Οι ατάκες της Ασπασίας από το “Ντόλτσε Βίτα”

Τι είναι κορμοράνος; Ε, να μην ξέρω για ποιον κλαίω;

Σας παρακαλώ, δε θα ‘θελα.

Για τη Ντορίτα

Βλέπετε πού καταλήγουν αυτές που δεν τρώνε; Στα ερπετά. Ενώ εγώ θα βρω άντρακλα, με δυο χέρια και δυο πόδια.

– Βλέπεις τις κοπέλες που προσέχουν τη σιλουέτα τους;

– Τις βλέπω. Πάω να φέρω τα αμυγδαλωτά.

Οι οικολόγοι είναι άγριοι, στο έχω πει εγώ. 

Στη Σόφη, μετά από ”ερωτική απογοήτευση”

Δεν πάω στη Χαλκίδα για τη ζωή της. Θα κάτσω στην ακροθαλασσιά και θα περιμένω την παλίρροια θα έρθει να με πάρει.

Το πήρα απόφαση θα γίνω ερημίτισσα. Θα μπω σε μια σπηλιά στο βράχο του Καβομαλλιά. Αυτή θα είναι η καινούργια μου οικογένεια.

Εγώ, ο Αντώνης και η Ντορίτα είμαστε ένα τρίγωνο βουτηγμένο στην αμαρτία.

Για τη Χριστίνα και τη Ντορίτα

Χρυσοχέρα. Πού τη χάνεις πού τη βρίσκεις με έναν τσεβρέ στο χέρι. Η μεγάλη; Μέχρι κι αργαλειό.

Για την Αθήνα

Πώς, τόσα έργα είχαν γίνει, το ΟΑΚΑ στην Καλογρέζα, η γέφυρα στην Πέτρου Ράλλη… Εγώ δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, το σωστό όμως το λέω.

Στον Αντώνη

Εγώ ό,τι μπορούσα το έκανα. Και τα ριχτά μου φόραγα, και τα ξώβυζα και στις μεγάλες ζέστες άφηνα λίγο ανοιχτή τη ρόμπα να φαίνεται από μέσα, αλλά αυτός δεν έκανε τίποτα.

Να είσαι υπάκουος. Ν’ ακούς τον λοχία σου.

Σ’ αυτό το σπίτι υπάρχουν πια μια παντρεμένη, μια χήρα, μια ετοιμοθάνατη κι εγώ. Διαλέγεις και παίρνεις.

O σεφ για σήμερα δεν προτείνει απολύτως τίποτα. Άνθρωπος είναι κι αυτός, έχει τα νεύρα του.

– Κααααλή σας νύχτα.

– Αντώνη μη μου παριστάνεις τον Αιμίλιο Λιάτσο.

Για την οικολογία

– Πάω στις Πρέσπες να δω τα φλαμίνγκο.

– Α τα ξέρω, έχω δει στην Αιόλου κάτι ωραία ξεσκονόπανα με φτερά από την ουρά τους.

Για την αναζήτηση του ιδανικού άντρα

Εγώ ξέρω πώς να κάνω την κρεβατοκάμαρά μου Μεταξουργείο και το σαλόνι μου Κολωνάκι.

Σε περίπτωση πολέμου

Μην επαναλαμβάνεις ό,τι σου λέω. Πήγαινε στο σούπερ μάρκετ. Γάλατα πάρε, γάλατα! Και σερβιέτες! Και κονσέρβες για την Τιτίκα!

Με τη Χριστίνα

Ναι μωρέ, καθίστε εδώ που καθόμαστε, θα ψήσουμε κανέναν τραχανά, θα πούμε καμιά χαζομάρα, ωραία θα περάσουμε.

Εμένα δε με κρύβανε, με δείχνανε. Ήμουν όμορφο μωρό. Κερασούλα με φωνάζανε.

Εσένα Χριστίνα μου, πώς θέλεις να στα κάνω τα κόλλυβά σου;

Γιατί σε παρακαλώ αυτό το ποτήρι θα ζήσει παραπάνω από μένα.

– Θα καταντήσουμε σαν το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα.

– Στο Παλαιό Ψυχικό έμενε κι αυτή;

– Το τραγούδι το είπα για την Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ.

– Αυτό είναι το όνομά της;

Αχ βρε Χριστινάκι μου, εδώ είχες και του πουλιού το γάλα, ενώ με τον Αντώνη είχες μόνο, άντε να μην πω.

Στη Σάσα

Πολύ σας αγαπούσε. Κάθε φορά που ήταν να έρθετε, έλεγε “πάλι θα έρθει αυτή η πουτάνα”.

Πού τα πουλάς αυτά μωρή;

Για το εγκεφαλικό της γιαγιάς Όλγας

Καθόμαστε να δούμε τον Απόντα. Τι το ‘θελα κι εγώ η ρουφιάνα, σημαδιακό. Εκεί που βλέπουμε ωραία και καλά το σίριαλ, βλέπω τη Μπαζάκα να κοιτάζει την οθόνη και να γουρλώνει τα μάτια. Κάνω έτσι και βλέπω τέζα τη γιαγιά.

– Τι της διαβάζεις μωρή;

– Τη νεκρώσιμη ακολουθία. Της κάνω πρόβα.

– Τίποτα δε θυμάται;

– Όχι.

– Μήπως να την τρομάζαμε;

– Μαλάκυνση έχει πάθει, όχι λόξυγγα.

Στη γιαγιά Όλγα για τη Χριστίνα

– Τον Λουκά; Ούτε που να τον χέσει, συμπαθάτε με.

Έχει βάλει κι ακούει ένα τραγούδι “Οι άντρες περνούν μαμά” και πίνει και καπνίζει σαν τη θεριακλού. Ποιοι άντρες, πώς εξηγούνται οι άντρες, πού τους γνώρισε αυτή τους άντρες;

To σώσε έγινε, στα χέρια ήρθαν γαμπρός και πεθερά, ειπώθηκαν λόγια βαριά.

Στη Χριστίνα και τον Αντώνη

Σπείρατε θύελλες, θα θερίσετε ανέμους!

Και, βέβαια, η σπαρταριστή ”διασκευή” της στο διάσημο τραγούδι “Macarena”

(τραγουδιστά) Μακαρένια, μακαρένια!