Οδηγός αντιμετώπισης για τις Low Cost εταιρείες

Μια φορά κι έναν καιρό…

Ζούσαν κάτι επιβάτες χαμογελαστοί, πεντακάθαροι και ευπρεπείς, που περπατούσαν στα αεροδρόμια με γιακάδες κολλαριστούς, maxi καπέλα και δαντελωτές εσάρπες. Είχαν υπομονή, ευγένεια και χαμηλές απαιτήσεις. Χαμηλές σε σύγκριση με αυτό που πλήρωναν. Το ταξίδι ήταν γι᾽ αυτούς μία πολυτέλεια, ήταν μία διαδικασία γιορτινή και μέρες ολόκληρες προετοιμάζονταν για το γεγονός αυτό.

Υπήρχαν όμως και κάτι εταιρείες, που αντιμετώπιζαν τους επιβάτες με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευγένεια επίσης. Προσέφεραν υπηρεσίες πολυτελείας, ακόμη κι αν η κατηγορία ναύλου δεν ήταν η ακριβότερη. Ο επιβάτης ήταν ο καλεσμένος τους, με χαρά τον υποδέχονταν και τον εξυπηρετούσαν. Και το ταξίδι ήταν μια ευχάριστη διαδικασία.

 

Και ήρθε μια μέρα, που κι αυτό (όπως πολλά άλλα) άλλαξαν.

Άλλαξαν οι εποχές, άλλαξε ο άνθρωπος, άλλαξε η ζωή του, άλλαξαν οι συνήθειες, οι τρόποι, τα όρια και οι απαιτήσεις του. 
Άλλαξε και η οικονομία, άλλαξαν οι εταιρείες, οι πολιτικές, οι υπηρεσίες, οι προσφορές και η αντιμετώπιση του επιβάτη. Η σωστή εξυπηρέτηση χάθηκε κάπου ανάμεσα στις χαμηλές τιμές και τις υψηλές απαιτήσεις. Οι φόρμες παραπόνων γεμίζουν πια τους φακέλους των εταιρειών, οι αναφορές κάνουν παρέλαση στα εισερχόμενα emails  και ο επιβάτης κάνει τραμπάλα ανάμεσα στο τι δικαιούται να απαιτήσει και στο πού πρέπει να σωπάσει. Έχουν γραφτεί δεκάλογοι και λίστες για τον περιβόητο σωστό επιβάτη άλλωστε.

Αυτή είναι η νέα φάση της αεροπορίας.

Το ταξίδι δεν είναι πια γιορτή. Το ταξίδι είναι, πια, ένας αγώνας δρόμου: να κυνηγήσεις τιμή, να μειώσεις τιμή, να κερδίσεις έκπτωση, να γλυτώσεις κιλά στη βαλίτσα, να μαζέψεις πόντους, να σταθείς λίγο παραπάνω στο check in, να κάνεις τη μανούρα σου, να τρέξεις να πάρεις τη βαλίτσα σου (αν έχει έρθει), να κάνεις παράπονα, να τα κάνεις όλα τελοσπάντων.

Οι Low Cost αεροπορικές εταιρείες έχουν μπει πλέον δυναμικά στην αγορά και η αλήθεια είναι, πως ίσως και να μονοπωλήσουν κάποια στιγμή. Καλό ή κακό, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω, είναι πως αυτή η αλλαγή δεν έχει βρει πολύ έτοιμο το κοινό σε κάποιες χώρες. Δε θα μιλήσω για χώρες, όπως η Αγγλία για παράδειγμα, στις οποίες οι Low Cost Airlines υπάρχουν στην αγορά πολλά χρόνια τώρα, αλλά θα σου πω πως σε κάποια μέρη του κόσμου και μέσα σ᾽ αυτά και η Ελλάδα, ο επιβάτης δεν έχει εκπαιδευτεί.

Προτού ταξιδέψεις με κάποια χαμηλού κόστους εταιρεία, καλό θα ήταν να έχεις στο νου σου τα παρακάτω:

Η δυσαρέσκειά σου θα πρέπει να είναι ανάλογη του ναύλου σου. Οι υπηρεσίες που σου παρέχουν αντιστοιχούν στα 30 ευρώ εισιτήριο που έχεις πληρώσει.

Όταν η εταιρεία έχει διαδικασίες, θα πρέπει να τις ακολουθείς. Εάν σου ζητά να εκτυπώσεις το εισιτήριό σου, προτού πας στο αεροδρόμιο, τότε να το κάνεις. Το να γκρινιάζεις μπροστά στο check in, επειδή σου ζήτησαν extra 50-60 ευρώ σαν πρόστιμο, είναι λίγο άτοπο και αδιακαιολόγητο.

Μη θεωρείς πως εσύ θα είσαι η εξαίρεση, ότι εσύ θα την γλυτώσεις και θα περάσεις τη βαλίτσα σου κι ας είναι σα μπαούλο. Δε σε παίρνει να το ρισκάρεις.

Εάν έχεις πρόβλημα με το κόστος του καφέ μέσα στο αεροπλάνο, πρόβλημά σου. Μην παραπονιέσαι. Με 25 ευρώ εισιτήριο, μην περιμένεις να πετάξεις σα χαλίφης, ούτε να φας σα βασιλιάς. Βασικά, δε θα φας.

Οι στολές των αεροσυνοδών δε σου αρέσουν, σου θυμίζουν εργοτάξιο. Και πάλι, δικό σου το θέμα. Τα χαμηλά κόστη δεν απευθύνονται μόνο στο εισιτήριό σου, αλλά και σε διάφορους τομείς της εσωτερικής λειτουργίας της εταιρείας.

Το ότι σε “μαντρώνουν” σε μια γωνιά της αίθουσας, προτού μπεις στο αεροπλάνο, έχει κι αυτό την εξήγησή του. Σχόλια του στυλ: “Τι είμαστε, πρόβατα” ή “Ούτε στο ΚΤΕΛ τέτοια αντιμετώπιση”, θα σου πρότεινα να τα αφήσεις εκτός. Οι Low Cost εταιρείες δεν έχουν περιθώρια καθυστέρησης και όλα γίνονται με χρονομέτρηση ακριβείας: Άφιξη αεροπλάνου – επιβάτες έξω – καθαρισμός μέσα – νέοι επιβάτες μέσα – απογείωση. Καθυστέρηση ίσον κόστος. Απαγορευτικό κόστος για αυτές τις εταιρείες.

Καλό θα ήταν, να μη φωνάζεις και να μην εκνευρίζεσαι μπροστά στους υπαλλήλους του αεροδρομίου αλλά ούτε και να ειρωνεύεσαι το προσωπικό μέσα στο αεροπλάνο. Αυτοί εκπροσωπούν την εταιρεία αλλά δεν ευθύνονται αυτοί για τις διαδικασίες. Απλά τις ακολουθούν. Μάλλον θα πρέπει να το κατανοήσεις αυτό και να αποφύγεις την επόμενη φορά να αρχίσεις να ζητάς τα ονόματα των υπαλλήλων, τάχα για αναφορές. Το ξέρεις ότι υπάρχει και μαύρη λίστα επιβατών σε κάθε εταιρεία και ο πολύς εκνευρισμός μπορεί να σου δώσει εκεί θεσούλα;

Εάν το εισιτήριό σου δεν παρέχει βαλίτσα, δεν παρέχει βαλίτσα. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Εάν δεν είσαι πολύ της τεχνολογίας και αν τάχα δεν έχεις λάβει το email της εταιρείας που σου επισυνάπτει το εισιτήριό σου, βρες κάποιον που ξέρει από αυτά. Όλες οι low cost εταιρείες, σου στέλνουν πάνω από δύο υπενθυμίσεις, προκειμένου να κάνεις ΜΟΝΟΣ σου το check in, άρα και να γλυτώσεις τις extra χρεώσεις στο αεροδρόμιο. Οπότε, άσε τις δικαιολογίες στην άκρη και οργανώσου καλύτερα.

Εάν δε θέλεις να τρέχεις σαν παιδάκι δημοτικού να πιάσεις θέση στο αεροπλάνο, πλήρωσε ένα δεκάευρο παραπάνω και κάνε ένα ρεζερβέ. Μην περιμένεις και θρόνο με τα λεφτά που έχεις δώσει.

Ίσως ήρθε η ώρα να καταλάβεις πως το Value for Money έχει υιοθετηθεί πλήρως στις μέρες μας και τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Έχεις δύο επιλογές λοιπόν σαν επιβάτης:

ή να συμμορφωθείς στη νέα αυτή ιστορία των αεροπορικών εταιρειών

ή να συνεχίσεις να ταξιδεύεις με ναύλους υψηλούς και να απαιτείς αντιμετώπιση χλιδάτη.

Διότι η Low Cost πραγματικότητα δεν είναι για σένα γκλαμουράτε επιβάτη.

Βρίσκομαι τόσα χρόνια μέσα στα αεροδρόμια και τα αεροπλάνα, έχω δει πολλές συμπεριφορές και από τις δύο πλευρές, έχω υπάρξει και υπάλληλος και επιβάτης. Η γνώμη μου δεν αλλάζει, ούτε και θα αλλάξει ποτέ. Όλα είναι θέμα παιδείας, ακόμη και το ταξίδι, αυτό θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Γι᾽αυτό, κοίτα να προσαρμόζεσαι και να ορίζεις το ταξίδι σου, όπως εσύ θέλεις. Βάλε γκλαμουριά, βάλε ό,τι θέλεις αλλά να ξέρεις πως οι απαιτήσεις σου θα πρέπει να ανταποκρίνονται στην τιμή του εισιτηρίου σου.

Ό,τι πληρώνεις παίρνεις καλέ μου ταξιδιώτη και εγώ αυτό το λέω δίκαιο.

Διάβασε επίσης στο Maryhop.gr

Τα 8 πιο περίεργα έθιμα γάμου του κόσμου

Βουδαπέστη: Διαμονή στη Βούδα ή την Πέστη;