Οι 18 σειρές της ελληνικής τηλεόρασης που έσπασαν τα στερεότυπα

Η θέση της γυναίκας, το δικαίωμα στον έρωτα, η διαφορετικότητα, τα ζητήματα ταμπού για τα οποία δυσκολευόμασταν να μιλήσουμε έρχονταν μπροστά μας μέσα από ελληνικές σειρές που τόλμησαν κι έσπασαν τα στερεότυπα. Απαγορευμένοι έρωτες, κωμικές προσεγγίσεις σε σοβαρά κοινωνικά φαινόμενα, ξεπήδησαν όλα μπροστά μας μέσα από τη μικρή οθόνη.

Η παγκόσμια ημέρα τηλεόρασης είναι αφιερωμένη στο να γιορτάζει την επίδραση που μπορεί να έχει ως μέσο στον κόσμο, τις αλλαγές που μπορεί να φέρει με το να στρέφει την προσοχή του κοινού σε ζητήματα που αφορούν την κοινωνική ευημερία και την ειρήνη. Την δύναμη που έχει να φέρνει αλλαγές. Και οι αλλαγές μπορούν να έρθουν όσο η τηλεόραση καταπολεμά συνειδητά τα στερεότυπα που μας χωρίζουν. Όσο υπάρχουν ελληνικές σειρές όπως οι παρακάτω.

Τρεις Χάριτες

Μία από τις πρώτες σειρές που προβλήθηκαν στη νεοσύσταση ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, ήταν η σειρά Τρεις Χάριτες των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. Οι τρεις αδερφές, Όλγα, Μαρία και Ειρήνη Χαρίτου, δανείζονται τα ονόματά τους από το έργο του Τσέχοφ «Οι Τρεις Αδελφές» και γεμίζουν το πατρικό τους σπίτι με τις περιπέτειές τους.

Αν αναρωτιέσαι γιατί έσπασε τα στερεότυπα αυτή η κωμική σειρά που παραμένει αλησμόνητη θα σου θυμίσω απλά ότι πρόβαλλε για πρώτη φορά τρεις χειραφετημένες γυναίκες, ανεξάρτητες, δυναμικές, που μαθαίνουν τον εαυτό τους και η μία την άλλη καλύτερα μέσα από τη συμβίωσή τους.

Όπως είχε πει σε συνέντευξή του ο Μιχάλης Ρέππας στο NEW 24/7: «Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 προφανώς οι γυναίκες που έβγαιναν στην ζωή με ένα αίτημα ανεξαρτησίας, αυτοπροσδιορισμού και οικονομικής αυτονομίας ήταν πολλές. Πάρα πολλές. Στρατιές γυναικών που φαίνεται πως καθρεφτίζονταν στις τρεις κωμικές ηρωίδες μας».

«Γιατί οι “Τρεις Χάριτες” ήταν οι πρώτες γυναικείες φιγούρες στο μεγάλο λαϊκό – εμπορικό – θέαμα, που παρουσιάζονταν σαν αυτάρκεις οικονομικά και αυτόνομες προσωπικότητες. Που από τους άντρες ζητούσαν μόνο τον έρωτα και όχι τον ετεροπροσδιορισμό της “κυρίας του κυρίου”», συμπλήρωνε.

Γυναίκες

Την ίδια χρονική περίοδο με τις Τρεις Χάριτες και στον ίδιο σταθμό προβάλλεται και η δραματική σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, Γυναίκες. Δύο αδερφές σε αυτή την περίπτωση, που υποδύθηκαν η Πέμυ Ζούνη και η Θέμις Μπαζάκα, αποφασίζουν να χωρίσουν τους συζύγους τους και να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή. Και μπορεί να μη βλέπεις κανένα στερεότυπο να σπάει αλλά θα σου θυμίσω πώς μιλάμε για τις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Οι γυναίκες που δοκιμάζουν να ζήσουν ανεξάρτητες χωρίς το δεκανίκι ενός δυστυχισμένου γάμου, δεν ήταν σύνηθες θέαμα στην ελληνική τηλεόραση. Σύνηθες δεν ήταν επίσης να βλέπει κανείς να εκφράζεται στη μικρή οθόνη η γυναικεία αλληλεγγύη και το ταξίδι αυτογνωσίας των γυναικών για να ανακαλύψουν τη δική τους ταυτότητα μακριά από τον ετεροπροσδιορισμό της «κυρίας του κυρίου», που έλεγε και ο Μιχάλης Ρέππας.

Οι Απαράδεκτοι

Ο πρώτος γκέι χαρακτήρας σε ελληνική σειρά μπήκε στο σαλόνι μας από το πρώτο επεισόδιο της σειράς Οι Απαράδεκτοι. Ο Γιάννης, τον οποίο υποδύθηκε ο Γιάννης Μπέζος, ήταν ένας ομοφυλόφιλος που συγκατοικούσε με τον straight κολλητό του, κοντά στους αγαπημένους τους φίλους, εργαζόταν στον χώρο της μόδας και είχε μάλλον τις καλύτερες ατάκες απ’ όλους. Ο ηθοποιός δεν αντιμετώπισε τον ρόλο του σαν καρικατούρα, για τα δεδομένα της εποχής τουλάχιστον, και ο Γιάννης παραμένει ένας από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της ελληνικής μυθοπλασίας.

Η σειρά με την υπογραφή της Δήμητρας Παπαδοπούλου αρχικά κατατέθηκε ως πρόταση στον ΑΝΤ1 το 1990 αλλά απορρίφθηκε. Έναν χρόνο αργότερα το Mega – αν και διατύπωσε επιφυλάξεις – πήρε το ρίσκο και δικαιώθηκε. Η σειρά δεν έσπαγε τα στερεότυπα μόνο εισάγοντας έναν γκέι χαρακτήρα στο πρωταγωνιστικό του cast, αλλά και φέρνοντας στη μικρή οθόνη την πραγματικότητα μίας παρέας, το αληθινό χιούμορ. Η σειρά προβλήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 1991 έως τον Ιανουάριο του 1993

Ντόλτσε Βίτα

Μπορεί η Χριστίνα Μαρκάτου να δυσκολευόταν να αφεθεί στον έρωτα του Αντώνη Καλούδη, ενός πολύ νεαρότερού της άνδρα και συντρόφου της κόρης της για ένα διάστημα, καθώς περιοριζόταν από τα στερεότυπα που είχε η ίδια στο μυαλό της, αλλά η σειρά Ντόλτσε Βίτα και ο έρωτάς τους έσπασε τα στερεότυπα.

Μέχρι τότε είχαμε δει όλων των ειδών τα ερωτικά τρίγωνα στην ελληνική τηλεόραση, ωστόσο τη χήρα, εργοστασιάρχη που ερωτευόταν τον γαμπρό της δεν το είχαμε δει ως τότε. Το ηλικιακό χάσμα ήταν προνόμιο των ανδρών ως τότε όπως στην Αναστασία. Η Χριστίνα Μαρκάτου έζησε τον έρωτά της, έφυγε με τον Αντώνη έχοντας τις ευλογίες της κόρης της (άσχετο αν δεν παρέμειναν μαζί) κι έμεινε στη συνείδησή μας ως ένας πολύ συμπαθής γυναικείος χαρακτήρας που μας εξοικείωσε με την ιδέα ότι ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά όχι μόνο για τους άνδρες αλλά και για τις γυναίκες.

Η ζωή που δεν έζησα

Κάτι παρόμοιο μας δίδαξε και η σειρά Η ζωή που δεν έζησα της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, μόνο που πήγε τη μάχη με τα στερεότυπα ένα βήμα παρακάτω. Η Φανή είναι μητέρα ενός νέου άνδρα κι ερωτεύεται παράφορα τον φίλο του. Και μπορεί από τον γιο της να αντιμετωπίζεται ως «ιερή αγελάδα» λόγω της μητρότητας αλλά η Φανή μέσα από την πορεία της στη σειρά αποφασίζει ότι έχει κι εκείνη επιθυμίες και όνειρα.

«Ηθελα να γίνω μάνα, το ήθελα πάρα πολύ. Ομως δεν ήξερα πόσο πόνο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις το ίδιο σου το παιδί. Αυτό δεν το ήξερα. Ενιωσα γυναίκα, και με έκανε να ντρέπομαι γι’ αυτό. Από τη στιγμή που γίνεσαι μάνα χάνεις το δικαίωμα να είσαι γυναίκα. Τριάντα χρόνια μάνα, με εκατομμύρια πρέπει και κανένα θέλω. Κανείς ποτέ δεν με ρώτησε τι τραβάει η καρδούλα μου. Μόνο δώσε, δώσε», λέει κάποτε η Φανή. Κι έπειτα επαναστατεί και φεύγει κι από τον γιο και από τον εραστή. Η ζωή από την αρχή για μία μητέρα, είναι μία δυνατότητα που κανείς ως τότε δεν είχε τολμήσει να εισάγει στη μυθοπλασία.

Είσαι το ταίρι μου

Εδώ μιλάμε για την απόλυτη συντριβή των στερεοτύπων περί εξωτερικής εμφάνισης. Η Στέλλα (Βίκυ Σταυροπούλου) στην αρχή λιώνει για τον Νίκο (Αλέκος Συσσωβίτης) ο οποίος ερωτεύεται τη Βίκυ (Κατερίνα Λέχου), το στερεοτυπικά όμορφο μοντέλο που γνώρισε στην Αυστραλία. Επειτά γνωρίζει τον αδερφό του Νίκου, τον Σωτήρη (Αλέξης Γεωργούλης). Η σειρά Είσαι το ταίρι μου, του Θοδωρή Πετρόπουλου θέλησε να βάλει τον έρωτα σε πρώτο πλάνο και να τον απαλλάξει από τα κοινωνικά και ταξικά στερεότυπα που τον βάραιναν.

Τα κωμικά μπερδέματα της σειράς δεν ήταν τίποτα μπροστά στο ρομαντικό φινάλε τους. Μία γυναίκα με καμπύλες που δείχνει να μη χωρά σε κανένα καλούπι των προτύπων ομορφιάς πυ επικρατούσαν στα 00s, διεκδικεί τα θέλω της κι ερωτεύεται βαθιά με τον Σωτήρη.

Κάπου σε ξέρω

Η Μαρία Καβογιάννη και η Καίτη Κωνσταντίνου πρωταγωνίστησαν στη σειρά της Σάρας Γανωτή και του Νίκου Σταυρακούδη που προβλήθηκε το 2001 από το Mega. Στο Κάπου σε ξέρω η Καίτη Κωνσταντίνου υποδύεται τον Κώστα Καρλάτο, που έχει αποφασίσει να προβεί σε εγχείρηση επαναπροσδιορισμού του φύλου του και να μιλήσει γι’ αυτήν την απόφασή του στη σύζυγό του, Ρένα (Μαρία Καβογιάννη) και την κόρη τους. Η Λιλίκα Γεωργίου είναι ο πρώτος trans πρωταγωνιστικός ρόλος σε κωμική σειρά της ελληνικής τηλεόρασης.

4

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως σε ό,τι αφορά στις δραματικές ελληνικές σειρές ο πρώτος trans ήρωας ήταν η γυναίκα που υποδύθηκε η Ζέτα Δούκα στη σειρά 4 του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Σε μία σοκαριστική σκηνή, η ηρωίδα που υποδύεται αποκαλύπτεται ως τρανς στον ήρωα που υποδύεται ο Νίκος Κουρής κι εκείνος αντιδρά με τρομακτική βιαιότητα, υπενθυμίζοντάς μας ότι αυτή είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε, και σε αυτή υπάρχει (και) ακραίο μίσος και τρανσφοβία.

«Προκάλεσε πολλές συζητήσεις η σκηνή με τη Ζέτα Δούκα ως τρανς ερωμένη. Δεν ήμασταν έτοιμοι. Αυτό είναι το πρώτο. Αλλά αυτά είναι λίγο αμφίδρομα. Νομίζω πως και ο Χριστόφορος το έκανε για κάποιο λόγο.

Όχι για να προκαλέσει. Αλλά γιατί και αυτός ζει σε αυτή την κοινωνία και τα ερεθίσματά του είναι από αυτή την κοινωνία. Οπότε κάνοντας ένα σίριαλ θέλεις κάποια πράγματα να τα δείξεις. Να μην κάνεις πως δεν υπάρχουν, γιατί υπάρχουν. Και βέβαια να το κάνεις με έναν τρόπο που να μην είναι αισχρός και χυδαίος. Να το κάνεις με όρους καλλιτεχνικούς», είχε σχολιάσει χρόνια μετά ο Νίκος Κουρής.

Ψίθυροι καρδιάς

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον έρωτα του «μπαλαμού» Αντώνη με την τσιγγάνα Ερατώ; Ο έρωτας που παρουσίασε ο Μανούσος Μανουσάκης στη σειρά του Ψίθυροι Καρδιάς για το Mega, όχι απλά έσπασε τα στερεότυπα που αφορούν τις πολιτισμικές και κοινωνικές διαφορές που καταλύονται μπροστά στον έρωτα, αλλά έβαλε στη μικρή οθόνη αληθινές εικόνες από την πραγματική ζωή των ρομά, μιας και τα γυρίσματα γίνονταν σε φυσικούς χώρους. Η σειρά έφτασε κάποια στιγμή σε τηλεθέασεις της τάξης του 76%.

«Η επιτυχία της σειράς οφείλεται στο σενάριο, τους χώρους των γυρισμάτων που ήταν πραγματικοί και σε αυτή τη χημεία που δημιούργησε ο Μανούσος Μανουσάκης μεταξύ μας», είχε πει πρόσφατα η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους στην εκπομπή Πάμε Δανάη του Mega.

Η αγάπη ήρθε από μακριά

Μία ακόμα σειρά του Μανούσου Μανουσάκη που έσπασε τα στερεότυπα περί του ποιον επιτρέπεται και ποιον όχι να ερωτευτείς ήταν αυτή που προβλήθηκε μεταξή 2002- 2003 στον ΑΝΤ1. Η σειρά παρουσιάζει τον απαγορευμένο έρωτα μίας παντρεμένης επαρχιώτισσας με έναν Αλβανό μετανάστη που εργάζεται στα κτήματα του μεγαλοτσιφλικά συζύγου της.

Μία εποχή που η ελληνική κοινωνία ήταν γεμάτη με αρνητικά στερεότυπα για τους Αλβανούς μετανάστες, σύμφωνα με τους Kapllani and Mai (2005, 165) τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσίασαν τους Αλβανούς μετανάστες ως εγκληματίες, ως φτωχούς , κι οπισθοδρομικούς και ως εισβολείς κι εχθρούς εξαιτίας της εθνικότητας και της θρησκείας, αυτός ο έρωτας ήταν πραγματικά ανατρεπτικός.

Κλείσε τα μάτια

Τα στερεότυπα αυτή τη φορά έδειξαν να αντιστέκονται. Η τόλμη του Χριστόφορου Παπακαλιάτη να δείξει στη σειρά Κλείσε τα μάτια ένα φιλί μεταξύ ενός ομόφυλου ζευγαριού (το ζευγάρι υποδυόταν ο Κώστας Κάππας και ο Περικλής Ασημακόπουλος) αναχαιτίστηκε από μία απόλυτα στερεοτυπική αντίληψη του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου απέναντι στο θέαμα.

Το ΕΣΡ χαράκτηρισε τη σκηνή «χυδαία κι απαράδεκτη» κι επέβαλε πρόστιμο 100 χιλιάδων ευρώ, το οποίο ακυρώθηκε από το ΣτΕ το 2006. Η σκηνή αυτή έγινε θέμα συζήτησης και αρκετοί ήταν εκείνοι που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην πρωτοφανή απόφαση του ΕΣΡ.

«Αν είχε γίνει αυτή η δουλειά τώρα, με τα social, θα είχε γίνει της κακομοίρας. Είδα τη σειρά ξανά πρόσφατα στο YouTube κι είδα πράγματα που δεν είχα ξαναδεί, γιατί τότε δεν είχα ακόμα συμβιβαστεί με την εικόνα μου στην τηλεόραση κι ό,τι έβλεπα το θεωρούσα πολύ κακό από μένα. Παρατήρησα πολύ ωραία πράγματα στη σειρά, τα οποία μου έκαναν φοβερή εντύπωση. Κατάλαβα τώρα γιατί είχε γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία. Δεν ήταν τόσο το story, το οποίο τότε θεωρούνταν υπερβολικό και με τα σημερινά δεδομένα θεωρείται άκρως φυσιολογικό», έλεγε για τη σειρά ο Κώστας Κάππας στο LadyLike.

«Αυτό που μου έκανε εντύπωση και με συγκίνησε ήταν ότι από τότε μέχρι σήμερα δεν είδα ξανά ποτέ μια πραγματική σχέση φιλίας που ο ένας φίλος να πεθαίνει για τον άλλο, δεν είδα ποτέ σε τόσο ακραία μορφή bullying ενδοοικογενειακό όπου ο πατέρας δέρνει τη γυναίκα και κάνει bullying στον γιο που είναι γκέι και διάφορα άλλα τέτοια θέματα τα οποία ήταν πάρα πολύ ωραία δοσμένα με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια», πρόσθετε.

Δυο μέρες μόνο

Ένα χρόνο αφού ολοκληρώθηκε η σειρά Κλείσε τα Μάτια, το 2005, είδαμε στην ελληνική τηλεόραση το πρώτο ζευγάρι λεσβιών. Δημιουργός της σειράς είναι και πάλι ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και η σειρά λέγεται Δυο Μέρες Μόνο. Η Σοφία Φαραζή και η Αλεξία Καλτσίκη ήταν δυο γυναίκες που μεγάλωναν μαζί ένα παιδί, μία εποχή που ακόμα δεν είχαμε συζητήσει καν για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.

Στην περίπτωση της σειράς τα πράγματα περιπλέκονταν αφού πατέρας του παιδιού ήταν ο κολλητός του Χριστόφορου στη σειρά Γιώργος Πυρπασόπουλος.

 

Εθνική Ελλάδος

Η Εθνική Ελλάδος του Γιώργου Καπουτζίδη προβλήθηκε το 2015 στο Mega και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Δεν ξέρω ποιο στερεότυπο δεν έσπασε η σειρά του σεναριογράφου και ηθοποιού που μίλησε σε μία Ελλάδα της κρίσης για θέματα που κανείς δεν ήθελε να θίξει. Κοινωνικά ζητήματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, ο ρατσισμός απέναντι σε κάθε είδους μειονότητες και η γυναικεία αλληλεγγύη πρωταγωνιστούν στη σειρά. Κι όλα μέσα από τη ματιά τεσσάρων γυναικών που ήθελαν να βρουν τον εαυτό τους και του ομοφυλόφιλου προπονητή τους στο curling.

Η λέξη που δεν λες

Μπορεί να μην ήταν πρωτότυπη ιδέα, αφού βασίστηκε στο σίριαλ του BBC ‘The A Word’ αλλά η σειρά του Alpha Η Λέξη που Δεν Λες, ήταν μία σειρά που κατάφερε να σπάσει το ταμπού του αυτισμού προσεγγίζοντας το θέμα με εξαιρετική ευαισθησία. Ο αυτισμός ενός παιδιού και το πώς οι γονείς του αργούν να αποδεχτούν την διαφορετικότητά του, αλλά και πώς η διάγνωσή του επηρεάζει κάθε οικογενειακό δεσμό, όπως επίσης και το πώς το παιδί αντιλαμβάνεται τον κόσμο και πώς το βοηθά η θεραπεία., δεν είχε ποτέ γίνει ξανά το κεντρικό θέμα σε μία ελληνική σειρά.

Η σκηνοθετική ματιά του Θοδωρή Παπαδουλάκη και οι εξαιρετικές ερμηνείες των μικρών και μεγάλων πρωταγωνιστών της σειράς δημιούργησαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα και μία δουλειά την οποία πρέπει να δεις ξανά και ξανά.

Άγριες Μέλισσες

Μπορεί να αναφέρεται στη δεκαετία του 1950 και στην ελληνική επαρχία αλλά η σειρά του ANT1, Άγριες Μέλισσες περιλαμβάνει γυναικείους χαρακτήρες πιο δυναμικούς από οτιδήποτε είχαμε συνηθίσει σε μία σειρά εποχής, με πρώτη πρώτη τη Λενιώ Σταμίρη.

«Η Ελένη ήταν από την αρχή το επίκεντρο της ιστορίας. Μια γυναίκα που υψώνει ανάστημα μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Δυναμική, πεισματάρα, δίκαιη, απόλυτη, ακόμα και ξεροκέφαλη κάποιες φορές. Ήθελα να υπερβαίνει τα όρια, να κάνει πράγματα που ακόμα και μια δυναμική γυναίκα στη σημερινή εποχή μπορεί να διστάζει να κάνει.

Η Μαρία Κίτσου ερμηνεύει τη Λενιώ μοναδικά και ακόμα και η εμφάνισή της έχει τη βαρύτητα που απαιτεί αυτός ο ρόλος. Όσο για το αν θα μπορούσε να υπάρξει αυτή η γυναίκα εκείνη την εποχή, πιστεύω ακράδαντα ότι υπήρχαν τέτοιες γυναίκες και τότε και παλιότερα ακόμα.», είχε πει η σεναριογράφος της σειράς, Μελίνα Τσαμπάνη στο LadyLike για τον γυναικείο χαρακτήρα που έσπασε κάθε στερεότυπο της εποχής τους.

Έρωτας με διαφορα

Μπορεί να απέχουμε πλέον αρκετά από την εποχή της σειράς Ντόλτσε Βίτα και η ηλικιακή διαφορά μεταξύ μίας γυναίκας και ενός άνδρα να μην έπρεπε να αποτελεί στερεότυπο αλλά έλα μου που επιμένει. Η σειρά Έρωτας με Διαφορά του Star δεν είναι ότι τα βάζει μόνο με αυτό το στερεότυπο. Η Ζέτα είναι χωρισμένη μητέρα 3 παιδιών, ιδιοκτήτρια ενός beauty salon και κοντά στα 40. Όταν συναντά τον έρωτα στο πρόσωπο ενός 24χρονου μπάρμαν έρχεται αντιμέτωπη με όλα τα στερεότυπα για τη διαφορά ηλικίας ανάμεσά τους αλλά και με την πρόκληση να βάλει τον νέο της σύντροφο στη ζωή των παιδιών της.

Δεν είναι μόνο η ηλικιακή διαφορά που την κάνει ξεχωριστή και φρέσκια στα μάτια μας. Είναι ότι είναι και μία δυναμική επιχειρηματίας, τρίτεκνη μητέρα, που αναγνωρίζει ότι έχει δικαίωμα στον έρωτα, στη ζωή και τις επιθυμίες της. Η κοινωνία δεν περιμένει από μία μητέρα να αφιερωθεί εξίσου και στην καριέρα αλλά και στον έρωτα, όσο και στην οικογένειά της. Η Ζέτα το καταφέρνει απαντώντας με κωμικό και ρομαντικό τρόπο στον κοινωνικό ρατσισμό.

Σέρρες

Ο Γιώργος Καπουτζίδης μέσα από τη σειρά Σέρρες, έβαλε τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας στο μικροσκόπιο. Τις είδε μέσα από ένα πρίσμα αγάπης, γλυκύτητας και διαολεμένου χιούμορ. Κι όλο αυτό το έκανε με την πρώτη ελληνική σειρά στην οποία κεντρικός ήρωας είναι ένας ομοφυλόφιλος άνδρας.

Όχι δευτερεύων χαρακτήρας, κολλητός της ηρωίδας, όχι καρικατούρα, ένας χαρακτήρας πλήρης και πρωταγωνιστικός. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα γιατί ίσως για πρώτη φορά ένα γκέι παιδί που μεγαλώνει στην επαρχία είδε να εκπροσωπείται στην ελληνική τηλεόραση (η σειρά προβλήθηκε πρώτα στον ΑΝΤ1+ κι έπειτα στον ΑΝΤ1), με έναν τρόπο όσο πιο αληθινό μπορεί να γίνει στην ελληνική μυθοπλασία.

Milky Way

Η σειρά Milky Way του Mega, με την υπογραφή του Βασίλη Κεκκάτου ήρθε και μας πήρε από το χέρι για να μας μιλήσει για τη Gen Z και τη γενιά που μεγαλώνει σε οποιαδήποτε επαρχία σήμερα. Έσπασε τα στερεότυπα ήδη από τα πρώτα της επεισόδια μιλώντας για την εφηβική εγκυμοσύνη, τα κουίρ πλάσματα που υπάρχουν και γίνονται ορατά και αποδεχτά από την οικογένειά τους, χωρίς τη βία που συνήθως συνοδεύει στην ελληνική μυθοπλασία τις ιστορίες τους και μάς κρατά σε αγωνία για το πώς θα εξελιχθούν όλες αυτές οι ιστορίες που με σύγχρονη ματιά, εικόνα και μουσική μάς παρουσιάζει.