Οι 10 καλύτερες (και αγαπημένες μας) ταινίες του 2022

Οι ταινίες του 2022: Μια κινηματογραφική Αναγέννηση μετά την πανδημία

Είναι δυνατόν οι κινηματογραφιστές, επιτέλους να απελευθερώθηκαν από κάποιους από τους περιορισμούς και τις αγωνίες της παραγωγής ταινιών μετά την πανδημία, βιώνοντας μια συλλογική έκρηξη ενέργειας και φαντασίας; Ή μήπως, ως μέλη του ευρύτερου κοινού, ξυπνάμε επιτέλους από την νωθρότητα της προηγούμενης χειμερίας νάρκης, πιο ανοιχτοί στις δυνατότητες των ταινιών από ό,τι ήμασταν πριν;

Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις, αλλά αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο τη συλλογή ταινιών, της χρονιάς που αποχαιρετάμε.

Παραδοσιακά, τέτοια εποχή οι λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς έρχονται στην κορυφή της θεματολογίας κορυφαίων δημοσιογραφικών και ψυχαγωγικών τίτλων. Λίγο μετά τη δημοσίευση της φετινής λίστας του βρετανικού Sight & Sound, λοιπόν, σου παρουσιάζουμε τις δικές μας επιλογές, για τις καλύτερες ταινίες για το 2022. Ταινίες με πολλή ουσία, που μας έκαναν να σκεφτούμε πολλά και να νιώσουμε ακόμα περισσότερα.

All the Beauty and the Bloodshed

Το 2017, η φωτογράφος Nan Goldin, έχοντας μόλις ολοκληρώσει την απεξάρτησή της από το OxyContin, ίδρυσε μια ομάδα με την ονομασία Prescription Addiction Intervention Now (PAIN), για να αναγκάσει την οικογένεια Sackler – φιλάνθρωποι του κόσμου της τέχνης και ιδιοκτήτες της Purdue Pharma – να υπολογίσουν τον ρόλο τους, στην κρίση των οπιοειδών. Σε σκηνοθεσία της Laura Poitras, αυτό το ντοκιμαντέρ είναι ταυτόχρονα ένα πορτρέτο μιας καλλιτέχνιδας που έχει στρέψει εδώ και καιρό τον φακό της στο περιθώριο της κοινωνίας και μια απόδειξη της δύναμης του παθιασμένου ακτιβισμού.

Tár

Η Cate Blanchett πρωταγωνιστεί ως μαέστρος ορχήστρας Lydia Tár, μια φιγούρα τόσο ζωντανή που θα μπορούσες σχεδόν να πιστέψεις ότι είναι πραγματικό πρόσωπο. Μόνο που δεν είναι. Όπως χαρακτηριστικά την αποκάλεσαν ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης της ταινίας, Todd Field και η Blanchett, πρόκειται για έναν τυραννικό και υπέροχο, φανταστικό χαρακτήρα. Αυτή είναι μια φιλόδοξη -και συχνά αστεία- ταινία για μια περίπλοκη, γυναίκα που εργάζεται σκληρά και καταφέρνει να φτάσει στην κορυφή. Αλλά αφορά επίσης την τέχνη ως ένα είδος καυσίμου για την επιβίωση, σε έναν μερικές φορές ανελέητο κόσμο.

Elvis

Φιλόδοξος; Σίγουρα. Τρελός; Έτσι φάνηκε όταν ο Baz Luhrmann προσπάθησε για πρώτη φορά να γυρίσει μια βιογραφική ταινία για τον Elvis Presley. Αλλά ο διάσημος Αυστραλός σκηνοθέτης τα κατάφερε. Μετά από μια παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάννες και σε μεγάλο βαθμό θερμές κριτικές, η ταινία Elvis κέρδισε το κοινό και ανέδειξε τον εκθαμβωτικό Austin Butler στο ρόλο του βασιλιά του rock n’ roll.

All Quiet on the Western Front

Το γερμανικό πολεμικό δράμα του Edward Berger είναι μια σύγχρονη ματιά του μυθιστορήματος του Erich Maria Remarque που διασκευάστηκε κινηματογραφικά, με τον ίδιο τίτλο το 1930. Αυτή η εκδοχή, επικεντρώνεται στον 17χρονο Paul (Felix Kammerer), ο οποίος πλαστογραφεί την υπογραφή ενός γονέα για να ενωθεί με τους φίλους του στην πρώτη γραμμή του Μεγάλου Πολέμου. Tο All Quiet on the Western Front είναι ρεαλιστικά σκληρό και χαρίζει αξέχαστες, κινηματογραφικές στιγμές, μέσα από την παράλογη φρίκη του πεδίου της μάχης.

Aftersun

Ως παιδιά, δεν έχουμε ιδέα πώς θα διαμορφωθούν τα συναισθήματά μας για τους γονείς μας, όταν μεγαλώσουμε. Και ακριβώς αυτή είναι η περιοχή που εξερευνά η Σκωτσέζα συγγραφέας-σκηνοθέτης Charlotte Wells στο εκπληκτικό της ντεμπούτο. Η εντεκάχρονη Sophie (Frankie Corio) πηγαίνει διακοπές με τον πατέρα της, Calum (Paul Mescal) κατά τη διάρκεια των οποίων, αρχίζει να παρατηρεί τα ελαττώματα και τα προβλήματά του. Οι ανεπαίσθητοι, συναισθηματικοί μετασεισμοί αυτής της ταινίας, θα είναι αισθητοί για πολύ καιρό αφού την παρακολουθήσεις.

The Quiet Girl

Στην ιρλανδική επαρχία του 1981, η 9χρονη Cait (Catherine Clinch), ένα πραγματικά ήσυχο κορίτσι, στέλνεται προσωρινά από την άπορη, πολύτεκνη οικογένειά της, στην ξαδέλφη της μητέρας της. Εκεί, σε ένα πρωτόγνωρα στοργικό περιβάλλον, το κορίτσι ανθίζει και μαθαίνει ένα μυστικό. Η λυρική, ιρλανδόφωνη ταινία του Colm Bairead, είναι μια μελαγχολική χαρά για την αιώνια ιστορία της ανάγκης για αγάπη.

The Fabelmans

Ο Steven Spielberg δημιουργεί ταινίες για περισσότερα από 50 χρόνια και σε πολλές από αυτές υπάρχουν αυτοβιογραφικές πινελιές. Αλλά το The Fabelmans είναι η πιο προσωπική του ταινία μέχρι σήμερα. Μια ταινία που παίζει με την γλυκόπικρη αλήθεια του πώς αντέχουν οι οικογένειες ακόμη και εν μέσω δυσκολιών και κρίσεων. Οι Michelle Williams και Paul Dano πρωταγωνιστούν ως Mitzi και Burt Fabelman, υποδυόμενοι τους πραγματικούς γονείς του Spielberg  Οι ερμηνείες τους είναι από τις καλύτερες της χρονιάς και βαθιά συγκινητικές.

Happening

Ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο επίκαιρο, το Happening της Γαλλίδας σκηνοθέτιδας Audrey Diwan θα εξακολουθούσε να είναι ένα τεταμένο και ήσυχα ριζοσπαστικό έργο. Προσαρμοσμένη από τα απομνημονεύματα του 2000 της βραβευμένης με Νόμπελ Annie Ernaux, η εικόνα είναι ειλικρινής και συγκινητική στην εξερεύνηση του τι μπορεί να σημαίνει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη για μια γυναίκα—σε αυτήν την περίπτωση μια νεαρή φοιτήτρια που έπαιζε με ωμή, μελανιασμένη ανάλυση, από την Anamaria Vartolomei.

Drive My Car

Οι ταινίες που διασκευάζονται από τη λογοτεχνία, συνήθως «συμπυκνώνονται». Αλλά ο Ryusuke Hamaguchi, πήρε ένα σύντομο, μελαγχολικό διήγημα του Haruki Murakami και το διεύρυνε σε μια ταινία πολλαπλών προοπτικών και πνευματικών παρεκκλίσεων. Ο Yusuke Kafuku (Hidetoshi Nishijima) είναι ένας ακόμη θεατρικός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Η σύζυγός του, Oto, είναι σεναριογράφος και τον απατά κατ’ εξακολούθηση. Χρόνια μετά τον θάνατό της, εκείνος σκηνοθετεί τον Θείο Βάνια και σκόπιμα βάζει στο cast, όλους τους πρώην εραστές της. Το Drive My Car ξεδιπλώνεται στις τρεις ώρες του σαν ένα μακρύ και ιδιόμορφα συναρπαστικό όνειρο.

Decision to Leave

Ο σκηνοθέτης του Oldboy, μας χάρισε μια από τις πιο συναρπαστικές και πολύπλοκες ταινίες της χρονιάς. Ο Park Chan-wook, γνωστός στα πρώτα του χρόνια για τις γεμάτες αίμα και βία σκηνές του, στην ταινία Decision to Leave επανεφευρίσκει τον κινηματογραφικό ρομαντισμό αντιμετωπίζοντάς τον ως υβρίδιο. Μια ταινία νουάρ μυστηρίου, αλλά ταυτόχρονα και μια ταινία για την απώλεια.