο της Μεσαιωνικής Πόλης, στη διάσημη οδό των Ιπποτών. Η μόνιμη συλλογή του μουσείου αποτελείται από ευρήματα ανασκαφών της ιταλοκρατίας κυρίως, στη Ρόδο και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.

Μυκηναϊκά κοσμήματα, αγγεία και μικροαντικείμενα από ταφικά σύνολα της Ιαλυσίας και της Καμίρου από τη Γεωμετρική ως την Κλασική περίοδο (9ος-4ος αιώνας π.Χ.), γλυπτά Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου και ροδιακά νομίσματα Ελληνιστικών χρόνων.

Κέρκυρα

Μουσείο Ασιατικής Τέχνης

Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης ιδρύθηκε το 1928, ως Μουσείο Σινοϊαπωνικής Τέχνης, με αφορμή τη δωρεά της σινοϊαπωνικής συλλογής του Γρηγορίου Μάνου. Σήμερα περιλαμβάνει περίπου 15.000 αντικείμενα ασιατικής τέχνης από ιδιωτικές συλλογές και δωρεές μεμονωμένων αντικειμένων. Ιδιαίτερα η δωρεά Χατζηβασιλείου το 1973 με την προσθήκη 400 έργων από την Ινδία, το Πακιστάν, το Θιβέτ, το Σιάμ και την Νοτιανατολική Ασία, άλλαξε τον αυστηρά σινοϊαπωνικό χαρακτήρα του μουσείου και οδήγησε στη μετονομασία του σε Μουσείο Ασιατικής Τέχνης.

Στα Ανάκτορα των Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου στεγάζεται το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας, το μοναδικό μουσείο στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην τέχνη και τις αρχαιότητες της Ασίας. Το μουσείο έχει πλέον αποκτήσει παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, με αποτέλεσμα σπάνια έργα των συλλογών του να παρουσιάζονται σε διεθνείς εκθέσεις.

Αν ταξιδέψεις στην Κέρκυρα μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη θα μπορέσεις να επισκεφθείς το μουσείο και να δεις την  έκθεση «Περιπλανώμενοι Νομάδες στην Κεντρική Ασία». Η έκθεση εστιάζει αποκλειστικά στους σάκους των νομάδων της Κεντρικής Ασίας, τους Baluch, και σε γειτονικά φύλα που υφαίνουν στην παράδοση των Baluch. Η έκθεση παρουσιάζει 28 υφαντούς σάκους αποθήκευσης και μεταφοράς των νομάδων της Κεντρικής Ασίας από τη συλλογή του Frank Martin Diehr. Είναι χειροποίητα δημιουργήματα υφασμένα από νομάδες, που, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, κινούταν σε περιοχές της Κεντρικής Ασίας και συγκεκριμένα μεταξύ του σημερινού Ιράν-Αφγανιστάν-Τουρκμενιστάν και Βελουχιστάν στο Πακιστάν.

Παρουσιάζονται ολόκληροι σάκοι για να γίνει αντιληπτή η χρηστική τους λειτουργία ως μέσο μεταφοράς αντικειμένων και τροφίμων. Επίσης παρουσιάζονται τμήματα σάκων με χαρακτηριστικά μοτίβα των Baluch, όπως ο πετεινός-το κατεξοχήν σύμβολο των Baluch, το μοτίβο ”Mina Khani” που είναι επηρεασμένο από περσικά χαλιά με ανθικό διάκοσμο, το γεωμετρικό μοτίβο «δέντρο και ζώο», κ.ά. Τα αντικείμενα με κοινό θέμα παρουσιάζονται ταυτόχρονα και σε χρονολογική σειρά, ώστε ο επισκέπτης να μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τις παραλλαγές του κάθε μοτίβου σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Άνδρος

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή εγκαινιάστηκε στις 28 Ιουλίου 1979 στη Χώρα της Άνδρου, γενέτειρα του ιδρυτή Βασίλη Π. Γουλανδρή, και αποτελεί το πρώτο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα.

Αφορμή για την ανέγερση του μουσείου υπήρξε η ανάγκη στέγασης και παρουσίασης των έργων του Ανδριώτη γλύπτη Μιχάλη Τόμπρου, τα οποία ο ίδιος κληροδότησε στην γενέτειρά του. Αυτός ο αρχικός πυρήνας έργων σταδιακά εμπλουτίζονταν με έργα της προσωπικής συλλογής του ζεύγους Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, ενώ η θετική απήχηση αυτής της προσπάθειας και η αυξανόμενη προσέλευση και το ενδιαφέρον του κοινού ώθησαν το Μουσείο προς μια νέα επέκταση.

Στις 20 Ιουλίου 1986 εγκαινιάστηκε η νέα πτέρυγα του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Επιθυμία των ιδρυτών ήταν η δημιουργία ενός μικρού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, εξοπλισμένου με τις πιο σύγχρονες μουσειακές προδιαγραφές, προκειμένου να πληροί όλες τις προϋποθέσεις διοργάνωσης διεθνών εκθέσεων. Ο σχεδιασμός των εξωτερικών χώρων έγινε με άξονα το σεβασμό προς το φυσικό και αρχιτεκτονικό τοπίο αλλά και την ανάδειξή του Μουσείου σε ένα έργο τέχνης με ενεργό ρόλο. Προτιμήθηκαν δομικά υλικά όπως μάρμαρο και πέτρα, σε αρμονικούς χρωματισμούς με το υπόλοιπο νησί, λαμβάνοντας διάκριση στον διεθνή διαγωνισμό «The International Garden and Greenery Exposition» στην Osaka της Ιαπωνίας, για την αρμονική ένταξη του στον περιβάλλοντα χώρο.

Ήδη το 1987, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την πρώτη μεγάλη έκθεση διεθνούς απήχησης στη νεόδμητη τότε Νέα Πτέρυγα. Τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν σημαντικότατες περιοδικές εκθέσεις με έργα καλλιτεχνών που σημάδεψαν τον 19ο και τον 20ό αιώνα, όπως Matisse, Kandinsky, Balthus, Giacometti, Klee, Chagall, de Chirico, Rodin, Picasso, Braque, Mirό, Toulouse-Lautrec κ.ά.

Κύριος στόχος του Μουσείου είναι να εξακολουθήσει να προσφέρει έμπρακτα τη δική του δημιουργική πρόταση στους σύγχρονους εικαστικούς προβληματισμούς και ενταγμένο στην τροχιά των διεθνών εικαστικών δρωμένων και της αισθητικής παιδείας να συμβάλλει στην προώθηση της νεότερης και σύγχρονης τέχνης, ελληνικής και διεθνούς.

Φέτος το καλοκαίρι μπορείς να περιηγηθείς στην έκθεση «Η αδιάλλακτη ειλικρίνεια της ενσυναίσθησης», μια αναδρομική έκθεση του έργου του Χρόνη Μπότσογλου (1941-2022), ενός από τους σημαντικότερους παραστατικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Παρουσιάζονται περισσότερα από εκατό έργα, σχέδια με μολύβι, παστέλ, ελαιογραφίες, ακουαρέλες, μπρούντζινα, ορειχάλκινα και γύψινα, τα οποία καλύπτουν την περίοδο από το 1953 έως το 2018, δηλαδή περισσότερα από εξήντα πέντε χρόνια μιας εξαιρετικά γόνιμης καλλιτεχνικής διαδρομής.

Σύρος

Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης

Το Βιομηχανικό Μουσείο της Ερμούπολης ιδρύθηκε το 2000 από το Κέντρο Τεχνικού Πολιτισμού και στεγάζεται σε 4 βιομηχανικά κτίρια του 19ου αιώνα, το Βυρσοδεψείο Κορνηλάκη, το Σκαγιοποιείο Αναιρούση, το Υφαντουργείο Βελισσαρόπουλου και το Χρωματουργείο Κατσιμάντη απέναντι από το Γενικό Νοσοκομείο Σύρου.

Η Ερμούπολη είχε την τύχη να αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής μελέτης από μιά ομάδα σημαντικών ιστορικών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1973 -1983 και μετέπειτα. Ο ερειπιώνας της Ερμούπολης ήταν και παραμένει μοναδικός για τα ελληνικά δεδομένα και μαζί με τον συντηρημένο οικιστικό ιστό διαμορφώνουν ένα πολιτισμικό σύνολο – πόλο έλξης που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη της Σύρου.

Το μουσείο φιλοξενεί μια συλλογή εργαλείων, εξοπλισμού και μηχανημάτων της χρυσής βιομηχανικής εποχής από εργαστήρια λουκουμοποιίας, κλωστοϋφαντουργίας, βυρσοδεψίας, τυπογραφίας, μηχανουργίας, υαλουργίας, καθώς και ένα ψηφιακό αρχείο εικόνας και ήχου με μαρτυρίες εργατών, χάρτες και σχέδια, μια τρισδιάστατη απεικόνιση βιομηχανικών κτιρίων και ευρήματα από το ναυάγιο του ατμόπλοιου Πατρίς. Ανάμεσα στα εκθέματα είναι και το θρυλικό Enfield 8000, το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα.

Κάρπαθος

Αρχαιολογικό Μουσείο Καρπάθου

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Καρπάθου βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νησιού, τα Πηγάδια, και άρχισε να λειτουργεί το 2005.

Στεγάζεται στη δυτική πτέρυγα του Eπαρχείου, κτιριακό συγκρότημα της περιόδου της Ιταλοκρατίας. Το μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα από τους προϊστορικούς χρόνους ως τους μεταβυζαντινούς.

Στο μουσείο δεσπόζει η εντυπωσιακή αποτοιχισμένη τοιχογραφία της αψίδας του ερειπωμένου ναού των Αγίων Αποστόλων με το θέμα της Δέησης και των συλλειτουργούντων ιεραρχών. Χρονολογείται στον 14ο αιώνα αποτελώντας αξιόλογο δείγμα ζωγραφικής στην Κάρπαθο, το οποίο με την πάροδο του χρόνου θα καταστραφόταν παντελώς.

Σάμος

Μουσείο Σαμιακού Οίνου

Στην κεντρική είσοδο του Οινοποιείου στο Μαλαγάρι, λειτουργεί το Mουσείο Σαμιακού Oίνου. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα υπέροχο πέτρινο κτίριο του 19ου αιώνα, το οποίο λειτουργούσε πριν την ίδρυση του Οινοποιητικού Αγροτικού Συνεταιρισμού της Σάμου ως οιναποθήκη και αργότερα ως βαρελοποιείο.

Μετατράπηκε σε Μουσείο το 2005 και από τότε φιλοξενεί στοιχεία που προσδιορίζουν το σαμιώτικο κρασί. Από τους ορεινούς αμπελώνες και τις πεζούλες, τη χειρωνακτική εργασία, τον τρυγητό και το πατητήρι, την οινοποίηση και την παλαίωση ως τις μεγάλες ξύλινες οινοδεξαμενές του περασμένου αιώνα, τις συλλεκτικές φιάλες, παλαιές φωτογραφίες και στοιχεία καταγραφής της παραγωγής, τα σκεύη και εργαλεία βαρελοποιίας, παλαιά μηχανήματα οινοποίησης καθώς και μια σειρά βραβεύσεων και διακρίσεων, συγκαταλέγονται στα εκθέματα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η φυσική αναπαράσταση της καλλιέργειας των αμπελιών σε πεζούλες ξερολιθιάς. Οι τεράστιες ξύλινες δεξαμενές, από τα πιο επιβλητικά εκθέματα, ήταν σε χρήση μέχρι πριν λίγες δεκαετίες.